Na een gezonde nachtrust van acht uur zijn we om acht uur plaatselijke tijd opgestaan voor de kerk in Kiev. We hadden met de familie Harryvan afgesproken om tien uur bij hen thuis zodat zij ons door het verkeer in Kiev naar de kerk zouden loodsen. Na een gebrekkige douche (lees: water over je hoofd gooien) vanwege de afwezige waterdruk zijn we gaan inpakken en zijn we naar de familie Harryvan gereden. Aldaar werden we welkom ontvangen en kregen we direct een kop koffie aangeboden. Onder de koffie was Jan nog aan ’t rotzooien met z’n mobiel, vanaf Polen krijgt hij al sms’jes met daarin de plaatsnamen waar we op dat moment zijn. Dat betekent dat hij op om de minuut een sms krijgt. Hij krijgt dit probleem ook niet opgelost, dus heeft hij momenteel structureel de telefoon uit. Ook een oplossing.
Achter de familie Harryvan aan reden we door het centrum van Kiev naar de kerk, onderweg zagen we diverse bijzondere gebouwen en hebben we een mooi stuk Oekraïne gezien. Overigens hanteert Cor Harryvan een Oekraïnse rijstijl, vrij pittig. Je leert in een stad als Kiev wel goed je spiegels gebruiken. In een van onze zusterkerken bezochten we een dienst van de christelijk evangelische gereformeerde kerk, genaamd: ‘genade’. De vertaling werd verzorgd door Cor Harryvan. De dienst was gebouwd rondom Deuteronomium 6:20-23 over het onderdeel zijn van de geschiedenis van God. Bob verzorgt het naspel in de kerk op de piano, terwijl de andere heren praten met andere kerkgangers waaronder de familie Colijn. Na de dienst vertrokken we zonder al te veel moeite naar Hlukhiv, de grensplaats tussen Oekraïne en Rusland. Onderweg maakten we nog een ‘wc-stop’ bij één van de bushaltes langs de weg. Deze hebben namelijk allemaal een wc, ook bekend als ommuurd gat in de grond. De reis verloopt verder zonder problemen en we komen in de buurt van Rusland.
Eenmaal aangekomen in het dorp van aankomst vonden we een hotel waar we op de een of andere manier (onbedoeld) duidelijk hebben gemaakt dat we allemaal een eigen kamer zouden willen met douche. Iedereen slaapt nu dus op een twee persoons kamer voor zichzelf terwijl we eigenlijk op zoek waren naar één driepersoons kamer. Oekraïners.. Ze kunnen geen Engels, dat bleek ook bij het eten. De charmante serveerster wilde ons bedienen en legde de menukaart uit: ‘dit is een salade, dat is een steak..’ ‘Hó, doe die steak maar!’ Bob was al hoopvol en verwachtte een biefstuk, uiteindelijk kregen we zalm met rijst… :) Anyway, we bezoeken nog even het dorpje waar we letterlijk door íedereen aangekeken worden, waar zou dat aan liggen? Misschien wel aan het hoofd van deze of gene.
Morgen nog een dagje op doortocht, nog 600 km tot Moskou. Als we ons kunnen redden in on-Engels Oekraïne, mogen we erop vertrouwen dat dit in het toeristische Moskou zeker gaat lukken. Maar toch zullen we morgen nog wat woordjes gaan oefenen om hier zeker van te zijn. We boffen sowieso dat we wat eten en hotels betreft niet zo kieskeurig zijn. Wie weet belanden we in Moskou nog in een Hilton-hotel en halen we ons tussendoortje bij een Michelin-restaurant. Who knows, we zullen het zien, finally: MOSCOW, here we come! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten