Terug naar de Europese Unie

Onze dagen in Moskou zijn geteld en daarbij stellen we vast dat het op is. Vandaag willen we terug naar de Europese Unie. We hebben het plan om Moskou in westelijke richting te verlaten en via Letland naar Litouwen te rijden. Al vroeg staan we op en pakken ons boeltje bij elkaar. We nemen een zelf klaargemaakt ontbijtje en brengen alles in gereedheid voor vertrek. De gastvrouw/receptioniste van het hotel is nergens te bekennen en ligt vermoedelijk nog te slapen. Wat ons betreft geen probleem, we hebben eerder al betaald dus als we buiten kunnen komen is het oké. Hiervoor is op de begane grond de sleutel nodig die we natuurlijk ook moeten inleveren. Dus we doen een slimme actie door de deuren open te zetten en de sleutel terug te brengen …. Helaas de actie mislukt, de deur van het hotel (op de 1e verdieping) is in het slot gevallen. Dus we besluiten de sleutel aan de buitenkant van de deur op te hangen. (want van die deur hebben we geen sleutel). En vervolgens: wegwezen.

In het centrum van Moskou is het verkeer erg rustig. Vandaag is 1 mei dus dag van de arbeid. Waarschijnlijk betekent arbeid: uitslapen! De skyline is modern, met hoge gebouwen en moderne architectuur. Er wordt nog veel bijgebouwd, dus over een paar jaar kunnen we gerust terugkomen. Tot de buitenring gaat het snel en soepel en daarna gaat het mis. Iedereen is wakker geworden en er staat een lange, zeer lange en zeer langzame file. Het verkeer moet van 6 volle banen naar 1 á 2 banen. Oftewel uren vertraging!


Nadat we de files zijn gepasseerd kunnen we nog weinig snelheid
maken. In dit deel van het land zijn de wegen slecht tot zeer slecht. Op veel plaatsen is de weg gewoon weg. Gaten en gelukkig ook wegwerkzaamheden. Dus voor wie volgend jaar gaat is het waarschijnlijk iets beter. De kwaliteit van de weg levert ons een zeer laag gemiddelde op qua snelheid. Overigens leren we opnieuw de uitgebreidheid van het Russische landschap kennen. Er is veel agrarisch landschap, nauwelijks of geen zichtbare boerderijen. Veel bossen en het wordt ons duidelijk dat de sneeuw recent grotendeels is gesmolten. Op een enkele plaats ligt nog wat sneeuw. Waarschijnlijk is de onderlaag nog bevroren want er ligt veel water op de velden en in de bossen.

Rond 18.00 uur naderen we de Russisch-Letse grens. We rijden een lange rij vrachtauto’s voorbij en prijzen ons gelukkig dat we geen vrachtwagenchauffeur zijn. Dit juichen blijkt echter iets te vroeg en na diverse km kunnen we aansluiten in een rij personenauto’s. Een rij die heel - heel – heel langzaam vooruit komt. Bob gaat op verkenning en constateert dat er minder dan 95 auto’s voor ons staan. Metertje voor metertje komen we verder. We krijgen wel honger en besluiten ons diner klaar te maken. Mexicaanse bonen met lunchworst is op voorraard. Een primusje naast de auto en de ‘keuken’ mee verplaatsen als de rij in beweging komt. Metertje voor metertje. Na ruim 4 uur staan we vooraan en kan het feest beginnen.

Per 4 auto’s wordt toegang tot het grensgebied verleend. Na een eerste check of je de juiste papieren hebt, mag je naar de Russische douane en paspoortcontrole. De uitvoer van de auto is de eerste stap. Het duurt even voor de aardige dame met een te kort rokje de papieren begrijpt, maar met onze hulp lukt het haar om het onderscheid tussen kentekenpapieren deel 1 en 2 te begrijpen. Ze plakt het nog net niet aan elkaar. Ze scant alles in, geeft wat stempels en we kunnen verder. Nu nog wat stempels en scans van de paspoorten bij een andere grenswacht. De auto wordt 2 maal doorzocht …, in onze zooi is niets te vinden. En vervolgens zijn we verder.

Nu nog de Europese Unie in! We rekenen op een vrij-strook voor ons als burgers van een goed betalend EU-land. Helaas, we kunnen aansluiten bij allemaal Russen die ook de EU in willen. En dat gaat niet snel. Na 1,5 uur zijn we aan de beurt. Ook hier weer een goede controle van de auto en zelfs de motorkap moet open. Niets gevonden! En met een doorlooptijd van meer dan 6,5 uur over de afgelopen 500 meter kunnen we verder. Het is inmiddels donker, de wegen zijn slecht te zien en een camping vinden lijkt helemaal onmogelijk. Ons oorspronkelijke doel ligt in Litouwen en nog 250 km verder. We besluiten 'wild' te gaan en kiezen een zandpad. Na 500 meter en met redelijke afstand van huizen zetten we onze auto stil. Harm wil in de auto slapen, Bob en Jan zetten de tent op. Binnen 5 minuten zijn we gesetteld en vallen de luiken dicht. Totale vertraging vandaag meer als een hele werkdag, en dat op de dag van de arbeid...