vrijdag 4 mei 2018

De laatste dag

Het ziet er weer bijna op. Vandaag is de laatste dag van de vader-dochter reis. Ons vliegtuig vertrekt aan het einde van de middag dus we kunnen nog één activiteit bij Dublin doen. Het wordt de lokale dierentuin, op 6 autominuten van ons hotel. Lekker dichtbij en volgens de recensies is het een mooi en sfeervol park. Ondanks onze BurgersZoo ervaringen gaan we het een kansje geven. Maar eerst nog even een ontbijtje in ons hotel (Charleville Lodge).

Om 9.30 uur gaat het park open en keurig op tijd staan we als eerste in de rij. Oftewel bij binnenkomst is het hele dierenpark voor ons alleen. Je begrijpt dat dit maar een kort moment is, hoewel het op de vroege vrijdagochtend best rustig blijft. Het is een mooi park dat midden in het drukke Dublin ligt. Mooi aangelegd, goed ingepast en zeker een uitstraling vanuit de 'natuurlijke habitat'. De Dublin Zoo heeft diverse (ernstig) bedreigde diersoorten en werkt actief in verschillende Europese fokprogramma's. We vinden het park een aanrader voor wie van dierentuinen houdt.

Vervolgens richting de airport. Uiteraard de auto aftanken, inleveren. Geen schade, dus de waarborgsom kan terug. Inchecken bij Ryanair. In Dublin is inmiddels ook selfservice om de koffers te labelen (spaart Ryanair weer kosten uit) en vervolgens nog even wachten. Omdat het weekend een bankholiday is zijn er meer mensen die op reis zijn of gaan. Best druk. Precies op tijd vertrekken we en iets eerder komen we aan. Het Ryanair 'op tijd vliegen' deuntje komt langs en op Schiphol worden we opgewacht door Betty en Diederik. Nog even samen wat eten en vervolgens scheiden de wegen van vader en dochter. Christien en Diederik reizen naar hun huisje in Wezep en Betty en ik gaan met de trein naar Elst. Het was een zeer waardevolle en leuke vader-dochter reis. Ook dit kan ik iedere vader die een dochter heeft aanraden. Erg leuk om te doen en niet uitstellen tot volgend jaar wat je ook nu kunt doen!

donderdag 3 mei 2018

Echt Iers

De Atlantische westkust en Dublin. Twee uitersten van Ierland. De westkust is vooral natuur en Dublin is wat anders ..... We starten vandaag aan de westkust en gaan vervolgens 'overland' naar Dublin. We steken als het ware het Ierse continent over. Eerst bezoeken we de cliffen van Moher en daarna gaan we naar Dublin. Als voorbereiding op ons vertrek naar Nederland, dit komt weer in zicht.

Als we opstaan wordt het al snel duidelijk dat we vandaag Iers weer kunnen verwachten. Het regent en het is de vraag of er opklaringen zijn te verwachten. Volgens buienradar wel, maar of dat in Ierland ook te vertrouwen is? We starten met een etappe van de Wild Atlantic Route langs de kust, en dat geeft iedere keer weer mooie uitzichten. Enerzijds de Atlantische kust en anderzijds de landzijde van een groen landschap, met hier en daar wat bebouwing.

Ons eerste 'event' zijn de kliffen van Moher. De Kliffen van Moher (Engels: Cliffs of Moher, Iers: Aillte an Mhothair), gelegen in het graafschap Clare in Ierland behoren tot de hoogste klifkusten in Europa. De kliffen bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust. De kliffen rijzen 120 meter op uit de Atlantische Oceaan bij Hag's Head. Het hoogste punt ligt op 214 m.Tegenwoordig behoren de kliffen tot de meest bezochte plekken in Ierland, en dus willen we daar ook een kijkje nemen. We zijn uiteindelijk ook maar gewone toeristen. Bij aankomst wordt ons duidelijk dat we de kliffen vanuit een Ierse blik gaan bekijken. In mist en met enige 'nattigheid'.  En ook met deze blik is het best indrukwekkend. De mistige 'spanning' met veel wind heeft ook iets. Een bijzondere fraaie Atlantische kust!

Daarna de tocht naar Dublin. Een route van circa 3 uur, dwars door Ierland. De cruisecontrol werkt prima, lekker rustig en gewoon doorrijden. Hier en daar even iets versnellen of vertraging en als het wat drukker wordt ben je al in de omgeving van Dublin. We hebben een kamer geboekt in het Charleville Lodge Hotel. Een hotel wat ik van een eerder bezoek in 2011 met Harm en Bob ken. Een prima plek in een wat 'verouderde' wijk van Dublin. Het is wel even zoeken naar een restaurant op loopafstand, maar uiteindelijk vinden we een goed Italiaans restaurantje. Gezellig plekje met prima eten. Via Whatsapp hebben we contact met het thuisfront. Een digitale 'proost' is het maximale wat mogelijk is. Morgen een live-herkansing.


woensdag 2 mei 2018

Dagje natuur en cultuur

Vandaag is de enige dag in onze vader-dochter trip waarop we onze koffers achterlaten op de hotelkamer. Vanavond komen we namelijk weer terug op onze locatie vlakbij Galway. Op ons programma staat een route via de Galway bay, langs de westkust naar de streek Connemare. We gaan daar de abdij van Kylemore bezoeken. En in de middag gaan we het plaatsje Galway met een bezoek vereren. Om 8.00 uur is het tijd om op te staan. Ruim voor de smartphone-wekker aangeeft dat het zo laat is ben ik wakker. En dus kan ik de accu sparen voor de rest van de dag. In het hotel een keuze uit verschillende ontbijten en na de Ierse ervaring van gisteren heeft toch het continental-breakfast mijn voorkeur. Dit is ruim voldoende voor mij. En Christien kiest dit keer de gezonde ontbijtversie. Pap met fruit en honing. Ze vertelt me dat dit de pap is die haar schoonvader ook altijd op de vroege ochtend naar binnen werkt.

Rond 9.00 uur vertrekken we uit het hotel en we volgen een prachtige route langs de kust. Mooie vergezichten over de Galway bay met wisselende bewolking. Soms een buitje en vlak daarna strak blauw en zonnig. Het tweede deel van de route gaat door heuvels, bergen met daartussen diverse meren. Het is een mooi natuurgebied en je kunt er genieten van hele verschillende vergezichten. Rond lunchtijd komen we aan in Kylemore.

Kylemore is ooit in de 19e eeuw gebouwd door een zekere Henry die een cadeautje voor zijn vrouw heeft gemaakt. Een prachtig landhuis (zomerhuisje) aan een meer met een Victoriaanse tuin. Later is het leeg komen te staan en heeft een groep Belgische nonnen (vluchtelingen uit de 1e wereldoorlog) het gekocht en zij hebben er een abdij van gemaakt. Onderdeel van de abdij was een kostschool voor meisjes. Tot 2010 is het complex in gebruik geweest voor het onderwijs dat de nonnen gaven. Inmiddels is dit deel gesloten, is het complex gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers. En daarmee is een toeristenstroom (met bussen vol) op gang gekomen. Het is namelijk een prachtige plek en ook de tuin is zeer bijzonder (Victoriaans) ingericht. Een juweeltje voor de liefhebber.

In de middag rijden we verder (terug) naar Galway. Galway is het bestuurlijke centrum van west Ierland en daarmee een behoorlijk stadje. Het is bekend van de muziek, pubs en restaurants. En dus weten we wat we op het programma kunnen zetten. Shoppen en ondertussen genieten van Ierse muziek, eten en drinken. En dat lukt ons als vader en dochter prima. Op straat diverse muzikanten en ook in de pub waar we eten is (Ierse) live muziek. Het laatste tochtje naar ons hotel is maar een klein eindje. En opnieuw kunnen we de balans van de dag opmaken: het was weer een hele leuke dag!

dinsdag 1 mei 2018

Verder langs de Ierse westkust

We worden wakker in het plaatsje Burtonport in Donegal. Dit is een plekje in het noord-westen van Ierland. Vandaag gaan we richting het zuiden. Ons doel is een hotelletje in Oranmore dat in het 'midden-westen' van Ierland ligt, vlakbij het overbekende Galway. Mogelijk ken je het liedje van Ed Sheeron - Galway Girl?

Om onze bestemming te bereiken is het best een eindje rijden. Gedeeltelijk langs de kust, delen door prachtige natuurgebieden en een klein deel door overwegend wat kleinere plaatsen. Vandaag is een echte road-trip dag. Veel rijden, veel kijken en hier en daar een stop met uitzichten. Veelal kustgebieden, stranden en een kasteel (Classiebawn Castle) bij Mullaghmore. Het vakantieplekje van de familie van Louis Mountbatten. Ken je hem nog? Ooit commandant van de Britse Marine en in 1979 bij een bomaanslag van de IRA om het leven gekomen.

In Sligo maken we een stop voor de lunch. Een klein stadje en we nemen een sandwich. Vandaag is het weer wat minder en krijgt het gras wat het nodig heeft. Water! Wij zijn daar iets minder gelukkig mee maar dat doet er niet toe. We leren hiermee Ierland ook kennen zoals het veelal is. Wat grijzer en minder blauw dan we het tot op heden hebben gezien.

Het laatste stuk vanaf Sligo naar Galway is opnieuw een uurtje of twee rijden. Aan het einde valt het mij op dat er een oranje lampje met een pompje brandt. Waarschijnlijk is de dieseltank bijna leeg. Oftewel op naar de eerste benzinepomp en volgieten maar. Waarschijnlijk net op tijd, we moeten ruim 55 liter diesel afrekenen. Inmiddels is het hotel vlakbij en vinden we ons plekje voor de aankomende nacht.In het hotel is een Italiaanse restaurant, dus vanavond even geen Iers eten maar een degelijke Italiaanse maaltijd. Lasagne en spaghetti staan op ons menu. We genieten ervan en ondertussen bedenken we de plannen voor de komende dagen. We hebben inmiddels veel gedaan en er staan ook nog enkele leuke activiteiten in de planning.

maandag 30 april 2018

Van de Coastal route naar de WIld Atlantic Way

En opnieuw schijnt de zon! Als we de gordijnen open doen blijkt dat er weer een zonnige dag op ons wacht. Ook vandaag wordt het weer prachtig. Vandaag nemen we het laatste deel van de Causeway Coastal Route en bezoeken we Londonderry. Daarna gaan we onze tocht vervolgen aan de Ierse westkust (Atlantische zijde) en gaan we een deel van de Wild Atlantic Way rijden. Vast ook een mooie tocht.

Na het ontbijt en het uitchecken maken we een kort uitstapje naar Dunluce Castle. Dit kasteel uit de middeleeuwen ligt heel erg mooi op de kliffen, hoog boven de zee. Het is een typisch 'Iers' en vervallen kasteel. Oftewel de resten van de muren en op de grond gras. En prachtige uitzichten op en vanaf het kasteel. Het is nu een hele mooie plek om rond te lopen en het was vast vroeger ook een hele mooie plek om te wonen. Dit wonen is al honderden jaren niet meer mogelijk, of men moet als woonvorm kamperen hebben. De illustraties die we zien geven wel een heel mooi beeld hoe het ooit was. Dus we kunnen ons hiervan een goede voorstelling maken.

Na het bezoek aan het kasteel rijden we het laatste deel van de Causeway Coastal Route en komen we uit in Londenderry. Dit is qua omvang de 2e stad van Noord-Ierland. Het oudste deel is een ommuurde stad en we lopen over een deel van deze oude muur. Ook bezoeken we het 'nieuwe stadhuis' uit het einde van de 19e eeuw. En we lopen over de nieuwe Peace Brug (2011) over de rivier. Een brug die het overwegend protestantse deel verbindt met het overwegend katholieke deel van de stad. Er zijn geen controle posten, wachten, roadbloks o.i.d. en ook militairen zien we niet. Het lijkt of er in Noord Ierland toch echt serieuze tekenen van vrede zijn. Wat er onderhuids nog is weten we niet.

Na het bezoek aan de stad bezoeken we Grianan of Aileach, een zeer oud fort uit de 9e eeuw. Vooral de ligging is heel erg mooi. Op slechts 244 meter maar met een fantastisch uitzicht op de hele regio. Het is helder weer en we kunnen heel ver kijken. Het is een prachtig gezicht! Daarna vervolgen we onze route in Ierland. Overigens is de grens tussen Noord-Ierland (Verenigd Koninkrijk) en Ierland nauwelijks zichtbaar. Alleen de kwaliteit van de weg verschilt iets ....

We gaan op weg naar onze volgende slaapplek. Via de navigatie van google-maps hebben we ingesteld dat we naar de Island-View b&b gaan. Bij aankomst blijken dit niet de juiste plek te zijn omdat er verschillende in de provincie Donegal met deze naam zijn. En we zijn bij de verkeerde en de eigenaar vertelt dat dit vaker voorkomt. Ons plekje is ruim een uur rijden naar het noord-westen. Een extra tocht langs de Wild Atlantic Way. Oftewel we moeten nog een eindje langs een hele mooie weg rijden. Gelukkig is dit geen straf en rijden we door een prachtige omgeving. Rond 17.30 uur bereiken we de juiste b&b en kunnen we inchecken. In het nabij gelegen dorp (met een leuk, klein haventje) is één restaurant. Het is dus niet lastig te kiezen waar we gaan eten. En het eten is er prima. En daarmee is deze dag opnieuw een zeer geslaagde dag in de roadtrip van vader en dochter Luursema!

zondag 29 april 2018

Causeway Coastal Route (Northern Ireland)

Vandaag staat de noordelijke kust van Noord Ierland op het programma. We gaan vanaf Belfast een ongelooflijk mooie route volgen en we hebben vandaag heel erg veel geluk. Het is vandaag prachtig weer, zonnig, helder en prachtige vergezichten. In alle rust kunnen we de weg volgen en hier en daar stappen we uit de auto. Onderweg hebben we prachtige vergezichten en genieten we van de prachtige natuur.

Onze dag start met een ontbijt in het motel. Scrambled egg met toast en uiteraard koffie om op gang te komen. De machine loopt weer, alles inpakken want bijna iedere dag slapen we op een andere plek. Alles is ingepakt en we gaan verder met onze roadtrip om Ierland. Via Belfast naar de kust en vervolgens in de tour-stand genieten van de uitzichten en hier en daar een stop. Prachtige vergezichten, mooie weggetjes, veel bloeiende planten. Er is veel moois waar we van genieten. We bezoeken de .... bay en maken een paar mooie foto shoots. Vervolgens staat de touwbrug van Carrack-a-rede op het programma. Tussen twee rotsen is een touwbrug gespannen over een klif van circa 30 meter hoogte. Best hoog! En ondertussen prachtige uitzichten op de Noord Ierse kust. En het is heel mooi zonnig weer, dus we kunnen prachtige foto's nemen.

Het volgende bezoek is aan de Giant's Causeway. Het is de parel van de gekartelde kust en tevens een Unesco Werelderfgoedplaats. De Giant's Causeway met zijn 40.000 basalten pilaren die zijn gevormd door gesmolten lava die afkoelden in de vorm van zeshoekige, donkere stapstenen. Volgens de legende van de Causeway bouwde de grote Keltische krijger Finn MacCool de basalten weg naar Schotland om een rivaliserende reus, Benandonner, uit te dagen. Wetenschappers geloven echter dat de Giant's Causeway is ontstaan door een vulkaanuitbarsting 60 miljoen jaar geleden. De Giant's Causeway was het laatste 'event' dat Christien in haar profielwerkstuk heeft verwerkt en dat zij nog niet bezocht had. Oftewel met dit bezoek is een lang gekoesterde wens vervuld. En het is inderdaad een prachtige plek op aarde. Niet voor niks is het een Unesco Werelderfgoedplaats. Helaas zijn we niet de enigen die er een bezoek aan brengen.

Het laatste deel van de Causeway Costal Route dat we nemen is kort. Onze overnachting is in Portrush. Een klein plaatsje midden in de Causeway. We overnachten in de Inn at the Coast, dus de naam geeft informatie over de plek waar we overnachten. Een prima *** hotel met een restaurant. Ruime kamers en een heerlijke badkuip. Ons laatste programma onderdeel is een wandeling langs de kust en uiteraard een zoektocht naar enkele geocaches. Gevonden!

zaterdag 28 april 2018

Historie in Belfast

De tweede dag van de vader-dochter reis. Van Skerries in Ierland naar het Noorden van Ierland. Oftewel van Ierland naar het Verenigd Koninkrijk. Binnenkort dus een tocht van binnen naar buiten de EU! We maken dit historische tochtje van Skerries naar Belfast in 1,5 uur. En de grens van het Verenigd Koninkrijk passeer je bijna ongemerkt. De maximum snelheid is alleen ineens veel langzamer van 80 naar 50. Of misschien is dit wel bijna hetzelfde? En de afritten zijn nog maar 3/4? Overigens rijden de tegenliggers nog steeds rechts.

 Onze eerste doel is het Titanic experience center. In de oude docklands van Belfast is een museum gebouwd dat een herinnering in beeld brengt aan de periode waarin de Titanic gebouwd is. Een attractie waarover wordt gecommuniceerd dat het een 'world leading tourist attraction' is. En inderdaad het is erg mooi. In het museum worden we meegenomen naar het Verenigd Koninkrijk van voor de 1e wereldoorlog. Een periode waar het enorme Britse rijk over de hele wereld lag. Een periode waarin het ook bloeide in Ierland en zeker ook in Belfast. Enorme groei en een bloeiende periode waarin veel ontwikkelingen ontstonden. Een periode waar in Belfast schepen werden gebouwd met immense capaciteiten. Schepen zoals de Titanic! Het museum laat de geschiedenis van het gebied en de scheepsbouw zien. We krijgen een indruk van de omvang en de geweldige prestatie die geleverd is. En in het buitengebied zien we waar de Titanic is gebouwd, in welk dock het schip is afgebouwd. En we zien een film over de zoektocht naar de resten van Titanic. Het schip ligt nog steeds op de zeebodem op ruim 3.000 meter diepte.

Na de docklands gaan we de recente geschiedenis van Belfast bekijken. We brengen een bezoek aan de peace-wall. De nog steeds bestaande muur tussen de protestanten en de katholieken. Oftewel tussen de Engelsen en de Ieren. Het is wel een hele hoge muur, veel hoger dan de Berlijnse muur en de muur op de Westbank! Toch lijkt hier wat vrede in zicht. De doorgangen in de muur zijn open, er is geen bewaking meer en we kunnen ons geheel vrij bewegen. De 'tranen' liggen wel voor het oprapen en het drama van de conflicten voelen we wel. Er is veel onschuldig bloed gevloeid. Goed om dit ook als vader en dochter te beleven. Om zo samen wat te beleven en te zien. Leuk om te doen!

Tot slot zoeken we ons motel op. Opnieuw een motel dat we via Booking.com hebben gevonden. Dit keer is alles wat kleiner en krapper. Maar we redden ons wel. Op loopafstand een lokaal restaurant met prima eten en morgenvroeg staat er vast weer een ontbijt klaar. Het was opnieuw een leuke dag.

vrijdag 27 april 2018

De eerste vader-dochter reis

Een nieuw avontuur, dit keer mijn eerste vader-dochter reis. Een reis met twee personen waarin we een exclusieve trip maken en daarmee een gezamenlijke 'belevenis' creëren en iets leuks doen. Dit keer met Christien een roadtrip langs de kusten van Ierland. We gaan een week onderweg en er iets moois van maken.

Het is vrijdag 27 april en de meeste Nederlanders staan klaar voor koningsdag. Wij niet, om half tien vertrekt onze trein uit Elst naar Schiphol. We worden verwacht bij de incheckbalie van Ryanair voor een vlucht naar Dublin. Onderweg is het nog vrij rustig, hier en daar wat oranje petjes of een sjaaltje. Alle ruimte voor ons en onze koffers in de trein en ongestoord en geheel op tijd naderen we het treinstation Schiphol. Alle extra ingeplande tijd voor tegenvallers was niet nodig geweest en dus nestelen we ons voor een drankje met een appeltaartje. Vanuit onze terras-setting bestuderen wij de mensen die langslopen. Niet gestoord door enige privacy-regels maken wij onze eigen oordelen. Wie is wie, waarom zijn de voorbijgangers op Schiphol en nog veel meer. Opmerkingen die niet geschikt zijn om op internet te plaatsen.

Rond 12.00 uur kunnen we inchecken en worden we van onze koffers verlost. Nog 'even' door de paspoortcontrole, security-check en tijd voor een lunch. De hamburgers smaken goed, net als elders in de wereld. Onze vliegtuig van Ryanair is circa een half uur te laat en omdat de turn-around tijd ook een halfuur is kan dit niet ingehaald worden. Oftewel we hebben een kleine vertraging, maar verder een ongestoorde prima vlucht. Eigenlijk is Dublin helemaal niet zo ver!



Na aankomst een Europe-auto opgehaald en hup de weg op. Goed opletten want de tegenliggers moeten we op links passeren en de rotondes nemen we over links. De tablet wijst ons de juiste weg en daarmee vinden we vrij eenvoudig ons eerste slaapplekje in Skerries. Een gezellig plaatsje aan de kust van de Ierse zee.




Inchecken en gelijk op pad voor een wandeling. Een wandeling langs het strand, door het dorpje en langs de kust. Prachtig! Mooi uitzicht! Zonnig weer! Blauwe luchten! Niet te warm! Gewoon fantastisch en daarmee een bijzondere start van deze vader-dochter reis. Een etentje in een lokaal restaurant en een prachtige zonsondergang boven zee. Wat wil een mens nog meer? Voldoende inspanning om daarmee te starten aan de nachtrust.

zondag 25 maart 2018

Naar huis

Het zit er weer op, vandaag gaan we de terugreis naar Nederland maken. De spullen inpakken, een dresscode kiezen door voor warme en koude weer geschikt is. Best lastig! Nog even een eindje wandelen over de boulevard van Jaffna en dan in de auto naar het vliegveld. Het is een klein ritje van ruim een halfuurtje. Het terugbrengen van de gehuurde auto is zoals meestal een 'eitje'. De juiste borden op het vliegveld volgen, de sleutel afgeven en in een shuttlebus naar de terminal.

Bij aankomst blijkt ons toestel op 'Delay' te staan. Dit schept verwachtingen voor lange wachttijden, maar gelukkig ..... Dit keer wordt hiermee slechts 20 minuten bedoeld. We schikken ons in de rijen voor de koffer controle, het inchecken, de douane en de handbagage check. Een uurtje later zijn we gereed voor de vlucht. In één van de belastingvrije winkels nog even een geocache zoeken, leuk! Een hapje eten en vervolgens wachten op boarden. Vliegen is vooral wachten. Iets te laat vertrekken we voor de vlucht naar Amsterdam. Een vlucht via Cyprus, Turkije , Bulgarije, Hongarije, Tjechie en Duitsland. Om 17.15 uur landen we op Schiphol.


Het laatste deel van de reis gaan we per trein. Op het evaluatieformulier kunnen we noteren dat het een mooie reis was. Een Vader en Zoon reis waarin we samen veel mochten en konden doen. In onze bezoeken zijn we langs veel historische momenten gereisd. We hebben mooie en hele verschillende natuurverschijnselen gezien. We hebben veel activiteiten ondernomen en leuke zaken meegemaakt. Het is duidelijk dat de nieuwsgierigheid, brede belangstellingen en reislust van vader op zoon verder gaat.

zaterdag 24 maart 2018

Tel Aviv

Onze rondreis nadert haar einde. We hebben nog één volle dag te gaan en we gaan deze dag benutten om meer van Tel Aviv te ervaren. Een stad is als een ‘tuin-wijk’ van Jaffa begonnen en is uitgegroeid tot een volwaardige wereld stad met ruim 400.000 inwoners. Een stad ligt aan de kust en er is een boulevard langs de Middellandse zee. Om op gang te komen heb ik een kopje koffie nodig. En daar is uiteraard wel een tentje te vinden die me daar bij wil helpen.

De ontwikkeling van Tel Aviv is gestart in het 1e deel van de 20e eeuw en was een stedenbouwkundig succes waarbij de bevolking groeide gestaag. Na de Eerste Wereldoorlog was er weer een immigratiegolf. Veel Europese architecten kwamen naar het Mandaatgebied Palestina. In 1925 werd het Technion geopend, de technische universiteit in Haifa. Met name in de jaren 30 ontwierpen geïmmigreerde en aan het Technion afgestudeerde architecten veel huizen en kantoren in Tel Aviv.

De huizen werden gebouwd zonder tierelantijnen, met bouwkundige trucjes om de hitte buiten te houden en veelal in de stijl van het 'Nieuwe Bouwen' (Bauhaus). Tel Aviv is qua architectuur van de jaren 30 het grootste openluchtmuseum ter wereld. Sinds 2003 staat De witte stad, zoals deze genoemd wordt, op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Een bezoek aan het Bauhauscentrum, een introductiefilm en een audio-guide geven ons een prachtige indruk van dit werelderfgoed. Overigens is er nog wel enig restauratiewerk te verrichten maar met een klein beetje fantasie is het heel goed mogelijk om een voorstelling te maken wat het ooit was.

Onze tweede doel is een bezoek aan de boulevard langs de zee. We lunchen met een prachtig uitzicht op het strand, de golven en de levendige boulevard. Er zijn veel mensen die de spieren oefenen door min of meer hollend de boulevard te nemen. Andere blijven bij een heerlijk glaasje hangen op het strand. Wij houden het op een wandeltochtje en het rapen van een geocache. Dit keer een nano onder een bankje. We moesten even wachten tot we aan de beurt waren!

Nadat we de smaak van Tel Aviv voldoende tot ons hadden genomen hebben we ons hotel opgezocht. Het is hetzelfde hotel waar we de rondreis een weekje eerder gestart zijn. Een prima hotel waar we onze huurauto in de parkeergarage onder het hotel kwijt kunnen. Dat spaart boetes en parkeerbelastingen. Inmiddels kennen we de weg en we weten dat je in de omgeving van het hotel heerlijk kunt eten in een ‘hip’ wijkje. Oftewel een culinair genot in oude meuk. Nog één nachtje en morgen richting de airport. Om 13.05 uur worden we verwacht bij Transavia.

vrijdag 23 maart 2018

Palestijns gebied

Soms zijn nachten wat korter dan andere nachten. Vandaag in het bijzonder omdat de klok om 2.00 uur naar 3.00 uur is verzet. Oftewel in Israël is de zomertijd begonnen. Daarnaast hebben we een excursie naar Palestijns gebied geboekt. We worden al vroeg verwacht op de ‘meeting point’ bij de YMCA tegenover het bekende King David Hotel. Het is een halfuurtje rijden en we weten nog niet wat de parkeermogelijkheden van onze auto zijn. We zijn gewaarschuwd dat veel parkeergarages einde middag (begin Sabbat) sluiten. En dat je dan zaterdagavond pas weer bij je auto kan. En dat is niet de bedoeling. Dus om 6.10 uur (zomertijd) loopt de wekker af en we gaan snel aan de slag. Ruim op tijd zijn we in de omgeving van het meetingpoint en we vinden een prachtige parkeerplek. Past precies en we staan in een rijtje met andere auto’s. Achteraf blijkt er toch iets verkeerd. Als we aan het einde van de middag weer terug bij de auto zijn hebben we een ‘prent’. Geheel in het Hebreeuws maar overduidelijk lijkt het een parkeerboete of belastingaanslag voor parkeren. Zou deze bij de verhuurmaatschappij automatisch met de creditkaart worden verrekend?

Als we staan te wachten op de plek verschijnt er ook nog wat (5 personen) Japanners. Ook zij hebben dezelfde tour geboekt en dus gaan we vandaag op stap met 7 personen. De voertaal is Engels, dat is wat ons verbindt met de gids en de rest van het gezelschap. Overigens wonen 4 van de 5 Japanners al 3 jaar in London. In een busje worden we naar Palestijns gebied gereden en komt naast de chauffeur ook de gids in het busje. Hij introduceert op zijn wijze de ‘Palestijnse kwestie’ en vertelt over A, B en C gebieden. Het verschil zit hem in de restricties die de Israëlische autoriteiten opleggen. Het is duidelijk dat er slechts sprake is van zeer beperkte vrijheidsrechten van de bewoners. En het wordt ons duidelijk dat de ‘muur’ niet de scheiding is tussen Israël en Palestijns gebied met tussen Palestijns en Palestijn gebied in verschillende statussen.

Ons eerste bezoek is aan het Saba klooster. Het is een Grieks-orthodox klooster in de Kidronvallei in de woestijn van Judea. Jurisdictioneel valt het klooster onder het Patriarchaat van Alexandrië. Het werd in 439 door Sabbas van Jeruzalem gesticht. Tegenwoordig wonen er nog maar twintig monniken, in de zeventiende eeuw waren dat er wel vierduizend. Het is een van de oudst bewoonde kloosters ter wereld. Wandelgangen gesprekken leren ons dat een deel van de huidige monniken om ‘redenen’ min of meer verbannen zijn naar deze plekken. Ze komen ook nauwelijks buiten het klooster! Het is een eenzame maar best mooie plek.

Na het bezoek aan het klooster trekken we naar Bethlehem. Het blijkt vandaag een bijzondere dag te zijn omdat er een marathon wordt gehouden. Gesponseerd door de EU en China is er een groot internationaal feest waar aandacht wordt gevraagd voor de Palestijnse kwestie. Niet alle wegen zijn dit keer toegankelijk voor ons busje. Mede hierdoor moeten we iets verder lopen dan normaal op deze tour. Onderdeel van de tour is een bezoek aan een vluchtelingenkamp. Een kamp met Palestijnen die in 1947 verjaagd en daar opgevangen zijn. E (of hun nageslacht 3e en 4e generatie) er nog steeds leven. Het kamp blijkt iets anders dan wij verwachten. Wij verwachten tenten en tijdelijke accommodatie. De werkelijkheid is een woonwijkje met stenen appartementengebouwen en nauwelijks verschil met de omgeving. In de afgelopen jaren zijn de tenten ‘versteend’ en zijn gebruikelijke voorzieningen gerealiseerd. Ondertussen wordt de grondpacht door de UN betaald. Veel directe UN programma’s op het gebied food, medical en sociale care zijn de afgelopen jaren verminderd en/of afgebouwd. We horen de verhalen aan en we realiseren dat hier sprake is van zeer beperkte vrijheden.

Ook bezoeken we een museum over de Palestijnse kwestie. Het is in het inmiddels overbekende Walled Off Hotel in Bethelem. Enigszins gekleurde informatie geeft ons een beeld van deze zijde van het verhaal. Ondertussen maken we ook kennis met het werk (veel graffiti en thema van verzet) van Bansky zijn zichtbaar. Op enkele openbare plaatsen zijn ook werken van hem te zijn. Hoewel ik hem niet kende blijkt het een wereldberoemde kunstenaar te zijn. Hoewel niemand weet wie het is …? Een Engelsman? Of een Palestijn?

Na een heerlijke lunch is het tijd voor wat religieuze plekjes. We bezoeken de plek waar Jezus is geboren en waar de kribbe heeft gestaan. In 300 is op deze plek een kerk gebouwd. En door verschillende kerkscheuringen zijn het er inmiddels veel meer geworden. De plek waar Jezus is geboren is nu van marmer, maar dat zou vroeger wel anders zijn geweest. Hoewel de gids ook vertelt dat in 300 na Christus is besloten om de kerk te bouwen. Hoe zeker is dat de plek? Mogelijk wel en is alleen de uitstraling veranderd?

Tot slot keren we uit Palestijns gebied terug naar Israel. De grensovergang is eenvoudig en we kunnen direct doorrijden. Zelf onze paspoorten worden niet ingekeken. Toch nog enig vertrouwen in de mens aanwezig? Ruim op tijd zijn we terug en we keren terug naar onze bed en breakfast. Nog even wat relaxen, een hapje eten en lekker chillen op ons terrasje. Vandaag was het circa 32 graden, dus we kunnen tot bedtijd heerlijk buiten zitten.

donderdag 22 maart 2018

De Dode Zee

De zon schijnt, de wekker loopt af en een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Een ontbijtje staat voor ons klaar en we doen daarmee vandaag ons eerste terrasje! Kopje koffie, eitje en een broodje. Prima start van de trip die we vandaag voor ogen hebben. Inpakken en wegwezen in onze gehuurde auto.
 Vanaf onze bed en breakfast rijden we via de ‘ringweg’ bij Jeruzalem richting de Dode Zee. Ons eerste doel is Qumran, de plek waar de zgn. Dode Zee-rollen zijn gevonden. De opgravingsplek ligt langs de oevers van de Dode Zee en het is een heel bijzonder, ‘droog’ gebied. In en om de Dode Zee valt jaarlijks slechts 50 mm regen. We lopen door de opgravingen en proberen ons een beeld te vormen hoe het was. We zien de openingen van één van de grotten waar een groot aantal rollen zijn gevonden. Het bezoekje kost ons minder dan een uurtje.


 We vervolgen onze trip op de weg langs de Dode Zee. Het is een prachtige weg met aan de ene zijde de hoge droge rotsen en aan de andere zijde de steeds kleiner wordende Dode Zee. De afgelopen jaren is het waterniveau met 22 meter gezakt (sinds 1970). Na wat zoeken vinden we een spa waar we ons zwemtalent kunnen beproeven, hoewel zwemmen... Zwemmen in de zoute Dode Zee blijkt een hele bijzondere ervaring. Nadat je te water bent kom je als vanzelf weer boven drijven. Feitelijk valt het niet mee om je voeten onder water te krijgen! Goede buikspieren zijn overigens erg handig omdat je daarmee gestrekt kan blijven liggen in het water. En ondertussen kun je je handen en voeten boven water houden. Als je de schoolslag wilt doen lukt het je nauwelijks om je voeten onder water te krijgen en/of te houden. We vonden het een prachtige ervaring.

Ons volgende bezoek is de Massada. De Massada is een citadel die ligt op een hele hoge rots bij de Rode Zee. We bezoeken deze door er met een kabelbaan naar toe te gaan. Op circa 400 meter hoogte zijn er prachtige vergezichten. Op de Massada heeft Herodes ooit een prachtig paleis gebouwd. Ook bij de Joden is de plek erg bekend en is er een groep Joden geweest die zich lange tijd onttrok aan de Romeinse bezetter. Helaas is dit helemaal verkeerd afgelopen en gaat nu het verhaal dat de overblijvers zelfmoord hebben gepleegd. Ook in de nieuwste Joodse geschiedenis is de beklimming van de Massada een belangrijk element.  Feitelijk ligt de Massada hoog in de woestijn en is een rondtoer best een fysieke belasting. Enkele flesjes water helpen ons op deze tocht.

Tot slot rijden we terug naar ons slaapplekje. Een rit van circa 2 uur. We hebben diner in onze stamkroeg ‘Caravan’ waar we inmiddels voor de 3e keer zijn. De menukaart biedt nog steeds voldoende, en voor ons andere perspectieven. Vanavond moeten we op tijd naar bed, vannacht gaat de zomertijd in en morgen start al vroeg onze excursie naar de WestBank.

woensdag 21 maart 2018

Jeruzalem, DE stad!

Het is inmiddels 10 voor 9 in de avond. Ik zit op mijn terras voor onze kamer van Jeruzalem Hills Inn met uiteraard uitzicht op de lampjes van Jeruzalem. Vandaag was het heerlijk weer met een temperatuurtje van rond de 25 graden en ik zit nog wat te ‘herkauwen’ op de dag van vandaag. Het is heel fijn om met een laptop op schoot, via wifi met de wereld verbonden nog even onze weblog bij te werken. Wat is er vandaag gebeurd.

Uiteraard start de dag met opstaan, wassen en ontbijt. We blijken terechtgekomen in een bed en breakfast van Messias belijdende joden die uit Amerika naar Jeruzalem zijn gekomen. Tijdens het ontbijt hebben we een gesprek met de eigenaar en hij geeft ons nog wat waardevolle tips voor ons voor vandaag geplande bezoek aan Jeruzalem.  De belangrijkste is waar parkeren we de auto? Een garage met heel veel plaatsen (ruim 1.000 stuks) vlakbij de Jaffa poort in de stadsmuur is een prima plek. En inderdaad, ruimte voldoende, goede locatie en de auto heeft er een goed dak.

Zoals verschillende gidsen aangeven starten we, na het rapen van geocache, met een wandeling over een deel van de oude stadmuur van Jeruzalem. Prachtige uitzichten en wat inzicht in de opbouw van de stad. Een opbouw die grotendeels gekenmerkt wordt door chaos, chaos en chaos. Uit vele verschillende periodes is van alles naast en op elkaar gebouwd. Waarschijnlijk is er geen commissie Welstand die een rol heeft gespeeld? Andere belangen waarschijnlijk wel. Zo zien we de Vaticaanse vlag wapperen op verschillende gebouwen. Een plek waar meer dan 1.000 pelgrims kunnen slapen! En veel scholen.


Op advies van de eigenaar van onze bed en breakfast gaan we vervolgens naar de Garden of the Tomb. We leren dat er verschillende overleveringen zijn waar Golgatha zou zijn geweest en de locatie Garden of the Tomb zou aannemelijk kunnen zijn.


Het aantrekkelijke van deze locatie is dat het in zijn huidige staat een redelijke gelijkenis kan hebben met de situatie tijdens de kruisiging van Jezus. Het is een plek die zeer geschikt is voor een stel protestantse jongens zoals Bob en ik. Met enig inlevingsvermogen kunnen we ons de bijbelse verhalen voorstellen. De kruisiging, het graf en de tuinen. Prima plek om te bezoeken. En de tekst op de deur van het graf is zeer juist. ‘He is not here, he has risen’.

Na een prima lunch gaan we de Heilige Grafkerk bezoeken. Een andere plek die door sommigen wordt gezien als de plek waar Golgatha was en Jezus begraven is geweest. Een plek waar een zestal verschillende kerken van alles om, over en naast hebben gebouwd. Nauwelijks herkenbaar als een kruisigingsplaats en lange rijen voor het mogelijke graf van Jezus. Ook daar is één zaak zeker, Jezus is opgestaan! Hij is dus niet meer in de Heilige Grafkerk. Overigens best een plek om eenmaal in je leven eens te bezoeken.




Vervolgens willen we de Tempelberg even bezoeken. Omdat we geen Moslim zijn en niet weten hoe de toegangsregels zijn blijkt dat niet eenvoudig. De Tempelberg is vaak gesloten, zeker op het moment dat wij deze willen bezoeken.

De klaagmuur is wel toegankelijk en dus gaan we deze bezoeken. Herkenbaar van de foto’s en de vele gebedsbriefjes in de muur. Een bezoek aan de gebedsruimte geeft inzicht hoe waardevol deze plek is voor de (orthodoxe) joden.

Na het bezoek aan de Klaagmuur gaan we verder in de City of David. De Stad van David is de aanduiding van een archeologische site in Jeruzalem. Deze ligt naast de zuidoostelijke hoek van de muren van de oude stad van Jeruzalem, in de wijk Silwan die tot Oost-Jeruzalem behoort. De gevonden structuren op de site behoorden volgens de opgravers tot het paleis van koning David, maar deze identificatie is net als vele anderen omstreden. De site omvat ook de Siloamvijver en de watertunnel die werd gebouwd door koning Hizkia. Het is een mooie plek om te bezoeken en hiermee hebben we een klein inkijkje in het oude Israel.

Tot slot wandelen we door de Joodse wijk, toch heel anders dan de Arabische wijken in Jeruzalem. De Joodse wijk lijkt veel beter onderhouden, netjes en heeft iets minder dominante winkels. Zouden de Joden je minder willen verkopen? Nadat we terug bij de auto zijn rijden we in een rit van circa 1 uur terug naar onze herberg Jeruzalem Hill Inn. Het is opnieuw een waardevolle dag.