Slot presentatie-evaluatie en wat laatste inkopen

Bijna onze laatste dag in Ethiopië. De serveerster weet inmiddels hoe mijn ontbijt eruit ziet en dus word ik zonder aanwijzingen zeer correct bediend. Een gebakken eitje, koffie, watermeloen, .. ze weet het allemaal. Het TopTen Hotel is ook voor mijn gevoel een beetje een thuis geworden. Na het ontbijt gaan we het verkeer weer in. De chauffeur probeert nog wat andere wegen, maar dat heeft helemaal geen zin. Het kost gewoon een uur om naar de andere kant van de stad te komen waar het kantoor van Mary Joy is. Daar is vanochtend het afrondende gesprek.

In een ‘meeting’ met het management presenteren we de resultaten van de afgelopen 2 weken. Onze waarnemingen en bevindingen, onze suggesties, een plan voor de komende tijd en een suggestie hoe Mary Joy zich verder kan ontwikkelen. We bespreken de samenwerkingskansen en ook de knelpunten die we zien. We delen het resultaat en we zijn het eens. We constateren dat we een goede tijd hebben gehad en het valt ons op dat het management van Mary Joy in de afgelopen 2 weken een duidelijke meerwaarde heeft gehad aan onze aanwezigheid. Eigenlijk veel meer dan we zelf verwacht hadden. En dat de voorgelegde plannen, hoewel ze afwijken van onze aanvankelijk ideeën, aansluiten bij het vernieuwde beeld van de toekomst. Ik heb geleerd dat je ook een plan kan starten zonder dat je precies weet hoe het eindigt. Op basis van een goede ambitie en vertrouwen kun je een heel eind komen. Een andere manier van denken waar ook waardevolle kanten aan zitten. Tot slot bekijken we versie 0 van de film die ik heb gemaakt. Het is nog slechts een eerste versie maar best leuk om samen te kijken. Ik ga er voor Mary Joy een ‘verkoopversie’ van maken. Tot slot geeft ieder van de aanwezigen een evaluatie en we sluiten de ‘meeting’ allemaal af met een positief en resultaatgericht gevoel .

We nemen een laatste Ethiopische lunch op de Mary Joy site en daarna storten we ons in de Mercato. De Mercato is de grootste afrikaanse markt waar ruim 13.000 mensen werken vanuit 7.100 stalletjes. Er is (van) alles te koop. De markt is themagericht opgezet, dus alle schoenen bij elkaar, alle kinderjurkjes bij elkaar en alle autobanden bij elkaar. Dus niet funshoppen maar gewoon gericht aankopen doen. We nemen een biertje voor € 0,25 en genieten van het leven. We kopen wat ‘kleine’ zooi en daarna gaan we verder. We bezoeken nog een toeristenmarkt, zodat we ook voor thuis nog wat aardigheden hebben. We worden afgezet bij het hotel en nemen afscheid van de senior programma manager (Sentayahu) van Mary Joy.

Het is tijd om ons voor te bereiden op het vertrek uit Ethiopie. Ik heb besloten de lokale middenstand te spekken door een kapper te bezoeken. Het was even zoeken en ik heb er één gevonden. In gebrekkig Amarisch (de lokale taal) leg ik uit wat de bedoeling is. Moet er een klein stukje af of moet er een klein stukje overblijven? In ieder geval zijn grijs-blonde haren hier schaars, dus ik gun de kapper best wat haren. En hij neemt het ervan. De kapper in Nederland zal niet blij zijn, voorlopig hoef ik er niet meer langs!

Tot slot ‘neuzel’ ik nog wat in het hotel. Opruimen, weblog bijhouden, wat drinken en eten. Ik wil vroeg naar bed, want vannacht vertrekken we om 2.15 uur bij het hotel. Er wacht ons nog een overstap op Nairobi (Kenia) en daarna richting Amsterdam. Morgen hoop ik om 15.20 uur weer op Schiphol te staan.

Samenwerkingen? Wij zijn eruit!

Iedere dag storten we ons in het verkeer van Addis Ababa. Ons hotel blijkt vaak aan de verkeerde kant van de stad te liggen en dus moeten we dwars door de stad. Of over de ringroad om de stad. Één ding is zeker, file is er overal. En ook vanmorgen lukt een alternatieve route niet, we staan gewoon een tijdje en nog een tijdje stil. Ondertussen genieten van alles wat er op en rond de straat gebeurt. Er is veel te beleven, handel, kinderen (in tenue) op weg naar school. 

Vanmorgen hebben we een overleg met vertegenwoordigers van een ziekenhuis uit Seattle (USA) die een lokaal ziekenhuis (Black-line) ondersteunen. Zij worden geïnformeerd over de activiteiten van Mary Joy en we gaan wat samenwerkingsmogelijkheden verkennen. Het wordt een boeiend gesprek waar tal van kansen en problemen langskomen. Het is een uitwisseling die verder verdiepend inzicht geeft en tegelijk laat zien dat het niet eenvoudig is. Vooral de vraag wie waar de regie heeft komt op tafel. Het is zo eenvoudig om langs elkaar te werken. Voor Ethiopiërs is het vooral een zoektocht naar donors en is alles welkom. Ook als het niet nodig is of weinig nut heeft. Maar voor daadwerkelijke duurzame verbetering is soms een andere aanpak nodig. Een aanpak die samenhang met de regeringsaanpak vraagt, of die samenwerking tussen partners vraagt. Het is in ieder geval zinvol om contacten te onderhouden.

In de middag staat diverse fabrieksbezoeken op het programma. Ik bezoek een fabriek waar water wordt gebotteld, koffie wordt gebrand en verpakt. Daarnaast bekijk ik een theefabriek. Het is goed om te zien hoe hier economisch aan de weg wordt getimmerd. Gelukkig zie ik geen kinderarbeid en lijken de arbeidsomstandigheden, gezien de situatie heel redelijk. Het idee rond ‘uitzendbureau’ lijkt voor dit soort situaties niet geschikt. Veel werknemers komen vanuit de lokale wijken en veel ‘skill’ worden in de fabriek aangeleerd. Voor de meesten is dit eenvoudig te leren.

Tijdens borreltijd hebben we een laatste ontmoeting met Zekrie en Getachew . We bespreken onze analyse, plannen en nog veel meer. Na het inspirerende gesprek maken we de presentatie voor de volgende ochtend af. Wij zijn er uit!

Scenario's voor de kliniek en samenwerking

Om 7.00 uur loopt de wekker af en start het gebruikelijke ochtendritueel. Het is licht en als je de boiler in de badkamer tijdig (voor je naar bed gaat) hebt aangezet is er warm water. Dan is een douche een prettige start van de dag. Als we beneden komen blijkt het ontbijtbuffet nog heel erg vol en uitgebreid klaar te staan. Het lijkt of er niemand is die ons is voor geweest. Later begrijpen we waarom, vandaag is het in de orthodoxe kalender een vastendag. En dus hebben ze alles voor ons laten staan. Wat mij betreft zijn twee boterhammen, één met jam en één met een gebakken eitje voldoende. En dat neem ik dus ook, uiteraard met een kopje koffie.

De rit naar het kantoor van Mary Joy duurt even. Het is een afstand van circa 15 km en in de spits kost dit ongeveer een uur. Dus eigenlijk zou een fiets net zo snel zijn, hoewel? Er zijn hier heel veel heuvels, we leven op bijna 2500 m1 en het verkeer laat eigenlijk geen fietsen toe. Dus de auto is zo slecht nog niet. De ochtend besteden we aan een uitgebreide dialoog over de toekomst van Mary Joy. We bespreken onze analyses van de situatie bij Mary Joy, de situatie in Ethiopie en de resultaten van onze rondgang, gesprekken, etc. We verkennen scenario’s en diepen verschillende onderwerpen goed uit. We proberen de huidige financiële situatie te begrijpen en krijgen inzicht in de producten met ‘profit’, ‘loss’ en de ‘breakeven’ producten. Samen komen we tot een ontwikkelingsrichting en er ontstaan denkbare scenario's. We hebben voldoende materiaal om verder uit te werken en conclusies te trekken. En je zult begrijpen dat we dat niet op een weblog doen, daar is social media niet voor bedoeld.

De Ethiopische lunch in het bedrijfsrestaurant is goed en daarna vertrekken we naar de University of Hope. De naam van het instituut dekt de lading. Voor het armere deel van de samenleving (en daar zijn er veel van) is een universiteit opgezet. Met behulp van donorgelden van bijvoorbeeld Woord en Daad is een hogeschool voor ruim 550 studenten opgericht. De school is inmiddels 3 jaar in gebruik en volgende jaar wordt de eerste lichting afstudeerders verwacht. Het gebouw is ontworpen door een nederlandse architect (Hans Treurniet) en het is een indrukwekkend geheel. We hebben een overleg met de president Teketel Forssido en hij vertelt ons over de achtergronden en het businessmodel. En over de wijze waarop de donorshiprelatie moet worden afgebouwd. Ondertussen wordt er verbinding gemaakt tussen de programmanager van Mary Joy en de president van de Universiteit. Hier liggen zeker kansen, mooi resultaat dus.

Aan het einde van de middag gaan we terug naar het hotel. We nemen een drankje en evalueren het resultaat. We hebben goede stappen gezet en kunnen hiermee onze missie verder afronden. Morgen nog wat overleg en een rondleiding langs verschillende fabrieken. Vrijdag een slotbijeenkomst en presentatie van alle resultaten. Zaterdag weer terug in Nederland.

De arme kant van de Ethiopische samenleving

Een nieuwe dag, de zon schijnt opnieuw. Net als andere dagen wordt het vast weer lekker weer. Het is hier iedere dag zo rond de 23 – 26 graden, een zonnetje en hier en daar een wolkje om de zon te temperen. Geen regen, dus best lekker. Hoewel …., Addis Ababa ligt op 2500 m1 en heeft daarmee een vrij ijle lucht. Addis Ababa is een stad met veel verkeer en het is er heel droog. Het gevolg is dat mijn slijmvliezen geïrriteerd zijn, mijn neus snel bloed. Niet helemaal perfect dus.

We gaan vandaag in de Arko area op zoek naar de armoede. Hoewel, op zoek? Het ligt er gewoon op straat, voor je neus, je struikelt er over. Het is niet te missen! We bezoeken een gemeenschapshuis waar gewerkt wordt aan samenlevingsopbouw en kinderwerk. Er wordt hier prachtig werk gedaan voor de onderkant van de samenleving. Een onderkant zoals wij die niet kennen, onze onderkant is hier nog een bovenkant. De onderkant van de samenleving in Addis Ababa woont hier in ‘hutjes’ die zelfs die naam niet verdienen. Hutjes met soms stroom, met soms een gedeeld toilet en soms een gedeelde wateraansluiting. Mary Joy verzorgt soms een wateraansluiting, maar helpt ook mensen met daadwerkelijke financiele ondersteuning, opleidingsmogelijkheden en microkrediet. We bezoeken een alleenstaande moeder van 29 jaar met een dochter van 10 jaar. Geen echtgenoot of andere familie, gewoon alleen! Ze heeft trainingen gehad en is nu ‘aardappel’ handelaar. Met openbaar vervoer gaat ze naar een plek buiten de stad en koopt een mud aardappels. Deze gaat mee in de bus en dat verkoopt ze. Daar kan ze van leven en haar kind naar school sturen. Voor een mogelijk betere toekomst. Ze kan dit doordat Mary Joy haar met de opstart heeft geholpen. Hoe klein kan het zijn?

We bezoeken een andere familie die een waterkraan heeft gekregen. Eén van de familieleden woont in een hutje met een dak van takken en plastic. Hoe zou dit tijdens de regentijd zijn? We zien veel meer armoede en omdat te beschrijven is heel moeilijk. Deze mensen kunnen onmogelijk bestolen worden, ze hebben nagenoeg niets! En het is er vies, ongelofelijk vies!

In de middag ontmoeten we Rosas Aranda. Een spaanse vrouw die ik eerder als VN-medewerker heb ontmoet bij Mary Joy. Ze werkt niet meer bij de VN en heeft wel besloten om in Ethiopie te blijven. Ze heeft (als vrouw alleen) twee kinderen geadopteerd en is een reisorganisatie aan het opzetten. Dus als je nog plannen hebt om deze kant op te komen? Ze wil je vast helpen met een goed programma. Omdat zij de lokale situatie en Mary Joy goed kent bespreken we onze inzichten. Ze maakt ons deelgenoot van haar kennis en we komen weer een stapje verder in de analyse van de situatie. Eenvoudig is het niet, verandering is wel heel hard nodig. Complex is het zeker, en de Ethiopische regering maakt het niet makkelijk. Zij maakt het ons wel makkelijk, ze brengt ons thuis in ons tijdelijke huis. Hotel TopTen in Addis Ababa. 

We gaan wat digitaal werken, nemen een drankje en een maaltijd. Dit keer kippensoep en een visje uit de Nijl. De laatste act van vandaag wordt weer het bed, net als alle andere dagen.

Actieve Nederlanders bij Debre Zeit / Hidi

Vandaag staat een bezoek aan de Hidi kliniek op de agenda. Hidi is een klein plaatsje zo'n 50 kilometer ten zuiden (bij Debre Zeit) van de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba. In dit gebied, waar  volwaardige medische zorg ontbreekt, is in de afgelopen jaren door enkele Nederlanders een regionale polikliniek gerealiseerd. Het doel van Kliniek Hidi is medische voorlichting geven, kennis overdragen en spoedeisende- en verloskundige hulp verlenen.

Rond 7.00 uur zouden we vertrekken, maar door het drukke verkeer en wat Afrikaanse toestanden wordt het rond 7.45 uur. Vervolgens zitten we midden in de spits in Addis Ababa. Een dagelijkse spits die veel weg heeft van een verkeersinfarct. Als gevolg van de vele constructiewerkzaamheden zijn een aantal doorgaande wegen geheel afgesloten. Wat er dan gebeurt is eenvoudig, bijna alle auto', bussen, vrachtauto’s komen op de enkele wegen die wel open zijn stil te staan. En het kost heel veel tijd om door de stad te gaan en uit de stad te komen. Vervolgens is ook de weg richting Debre Zeit in constructie. Hier en daar gaan we naast de (voormalige) weg rijden om kuilen te ontwijken. Langzaam maar zeker gaan we richting bestemming. Zolang het langzaam gaat is het best veilig er is mogelijk alleen wat blikschade als je elkaar raakt. Het laatste stuk (15 km) gaat over gravel. De weg wordt steeds kleiner, stijler en lastiger te vinden. Mijn navigatie (Garmin eTrex) met crowdsourcing Ethiopische kaart werkt prima. Zelf alle kleine weggetjes staan erop en we vinden ons doel perfect. Voor sommige medereizigers wel een verrassing hoe ik als Nederlander de weg wijs.
We worden ontvangen door Tineke van der Haar. Samen met haar collega Anne Ruth Kuipers gaan we eerst koffie drinken en bespreken we de activiteiten van de Hidikliniek. We zijn onder de indruk van het resultaat. Er wordt hier veel goed werk gedaan. We leren de ‘formule’ die de Hidikliniek gebruikt en worden deelgenoot van de verschillende ervaringen. Ook Sr. Sebider die mee is krijgt hiermee een kijkje in een ‘keuken’ hoe het ook kan. Zeer waardevol.

Ondertussen nemen we een kijkje op de boerderij. Broer Jan van der Haar heeft een mooie boerderij opgebouwd en heeft zich gespecialiseerd in koeien en aardappels. Op deze locatie en nog 6 andere plekken wordt voortgang geboekt en wordt ook de lokale samenleving betrokken bij de beschikbare kennis van de Nederlander. 

In de middag rijden we terug naar Addis Ababa. Nog steeds is het verkeersinfarct niet opgelost, dus het kost wat tijd om het hotel te bereiken. Aan het einde van de middag zijn we weer veilig in ons tijdelijke thuis, hotel TopTen. We evalueren de resultaten en nemen tijd voor verwerking, emailen, krant lezen, eten, presentatie maken, etc. etc. Onze activiteiten buiten Addis zijn nu klaar. De komende dagen blijven we op korte afstand en gaan we in verdere dialoog en hebben we nog enkele gesprekken.

Zondag, rustdag met aandacht voor de wezen

Vandaag is het zondag en dus een bijzondere dag. Een dag waarop we naar de kerk kunnen en mogen rusten van onze dagelijkse activiteiten. Ook in Addis Ababa is dat zeker mogelijk. Ik heb me voorgenomen om opnieuw naar de BeZa International Church te gaan. Dit is een kerk waar ik ook vorig jaar geweest ben en waar om 11.15 uur Engelstalige diensten worden gehouden. Het is toch wel erg prettig als je kunt verstaan waarover het gaat. Deze kerk ligt op circa 4 km afstand en dus is het goed mogelijk de benenwagen te nemen, en dat doe ik.


Dus na een ontbijt met een gebakken eitje vertrek ik om 10.00 uur. Na ¾ ben ik er en loopt de dienst in het Amarisch nodig. Ik sluit aan en geniet nog even van de naweeën van deze dienst. Ik ben er dus ruim op tijd en rond half twaalf start de engelse dienst. Als eerste staat de worship/praise op de liturgie en daarmee zijn we ruim één uur verder. Het is een zeer charismatische dienst en best anders dan ik gewend ben. Het is best waardevol om dit mee te maken en daarmee te beseffen wie God de Vader ook voor mij is. Het is vandaag Orphan-Sunday, oftewel er is extra aandacht voor de wezen. In Ethiopie wonen 95 miljoen mensen waarvan 44% jonger is dan 15 jaar. Best een hele jonge bevolking. Hiervan zijn 5 miljoen kinderen wees! Een ongelofelijk aantal. In de dienst zijn enkele persoonlijke getuigenissen van wezen en de wijze hoe zij in het leven staan. Getuigenissen waarin de liefde van Jezus zichtbaar wordt door de uitstraling die zij zelf geven. Heel mooi om te horen. En uiteraard zijn er oproepen wat je als christen kan betekenen in de samenleving. Ook goed om te horen en te zien wat de BeZa gemeenschap in de praktijk aan gerechtigheid doet. Het is meer dan ik had verwacht.

Ook Ton Haverkort van Cordaid is in de dienst. Na afloop spreken we nog even door over de situatie in Ethiopie, de kerkelijke gemeenschap en de ontwikkelingen binnen Cordaid. Vervolgens is het een uurtje teruglopen naar het hotel. En ondertussen nog even wat spaghetti nuttigen als lunch. Vlak voor het avondeten ontmoeten we nog wat mensen van de KNVB. Zij zijn een coachingsprogramma aan het opstellen en uitwerken en vertellen ons wat over dit project. Met financiele middelen van buitenlandsezaken worden in een groot aantal ontwikkelingslanden hele verschillende voetbal-uitwisselingsprogramma’s opgezet. En daarmee wordt jeugd met elkaar in verbinding gebracht, erg mooi.

Nog wat eten, de weblog bijwerken en op tijd naar bed. Morgen gaan we naar Debre Zeit en ongetwijfeld wordt het weer een intensieve dag. Welterusten.

Op bezoek bij de voormalige president

Ook voor vandaag staan diverse bezoeken op de agenda. Rond 8.00 uur worden we opgehaald en gaan we de berg op. Addis Ababa ligt op 2500 meter hoogte en we gaan naar de berg Entoto. Deze berg (3.200 m1) staat vol met Eucalyptus bomen en we kunnen genieten van een uitzicht over de stad. Op deze berg staat de ‘onze lieve vrouwekerk’ van Entoto, waarin 1882 Menelik II is gekroond en welke een typische Ethiopische cirkel vorm heeft. We bezoeken de kerk, het voormalige paleis en neuzen wat rond.

Daarna gaan we op bezoek bij een agrarisch project in oprichting. Sr Zebidir van Mary Joy wil een project met koeien beginnen en daar een IGA (income generating Activity) van maken. We bewonderen haar ambitie en proberen ons in te leven in de beoogde schaalgrootte. Er komen wat kinderen langs en er ontstaat een zeer ‘natuurlijk’ fotomoment. Vervolgens dalen we de berg af en gaan op bezoek bij de voormalige president. We ontmoeten Girma Wolde-Giorgis, een 88 jaar oude man die van 2001 tot begin oktober 2013 de president van Ethiopië was. Hij woont in een paleisje en naast hem ontmoeten we ook zijn vrouw en dochter. Het was een bijzondere en voor mij niet alledaagse ontmoeting.

Vervolgens is het tijd voor een lunch en wat rustiger ontmoetingen. We ontmoeten Amarra Kassa, een voormalige werknemer van Mary Joy die voor zichzelf is begonnen. En ons meeneemt in wat actuele ontwikkelingen in business in Ethiopie en in de wereld van de NGO. De regels voor NGO zijn best lastig maar als privat company lijkt het wat eenvoudiger. Het lijkt of gezondheidszorg ook als een gewone bedrijfsactiviteit wordt gezien en ‘iedereen’ relatief eenvoudig aan de slag kan. Todat je NGO wil worden. '


Vervolgens ontmoeten we Zekrie, een lokale consultant waar ik veel mee heb samengewerkt. We gaan op pad naar het Holland House om een hapje te eten (was wat lastiger te vinden met alle constructiewerkzaamheden in de stad). We spreken de eigenaar Wim Woudenberg en begrijpen dat het aantal overlanders sterk (80%) is afgenomen. Doordat Egypte momenteel niet zelfstandig bereisbaar is, is de (auto)weg naar Europa bijna afgesloten. De enige weg gaat via Soedan Port Sudan te varen naar Jedda (Saudi Arabië). Vanuit dat land moet je in 4 dagen in Irak / Iran zien te komen (maximum periode visum) om dan naar Turkije te gaan. Niet de eenvoudigste weg voor overlanders, dus het droogt voor Wim wat op. Rond 22.00 uur zijn we terug in het hotel. Tijd om wat te rusten.

Rondreis Awassa en terug naar Addis Ababa

Na een heerlijke en lange nachtrust ben ik weer helemaal fit. Zo fit ben ik de afgelopen week nog niet geweest! En onze auto staat pas om 8.45 uur voor het hotel, dus we kunnen ook nog rustig opstaan en een ontspannen ontbijtje doen. Hoewel ……., de bediening is zo ‘snel’ dat het rustige ontbijt toch nog snel naar binnen gewerkt moeten worden. Gelukkig met koffie, dus de verbrandingsmotor kan starten.

Ons eerste bezoek gaat naar het in aanbouw zijnde ‘elderly center’. Het blijkt een bouwtraject dat, als het goed is, over circa 1 jaar gereed is. Het wordt een soort communitycenter helemaal aan de rand van Awassa. Mooie tekeningen en volgens opgave nog een jaartje bouwen. Het blijkt dat ruim 50% van de benodigde donorgelden zijn toegezegd en de afgelopen drie jaar gerealiseerd zijn. De rest staat voor aankomend jaar op de planning. Er is alleen een bewaking aan het werk, dus met dat tempo kan het nog even duren. Ik leer te begrijpen dat in Ethiopië een project gestart wordt waarbij nog niet duidelijk is hoe het afgemaakt kan worden. Een wat andere manier dan wij gewend zijn, maar ook dat heeft zijn positieve kanten (en wat negatieve). Ons tweede bezoek is bij een nieuw gerealiseerd resort, een mogelijk plek voor een exchange programma. Voor €40,- per nacht een zeer luxe, mooie kamer met bubbelbad en tuin. Prima plek lijkt me.

Vervolgens gaan we verder projecten in de samenleving bekijken. We bezoeken een jeugdcentrum met bibliotheek, zorg- en onderwijsvoorzieningen. Voor lokale begrippen ziet het er goed uit en volgens mij wordt er op een goede manier aan de weg getimmerd. Het klasje met kleuterjongetjes is een fotografische schatkamer. De jongens zijn er vanmorgen en de meisjes vanmiddag. Zo kan iedereen onderwijs krijgen! Na de jeugd zijn de moeders aan de beurt. We bezoeken een peer-mother-group. De resultaten van de aanpak van Mary Joy zijn goed zichtbaar en we zien een succesvol project en een economische opbouw van de zwakkeren in de samenleving. Heel goed om te zien!

Tot slot bezoeken we een medische kliniek. En opnieuw constateren we hele grote verschillen, zo groot dat we het eigenlijk niet kunnen begrijpen. Wat een slechte situatie! Welke aanpak zou hier kunnen werken? Alleen kennisversterking? Of is hier een veel grotere interventie nodig? Voor moeder-kind gezondheidszorg is er nog heel veel te winnen. 

Tot slot in Awassa nog een toeristisch uitstapje. We gaan nog even het eco-touristiek project bekijken bij het meer van Awassa met aapjes, vogels, mooi uitzicht, etc. Even genieten van de omgeving. Daarna is het tijd voor vertrek naar Addis Ababa, een autoreis van circa 5 uur. Door het Afrikaanse-Ethiopische landschap en dus best genieten van de omgeving. Dorpjes, koeien, karren, vrachtauto's, jonge mensen, oude mensen, bomen, politie, etc. etc. Het laatste stuk in het donker, helaas. Ik weet weer waarom ik een hekel heb om in dit soort landen in het donker te rijden. Er zijn karren en auto's die zonder licht rijden, koeien die op de weg staan (zonder verlichting), mensen die zomaar oversteken en inhaalacties die je eigenlijk niet wilt meemaken. Om 20.00 uur zijn we bij het hotel in Addis. Inchecken, eten en vervolgens de weblog maken. Dus daarmee kun jij ook weer lezen wat we doen. En vervolgens ga ik even skypen en daarna naar bed. Welterusten.