Terug in Elst

Vandaag het laatste stukje, nog circa 860 km te gaan. Het is bijna allemaal snelweg en er zijn enkele verkeerslichten. Op het eerste stukje, om Poznan uit te komen en vlak na Hannover een paar. Daarna zijn de volgende verkeerslichten bij Arnhem. Het inpakken van de tent is een klein kunstje en minder dan 2 minuten werk. Daarna de rest in de auto en rijden maar.


Eerst nog even tanken, daarna de Poolse snelweg op. Van Warschau tot de Duits-Poolse grens (Oder) is er inmiddels een snelweg. Onze TomTom kent nog niet het hele stuk dus we boeken ten opzichte van de TomTom planning een forse tijdswinst. Deze weg zorgt ervoor dat we vandaag 1,5 uur sneller thuis zijn dan enkele jaren geleden! De tegenprestatie is een beetje tol, het moet toch ergens van betaald worden.

Bij de Pools-Duitse grens besteden we nog wat Sloty's en daarna snel verder. Door Duitsland en daarna Nederland in. Bij Enschede de grens over, welkom in Nederland. Nog een klein eindje en we zijn rond 17.00 uur in Elst. Totaal hebben we ruim 5.300 km gereden en de gemiddelde snelheid is 79,5 km. De benodigde diesel was 310 liter zodat het gemiddelde verbruik circa 1:17 was. In Moskou kwam de stand van de auto op 30.000 km, zodat vanaf die plek het lampje 'olie verversen'  heeft gebrand. Dinsdag gaat de auto voor een onderhoudsbeurt.


Het was een mooi reis!
We zijn gezond weer thuis en een leuke ervaring rijker.

Een klapper naar het westen

Gisteravond hebben we in volledige duisternis onze kampeerplek bereikt. Hoe ziet onze plek er in het ochtendlicht eigenlijk uit? Geweldig! Het blijkt een fantastische plek. Nog nooit hebben we op z’n mooi plekje gestaan. Het uitzicht is prachtig, de lucht is kraakhelder, op ruimte afstand van bewoning en midden in de natuur. Dit is echt wildkamperen op zijn fraaist. Bekijk onze plek op de foto maar eens. Dit wil je meemaken!



We hebben het plan om vandaag de achterstand op het programma in

te halen. En dus is ons reisdoel voor deze dag Poznan. De te overbruggen afstand is circa 1150 km, dus een behoorlijk stuk. We reizen via Letland, Litouwen naar Polen. We passeren dus enkele grenzen en gaan langs Warschau. Vanaf Warschau (de laatste 300 km van deze dag) is het snelweg. Het langste deel dus een tweebaansweg met een gemiddelde snelheid van circa 65 – 75 km. gebied met diverse meren. Best een fraai landschap met hier en daar een dorpje. In de zomer is het hier vast goed toeven, vooral als je van meren kunt genieten. In dit jaargetijde zie je geen surfers, zeilers, kano’ers of anderen. Maar volgens mij kan het daar wel goed. En het is nog totaal geen toeristisch oord.

We zijn vandaag in de Europese Unie, dus grenzen zijn geen probleem. Bij beide te nemen grenzen kunnen de paspoorten dicht blijven en de autoraampjes gesloten. Nog wel even afremmen bij de grens maar gelijk daarna doorgassen. De ‘grens-resten’ zijn nog niet opgeruimd, maar vast dat over enige jaren er alleen nog een bord van een nieuwe Europese provincie staat. That’s all!

Hoe verder we naar het westen rijden hoe westerser het wordt. Steeds meer reclame, steeds betere huizen, steeds meer economische activiteiten, steeds …, steeds groener ook. Overigens, het groene heeft meer met het klimaat dan met de cultuur te maken. In Rusland / Letland zien we hier en daar nog sneeuw en is duidelijk dat de sneeuw hier nog maar net weg is. In Polen is het steeds groener en waarschijnlijk is het in Nederland inmiddels helemaal groen.

Rond 21.30 uur draaien we de camping op. Opnieuw brengt de TomTom ons op de juiste plaats, kaartlezen is wel een erg simpel klusje geworden. Hoewel er een waarschuwing in het systeem zit dat de kaartinformatie gebrekkig kan zijn is het eenvoudig om de weg te vinden. Ook het campingadres in Poznan zit in het systeem. We checken snel in en gaan aan de slag met onze avondmaaltijd. Macaroni met wat ingrediënten en een biertje/sapje. Het eten laten we zakken tijdens een avondwandeling naar het nabij gelegen meertje. We stellen vast dat ons reisdoel vandaag gehaald is. Ook maken we een eerste evaluatie van onze Moskoutour.

We stellen vast dat het een goede reis is en dat we het zeker aanbevelen aan anderen om ook te doen. Het reismiddel auto geeft meerwaarde doordat je meer indrukken krijgt van de landen die je passeert. De trip is hiermee meer dan een stedentripje Moskou. We hebben de uitgebreidheid van Oekraïne / Rusland beter leren kennen. We hebben het karakter geproefd van de gebieden die we passeerden. Het was fijn om bij onze broeders/zusters in Kiev op bezoek te zijn. We zijn onder de indruk van het Rode Plein in Moskou. De afwisseling van kamperen – hotels was goed en maakte de trip tot een aantrekkelijke mannen (vader-zoons) trip. Zouden we het met deze ervaring opnieuw doen? JA! Wat zouden we anders doen? In de buurt van de Russische grens altijd een overnachting inplannen. Om daarmee of vroeg aan de grens te staan of gerust laat een bed te vinden.

Terug naar de Europese Unie

Onze dagen in Moskou zijn geteld en daarbij stellen we vast dat het op is. Vandaag willen we terug naar de Europese Unie. We hebben het plan om Moskou in westelijke richting te verlaten en via Letland naar Litouwen te rijden. Al vroeg staan we op en pakken ons boeltje bij elkaar. We nemen een zelf klaargemaakt ontbijtje en brengen alles in gereedheid voor vertrek. De gastvrouw/receptioniste van het hotel is nergens te bekennen en ligt vermoedelijk nog te slapen. Wat ons betreft geen probleem, we hebben eerder al betaald dus als we buiten kunnen komen is het oké. Hiervoor is op de begane grond de sleutel nodig die we natuurlijk ook moeten inleveren. Dus we doen een slimme actie door de deuren open te zetten en de sleutel terug te brengen …. Helaas de actie mislukt, de deur van het hotel (op de 1e verdieping) is in het slot gevallen. Dus we besluiten de sleutel aan de buitenkant van de deur op te hangen. (want van die deur hebben we geen sleutel). En vervolgens: wegwezen.

In het centrum van Moskou is het verkeer erg rustig. Vandaag is 1 mei dus dag van de arbeid. Waarschijnlijk betekent arbeid: uitslapen! De skyline is modern, met hoge gebouwen en moderne architectuur. Er wordt nog veel bijgebouwd, dus over een paar jaar kunnen we gerust terugkomen. Tot de buitenring gaat het snel en soepel en daarna gaat het mis. Iedereen is wakker geworden en er staat een lange, zeer lange en zeer langzame file. Het verkeer moet van 6 volle banen naar 1 á 2 banen. Oftewel uren vertraging!


Nadat we de files zijn gepasseerd kunnen we nog weinig snelheid
maken. In dit deel van het land zijn de wegen slecht tot zeer slecht. Op veel plaatsen is de weg gewoon weg. Gaten en gelukkig ook wegwerkzaamheden. Dus voor wie volgend jaar gaat is het waarschijnlijk iets beter. De kwaliteit van de weg levert ons een zeer laag gemiddelde op qua snelheid. Overigens leren we opnieuw de uitgebreidheid van het Russische landschap kennen. Er is veel agrarisch landschap, nauwelijks of geen zichtbare boerderijen. Veel bossen en het wordt ons duidelijk dat de sneeuw recent grotendeels is gesmolten. Op een enkele plaats ligt nog wat sneeuw. Waarschijnlijk is de onderlaag nog bevroren want er ligt veel water op de velden en in de bossen.

Rond 18.00 uur naderen we de Russisch-Letse grens. We rijden een lange rij vrachtauto’s voorbij en prijzen ons gelukkig dat we geen vrachtwagenchauffeur zijn. Dit juichen blijkt echter iets te vroeg en na diverse km kunnen we aansluiten in een rij personenauto’s. Een rij die heel - heel – heel langzaam vooruit komt. Bob gaat op verkenning en constateert dat er minder dan 95 auto’s voor ons staan. Metertje voor metertje komen we verder. We krijgen wel honger en besluiten ons diner klaar te maken. Mexicaanse bonen met lunchworst is op voorraard. Een primusje naast de auto en de ‘keuken’ mee verplaatsen als de rij in beweging komt. Metertje voor metertje. Na ruim 4 uur staan we vooraan en kan het feest beginnen.

Per 4 auto’s wordt toegang tot het grensgebied verleend. Na een eerste check of je de juiste papieren hebt, mag je naar de Russische douane en paspoortcontrole. De uitvoer van de auto is de eerste stap. Het duurt even voor de aardige dame met een te kort rokje de papieren begrijpt, maar met onze hulp lukt het haar om het onderscheid tussen kentekenpapieren deel 1 en 2 te begrijpen. Ze plakt het nog net niet aan elkaar. Ze scant alles in, geeft wat stempels en we kunnen verder. Nu nog wat stempels en scans van de paspoorten bij een andere grenswacht. De auto wordt 2 maal doorzocht …, in onze zooi is niets te vinden. En vervolgens zijn we verder.

Nu nog de Europese Unie in! We rekenen op een vrij-strook voor ons als burgers van een goed betalend EU-land. Helaas, we kunnen aansluiten bij allemaal Russen die ook de EU in willen. En dat gaat niet snel. Na 1,5 uur zijn we aan de beurt. Ook hier weer een goede controle van de auto en zelfs de motorkap moet open. Niets gevonden! En met een doorlooptijd van meer dan 6,5 uur over de afgelopen 500 meter kunnen we verder. Het is inmiddels donker, de wegen zijn slecht te zien en een camping vinden lijkt helemaal onmogelijk. Ons oorspronkelijke doel ligt in Litouwen en nog 250 km verder. We besluiten 'wild' te gaan en kiezen een zandpad. Na 500 meter en met redelijke afstand van huizen zetten we onze auto stil. Harm wil in de auto slapen, Bob en Jan zetten de tent op. Binnen 5 minuten zijn we gesetteld en vallen de luiken dicht. Totale vertraging vandaag meer als een hele werkdag, en dat op de dag van de arbeid...