Op naar Israël, een 2e vader-zoon reis

Het is zaterdag 17 maart 2018 en de wekker loopt om 7.30 uur af. Een nieuwe dag en grootse plannen voor vandaag. Ik vertrek samen met mijn zoon Bob naar Israel. We gaan een vader-zoon reis doen. Een reis om met z’n twee op stap te gaan en samen een inspirerende reis te maken. Het is een reis die al een heel tijdje op het programma stond. Na het afstuderen van Bob aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam heb ik gevraagd of hij zin had in een vader-zoon reis. Eerder was ik na het afstuderen van mijn oudste zoon Harm samen naar Ethiopie geweest. Daar hadden we een combinatie van werk met inspiratie.

Aan Bob had ik gevraagd wat hij zou willen. Ik had verteld dat het best een ‘beetje’ extreem mocht zijn. Mogelijk ook iets buiten Europa. Na enige beraad heeft Bob voor Israel gekozen.
Een bestemming die ik zelf niet bedacht had maar wel heel erg leuk vind. We gaan een rondreis langs wat hoogtepunten maken. Het heeft wel even geduurd voordat het in de planning stond, maar het is ons gelukt. We hebben allebei de komende week gepland voor de reis.

Het vervoersmiddel is helder. Om naar Israel te komen moet je vliegen. Er zijn nauwelijks andere grenzen van Israel waar je ‘normaal’ overheen kunt. En het is natuurlijk ook veel te ver rijden! We hebben een vlucht bij Transavia geboekt en vanmiddag om 14.00 uur vertrekt ons toestel. Een rechtstreekse vlucht naar Tel Aviv. Voor sommige de hoofdstad van Israel voor anderen niet. Wij laten het maar in het midden.



We nemen de tijd, dus kort na 9.00 uur zit ik al in de trein. In Utrecht stapt Bob in dezelfde trein en om 11.00 uur staan we op Schiphol. Ruim voldoende tijd om rustig in te checken, de handbagage te controleren, de zelfscan van onze nieuwe paspoorten en nog wat rondhangen. We gaan op zoek naar de expositie van het Rijksmuseum en helaas is deze tijdelijk gesloten. Ze zijn het dak aan het maken en durven het niet aan wat stukjes doek daaronder te laten staan. De tentoonstelling van Nemo kunnen we wel bezoeken, echter helaas werken sommige demo’s niet.

Het inchecken bij de gate gaat toch wat anders dan normaal. We mogen eerst de wachtruimte in en worden er vrij snel weer uitgejaagd. Vervolgens is er een extra check. Heeft u de koffer zelf ingepakt? Is er nog iemand anders die iets in de koffer heeft gedaan? Het zijn extra veiligheidsprocedures voor als je naar Israël vliegt. Net als dat je naar Amerika vliegt. Maar alles komt goed. Rond 14.30 uur kiezen we met een halfuurtje vertraging het luchtruim. En dan kan er weinig meer misgegaan. Via Duitsland, Tsjechië, Servië, Bulgarije, Turkije, Cyprus komen we in het Israëlische luchtruim. Gelijk moeten de gordels vast, de Israëliërs hebben wat eigen regels toegevoegd.

Een soepele landing op Ben Gurion Airport, de bagage ophalen, een simkaart regelen met 7 Gbyte voor de noodzakelijke ondersteuning van onze reis en op naar de auto. Een auto van BudgetCar staat voor ons klaar en in ¾ uur rijden we naar ons hotel in Jaffa. We moeten even wennen aan de navigatie en rijden op een kruispunt 2 maal verkeerd, maar dat deert niet. Een prachtige hotelkamer wacht op ons.

Inmiddels beginnen onze magen te knorren. We gaan op zoek naar voedsel! We komen terecht in een heel ‘hip’ deel van het oude Jaffa. Het is er druk en gezellig. Heerlijke pizza’s. En daarna nog een mooie wandeling door het oude Jaffa of Joppe. Dit is de plaats waar Jona aan boord van een schip ging waarmee hij zich probeerde te onttrekken aan Gods opdracht om naar Ninevé te gaan. In de Handelingen van de Apostelen (hoofdstuk 9 en 10) wordt vermeld dat de apostel Petrus in Joppe een vrouw, genaamd Tabitha (ook wel Dorcas genoemd), weer tot leven wekt. Petrus logeerde toen bij Simon de Leerlooier, in diens huis "aan de zee". Bij dat huis zijn we geweest.

Ondertussen is het laat op de avond. Moe en voldaan komen we bij ons hotel. Een bed wacht op ons, we gaan er snel gebruik van maken.