De laatste dag

Het ziet er weer bijna op. Vandaag is de laatste dag van de vader-dochter reis. Ons vliegtuig vertrekt aan het einde van de middag dus we kunnen nog één activiteit bij Dublin doen. Het wordt de lokale dierentuin, op 6 autominuten van ons hotel. Lekker dichtbij en volgens de recensies is het een mooi en sfeervol park. Ondanks onze BurgersZoo ervaringen gaan we het een kansje geven. Maar eerst nog even een ontbijtje in ons hotel (Charleville Lodge).

Om 9.30 uur gaat het park open en keurig op tijd staan we als eerste in de rij. Oftewel bij binnenkomst is het hele dierenpark voor ons alleen. Je begrijpt dat dit maar een kort moment is, hoewel het op de vroege vrijdagochtend best rustig blijft. Het is een mooi park dat midden in het drukke Dublin ligt. Mooi aangelegd, goed ingepast en zeker een uitstraling vanuit de 'natuurlijke habitat'. De Dublin Zoo heeft diverse (ernstig) bedreigde diersoorten en werkt actief in verschillende Europese fokprogramma's. We vinden het park een aanrader voor wie van dierentuinen houdt.

Vervolgens richting de airport. Uiteraard de auto aftanken, inleveren. Geen schade, dus de waarborgsom kan terug. Inchecken bij Ryanair. In Dublin is inmiddels ook selfservice om de koffers te labelen (spaart Ryanair weer kosten uit) en vervolgens nog even wachten. Omdat het weekend een bankholiday is zijn er meer mensen die op reis zijn of gaan. Best druk. Precies op tijd vertrekken we en iets eerder komen we aan. Het Ryanair 'op tijd vliegen' deuntje komt langs en op Schiphol worden we opgewacht door Betty en Diederik. Nog even samen wat eten en vervolgens scheiden de wegen van vader en dochter. Christien en Diederik reizen naar hun huisje in Wezep en Betty en ik gaan met de trein naar Elst. Het was een zeer waardevolle en leuke vader-dochter reis. Ook dit kan ik iedere vader die een dochter heeft aanraden. Erg leuk om te doen en niet uitstellen tot volgend jaar wat je ook nu kunt doen!

Echt Iers

De Atlantische westkust en Dublin. Twee uitersten van Ierland. De westkust is vooral natuur en Dublin is wat anders ..... We starten vandaag aan de westkust en gaan vervolgens 'overland' naar Dublin. We steken als het ware het Ierse continent over. Eerst bezoeken we de cliffen van Moher en daarna gaan we naar Dublin. Als voorbereiding op ons vertrek naar Nederland, dit komt weer in zicht.

Als we opstaan wordt het al snel duidelijk dat we vandaag Iers weer kunnen verwachten. Het regent en het is de vraag of er opklaringen zijn te verwachten. Volgens buienradar wel, maar of dat in Ierland ook te vertrouwen is? We starten met een etappe van de Wild Atlantic Route langs de kust, en dat geeft iedere keer weer mooie uitzichten. Enerzijds de Atlantische kust en anderzijds de landzijde van een groen landschap, met hier en daar wat bebouwing.

Ons eerste 'event' zijn de kliffen van Moher. De Kliffen van Moher (Engels: Cliffs of Moher, Iers: Aillte an Mhothair), gelegen in het graafschap Clare in Ierland behoren tot de hoogste klifkusten in Europa. De kliffen bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust. De kliffen rijzen 120 meter op uit de Atlantische Oceaan bij Hag's Head. Het hoogste punt ligt op 214 m.Tegenwoordig behoren de kliffen tot de meest bezochte plekken in Ierland, en dus willen we daar ook een kijkje nemen. We zijn uiteindelijk ook maar gewone toeristen. Bij aankomst wordt ons duidelijk dat we de kliffen vanuit een Ierse blik gaan bekijken. In mist en met enige 'nattigheid'.  En ook met deze blik is het best indrukwekkend. De mistige 'spanning' met veel wind heeft ook iets. Een bijzondere fraaie Atlantische kust!

Daarna de tocht naar Dublin. Een route van circa 3 uur, dwars door Ierland. De cruisecontrol werkt prima, lekker rustig en gewoon doorrijden. Hier en daar even iets versnellen of vertraging en als het wat drukker wordt ben je al in de omgeving van Dublin. We hebben een kamer geboekt in het Charleville Lodge Hotel. Een hotel wat ik van een eerder bezoek in 2011 met Harm en Bob ken. Een prima plek in een wat 'verouderde' wijk van Dublin. Het is wel even zoeken naar een restaurant op loopafstand, maar uiteindelijk vinden we een goed Italiaans restaurantje. Gezellig plekje met prima eten. Via Whatsapp hebben we contact met het thuisfront. Een digitale 'proost' is het maximale wat mogelijk is. Morgen een live-herkansing.

Dagje natuur en cultuur

Vandaag is de enige dag in onze vader-dochter trip waarop we onze koffers achterlaten op de hotelkamer. Vanavond komen we namelijk weer terug op onze locatie vlakbij Galway. Op ons programma staat een route via de Galway bay, langs de westkust naar de streek Connemare. We gaan daar de abdij van Kylemore bezoeken. En in de middag gaan we het plaatsje Galway met een bezoek vereren. Om 8.00 uur is het tijd om op te staan. Ruim voor de smartphone-wekker aangeeft dat het zo laat is ben ik wakker. En dus kan ik de accu sparen voor de rest van de dag. In het hotel een keuze uit verschillende ontbijten en na de Ierse ervaring van gisteren heeft toch het continental-breakfast mijn voorkeur. Dit is ruim voldoende voor mij. En Christien kiest dit keer de gezonde ontbijtversie. Pap met fruit en honing. Ze vertelt me dat dit de pap is die haar schoonvader ook altijd op de vroege ochtend naar binnen werkt.

Rond 9.00 uur vertrekken we uit het hotel en we volgen een prachtige route langs de kust. Mooie vergezichten over de Galway bay met wisselende bewolking. Soms een buitje en vlak daarna strak blauw en zonnig. Het tweede deel van de route gaat door heuvels, bergen met daartussen diverse meren. Het is een mooi natuurgebied en je kunt er genieten van hele verschillende vergezichten. Rond lunchtijd komen we aan in Kylemore.

Kylemore is ooit in de 19e eeuw gebouwd door een zekere Henry die een cadeautje voor zijn vrouw heeft gemaakt. Een prachtig landhuis (zomerhuisje) aan een meer met een Victoriaanse tuin. Later is het leeg komen te staan en heeft een groep Belgische nonnen (vluchtelingen uit de 1e wereldoorlog) het gekocht en zij hebben er een abdij van gemaakt. Onderdeel van de abdij was een kostschool voor meisjes. Tot 2010 is het complex in gebruik geweest voor het onderwijs dat de nonnen gaven. Inmiddels is dit deel gesloten, is het complex gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers. En daarmee is een toeristenstroom (met bussen vol) op gang gekomen. Het is namelijk een prachtige plek en ook de tuin is zeer bijzonder (Victoriaans) ingericht. Een juweeltje voor de liefhebber.

In de middag rijden we verder (terug) naar Galway. Galway is het bestuurlijke centrum van west Ierland en daarmee een behoorlijk stadje. Het is bekend van de muziek, pubs en restaurants. En dus weten we wat we op het programma kunnen zetten. Shoppen en ondertussen genieten van Ierse muziek, eten en drinken. En dat lukt ons als vader en dochter prima. Op straat diverse muzikanten en ook in de pub waar we eten is (Ierse) live muziek. Het laatste tochtje naar ons hotel is maar een klein eindje. En opnieuw kunnen we de balans van de dag opmaken: het was weer een hele leuke dag!

Verder langs de Ierse westkust

We worden wakker in het plaatsje Burtonport in Donegal. Dit is een plekje in het noord-westen van Ierland. Vandaag gaan we richting het zuiden. Ons doel is een hotelletje in Oranmore dat in het 'midden-westen' van Ierland ligt, vlakbij het overbekende Galway. Mogelijk ken je het liedje van Ed Sheeron - Galway Girl?

Om onze bestemming te bereiken is het best een eindje rijden. Gedeeltelijk langs de kust, delen door prachtige natuurgebieden en een klein deel door overwegend wat kleinere plaatsen. Vandaag is een echte road-trip dag. Veel rijden, veel kijken en hier en daar een stop met uitzichten. Veelal kustgebieden, stranden en een kasteel (Classiebawn Castle) bij Mullaghmore. Het vakantieplekje van de familie van Louis Mountbatten. Ken je hem nog? Ooit commandant van de Britse Marine en in 1979 bij een bomaanslag van de IRA om het leven gekomen.

In Sligo maken we een stop voor de lunch. Een klein stadje en we nemen een sandwich. Vandaag is het weer wat minder en krijgt het gras wat het nodig heeft. Water! Wij zijn daar iets minder gelukkig mee maar dat doet er niet toe. We leren hiermee Ierland ook kennen zoals het veelal is. Wat grijzer en minder blauw dan we het tot op heden hebben gezien.

Het laatste stuk vanaf Sligo naar Galway is opnieuw een uurtje of twee rijden. Aan het einde valt het mij op dat er een oranje lampje met een pompje brandt. Waarschijnlijk is de dieseltank bijna leeg. Oftewel op naar de eerste benzinepomp en volgieten maar. Waarschijnlijk net op tijd, we moeten ruim 55 liter diesel afrekenen. Inmiddels is het hotel vlakbij en vinden we ons plekje voor de aankomende nacht.In het hotel is een Italiaanse restaurant, dus vanavond even geen Iers eten maar een degelijke Italiaanse maaltijd. Lasagne en spaghetti staan op ons menu. We genieten ervan en ondertussen bedenken we de plannen voor de komende dagen. We hebben inmiddels veel gedaan en er staan ook nog enkele leuke activiteiten in de planning.