Ieder zijn eigen ding

 De laatste dag van de trip. Wat miste nog in het programma? De invulling van het ochtenddeel lag niet vast. Iedere deelnemer van de trip kon een eigen keuze maken. Oftewel wat heb je nog gemist en wat je zou nog willen doen? Zoals te verwachten waren hierover verschillende ideeën. En die zijn in praktijk gebracht. Zo waren enkele mensen die nogmaals de herontwikkling van Kings Cross eens rustig wilden bekijken. Anderen misten nog een invulling van zorgvastgoed en sociale woningbouw en ook waren er deelnemers die nog wat moesten shoppen en/of vrienden ontmoeten. En het is allemaal gelukt!

Ik ben op zoek gegaan naar zorgvastgoed. Door een tipgever in Nederland was een locatie van Auriens-Chelsea als suggestie gedaan. Op de website stond “Leef het latere leven ten volle”. Doelstelling van deze service provider is om een gemeenschap te realiseren van mensen die een vol en interessant leven hebben geleefd, hen samen een plek te bieden.  Uiteraard met als doelstelling om dit interessante leven zo mogelijk voort te zetten en de nodige service daaraan toe te voegen. Ook hoef je Auriens-Chelsea niet naar buiten om te genieten van een zorgvuldig samengesteld aanbod van diensten, faciliteiten en exclusieve evenementen. En je raadt het vast, dit is hoogwaardig en voor de beter gesitueerden. En het mag dus ook wat kosten. Bij de butler zijn we welkom en het lukt ons een goed gesprek te voeren. We begrijpen dat veel van de bewoners zelf ook in de dienstverlening hebben gewerkt en dat daarmee zowel de bewoners als de medewerkers veel gastvrijheidservaring hebben. Het ziet eruit als een mooie en exclusieve plek. Hiermee is er een helder profiel en het oogt daarmee als een sterke formule. 

Na deze exclusieve locatie gaan we op zoek naar het sociale segment. Ook deze vinden we en het zou zomaar een verpleeghuis in Nederland kunnen zijn. Veel verder dan de receptie komen we niet en beantwoording van onze vragen is niet aan de orde. De instructies van de manager (die niet aanwezig is) zijn helder. Vreemden zijn niet welkom en beantwoording van nieuwgierige vragen is niet mogelijk. Privacy, privacy en nog eens privacy. Blijkbaar toch iets overgenomen van Europese wetgeving? Daarna nog een rondje sociale huisvesting. Ook deze is er en oogt vrij normaal. Oftewel al het kostbare (residentiele) vastgoed dat we eerder hebben gezien is niet het enige in London. Ook gewone huisvesting is er. En de aantallen zijn natuurlijk veel hoger. Eigenlijk zou dit onderdeel niet mogen missen in een studiereis van Vastgoedmeesters. Een inclusieve samenleving is toch het mooist!

In de middag is het tijd om naar huis te gaan. De hogesnelheidstrein op station King’s Cross vertrekt om 15.00 uur. Dus we moeten om 13.00 uur inchecken en in de rij voor de paspoort controle, scan’s etc. Net als op het vliegveld. En daarna sta je in 2 uur op Brussel Midi. Het is dan nog 2,5 uur autorijden naar huis. En de evaluatie in de auto leert ons dat het een mooie studiereis was. “Moe en voldaan” komen we weer thuis. Het was een mooie studiereis.

Londen, oud en nieuw door elkaar

Een privégids in London? Met een Nederlands tempo door de stad? Wie zou dat niet willen? Wij wel en daarom hadden we in de ochtend een Londen fietstour geboekt. Bij Waterloo station (je weet wel, waar Napoleon definitief verslagen werd) konden we ons melden. Daar stond de fiets met gids klaar en hebben we Londen onveilig gemaakt. Met de fiets door de stad, eigenlijk best een avontuur met het aantal fietspaden dat er ligt. Gelukkig is er ook een stoep en het is daarmee helder dat fietsers niet altijd geliefd zijn. Een tocht langs de vele historische gebouwen met uiteraard het parlement, Big Ben, Buckingham Palace, Westminster Abbey, aflossing van de wacht, Covent Garden, het gebouw van MI5, ‘Banksy’ street art, Millenium ‘Wobbly’ bridge, etc. Oftewel alle toeristiche hoogtepunten in Londen in 4 uur in ons programma. Alleen Downingstreet 10  hebben we gemist. Maar daar is eigenlijk ook niets te zien. De Brexit kun je overal ervaren. Aan de grens (lange wachttijden), prijs (tekort aan personeel) en vooral in gesprekken met mensen die we spreken. Het lijkt of bijna niemand de Brexit heeft gewild. Of we ontmoeten een selectief deel van de bevolking? Of de mening van veel mensen is veranderd? We begrijpen het wel. Engeland is toch eigenlijk wel een beetje Europees? Hoewel …. het leven is er ook wel een beetje anders. Het verkeer is net andersom, er is een andere munteenheid, afstanden zijn in mijlen en het rechtssysteem is er ook echt anders. Engelsen zijn op dit alles trots en daarmee passen ze misschien ook niet goed in de EU?

Na een quick lunch staat de regeneration van King’s Cross op de agenda. Van een No-Go-Zone naar een succesvolle herontwikkeling van een stationsgebied. King’s Cross is een typisch voorbeeld van transit oriented development, wat inhoudt dat naast transport zich er ook andere functies bevinden zoals restaurants, winkels en appartementen en kantoren.

In de Victoriaanse tijd was King’s Cross een belangrijk industrieel heartland. In de 20e eeuw is dit veranderd van industriegebied naar spoorgebied, echter met enkele problemen; ongebruikte gebouwen, zijsporen, warenhuizen en vervuild land. Voor 1996 haalden de plannen voor herontwikkeling het niet, maar in dit jaar is besloten de verbinding met Europa via de kanaaltunnel te verplaatsen van Waterloo naar St. Pancras. De komst van de HSL lijnen als katalysator voor ontwikkeling van het gebied werkte, de eerste indruk richting bezoekers uit Europa moet immers positief zijn. De grondeigenaren in de omgeving namen een ontwikkelaar in de hand en begonnen met de herontwikkeling. In 2006 werd gestart met de ontwikkeling van 50 nieuwe gebouwen, 20 nieuwe straten, 10 grote publieke ruimtes en

de restauratie en renovatie van 20 historische gebouwen. Oud wordt nieuw en nieuw kan met oud. Hierbij stond de herontwikkeling van 53 hectare industrie- en overslagterrein hoog op de agenda. Voor het houden van de Olympische Spelen (2012) werd  geëist dat het station er aantrekkelijk uit moest zien. Daarnaast is de komst van een nieuw Google kantoor voor 2800 medewerkers ook van belang. 

In het gebied ligt Granary Square dat een voorbeeld van een van de 10 grote publieke ruimte met fonteinen en twee parken is het een aantrekkelijke plek geworden. Al met al is King’s Cross een enorme herontwikkeling ondergaan. Het voormalige bruinland is getransformeerd in een stadsdeel met een enorm transportknooppunt, variërend erfgoed, winkels, eetgelegenheden, galerijen en zelfs een universiteit. En als vastgoedmeesters hebben we daarmee inspiratie opgedaan. De combinatie van verschillende functies en de rol van (semi) publieke ruimte.

Als voorbereiding op het diner hebben we een ontmoeting met Lord David Moylan. Hij is een lid van ‘house of lords’ (conservatieve partij) met veel projectontwikkelingservaring vanuit overheidszijde. In 1,5 uur vertelt hij over zijn ervaringen en neemt hij ons mee in zijn perspectief op de vastgoedwereld. Zeer waardevolle en inspirerend voor ons als vastgoedmeesters. 

Cambridge, centrum van groei

Vandaag staat Cambridge op het programma. Cambridge is een stad op 45 minuten treinen vanaf London. Een stad met 150.000 inwoners en daarmee Nederlandse maat, bijna als Arnhem. Een stad die volop in ontwikkeling is en waar veel gebouwd wordt. Twee ontwikkelingen zijn daarbij van belang. Enerzijds een stad gericht op onderwijs die de verbinding met het bedrijfsleven maakt en anderzijds een forensenplaats op redelijke afstand van London met veel werkgelegenheid. Oftewel in Cambridge is er een belangrijke vastgoed-groei impuls als gevolg van de uitwisseling tussen onderwijs en de research in het (medische en technische) bedrijfsleven. Er wordt daarmee actief kennis vanuit het onderwijs gebruikt om nieuwe (commerciële) producten te ontwikkelen en te verkopen. We bezochten de medische campus en de technologische campus. Echte groeipareltjes. Veel vastgoed, prachtige ontwikkeling om te zien en het gaat hard. De groei van Cambridge ontstaat vanuit de activiteiten op deze campussen. Het is ook een belangrijke aanjager van de woningbouw die we later zien. Er zijn opvallend veel dure woningen, blijkbaar werknemers met een iets hoger inkomen. Sommigen lijken ook wel erg gewone woningen, net als in Nederland. Overigens prima huizen en best gevarieerde architectuur.

Daarnaast is de afstand met de werkgelegenheidscentra zoals London van groot belang. Hoe dichter bij een treinstation en hoe dichter bij London hoe aantrekkelijker het vastgoed. Oftewel de 45 minuten tussen het treinstation Cambridge en London maken veel vastgoedontwikkelingen haalbaar. Met hoge prijzen! Misschien eens in Nederland onderzoeken of dit gelijksoortig is? En dan een snelle treinverbinding naar de randen van ons land zodat er weer voldoende ruimte is voor woningbouw?

Cambridge heeft naast de vele (groei)wijken een klein en compact centrum. Alle belangrijke attracties en bezienswaardigheden liggen daar op loopafstand van elkaar.  En inderdaad de belangrijkste (toeristische) attracties van Cambridge zijn de 31 eeuwenoude colleges in het centrum van de stad. Een deel daarvan hebben we vooral van de buitenkant bekeken. Pottenkijkers zijn binnen veelal niet welkom. Maar ook aan de buitenkant zijn het mooie gebouwen om te zien. En de natuurlijk hebben we ook de oude King's College kapel bekeken. King's College en ook de bijbehorende kapel werden gesticht door koning Hendrik VI in 1441. De eerste steen werd gelegd in 1446. In 1515 was het gebouw klaar. Een mooie doorlooptijd, tegenwoordig kunnen we dit veelal sneller.

Aan het einde van de dag eten we een hapje bij de Old Bicycle store. In  2013 sloot in dit gebouw een geliefde instelling in Cambridge, haar deuren na 173 jaar handel. Howes Cycles beweerde toen dat zij de oudste fietsenwinkel van Engeland waren en het gerucht gaat dat Charles Darwin, beroemd om zijn 'Evolutietheorie', in de jaren 1800 een fiets bij deze winkel kocht. Snel vooruit een eeuw of twee en je zult nu zien dat dit schilderachtige oude gebouw een nieuw leven heeft ingeblazen - als een bar en restaurant, met een eigenzinnig interieur dat is ontworpen om het erfgoed van de oorspronkelijke winkel te vieren.  Zadels en sturen zijn slim ontworpen als kunst aan de muur en overal waar je kijkt zijn fietsonderdelen verwerkt tot ornamenten of tafellampen. We hebben heerlijk lokaal geproduceerd voedsel gegeten. En daarna in een uurtje naar ons hotel in London. 

De internationale trein

Corona is (bijna) voorbij en hopelijk komen de beperkingen en de lockdowns niet terug. Reizen kan weer! Ook met de vastgoedmeesters gaan we weer op stap. Een mooi netwerk van mensen die liefhebber zijn van vastgoed, mensen die op zoek zijn naar inspiratie en mensen die het leuk vinden om samen met andere mensen op stap te zijn en verbindingen te maken. Eind augustus was het zover en konden we eindelijk de al jaren geplande reis maken. Een lang weekend op stap en inspiratie opdoen. En dit keer was ook het plan
om ‘modern’  te reizen. Oftewel met de internationale trein. 

Het boeken van de internationale treinreis bleek alleen al een ervaring. Via de website van NS internationaal zou dit toch eenvoudig geregeld kunnen worden. Nou, zo eenvoudig bleek dit nog niet. Ons plan was in de ochtend te reizen en in de middag al het eerste agendaonderdeel te plannen. Oftewel in de ochtend vanuit Nederland via Brussel naar London. Een ritje van 3,5 uur treinen. Zou toch moeten kunnen. Maar ….. vanaf Arnhem in één keer boeken kon niet. Dus maar gesplitst boeken en vanaf Rotterdam treinen en zelf een treintje Arnhem naar Rotterdam pakken. Een groepsboeking voor 12 personen was niet mogelijk. Via het web voor maximaal 9 personen en een callcenter was er gezien de drukte niet. Geen probleem zou je denken, gewoon 8 + 4 boeken. Maar…. dan hou je geen rekening met de kans dat na de boeking van de eerste  personen de trein vol zit. Dus als oplossing maar 4 personen een eerste klas reis gegund. Probleem opgelost. 

 De treinreis is na de brexit overigens hetzelfde als op Schiphol. Je wordt minimaal 2 uur voor vertrek verwacht, er zijn wachtrijen voor de controles (douanes & veiligheid) en het reizen is daarmee net als met vliegen, dus vooral wachten. En de elektrische trein schijnt wel wat beter voor het milieu te zijn. Toch winst om zo te reizen. 

Wat heeft ons dit geleerd. Internationaal is  nog niet eenvoudig. Verschillende maatschappen, overstappen en gebrekkige aansluitingen in systemen en verbindingen maken het nog niet makkelijk. En dat terwijl de reis zelf best snel gaat. In 2 uur van Brussel naar het centrum van London. Met een hotel op 15 minuten van het treinstation is het best een goed idee om te treinen.

En de rest van het middag programma werk geleid door een zeer goede gids: Gavin Webb. We bezochten de Docklands en Canary warf. Een gebied waar een grote herontwikkeling heeft plaatsgevonden en waar het nieuwe financiële district van London is gekomen. Prachtige nieuwe en gevarieerde (hoge) gebouwen en natuurlijk ook een goed restaurant. Heerlijk gegeten bij Burgers & Lobsters.