Het ziet er weer bijna op. Vandaag is de laatste dag van de vader-dochter reis. Ons vliegtuig vertrekt aan het einde van de middag dus we kunnen nog één activiteit bij Dublin doen. Het wordt de lokale dierentuin, op 6 autominuten van ons hotel. Lekker dichtbij en volgens de recensies is het een mooi en sfeervol park. Ondanks onze BurgersZoo ervaringen gaan we het een kansje geven. Maar eerst nog even een ontbijtje in ons hotel (Charleville Lodge).
De Atlantische westkust en Dublin. Twee uitersten van Ierland. De westkust is vooral natuur en Dublin is wat anders ..... We starten vandaag aan de westkust en gaan vervolgens 'overland' naar Dublin. We steken als het ware het Ierse continent over. Eerst bezoeken we de cliffen van Moher en daarna gaan we naar Dublin. Als voorbereiding op ons vertrek naar Nederland, dit komt weer in zicht.
Als we opstaan wordt het al snel duidelijk dat we vandaag Iers weer kunnen verwachten. Het regent en het is de vraag of er opklaringen zijn te verwachten. Volgens buienradar wel, maar of dat in Ierland ook te vertrouwen is? We starten met een etappe van de Wild Atlantic Route langs de kust, en dat geeft iedere keer weer mooie uitzichten. Enerzijds de Atlantische kust en anderzijds de landzijde van een groen landschap, met hier en daar wat bebouwing.
Ons eerste 'event' zijn de kliffen van Moher. De Kliffen van Moher (Engels: Cliffs of Moher, Iers: Aillte an Mhothair), gelegen in het graafschap Clare in Ierland behoren tot de hoogste klifkusten in Europa. De kliffen bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust. De kliffen rijzen 120 meter op uit de Atlantische Oceaan bij Hag's Head. Het hoogste punt ligt op 214 m.Tegenwoordig behoren de kliffen tot de meest bezochte plekken in Ierland, en dus willen we daar ook een kijkje nemen. We zijn uiteindelijk ook maar gewone toeristen. Bij aankomst wordt ons duidelijk dat we de kliffen vanuit een Ierse blik gaan bekijken. In mist en met enige 'nattigheid'. En ook met deze blik is het best indrukwekkend. De mistige 'spanning' met veel wind heeft ook iets. Een bijzondere fraaie Atlantische kust!
Daarna de tocht naar Dublin. Een route van circa 3 uur, dwars door Ierland. De cruisecontrol werkt prima, lekker rustig en gewoon doorrijden. Hier en daar even iets versnellen of vertraging en als het wat drukker wordt ben je al in de omgeving van Dublin. We hebben een kamer geboekt in het Charleville Lodge Hotel. Een hotel wat ik van een eerder bezoek in 2011 met Harm en Bob ken. Een prima plek in een wat 'verouderde' wijk van Dublin. Het is wel even zoeken naar een restaurant op loopafstand, maar uiteindelijk vinden we een goed Italiaans restaurantje. Gezellig plekje met prima eten. Via Whatsapp hebben we contact met het thuisfront. Een digitale 'proost' is het maximale wat mogelijk is. Morgen een live-herkansing.
Vandaag is de enige dag in onze vader-dochter trip waarop we onze koffers achterlaten op de hotelkamer. Vanavond komen we namelijk weer terug op onze locatie vlakbij Galway. Op ons programma staat een route via de Galway bay, langs de westkust naar de streek Connemare. We gaan daar de abdij van Kylemore bezoeken. En in de middag gaan we het plaatsje Galway met een bezoek vereren. Om 8.00 uur is het tijd om op te staan. Ruim voor de smartphone-wekker aangeeft dat het zo laat is ben ik wakker. En dus kan ik de accu sparen voor de rest van de dag. In het hotel een keuze uit verschillende ontbijten en na de Ierse ervaring van gisteren heeft toch het continental-breakfast mijn voorkeur. Dit is ruim voldoende voor mij. En Christien kiest dit keer de gezonde ontbijtversie. Pap met fruit en honing. Ze vertelt me dat dit de pap is die haar schoonvader ook altijd op de vroege ochtend naar binnen werkt.
In de middag rijden we verder (terug) naar Galway. Galway is het bestuurlijke centrum van west Ierland en daarmee een behoorlijk stadje. Het is bekend van de muziek, pubs en restaurants. En dus weten we wat we op het programma kunnen zetten. Shoppen en ondertussen genieten van Ierse muziek, eten en drinken. En dat lukt ons als vader en dochter prima. Op straat diverse muzikanten en ook in de pub waar we eten is (Ierse) live muziek. Het laatste tochtje naar ons hotel is maar een klein eindje. En opnieuw kunnen we de balans van de dag opmaken: het was weer een hele leuke dag!
We worden wakker in het plaatsje Burtonport in Donegal. Dit is een plekje in het noord-westen van Ierland. Vandaag gaan we richting het zuiden. Ons doel is een hotelletje in Oranmore dat in het 'midden-westen' van Ierland ligt, vlakbij het overbekende Galway. Mogelijk ken je het liedje van Ed Sheeron - Galway Girl?
Om onze bestemming te bereiken is het best een eindje rijden. Gedeeltelijk langs de kust, delen door prachtige natuurgebieden en een klein deel door overwegend wat kleinere plaatsen. Vandaag is een echte road-trip dag. Veel rijden, veel kijken en hier en daar een stop met uitzichten. Veelal kustgebieden, stranden en een kasteel (Classiebawn Castle) bij Mullaghmore. Het vakantieplekje van de familie van Louis Mountbatten. Ken je hem nog? Ooit commandant van de Britse Marine en in 1979 bij een bomaanslag van de IRA om het leven gekomen.
In Sligo maken we een stop voor de lunch. Een klein stadje en we nemen een sandwich. Vandaag is het weer wat minder en krijgt het gras wat het nodig heeft. Water! Wij zijn daar iets minder gelukkig mee maar dat doet er niet toe. We leren hiermee Ierland ook kennen zoals het veelal is. Wat grijzer en minder blauw dan we het tot op heden hebben gezien.
En opnieuw schijnt de zon! Als we de gordijnen open doen blijkt dat er weer een zonnige dag op ons wacht. Ook vandaag wordt het weer prachtig. Vandaag nemen we het laatste deel van de Causeway Coastal Route en bezoeken we Londonderry. Daarna gaan we onze tocht vervolgen aan de Ierse westkust (Atlantische zijde) en gaan we een deel van de Wild Atlantic Way rijden. Vast ook een mooie tocht.
Na het ontbijt en het uitchecken maken we een kort uitstapje naar Dunluce Castle. Dit kasteel uit de middeleeuwen ligt heel erg mooi op de kliffen, hoog boven de zee. Het is een typisch 'Iers' en vervallen kasteel. Oftewel de resten van de muren en op de grond gras. En prachtige uitzichten op en vanaf het kasteel. Het is nu een hele mooie plek om rond te lopen en het was vast vroeger ook een hele mooie plek om te wonen. Dit wonen is al honderden jaren niet meer mogelijk, of men moet als woonvorm kamperen hebben. De illustraties die we zien geven wel een heel mooi beeld hoe het ooit was. Dus we kunnen ons hiervan een goede voorstelling maken.
Na het bezoek aan de stad bezoeken we Grianan of Aileach, een zeer oud fort uit de 9e eeuw. Vooral de ligging is heel erg mooi. Op slechts 244 meter maar met een fantastisch uitzicht op de hele regio. Het is helder weer en we kunnen heel ver kijken. Het is een prachtig gezicht! Daarna vervolgen we onze route in Ierland. Overigens is de grens tussen Noord-Ierland (Verenigd Koninkrijk) en Ierland nauwelijks zichtbaar. Alleen de kwaliteit van de weg verschilt iets ....
We gaan op weg naar onze volgende slaapplek. Via de navigatie van google-maps hebben we ingesteld dat we naar de Island-View b&b gaan. Bij aankomst blijken dit niet de juiste plek te zijn omdat er verschillende in de provincie Donegal met deze naam zijn. En we zijn bij de verkeerde en de eigenaar vertelt dat dit vaker voorkomt. Ons plekje is ruim een uur rijden naar het noord-westen. Een extra tocht langs de Wild Atlantic Way. Oftewel we moeten nog een eindje langs een hele mooie weg rijden. Gelukkig is dit geen straf en rijden we door een prachtige omgeving. Rond 17.30 uur bereiken we de juiste b&b en kunnen we inchecken. In het nabij gelegen dorp (met een leuk, klein haventje) is één restaurant. Het is dus niet lastig te kiezen waar we gaan eten. En het eten is er prima. En daarmee is deze dag opnieuw een zeer geslaagde dag in de roadtrip van vader en dochter Luursema!
De tweede dag van de vader-dochter reis. Van Skerries in Ierland naar het Noorden van Ierland. Oftewel van Ierland naar het Verenigd Koninkrijk. Binnenkort dus een tocht van binnen naar buiten de EU! We maken dit historische tochtje van Skerries naar Belfast in 1,5 uur. En de grens van het Verenigd Koninkrijk passeer je bijna ongemerkt. De maximum snelheid is alleen ineens veel langzamer van 80 naar 50. Of misschien is dit wel bijna hetzelfde? En de afritten zijn nog maar 3/4? Overigens rijden de tegenliggers nog steeds rechts.
Onze eerste doel is het Titanic experience center. In de oude docklands van Belfast is een museum gebouwd dat een herinnering in beeld brengt aan de periode waarin de Titanic gebouwd is. Een attractie waarover wordt gecommuniceerd dat het een 'world leading tourist attraction' is. En inderdaad het is erg mooi. In het museum worden we meegenomen naar het Verenigd Koninkrijk van voor de 1e wereldoorlog. Een periode waar het enorme Britse rijk over de hele wereld lag. Een periode waarin het ook bloeide in Ierland en zeker ook in Belfast. Enorme groei en een bloeiende periode waarin veel ontwikkelingen ontstonden. Een periode waar in Belfast schepen werden gebouwd met immense capaciteiten. Schepen zoals de Titanic! Het museum laat de geschiedenis van het gebied en de scheepsbouw zien. We krijgen een indruk van de omvang en de geweldige prestatie die geleverd is. En in het buitengebied zien we waar de Titanic is gebouwd, in welk dock het schip is afgebouwd. En we zien een film over de zoektocht naar de resten van Titanic. Het schip ligt nog steeds op de zeebodem op ruim 3.000 meter diepte.
Een nieuw avontuur, dit keer mijn eerste vader-dochter reis. Een reis met twee personen waarin we een exclusieve trip maken en daarmee een gezamenlijke 'belevenis' creëren en iets leuks doen. Dit keer met Christien een roadtrip langs de kusten van Ierland. We gaan een week onderweg en er iets moois van maken.
Rond 12.00 uur kunnen we inchecken en worden we van onze koffers verlost. Nog 'even' door de paspoortcontrole, security-check en tijd voor een lunch. De hamburgers smaken goed, net als elders in de wereld. Onze vliegtuig van Ryanair is circa een half uur te laat en omdat de turn-around tijd ook een halfuur is kan dit niet ingehaald worden. Oftewel we hebben een kleine vertraging, maar verder een ongestoorde prima vlucht. Eigenlijk is Dublin helemaal niet zo ver!
Het zit er weer op, vandaag gaan we de terugreis naar Nederland maken. De spullen inpakken, een dresscode kiezen door voor warme en koude weer geschikt is. Best lastig! Nog even een eindje wandelen over de boulevard van Jaffna en dan in de auto naar het vliegveld. Het is een klein ritje van ruim een halfuurtje. Het terugbrengen van de gehuurde auto is zoals meestal een 'eitje'. De juiste borden op het vliegveld volgen, de sleutel afgeven en in een shuttlebus naar de terminal.
Bij aankomst blijkt ons toestel op 'Delay' te staan. Dit schept verwachtingen voor lange wachttijden, maar gelukkig ..... Dit keer wordt hiermee slechts 20 minuten bedoeld. We schikken ons in de rijen voor de koffer controle, het inchecken, de douane en de handbagage check. Een uurtje later zijn we gereed voor de vlucht. In één van de belastingvrije winkels nog even een geocache zoeken, leuk! Een hapje eten en vervolgens wachten op boarden. Vliegen is vooral wachten. Iets te laat vertrekken we voor de vlucht naar Amsterdam. Een vlucht via Cyprus, Turkije , Bulgarije, Hongarije, Tjechie en Duitsland. Om 17.15 uur landen we op Schiphol.
Onze rondreis nadert haar einde. We hebben nog één volle dag te gaan en we gaan deze dag benutten om meer van Tel Aviv te ervaren. Een stad is als een ‘tuin-wijk’ van Jaffa begonnen en is uitgegroeid tot een volwaardige wereld stad met ruim 400.000 inwoners. Een stad ligt aan de kust en er is een boulevard langs de Middellandse zee. Om op gang te komen heb ik een kopje koffie nodig. En daar is uiteraard wel een tentje te vinden die me daar bij wil helpen.
De ontwikkeling van Tel Aviv is gestart in het 1e deel van de 20e eeuw en was een stedenbouwkundig succes waarbij de bevolking groeide gestaag. Na de Eerste Wereldoorlog was er weer een immigratiegolf. Veel Europese architecten kwamen naar het Mandaatgebied Palestina. In 1925 werd het Technion geopend, de technische universiteit in Haifa. Met name in de jaren 30 ontwierpen geïmmigreerde en aan het Technion afgestudeerde architecten veel huizen en kantoren in Tel Aviv.
De huizen werden gebouwd zonder tierelantijnen, met bouwkundige trucjes om de hitte buiten te houden en veelal in de stijl van het 'Nieuwe Bouwen' (Bauhaus). Tel Aviv is qua architectuur van de jaren 30 het grootste openluchtmuseum ter wereld. Sinds 2003 staat De witte stad, zoals deze genoemd wordt, op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Een bezoek aan het Bauhauscentrum, een introductiefilm en een audio-guide geven ons een prachtige indruk van dit werelderfgoed. Overigens is er nog wel enig restauratiewerk te verrichten maar met een klein beetje fantasie is het heel goed mogelijk om een voorstelling te maken wat het ooit was.
Onze tweede doel is een bezoek aan de boulevard langs de zee. We lunchen met een prachtig uitzicht op het strand, de golven en de levendige boulevard. Er zijn veel mensen die de spieren oefenen door min of meer hollend de boulevard te nemen. Andere blijven bij een heerlijk glaasje hangen op het strand. Wij houden het op een wandeltochtje en het rapen van een geocache. Dit keer een nano onder een bankje. We moesten even wachten tot we aan de beurt waren!
Als we staan te wachten op de plek verschijnt er ook nog wat (5 personen) Japanners. Ook zij hebben dezelfde tour geboekt en dus gaan we vandaag op stap met 7 personen. De voertaal is Engels, dat is wat ons verbindt met de gids en de rest van het gezelschap. Overigens wonen 4 van de 5 Japanners al 3 jaar in London. In een busje worden we naar Palestijns gebied gereden en komt naast de chauffeur ook de gids in het busje. Hij introduceert op zijn wijze de ‘Palestijnse kwestie’ en vertelt over A, B en C gebieden. Het verschil zit hem in de restricties die de Israëlische autoriteiten opleggen. Het is duidelijk dat er slechts sprake is van zeer beperkte vrijheidsrechten van de bewoners. En het wordt ons duidelijk dat de ‘muur’ niet de scheiding is tussen Israël en Palestijns gebied met tussen Palestijns en Palestijn gebied in verschillende statussen.
Ons eerste bezoek is aan het Saba klooster. Het is een Grieks-orthodox klooster in de Kidronvallei in de woestijn van Judea. Jurisdictioneel valt het klooster onder het Patriarchaat van Alexandrië. Het werd in 439 door Sabbas van Jeruzalem gesticht. Tegenwoordig wonen er nog maar twintig monniken, in de zeventiende eeuw waren dat er wel vierduizend. Het is een van de oudst bewoonde kloosters ter wereld. Wandelgangen gesprekken leren ons dat een deel van de huidige monniken om ‘redenen’ min of meer verbannen zijn naar deze plekken. Ze komen ook nauwelijks buiten het klooster! Het is een eenzame maar best mooie plek.
Na het bezoek aan het klooster trekken we naar Bethlehem. Het blijkt vandaag een bijzondere dag te zijn omdat er een marathon wordt gehouden. Gesponseerd door de EU en China is er een groot internationaal feest waar aandacht wordt gevraagd voor de Palestijnse kwestie. Niet alle wegen zijn dit keer toegankelijk voor ons busje. Mede hierdoor moeten we iets verder lopen dan normaal op deze tour. Onderdeel van de tour is een bezoek aan een vluchtelingenkamp. Een kamp met Palestijnen die in 1947 verjaagd en daar opgevangen zijn. E (of hun nageslacht 3e en 4e generatie) er nog steeds leven. Het kamp blijkt iets anders dan wij verwachten. Wij verwachten tenten en tijdelijke accommodatie. De werkelijkheid is een woonwijkje met stenen appartementengebouwen en nauwelijks verschil met de omgeving. In de afgelopen jaren zijn de tenten ‘versteend’ en zijn gebruikelijke voorzieningen gerealiseerd. Ondertussen wordt de grondpacht door de UN betaald. Veel directe UN programma’s op het gebied food, medical en sociale care zijn de afgelopen jaren verminderd en/of afgebouwd. We horen de verhalen aan en we realiseren dat hier sprake is van zeer beperkte vrijheden.
Na een heerlijke lunch is het tijd voor wat religieuze plekjes. We bezoeken de plek waar Jezus is geboren en waar de kribbe heeft gestaan. In 300 is op deze plek een kerk gebouwd. En door verschillende kerkscheuringen zijn het er inmiddels veel meer geworden. De plek waar Jezus is geboren is nu van marmer, maar dat zou vroeger wel anders zijn geweest. Hoewel de gids ook vertelt dat in 300 na Christus is besloten om de kerk te bouwen. Hoe zeker is dat de plek? Mogelijk wel en is alleen de uitstraling veranderd?
De zon schijnt, de wekker loopt af en een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Een ontbijtje staat voor ons klaar en we doen daarmee vandaag ons eerste terrasje! Kopje koffie, eitje en een broodje. Prima start van de trip die we vandaag voor ogen hebben. Inpakken en wegwezen in onze gehuurde auto.
Ons volgende bezoek is de Massada. De Massada is een citadel die ligt op een hele hoge rots bij de Rode Zee. We bezoeken deze door er met een kabelbaan naar toe te gaan. Op circa 400 meter hoogte zijn er prachtige vergezichten. Op de Massada heeft Herodes ooit een prachtig paleis gebouwd. Ook bij de Joden is de plek erg bekend en is er een groep Joden geweest die zich lange tijd onttrok aan de Romeinse bezetter. Helaas is dit helemaal verkeerd afgelopen en gaat nu het verhaal dat de overblijvers zelfmoord hebben gepleegd. Ook in de nieuwste Joodse geschiedenis is de beklimming van de Massada een belangrijk element. Feitelijk ligt de Massada hoog in de woestijn en is een rondtoer best een fysieke belasting. Enkele flesjes water helpen ons op deze tocht.
Zoals verschillende gidsen aangeven starten we, na het rapen van geocache, met een wandeling over een deel van de oude stadmuur van Jeruzalem. Prachtige uitzichten en wat inzicht in de opbouw van de stad. Een opbouw die grotendeels gekenmerkt wordt door chaos, chaos en chaos. Uit vele verschillende periodes is van alles naast en op elkaar gebouwd. Waarschijnlijk is er geen commissie Welstand die een rol heeft gespeeld? Andere belangen waarschijnlijk wel. Zo zien we de Vaticaanse vlag wapperen op verschillende gebouwen. Een plek waar meer dan 1.000 pelgrims kunnen slapen! En veel scholen.
Op advies van de eigenaar van onze bed en breakfast gaan we vervolgens naar de Garden of the Tomb. We leren dat er verschillende overleveringen zijn waar Golgatha zou zijn geweest en de locatie Garden of the Tomb zou aannemelijk kunnen zijn.
Het aantrekkelijke van deze locatie is dat het in zijn huidige staat een redelijke gelijkenis kan hebben met de situatie tijdens de kruisiging van Jezus. Het is een plek die zeer geschikt is voor een stel protestantse jongens zoals Bob en ik. Met enig inlevingsvermogen kunnen we ons de bijbelse verhalen voorstellen. De kruisiging, het graf en de tuinen. Prima plek om te bezoeken. En de tekst op de deur van het graf is zeer juist. ‘He is not here, he has risen’.
Na een prima lunch gaan we de Heilige Grafkerk bezoeken. Een andere plek die door sommigen wordt gezien als de plek waar Golgatha was en Jezus begraven is geweest. Een plek waar een zestal verschillende kerken van alles om, over en naast hebben gebouwd. Nauwelijks herkenbaar als een kruisigingsplaats en lange rijen voor het mogelijke graf van Jezus. Ook daar is één zaak zeker, Jezus is opgestaan! Hij is dus niet meer in de Heilige Grafkerk. Overigens best een plek om eenmaal in je leven eens te bezoeken.
Vervolgens willen we de Tempelberg even bezoeken. Omdat we geen Moslim zijn en niet weten hoe de toegangsregels zijn blijkt dat niet eenvoudig. De Tempelberg is vaak gesloten, zeker op het moment dat wij deze willen bezoeken.
Na het bezoek aan de Klaagmuur gaan we verder in de City of David. De Stad van David is de aanduiding van een archeologische site in Jeruzalem. Deze ligt naast de zuidoostelijke hoek van de muren van de oude stad van Jeruzalem, in de wijk Silwan die tot Oost-Jeruzalem behoort. De gevonden structuren op de site behoorden volgens de opgravers tot het paleis van koning David, maar deze identificatie is net als vele anderen omstreden. De site omvat ook de Siloamvijver en de watertunnel die werd gebouwd door koning Hizkia. Het is een mooie plek om te bezoeken en hiermee hebben we een klein inkijkje in het oude Israel.
Tot slot wandelen we door de Joodse wijk, toch heel anders dan de Arabische wijken in Jeruzalem. De Joodse wijk lijkt veel beter onderhouden, netjes en heeft iets minder dominante winkels. Zouden de Joden je minder willen verkopen? Nadat we terug bij de auto zijn rijden we in een rit van circa 1 uur terug naar onze herberg Jeruzalem Hill Inn. Het is opnieuw een waardevolle dag.
