Iedere dag storten we ons in het verkeer van Addis Ababa. Ons hotel blijkt vaak aan de verkeerde kant van de stad te liggen en dus moeten we dwars door de stad. Of over de ringroad om de stad. Één ding is zeker, file is er overal. En ook vanmorgen lukt een alternatieve route niet, we staan gewoon een tijdje en nog een tijdje stil. Ondertussen genieten van alles wat er op en rond de straat gebeurt. Er is veel te beleven, handel, kinderen (in tenue) op weg naar school.
Vanmorgen hebben we een overleg met vertegenwoordigers van een ziekenhuis uit Seattle (USA) die een lokaal ziekenhuis (Black-line) ondersteunen. Zij worden geïnformeerd over de activiteiten van Mary Joy en we gaan wat samenwerkingsmogelijkheden verkennen. Het wordt een boeiend gesprek waar tal van kansen en problemen langskomen. Het is een uitwisseling die verder verdiepend inzicht geeft en tegelijk laat zien dat het niet eenvoudig is. Vooral de vraag wie waar de regie heeft komt op tafel. Het is zo eenvoudig om langs elkaar te werken. Voor Ethiopiërs is het vooral een zoektocht naar donors en is alles welkom. Ook als het niet nodig is of weinig nut heeft. Maar voor daadwerkelijke duurzame verbetering is soms een andere aanpak nodig. Een aanpak die samenhang met de regeringsaanpak vraagt, of die samenwerking tussen partners vraagt. Het is in ieder geval zinvol om contacten te onderhouden.
In de middag staat diverse fabrieksbezoeken op het programma. Ik bezoek een fabriek waar water wordt gebotteld, koffie wordt gebrand en verpakt. Daarnaast bekijk ik een theefabriek. Het is goed om te zien hoe hier economisch aan de weg wordt getimmerd. Gelukkig zie ik geen kinderarbeid en lijken de arbeidsomstandigheden, gezien de situatie heel redelijk. Het idee rond ‘uitzendbureau’ lijkt voor dit soort situaties niet geschikt. Veel werknemers komen vanuit de lokale wijken en veel ‘skill’ worden in de fabriek aangeleerd. Voor de meesten is dit eenvoudig te leren.
Tijdens borreltijd hebben we een laatste ontmoeting met Zekrie en Getachew . We bespreken onze analyse, plannen en nog veel meer. Na het inspirerende gesprek maken we de presentatie voor de volgende ochtend af. Wij zijn er uit!
Vanmorgen hebben we een overleg met vertegenwoordigers van een ziekenhuis uit Seattle (USA) die een lokaal ziekenhuis (Black-line) ondersteunen. Zij worden geïnformeerd over de activiteiten van Mary Joy en we gaan wat samenwerkingsmogelijkheden verkennen. Het wordt een boeiend gesprek waar tal van kansen en problemen langskomen. Het is een uitwisseling die verder verdiepend inzicht geeft en tegelijk laat zien dat het niet eenvoudig is. Vooral de vraag wie waar de regie heeft komt op tafel. Het is zo eenvoudig om langs elkaar te werken. Voor Ethiopiërs is het vooral een zoektocht naar donors en is alles welkom. Ook als het niet nodig is of weinig nut heeft. Maar voor daadwerkelijke duurzame verbetering is soms een andere aanpak nodig. Een aanpak die samenhang met de regeringsaanpak vraagt, of die samenwerking tussen partners vraagt. Het is in ieder geval zinvol om contacten te onderhouden.
In de middag staat diverse fabrieksbezoeken op het programma. Ik bezoek een fabriek waar water wordt gebotteld, koffie wordt gebrand en verpakt. Daarnaast bekijk ik een theefabriek. Het is goed om te zien hoe hier economisch aan de weg wordt getimmerd. Gelukkig zie ik geen kinderarbeid en lijken de arbeidsomstandigheden, gezien de situatie heel redelijk. Het idee rond ‘uitzendbureau’ lijkt voor dit soort situaties niet geschikt. Veel werknemers komen vanuit de lokale wijken en veel ‘skill’ worden in de fabriek aangeleerd. Voor de meesten is dit eenvoudig te leren.
Tijdens borreltijd hebben we een laatste ontmoeting met Zekrie en Getachew . We bespreken onze analyse, plannen en nog veel meer. Na het inspirerende gesprek maken we de presentatie voor de volgende ochtend af. Wij zijn er uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten