Een dag met 30 uur, terug naar huis

Vandaag wordt een lange dag. Voor mij gaat 7 mei 2017 de geschiedenis in als een dag met 30 uur. Zomaar een dag waarop je langer leeft.  Hoe kan dat? Omdat ik van Hong Kong naar Amsterdam vlieg en daarmee 6 tijdszones verder ga. Enkele dagen geleden ergens op 4 en/of 5 mei heb ik er in één nacht ook 6 uur ‘verloren’.  Het  gemiddelde blijft dus nog steeds op 24 uur.


Maar eerst wat formele handelingen. Opstaan, wassen, ontbijt en uitchecken. Het Best Western Hotel op Hong Kong Island heeft het gebruikelijk Chinese ontbijtmenu, in een restaurant ergens op de 6e verdieping. Voor Hong Kong begrippen is dat beneden. Er is voldoende te eten, eigenlijk voor mij teveel keus en uiteraard koffie om echt wakker te worden. Daarna even terug naar mijn kamer op de 37e verdieping (wat een uitzicht) en daarna uitchecken op de 3e verdieping. Op naar de airport transfer, die uiteraard op straatniveau vertrekt.

Keurig op tijd staat de bus klaar. Het wordt een fantastische rit door Hong Kong. Bij verschillende hotels worden cliënten opgehaald en daarmee wordt het een prachtige stadstour. We rijden eerst langs vele voornamelijk hoge gebouwen op Hong Kong Island. Eerder was ik daar in 1984 en leek het me toen al vol. Sinds dat moment blijkt er toch nog heel veel bijgebouwd! Op vele plaatsen zijn toch weer nieuwe gebouwen gerealiseerd en uiteraard allemaal in hoogbouw.  Op Wikipedia staat dat de bevolkingsdichtheid er 16.390 mensen/km2 wonen. (In Nederland 409 personen/m2).

Na de rit door Hong Kong Island gaan we via een tunnel naar Hong Kong Kowloon. Ook een heel intensief volgebouwd gebied. De bevolkingsdichtheid van dit gebied is nog veel groter en bedraagt 44.000 personen/km2.  Oftewel voor iedere inwoner is er 22 m2 grond, best weinig toch? Eigenlijk is het gewoon allemaal beton, beton en nog eens beton. En voor al deze mensen zijn natuurlijk ook winkels, kantoren, sportvoorzieningen, etc. etc. De busrit laat me ook een gedeelte van dit stadsdeel zien en vervolgens rijden we over snelle wegen richting het ‘nieuwe’ vliegveld. Bij mijn vorig bezoek lag het vliegveld nog midden in de stad (deze is nu volgebouwd) en er is buiten de stad een compleet nieuwe luchthaven gebouwd. Een snelweg brengt ons daar naartoe. Ondertussen zien we glimpen van de nieuwe brug die er gebouwd wordt over de monding van de Pearle-rivier.  Deze langste brug van de wereld (50 km) gaat bestaan uit 3 grote hangbruggen, waarvan de langste een afstand van 460 meter overbrugd. Oftewel een mega-project. Naar verwachting 2018/2019 gereed.

Ruim op tijd ben ik op de luchthaven. Inchecken is niet nodig ik had me al digitaal aangemeld en ruimbagage heb ik niet. Alle tijd voor een bakkie koffie met wat lekkers. Ik ga op zoek naar de SkyTeam Lounge waar het prima wachten is. Ook daar staat weer een compleet buffet klaar en ik maak gebruik van een klein deel daarvan. Het koffieautomaat is daar voor mij een vrij belangrijk onderdeel van. Om 11.30 uur is het tijd voor boarding en krijg ik mijn eerste thuisgevoel. Een gastvrije ontvangst in het Nederlandse door ‘onze’ blauwe trots. Ik vind mijn weg naar stoelnummer 73A, op de verdieping,  waar ik me de volgende 11 uur moet zien te vermaken. Het Nederlandse krantje ligt voor mij klaar en met een tablet met het boek ‘Judas’ van Astrid Hollleeder gaat dat vast lukken. En de inwendige mens wordt goed verzorgd door de medewerkers van de KLM. De captain geeft nog even een persoonlijke toelichting op het vluchtplan (goed te weten wie er aan de knuppel zit). We nemen de noordelijke route over Mongolië.  Als ik ooit  de zijderoute ga rijden zal ik even omhoog kijken of er een KLM toestel overkomt en zwaaien!

Ruim op tijd landt de Boeing 747 op Schiphol. Betty, Christien en Diederik staan me op te wachten en daarmee wordt het een hele gezellige autoreis naar Elst. Ik ben weer thuis. Het was een mooi avontuur en ondertussen heb ik een mooie opdracht voor MaPaLaNa gescoord. Moet ik misschien toch wat Chinese woorden gaan leren?