Klinisch nederlandse dagje

Inmiddels ben ik op de helft van mijn eerste verblijf in Afrika. Langzamerhand ben ik al wel ingeburgerd en weet ik de weg redelijk te vinden in Addis Ababa. Vandaag start ik met een gesprek met de executive director van Mary Joy. Haar naam is Zebider Zewdie en iedereen noemt haar sister. Zij was in 1994 de oprichtster van Mary Joy en vervult een belangrijke rol in de organisatie. Zij is een drijvende, stuwende en motiverende kracht in de organisatie. We hebben een goed gesprek en wisselen ervaringen en verwachtingen. Ik kom erachter dat ik nog één belangrijk item gemist heb. Een bezoek aan de kliniek van Mary Joy. Dus deze voeg ik toe aan het programma.

Het tweede deel van de dag zijn een meer toeristische activiteiten. Samen met een Nederlands koppel gaan we een uitstapje in de stad maken. Ons doel is de Nederlandse ambassade en de Merkato (markt). We gaan in onderhandelingen met een taxichauffeur die we als partner zoeken, zodat we deze taxi de hele trip kunnen gebruiken. We onderhandelen de prijs uit en vertrekken. Zo langzamerhand begin ik de weg in de stad te vinden en ik heb het idee dat we verkeerd gaan. Er is namelijk verschil tussen de Dutch en de Deutsche ambassade. Oftewel we blijken onderweg naar de ambassade van de buren. Dus na enige discussie wordt de auto gedraaid en gaan we in de goede richting. Het is erg druk in de stad. Alle presidenten van het continent Afrika zijn in de stad zijn en daarom zijn sommige wegen afgesloten. Met als gevolg drukte op onze wegen! Maar gelukkig bereiken we uiteindelijk de ambassade.

Het lukt me ons naar binnen te praten. We moeten ons paspoort afgeven en gaan het ommuurde ambassadeterrein op. Het is een oase van rust in een hele drukke stad. Een geweldig grote en mooie tuin en een heel bijzonder gebouw. We wandelen wat rond en nemen foto's. Dan worden we gespot door de bewaking en worden we door een achterdeur het mooie, grote gebouw ingelaten. We moeten helemaal naar de officiele ingang lopen en ons daar melden. We hadden nooit als 'loslopende Nederlanders' het terrein opgemogen. Een vriendelijk Nederlander legt ons dat uit en vertelt ons dat er vandaag geen capaciteit is om ons rond te leiden. We vinden dat geen enkel bezwaar, want we hebben het gebouw nu zowel van binnen als van buiten gezien. Zie  http://www.archined.nl/oem/reportages/addis-abeba/addis-abeba.html

Dus we vertrekken en gaan verder naar de Merkato. Het blijkt een ongelofelijke grote markt. Ieder heeft zo zijn specialiteit. Er is geen AH, Coop of Zebra. Maar allemaal hele kleine verkooppuntjes! Iedereen heeft zijn z'n eigen speciliteit. Kruiden, potjes, shampoo, kopjes, wc-papier, sloten, etc. En het zit allemaal opgepropt op elkaar. Het is een mierenhoop van mensen en zooi. Het is goor, druk en benauwend. Het is opwindend, uitdagend en eigenlijk niet te beschrijven. Dit is iets wat je alleen kan beleven door het mee te maken. Alle zintuigen ontvangen informatie beelden, geluiden en geuren. Het is een hele belevenis. Op youtube zijn wel wat filmpjes te vinden. Bijvoorbeeld http://bit.ly/wUobLc Het geeft een klein beetje beeld van de voor een buitenstaander aanwezige chaos. Overigens schijnt het de grootste markt in Afrika te zijn.

In de middag gaat mijn programma naar een kliniek van Mary Joy. Het was voor mij onduidelijk wat voor 'n soort kliniek dit zou zijn.En het bezoek maakt het me duidelijk. Het is een 1e lijns zorg met een aantal specialismen. Geheel in lijn van de strategie van Mary Joy, dus gericht op kinderen. Oftewel er is een huisarts, een verloskamer, vroedvrouw, laboratorium, apotheek en een röntgenafdeling. Het zijn voorzieningen waar mensen in het omgeliggende gebied gebruik van kunnen maken, tegen betaling. Het is grotendeels kostendekkend. Voor 10 Birr (5 eurocent) kunnen mensen zich inschrijven en daarna moet voor iedere activiteit gewoon betaald worden. De voorzieningen zijn matig en op de foto's kun je misschien enig beeld krijgen van de kwaliteit. Er is een gebrek aan apparatuur. Maar voor sommige mensen uit deze buurt is dit het enige haalbare! Een ziekenhuis is zeker 8 km ver weg en voor sommigen niet bereikbaar.

Het avondprogramma is opnieuw Hollands. Ik breng samen met wat Nederlanders uit het hotel een bezoek aan Wim's Holland House. Het is een restaurantje dat wordt gerund door een Nederlander (Wim Woudenberg) beroemd en berucht door de oprichting van het vrachtwagenblad Truckstar en het transport van de 'pak van je hart voor polen actie' in de jaren 80. We nemen een bitterbal en het wordt een gezellige avond. Ik spreek een bloemenkweker die in 1991 zich in Ethiopie heeft gevestigd. Na een verkenningstocht met Jantje Pronk. Ook spreek ik twee belgen die met de motor onderweg zijn naar Zuid Afrika. En ook Lex Harding schijnt op zijn reis van Egypte naar Zuid Afrika hier zijn geweest. Volgens mij is het de gelegenheid die je aandoet als je zo'n reis maakt. Zou ik dat ook nog eens gaan doen? Of wordt het toch de zijderoute? Rond 22.00 uur ben ik weer in mijn hotel. Nog even de weblog bijwerken en dan slapen. Morgen is er weer een nieuw programma.