Naar huis

Het zit er weer op, vandaag gaan we de terugreis naar Nederland maken. De spullen inpakken, een dresscode kiezen door voor warme en koude weer geschikt is. Best lastig! Nog even een eindje wandelen over de boulevard van Jaffna en dan in de auto naar het vliegveld. Het is een klein ritje van ruim een halfuurtje. Het terugbrengen van de gehuurde auto is zoals meestal een 'eitje'. De juiste borden op het vliegveld volgen, de sleutel afgeven en in een shuttlebus naar de terminal.

Bij aankomst blijkt ons toestel op 'Delay' te staan. Dit schept verwachtingen voor lange wachttijden, maar gelukkig ..... Dit keer wordt hiermee slechts 20 minuten bedoeld. We schikken ons in de rijen voor de koffer controle, het inchecken, de douane en de handbagage check. Een uurtje later zijn we gereed voor de vlucht. In één van de belastingvrije winkels nog even een geocache zoeken, leuk! Een hapje eten en vervolgens wachten op boarden. Vliegen is vooral wachten. Iets te laat vertrekken we voor de vlucht naar Amsterdam. Een vlucht via Cyprus, Turkije , Bulgarije, Hongarije, Tjechie en Duitsland. Om 17.15 uur landen we op Schiphol.

Het laatste deel van de reis gaan we per trein. Op het evaluatieformulier kunnen we noteren dat het een mooie reis was. Een Vader en Zoon reis waarin we samen veel mochten en konden doen. In onze bezoeken zijn we langs veel historische momenten gereisd. We hebben mooie en hele verschillende natuurverschijnselen gezien. We hebben veel activiteiten ondernomen en leuke zaken meegemaakt. Het is duidelijk dat de nieuwsgierigheid, brede belangstellingen en reislust van vader op zoon verder gaat.

Tel Aviv

Onze rondreis nadert haar einde. We hebben nog één volle dag te gaan en we gaan deze dag benutten om meer van Tel Aviv te ervaren. Een stad is als een ‘tuin-wijk’ van Jaffa begonnen en is uitgegroeid tot een volwaardige wereld stad met ruim 400.000 inwoners. Een stad ligt aan de kust en er is een boulevard langs de Middellandse zee. Om op gang te komen heb ik een kopje koffie nodig. En daar is uiteraard wel een tentje te vinden die me daar bij wil helpen.

De ontwikkeling van Tel Aviv is gestart in het 1e deel van de 20e eeuw en was een stedenbouwkundig succes waarbij de bevolking groeide gestaag. Na de Eerste Wereldoorlog was er weer een immigratiegolf. Veel Europese architecten kwamen naar het Mandaatgebied Palestina. In 1925 werd het Technion geopend, de technische universiteit in Haifa. Met name in de jaren 30 ontwierpen geïmmigreerde en aan het Technion afgestudeerde architecten veel huizen en kantoren in Tel Aviv.

De huizen werden gebouwd zonder tierelantijnen, met bouwkundige trucjes om de hitte buiten te houden en veelal in de stijl van het 'Nieuwe Bouwen' (Bauhaus). Tel Aviv is qua architectuur van de jaren 30 het grootste openluchtmuseum ter wereld. Sinds 2003 staat De witte stad, zoals deze genoemd wordt, op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Een bezoek aan het Bauhauscentrum, een introductiefilm en een audio-guide geven ons een prachtige indruk van dit werelderfgoed. Overigens is er nog wel enig restauratiewerk te verrichten maar met een klein beetje fantasie is het heel goed mogelijk om een voorstelling te maken wat het ooit was.

Onze tweede doel is een bezoek aan de boulevard langs de zee. We lunchen met een prachtig uitzicht op het strand, de golven en de levendige boulevard. Er zijn veel mensen die de spieren oefenen door min of meer hollend de boulevard te nemen. Andere blijven bij een heerlijk glaasje hangen op het strand. Wij houden het op een wandeltochtje en het rapen van een geocache. Dit keer een nano onder een bankje. We moesten even wachten tot we aan de beurt waren!

Nadat we de smaak van Tel Aviv voldoende tot ons hadden genomen hebben we ons hotel opgezocht. Het is hetzelfde hotel waar we de rondreis een weekje eerder gestart zijn. Een prima hotel waar we onze huurauto in de parkeergarage onder het hotel kwijt kunnen. Dat spaart boetes en parkeerbelastingen. Inmiddels kennen we de weg en we weten dat je in de omgeving van het hotel heerlijk kunt eten in een ‘hip’ wijkje. Oftewel een culinair genot in oude meuk. Nog één nachtje en morgen richting de airport. Om 13.05 uur worden we verwacht bij Transavia.

Palestijns gebied

Soms zijn nachten wat korter dan andere nachten. Vandaag in het bijzonder omdat de klok om 2.00 uur naar 3.00 uur is verzet. Oftewel in Israël is de zomertijd begonnen. Daarnaast hebben we een excursie naar Palestijns gebied geboekt. We worden al vroeg verwacht op de ‘meeting point’ bij de YMCA tegenover het bekende King David Hotel. Het is een halfuurtje rijden en we weten nog niet wat de parkeermogelijkheden van onze auto zijn. We zijn gewaarschuwd dat veel parkeergarages einde middag (begin Sabbat) sluiten. En dat je dan zaterdagavond pas weer bij je auto kan. En dat is niet de bedoeling. Dus om 6.10 uur (zomertijd) loopt de wekker af en we gaan snel aan de slag. Ruim op tijd zijn we in de omgeving van het meetingpoint en we vinden een prachtige parkeerplek. Past precies en we staan in een rijtje met andere auto’s. Achteraf blijkt er toch iets verkeerd. Als we aan het einde van de middag weer terug bij de auto zijn hebben we een ‘prent’. Geheel in het Hebreeuws maar overduidelijk lijkt het een parkeerboete of belastingaanslag voor parkeren. Zou deze bij de verhuurmaatschappij automatisch met de creditkaart worden verrekend?

Als we staan te wachten op de plek verschijnt er ook nog wat (5 personen) Japanners. Ook zij hebben dezelfde tour geboekt en dus gaan we vandaag op stap met 7 personen. De voertaal is Engels, dat is wat ons verbindt met de gids en de rest van het gezelschap. Overigens wonen 4 van de 5 Japanners al 3 jaar in London. In een busje worden we naar Palestijns gebied gereden en komt naast de chauffeur ook de gids in het busje. Hij introduceert op zijn wijze de ‘Palestijnse kwestie’ en vertelt over A, B en C gebieden. Het verschil zit hem in de restricties die de Israëlische autoriteiten opleggen. Het is duidelijk dat er slechts sprake is van zeer beperkte vrijheidsrechten van de bewoners. En het wordt ons duidelijk dat de ‘muur’ niet de scheiding is tussen Israël en Palestijns gebied met tussen Palestijns en Palestijn gebied in verschillende statussen.

Ons eerste bezoek is aan het Saba klooster. Het is een Grieks-orthodox klooster in de Kidronvallei in de woestijn van Judea. Jurisdictioneel valt het klooster onder het Patriarchaat van Alexandrië. Het werd in 439 door Sabbas van Jeruzalem gesticht. Tegenwoordig wonen er nog maar twintig monniken, in de zeventiende eeuw waren dat er wel vierduizend. Het is een van de oudst bewoonde kloosters ter wereld. Wandelgangen gesprekken leren ons dat een deel van de huidige monniken om ‘redenen’ min of meer verbannen zijn naar deze plekken. Ze komen ook nauwelijks buiten het klooster! Het is een eenzame maar best mooie plek.

Na het bezoek aan het klooster trekken we naar Bethlehem. Het blijkt vandaag een bijzondere dag te zijn omdat er een marathon wordt gehouden. Gesponseerd door de EU en China is er een groot internationaal feest waar aandacht wordt gevraagd voor de Palestijnse kwestie. Niet alle wegen zijn dit keer toegankelijk voor ons busje. Mede hierdoor moeten we iets verder lopen dan normaal op deze tour. Onderdeel van de tour is een bezoek aan een vluchtelingenkamp. Een kamp met Palestijnen die in 1947 verjaagd en daar opgevangen zijn. E (of hun nageslacht 3e en 4e generatie) er nog steeds leven. Het kamp blijkt iets anders dan wij verwachten. Wij verwachten tenten en tijdelijke accommodatie. De werkelijkheid is een woonwijkje met stenen appartementengebouwen en nauwelijks verschil met de omgeving. In de afgelopen jaren zijn de tenten ‘versteend’ en zijn gebruikelijke voorzieningen gerealiseerd. Ondertussen wordt de grondpacht door de UN betaald. Veel directe UN programma’s op het gebied food, medical en sociale care zijn de afgelopen jaren verminderd en/of afgebouwd. We horen de verhalen aan en we realiseren dat hier sprake is van zeer beperkte vrijheden.

Ook bezoeken we een museum over de Palestijnse kwestie. Het is in het inmiddels overbekende Walled Off Hotel in Bethelem. Enigszins gekleurde informatie geeft ons een beeld van deze zijde van het verhaal. Ondertussen maken we ook kennis met het werk (veel graffiti en thema van verzet) van Bansky zijn zichtbaar. Op enkele openbare plaatsen zijn ook werken van hem te zijn. Hoewel ik hem niet kende blijkt het een wereldberoemde kunstenaar te zijn. Hoewel niemand weet wie het is …? Een Engelsman? Of een Palestijn?

Na een heerlijke lunch is het tijd voor wat religieuze plekjes. We bezoeken de plek waar Jezus is geboren en waar de kribbe heeft gestaan. In 300 is op deze plek een kerk gebouwd. En door verschillende kerkscheuringen zijn het er inmiddels veel meer geworden. De plek waar Jezus is geboren is nu van marmer, maar dat zou vroeger wel anders zijn geweest. Hoewel de gids ook vertelt dat in 300 na Christus is besloten om de kerk te bouwen. Hoe zeker is dat de plek? Mogelijk wel en is alleen de uitstraling veranderd?

Tot slot keren we uit Palestijns gebied terug naar Israel. De grensovergang is eenvoudig en we kunnen direct doorrijden. Zelf onze paspoorten worden niet ingekeken. Toch nog enig vertrouwen in de mens aanwezig? Ruim op tijd zijn we terug en we keren terug naar onze bed en breakfast. Nog even wat relaxen, een hapje eten en lekker chillen op ons terrasje. Vandaag was het circa 32 graden, dus we kunnen tot bedtijd heerlijk buiten zitten.

De Dode Zee

De zon schijnt, de wekker loopt af en een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Een ontbijtje staat voor ons klaar en we doen daarmee vandaag ons eerste terrasje! Kopje koffie, eitje en een broodje. Prima start van de trip die we vandaag voor ogen hebben. Inpakken en wegwezen in onze gehuurde auto.
 Vanaf onze bed en breakfast rijden we via de ‘ringweg’ bij Jeruzalem richting de Dode Zee. Ons eerste doel is Qumran, de plek waar de zgn. Dode Zee-rollen zijn gevonden. De opgravingsplek ligt langs de oevers van de Dode Zee en het is een heel bijzonder, ‘droog’ gebied. In en om de Dode Zee valt jaarlijks slechts 50 mm regen. We lopen door de opgravingen en proberen ons een beeld te vormen hoe het was. We zien de openingen van één van de grotten waar een groot aantal rollen zijn gevonden. Het bezoekje kost ons minder dan een uurtje.

 We vervolgen onze trip op de weg langs de Dode Zee. Het is een prachtige weg met aan de ene zijde de hoge droge rotsen en aan de andere zijde de steeds kleiner wordende Dode Zee. De afgelopen jaren is het waterniveau met 22 meter gezakt (sinds 1970). Na wat zoeken vinden we een spa waar we ons zwemtalent kunnen beproeven, hoewel zwemmen... Zwemmen in de zoute Dode Zee blijkt een hele bijzondere ervaring. Nadat je te water bent kom je als vanzelf weer boven drijven. Feitelijk valt het niet mee om je voeten onder water te krijgen! Goede buikspieren zijn overigens erg handig omdat je daarmee gestrekt kan blijven liggen in het water. En ondertussen kun je je handen en voeten boven water houden. Als je de schoolslag wilt doen lukt het je nauwelijks om je voeten onder water te krijgen en/of te houden. We vonden het een prachtige ervaring.

Ons volgende bezoek is de Massada. De Massada is een citadel die ligt op een hele hoge rots bij de Rode Zee. We bezoeken deze door er met een kabelbaan naar toe te gaan. Op circa 400 meter hoogte zijn er prachtige vergezichten. Op de Massada heeft Herodes ooit een prachtig paleis gebouwd. Ook bij de Joden is de plek erg bekend en is er een groep Joden geweest die zich lange tijd onttrok aan de Romeinse bezetter. Helaas is dit helemaal verkeerd afgelopen en gaat nu het verhaal dat de overblijvers zelfmoord hebben gepleegd. Ook in de nieuwste Joodse geschiedenis is de beklimming van de Massada een belangrijk element.  Feitelijk ligt de Massada hoog in de woestijn en is een rondtoer best een fysieke belasting. Enkele flesjes water helpen ons op deze tocht.

Tot slot rijden we terug naar ons slaapplekje. Een rit van circa 2 uur. We hebben diner in onze stamkroeg ‘Caravan’ waar we inmiddels voor de 3e keer zijn. De menukaart biedt nog steeds voldoende, en voor ons andere perspectieven. Vanavond moeten we op tijd naar bed, vannacht gaat de zomertijd in en morgen start al vroeg onze excursie naar de WestBank.

Jeruzalem, DE stad!

Het is inmiddels 10 voor 9 in de avond. Ik zit op mijn terras voor onze kamer van Jeruzalem Hills Inn met uiteraard uitzicht op de lampjes van Jeruzalem. Vandaag was het heerlijk weer met een temperatuurtje van rond de 25 graden en ik zit nog wat te ‘herkauwen’ op de dag van vandaag. Het is heel fijn om met een laptop op schoot, via wifi met de wereld verbonden nog even onze weblog bij te werken. Wat is er vandaag gebeurd.

Uiteraard start de dag met opstaan, wassen en ontbijt. We blijken terechtgekomen in een bed en breakfast van Messias belijdende joden die uit Amerika naar Jeruzalem zijn gekomen. Tijdens het ontbijt hebben we een gesprek met de eigenaar en hij geeft ons nog wat waardevolle tips voor ons voor vandaag geplande bezoek aan Jeruzalem.  De belangrijkste is waar parkeren we de auto? Een garage met heel veel plaatsen (ruim 1.000 stuks) vlakbij de Jaffa poort in de stadsmuur is een prima plek. En inderdaad, ruimte voldoende, goede locatie en de auto heeft er een goed dak.

Zoals verschillende gidsen aangeven starten we, na het rapen van geocache, met een wandeling over een deel van de oude stadmuur van Jeruzalem. Prachtige uitzichten en wat inzicht in de opbouw van de stad. Een opbouw die grotendeels gekenmerkt wordt door chaos, chaos en chaos. Uit vele verschillende periodes is van alles naast en op elkaar gebouwd. Waarschijnlijk is er geen commissie Welstand die een rol heeft gespeeld? Andere belangen waarschijnlijk wel. Zo zien we de Vaticaanse vlag wapperen op verschillende gebouwen. Een plek waar meer dan 1.000 pelgrims kunnen slapen! En veel scholen.


Op advies van de eigenaar van onze bed en breakfast gaan we vervolgens naar de Garden of the Tomb. We leren dat er verschillende overleveringen zijn waar Golgatha zou zijn geweest en de locatie Garden of the Tomb zou aannemelijk kunnen zijn.


Het aantrekkelijke van deze locatie is dat het in zijn huidige staat een redelijke gelijkenis kan hebben met de situatie tijdens de kruisiging van Jezus. Het is een plek die zeer geschikt is voor een stel protestantse jongens zoals Bob en ik. Met enig inlevingsvermogen kunnen we ons de bijbelse verhalen voorstellen. De kruisiging, het graf en de tuinen. Prima plek om te bezoeken. En de tekst op de deur van het graf is zeer juist. ‘He is not here, he has risen’.

Na een prima lunch gaan we de Heilige Grafkerk bezoeken. Een andere plek die door sommigen wordt gezien als de plek waar Golgatha was en Jezus begraven is geweest. Een plek waar een zestal verschillende kerken van alles om, over en naast hebben gebouwd. Nauwelijks herkenbaar als een kruisigingsplaats en lange rijen voor het mogelijke graf van Jezus. Ook daar is één zaak zeker, Jezus is opgestaan! Hij is dus niet meer in de Heilige Grafkerk. Overigens best een plek om eenmaal in je leven eens te bezoeken.




Vervolgens willen we de Tempelberg even bezoeken. Omdat we geen Moslim zijn en niet weten hoe de toegangsregels zijn blijkt dat niet eenvoudig. De Tempelberg is vaak gesloten, zeker op het moment dat wij deze willen bezoeken.

De klaagmuur is wel toegankelijk en dus gaan we deze bezoeken. Herkenbaar van de foto’s en de vele gebedsbriefjes in de muur. Een bezoek aan de gebedsruimte geeft inzicht hoe waardevol deze plek is voor de (orthodoxe) joden.

Na het bezoek aan de Klaagmuur gaan we verder in de City of David. De Stad van David is de aanduiding van een archeologische site in Jeruzalem. Deze ligt naast de zuidoostelijke hoek van de muren van de oude stad van Jeruzalem, in de wijk Silwan die tot Oost-Jeruzalem behoort. De gevonden structuren op de site behoorden volgens de opgravers tot het paleis van koning David, maar deze identificatie is net als vele anderen omstreden. De site omvat ook de Siloamvijver en de watertunnel die werd gebouwd door koning Hizkia. Het is een mooie plek om te bezoeken en hiermee hebben we een klein inkijkje in het oude Israel.

Tot slot wandelen we door de Joodse wijk, toch heel anders dan de Arabische wijken in Jeruzalem. De Joodse wijk lijkt veel beter onderhouden, netjes en heeft iets minder dominante winkels. Zouden de Joden je minder willen verkopen? Nadat we terug bij de auto zijn rijden we in een rit van circa 1 uur terug naar onze herberg Jeruzalem Hill Inn. Het is opnieuw een waardevolle dag.

Naar Beth She'an en Jeruzalem

De wekker loopt af en we hebben er weer zin in. Zoals alle dagen hebben we ook voor vandaag een ambitieus programma bedacht. Na het ontbijt vertrekken we met als eerste doel om onze auto weer vol benzine te krijgen. Dit blijkt een lastige klus. Bij de eerste pomp is er mogelijk iets mis tussen onze auto en de benzinepomp? Moet er een digitale verbinding worden gemaakt? Het lukt in ieder geval niet om onze benzinetank te vullen. Bij de 2e pomp kunnen we niet met onze creditkaart betalen en dus gaan we verder voor een 3e poging. Ook daar blijkt het lastig, het menu is in het Hebreeuws en de vertaling via google-translate blijkt gebrekkig. Onze roep om support werkt, er komt een mannetje die ons helpt. Alleen de pincode moeten we zelf intypen en verdere privacy ontbreekt. Zelfs ons kenteken wil de pomp weten. Maar het lukt om weer een volle tank te krijgen en we kunnen op weg.

Onze eerste doel is Beth She’an. Deze plaats is een prachtige (en de grootste) opgraving van Israël. Het is een plek waar vanaf 1500 voor Christus geschiedenis is gemaakt. Vele volken zijn er dus aan het bewind geweest. De Egyptenaren, Kanaänieten, Joden en later ook de Romeinen, Mammelukken, etc. In 750 na Christus is de stad verwoest door een aardbeving. Toen was het afgelopen en pas in de afgelopen eeuw hebben opgravingen weer een deel zichtbaar gemaakt. We bezoeken de resten van een badhuis van de Romeinen, een Egyptische Tempel, een synagoge van  de Joden en straten van de Romeinen. Het is een indrukwekkend gebied. Ook in de tijd van Saul was het een stad van aanzien. Nadat Saul zelfmoord pleegde werd zijn lichaam opgehangen in deze stad (1 Sam 31:10). Na afloop bezoeken we nog een amfitheater dat vlak bij ligt. Ook rapen we daar een geocache in het voormalige leeuwenverblijf van het theater. Waarom zouden daar leeuwen zijn?

Vervolgens vertrekken we richting Jeruzalem, een autorit van bijna 2 uur. Onderweg nog een snelle hap bij de Mac met een test of deze gelijkwaardig is aan de rest van de wereld. De BigMac blijkt inderdaad hetzelfde, dus geslaagd voor de wereldwijde test. Daarna door naar Yad Vashem, het monument waar de herinnering aan de holocaust op indrukwekkende wijze levend wordt gehouden.

We nemen een audioguide en lopen het park in. Er zijn veel boompjes geplant als monument voor mensen die betekenis hebben gegeven aan het verzet tegen de holocaust. Er blijken voor veel Nederlanders boompjes te staan. Vervolgens bezoeken we het museum en we nemen de tijd. Eigenlijk teveel tijd, want plotseling worden we opgejaagd. Het blijkt richting sluitingstijd (17.00 uur) te gaan en we zijn er nog lang niet door.

Het 2e deel van het museum nemen we in een veel hoger tempo. Tot slot komen we in de ‘hall of names’. Een kamer met allemaal boeken waarbij het doel is om alle holocaust slachtoffers een herinnering te geven. Van iedereen, dus ruim 6.000.000 pagina’s een herinnering. Het is nog niet af, maar wel heel indrukwekkend. Tot slot gaan we naar het kindermonument waar de 500.000 kinderen van de holocaust worden herdacht.

Ondertussen is de tijd sneller gegaan dan gepland. Vandaag was ons plan te ambitieus. We besloten toch nog even een bezoek aan de Olijfberg te brengen. Een ritje van ¾ uur door de spits van Jeruzalem. Net voor het donker wordt zijn we er. Helaas de kerken zijn niet meer te bezoeken, de hof van Getsemane is gesloten en het wordt snel donker. We besluiten maar snel door te gaan naar onze overnachtingsplek. Iets buiten Jeruzalem hebben we een plek in Jeruzalem Hill Inn. Het navigatiesysteem van Google brengt ons op precies de juiste plek. Onze kamer is klaar voor ontvangst. En vlakbij is een heerlijk Arabisch restaurant. Het eten is prima en de terugblik op de dag is goed. Hoewel het programma wat te ambitieus was zijn we tevreden over het resultaat.  We gaan nog even doornemen hoe we morgen verder Jeruzalem gaan verkennen. We hebben ook daar opnieuw veel zin in.

Nazareth en het Noord Oosten van Israël

Het was vannacht rustig in het hotel, we waren de enige gasten. Om 7.00 uur werden we verrast door een telefoontje, ons ontbijt stond klaar. En dat terwijl we nog lagen te slapen. Omdat we ook voor vandaag weer ambitieuze plannen hebben was opstaan best wel een goed idee. Dus een lekkere warme douche en op naar de ontbijtzaal. Ons tafel was gedekt met vele gerechten. Eigenlijk had ik mijn hele gezin wel kunnen meenemen, zoveel stond er voor ons klaar. Oftewel genoeg om de dag met een volle buik te starten. En we waren heel gastvrij door niet alles op te eten!


Ons eerste doel is niet ver. We willen de ‘Basiliek van de Aankondiging’ bezoeken. Een wandeling van circa 20 minuten vanuit ons hotel. De Basiliek van de Aankondiging in Nazareth is een moderne katholieke kerk gebouwd over de resten van Byzantijnse en Kruisvaarders-kerken. Het bevat de grot waarin de Maagd Maria het nieuws ontving van Gabriel dat ze Jezus zou baren. De kerk is sinds de vroegste tijden een bedevaartsoord en blijft vandaag een belangrijke halte voor pelgrims van het Heilige Land. De huidige basiliek is gebouwd op oude resten, is nu wel een moderne kerk die gebouwd is in de 20e eeuw. De kerk heeft verschillende niveaus en is zeer bijzonder.

Na dit bezoek aan Nazareth vertrekken we richting het Meer van Galilea / Tiberias en we bereiken het meer bij het stadje Tiberias. De stad werd in het jaar 17 na Chr. gesticht door Herodes Antipas, de zoon van de beroemde koning Herodes I. Herodes Antipas noemde het naar de princeps Tiberius. Het is een groot meer en langs het meer gaan we op zoek naar een geocache. Deze vinden we snel en ik heb nog een leuke trackable (TB) uit Tukkerland die ik er achterlaat. Deze TB wil graag reizen en dat lukt zo wel!


Na Tiberias vertrekken we naar de plaats aan het meer waar Jezus de Bergrede heeft uitgesproken. Het is een heuvel aan de noordelijke kust van het meer van Galilea. De heuvel heeft grote grasglooiingen die ruimte bieden aan veel toehoorders. Vanaf deze hoogte bij het dorp Tabgha (in de buurt van Kapernaüm) hebben we een geweldig uitzicht over het meer. We staan op een historische plek!

Na al deze bezoeken aan plaatsen uit de tijd waarin Jezus op aarde was gaan we wat verder in de tijd. In het noorden bezoeken we de burcht Nimrod, gebouwd door moslims in 12e en 13e eeuw. Dit kasteel ligt heel strategisch op een hoogte en is gebouwd op de zuidelijk helling van de Hermon. Een bergketen op de grens van Libanon/Syrie/Israel. Een pittige wandeltocht brengt ons via de verschillende torens naar prachtige uitzichtpunten. Op wat grote afstand zien we zelfs nog wat sneeuw op de Hermon liggen, hoewel de temperatuur al dagen tussen de 25 en 30 graden is. We hebben heerlijk weer!

Inmiddels zitten we helemaal in het noordoosten van Israel en daarmee op de Golan hoogte. In de jongste geschiedenis van de 20e eeuw was dit het strijdtoneel tussen Syrië en Israël. We nemen de weg vlak langs de grens en de gedemilitariseerde zone en kijken uit op Syrië. Ondertussen zien we de restanten van gebouwen die in puin zijn geschoten. Ook zijn er nog veel mijnenvelden en gelukkig geven bordjes aan waar je niet moet lopen. De weg is veilig!

Tot slot bezoek we Kapernaüm, een plaatje tegen het meer van Galilea. Kapernaüm wordt in het Nieuwe Testament genoemd als de woonplaats van Jezus en verschillende van zijn discipelen: de broers Simon Petrus en Andreas, de broers Jacobus en Johannes en verder Matteüs, de tollenaar en schrijver van het gelijknamige evangelie. Jezus ging, toen hij hoorde dat Johannes de Doper gevangen was genomen, zelf in Kafarnaüm wonen. Er is vrij weinig van de gebouwen over, en op oude restanten zijn nieuwe gebouwen gerealiseerd. Maar het is wel een prachtig plekje aan het meer.
Moe en voldaan keren we terug naar ons hotel in Nazareth. Een buffet wacht op ons en we doen ons tegoed een vis, vlees en salades. Opnieuw ruim voldoende!

Langs de kust naar het noorden, tot Libanon

We hebben deze week een goed gevuld programma voor ogen. Dus rond kwart over zeven is het tijd om op staan. Een heerlijke douche en vervolgens aan het ontbijt. De keus is er groot, warm of koud? Vloeibaar of vast? Zoet of zuur? Ik doe maar normaal. Broodje met kaas, jam en een eitje. En wat fruit en natuurlijk niet te vergeten de koffie! Zonder koffie komt mijn motor niet op gang.

Vandaag willen we de kustroute naar het noorden gaan volgen. Vanuit Jaffa komen we dan eerst lang Tel Aviv. Een bruisende stad met steeds meer grote en hoge gebouwen. Niet zoals in Dubai maar het begint wel wat te worden. We rijden een verkeerde weg in en daarna wordt het zoeken. Omdat er veel eenrichtingswegen, afslagverboden en andere hinderpalen zijn, blijkt het niet eenvoudig om de juiste weg te vinden. Maar uiteraard lukt ons het wel. Ons eerste doel is de havenstad Caesarea.



De havenstad is in de 4e eeuw v.Chr. gesticht door de Feniciërs. Later ging het deel uitmaken van het Griekse rijk van Alexander de Grote. In de Romeinse tijd werd de stad door Herodes de Grote uitgebreid en verfraaid. De bouwwerkzaamheden vonden plaats tussen ca. 22 en 10 v.Chr. Herodes gaf de stad de naam Caesarea, ter ere van keizer Caesar Augustus. Onder Herodes groeide Caesarea van een relatief onbetekenend dorpje uit tot de tweede stad in het Joodse land. Herodes liet een grote haven aanleggen, met ruimte voor zo'n 300 schepen.

De haven was in de eerste eeuw een tussenstation op een van de belangrijkste vaarroutes van Alexandrië naar Rome. Zo vertrok Paulus uit Caesarea. Hier heeft Paulus ook gelogeerd in het huis van de evangelist Filippus (Hand. 21:8). Hier, in deze stad aan de zee, had Paulus 2 jaar huisarrest maar kon hij iedereen ontvangen. Hier had Paulus regelmatig contact met Lucas en andere apostelen. Vanuit deze stad trok Lucas er 2 jaar lang op uit om gegevens te verzamelen voor zijn boeken. Vanuit deze plaats heeft Lucas zo goed als zeker ook Maria de moeder van Jezus geïnterviewd en vele anderen die in zijn evangelie ter sprake gebracht worden. Hier in Caesarea heeft Paulus een bijzonder confronterend gesprek gehad met  procurator Felix  over het geloof in Jezus Christus. (Hand.24:26). Van de stad zijn er nog aardig wat resten te zien. We lopen door de ruïnes en bekijken de voormalige tempels, haven en uiteraard het amfitheater.

Na Caesarea staat Haifa op het programma. Naast Haifa ligt het Karmelgebergte, een heuvelrug van circa 500 meter hoogte. Haifa is een drukke stad en met de auto gaan we de Karmel op. Prachtige uitzichten over de stad zijn onze beloning. Ondertussen is het ook op de Karmel erg druk, we rijden wat rond en besluiten toch snel weer verder te gaan.

Vlak bij de Libanese grens zijn prachtige krijtrotsen. In een kabelbaan dalen we af naar grotten en bezoeken we een prachtig schouwspel. De grotten staan bekend als de Rosh Hanikra en danken hun bestaan aan de eroderende kracht van de aanstormende golven. Het is er prachtig en ondertussen nemen we nog even wat foto’s van de Libanese grens. De grenspost wordt nu nog voornamelijk gebruikt door VN-militairen.


Vandaag is ons einddoel Nazareth, daar hebben we een plekje in een hotel gereserveerd. De tocht naar van de Libanese grens naar Nazareth duurt vrij lang (1,5 uur). Niet omdat het zover is maar omdat het verkeer zo langzaam rijd. Er is veel file! Als we aankomen blijkt ons hotel gesloten. We bellen de eigenaar en hij komt naar ons toe. Wat blijkt: het is vandaag zondag. En dus is het hotel gesloten en is er een foutje gemaakt in onze reservering. Gelukkig wordt het opgelost, het hotel gaat voor ons open. We zijn vannacht de enige gasten! En een receptionist wordt opgetrommeld en zal er vandaag helemaal voor ons alleen zijn. En hij gaat waarschijnlijk ook ons ontbijt klaarmaken. Prima geregeld. We nemen de avondmaaltijd in de ‘mall’, wat in Nazareth is het vandaag zondag, een rustdag.

Op naar Israël, een 2e vader-zoon reis

Het is zaterdag 17 maart 2018 en de wekker loopt om 7.30 uur af. Een nieuwe dag en grootse plannen voor vandaag. Ik vertrek samen met mijn zoon Bob naar Israel. We gaan een vader-zoon reis doen. Een reis om met z’n twee op stap te gaan en samen een inspirerende reis te maken. Het is een reis die al een heel tijdje op het programma stond. Na het afstuderen van Bob aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam heb ik gevraagd of hij zin had in een vader-zoon reis. Eerder was ik na het afstuderen van mijn oudste zoon Harm samen naar Ethiopie geweest. Daar hadden we een combinatie van werk met inspiratie.

Aan Bob had ik gevraagd wat hij zou willen. Ik had verteld dat het best een ‘beetje’ extreem mocht zijn. Mogelijk ook iets buiten Europa. Na enige beraad heeft Bob voor Israel gekozen.
Een bestemming die ik zelf niet bedacht had maar wel heel erg leuk vind. We gaan een rondreis langs wat hoogtepunten maken. Het heeft wel even geduurd voordat het in de planning stond, maar het is ons gelukt. We hebben allebei de komende week gepland voor de reis.

Het vervoersmiddel is helder. Om naar Israel te komen moet je vliegen. Er zijn nauwelijks andere grenzen van Israel waar je ‘normaal’ overheen kunt. En het is natuurlijk ook veel te ver rijden! We hebben een vlucht bij Transavia geboekt en vanmiddag om 14.00 uur vertrekt ons toestel. Een rechtstreekse vlucht naar Tel Aviv. Voor sommige de hoofdstad van Israel voor anderen niet. Wij laten het maar in het midden.



We nemen de tijd, dus kort na 9.00 uur zit ik al in de trein. In Utrecht stapt Bob in dezelfde trein en om 11.00 uur staan we op Schiphol. Ruim voldoende tijd om rustig in te checken, de handbagage te controleren, de zelfscan van onze nieuwe paspoorten en nog wat rondhangen. We gaan op zoek naar de expositie van het Rijksmuseum en helaas is deze tijdelijk gesloten. Ze zijn het dak aan het maken en durven het niet aan wat stukjes doek daaronder te laten staan. De tentoonstelling van Nemo kunnen we wel bezoeken, echter helaas werken sommige demo’s niet.

Het inchecken bij de gate gaat toch wat anders dan normaal. We mogen eerst de wachtruimte in en worden er vrij snel weer uitgejaagd. Vervolgens is er een extra check. Heeft u de koffer zelf ingepakt? Is er nog iemand anders die iets in de koffer heeft gedaan? Het zijn extra veiligheidsprocedures voor als je naar Israël vliegt. Net als dat je naar Amerika vliegt. Maar alles komt goed. Rond 14.30 uur kiezen we met een halfuurtje vertraging het luchtruim. En dan kan er weinig meer misgegaan. Via Duitsland, Tsjechië, Servië, Bulgarije, Turkije, Cyprus komen we in het Israëlische luchtruim. Gelijk moeten de gordels vast, de Israëliërs hebben wat eigen regels toegevoegd.

Een soepele landing op Ben Gurion Airport, de bagage ophalen, een simkaart regelen met 7 Gbyte voor de noodzakelijke ondersteuning van onze reis en op naar de auto. Een auto van BudgetCar staat voor ons klaar en in ¾ uur rijden we naar ons hotel in Jaffa. We moeten even wennen aan de navigatie en rijden op een kruispunt 2 maal verkeerd, maar dat deert niet. Een prachtige hotelkamer wacht op ons.

Inmiddels beginnen onze magen te knorren. We gaan op zoek naar voedsel! We komen terecht in een heel ‘hip’ deel van het oude Jaffa. Het is er druk en gezellig. Heerlijke pizza’s. En daarna nog een mooie wandeling door het oude Jaffa of Joppe. Dit is de plaats waar Jona aan boord van een schip ging waarmee hij zich probeerde te onttrekken aan Gods opdracht om naar Ninevé te gaan. In de Handelingen van de Apostelen (hoofdstuk 9 en 10) wordt vermeld dat de apostel Petrus in Joppe een vrouw, genaamd Tabitha (ook wel Dorcas genoemd), weer tot leven wekt. Petrus logeerde toen bij Simon de Leerlooier, in diens huis "aan de zee". Bij dat huis zijn we geweest.

Ondertussen is het laat op de avond. Moe en voldaan komen we bij ons hotel. Een bed wacht op ons, we gaan er snel gebruik van maken.