Eindelijk een goede en wat langere nachtrust. Maar toch word ik wakker voor de wekker afloopt en rond 7.30 uur loop ik op het strand. Het wordt een strandwandeling naar de kop van de baai. En ik realiseer me opnieuw hoe hoog de golven kunnen. Twee keer spoelen mijn voeten onder het zoute water omdat ik niet snel genoeg omhoog (van de zee af) kan lopen. Maar met 25 graden droogt het wel snel. Ik sluit de wandeling af met een genietmoment en tuur over de zee. En luister naar het ruisen. En zie de palmen, en opnieuw mist de bounty (en Betty en de kids). Het ontbijt bestaat uit brood met eieren en heerlijk fruit. Gelukkig is er ook koffie want anders kan ik niet echt met de dag beginnen.Om 9.00 uur vertrekken we naar Galle. Het is maar een klein ritje en met 15 minuten rijden we al in het oude fort rond. We rijden over de Leynbaan en de chauffeur zet ons af bij de Dutch Reformed church, ook wel Nederland hervormde kerk genoemd. Het is nog steeds dezelfde kerk en er lijkt weinig veranderd. Alleen ook hier zijn alleen diensten in het Sinhalees. Samen met mijn reisgenoten wordt er gezocht naar familieleden. Er liggen namelijk veel ‘lyken’, alleen we kennen ze niet. Ik constateer wel dat de globalisering al van veel eerder is begonnen dan in de 21e eeuw. Er liggen hier mensen uit Nederland, Engeland, India, Sri Lanka, Portugal, etc. En de teksten zijn erg verschillend, je zou er een afstudeerproject van kunnen maken. In een heerlijk warme omgeving! Het is er tussen de 25 en 30 graden.
Vervolgens maken we een rondwandeling over het fort Galle. Het fort uit de VOC tijd is niet beschadigd door de Tsunami. Sommige gebouwen zijn wel beschadigd of misschien zuiverder gezocht hebben veel achterstallig onderhoud. Het is in ieder geval dezelfde wandeling als ruim 20 jaar geleden en er is weinig veranderd. Het is een mooi gezicht, zowel qua natuur als gebouw en onderweg ontmoet je verschillende mensen. Natuurlijk de toeristen, maar ook andere handelaren in van alles en nog wat. Er zijn veel mensen die gids willen zijn en er zijn er ook veel die ‘iets’ verkopen. Wil je niets dan is er maar één motto en dat is: negeren! En dat is moeilijk, want nee zeggen helpt niet. Dan geef je toch te kennen aandacht te geven, en schud ze dan maar eens af. Of je koopt gewoon iets, maar ook dan. Je kunt toch nog meer kopen?
Één van de weinige musea die het fort rijk is bezoeken we. Er staat veel oude troep, nieuwe troep (wat stuk is) en zeker ook mooi antiek. Oude koloniale spullen, soms nieuw gemaakt. Maar ook oude koetsen, porselein, houtwerk (deuren, meubels, koetsen) etc. etc. Het is heel leuk om te zien en je kunt het door dit museum laten opsturen. Volgens mij zijn de regels zodanig dat alleen export mogelijk is als het minder dan 50 jaar oud, dus …….? Maar vooruit, het is een mooie verzameling. In een prachtig restaurant op de 1e verdieping, met uitzicht op een deel van het fort eten we onze lunch. Ik neem Tomato cream soupe met een kip-omelet. Prima te eten en ik kan er weer even tegen.
Daarna wat zoeken naar souvenirs (VOC munten, stenen zoals star-saffier, bleu-saffier, T-shirts, etc) en terug naar Unawatuna. Daar is de wind inmiddels voldoende toegeslagen op de zee om een goede branding op te leveren. En het is daarmee heerlijk spelen in de zee. In de branding is wel veel zand, dus in plaats van afvallen is het aankomen. Maar gelukkig kun je dat er aardig afwassen.
Hierna heb ik nog wat rondgehangen in het hotel en gewerkt aan mijn verslag, ge-emailt, foto’s veilig gesteld, etc. etc. En om 18.00 uur begonnen aan het aperitief. Het was weer een local biertje, formaat groot (0,7 liter). Kleiner hebben ze niet in Sri Lanka. Ondertussen heb ik een gesprek met één van de oudste bedienden en hij weet voldoende om wat vragen van mij op te lossen. De ‘tent’ waar ik 20 jaar geleden veel heb gezeten is inderdaad dezelfde als het huidige hotel waarin ik verblijf! Het restaurantgedeelte is inmiddels totaal vervangen en van het gebouw zelf staat nog een klein deel overeind. Ik zit dus inderdaad op dezelfde plek als vroeger. Precies wat ik bedoelde! Van het oude personeel is weinig meer over, allemaal met pensioen of vertrokken. En Ballast Nedam is nog steeds bekend. Van de persoon die ik sprak begreep ik dat ook het rijgedrag van Ballast mensen bekend is geraakt. Dit betekent zo iets als ‘te stevig doorrijden’.
’s Avond sluit ik af met een buffetje, verslagje, slaapje. Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten