Care in Engeland, iets van te leren?

Dit keer een kort tripje. Vandaag naar London, morgenvroeg weer terug. Het kon niet op één dag, Ryanair heeft de avondvlucht London – Weeze niet meer in het schema. De doelstelling van de trip is een kleine verkenning van de ouderenzorg in Engeland. Centrale vraag daarbij is wat we van de ‘overkant’ kunnen leren? Zou een kennisuitwisseling waardevol kunnen zijn?

Mijn vliegtuig vertrekt vrij vroeg. Om 6.20 uur moet ik bij de gate in Weeze zijn, zodat het vliegtuig om 6.50 uur kan vertrekken.  Dus ik ben al vroeg op. Alles loopt gesmeerd totdat we aan het begin van de startbaan staan. Er blijkt een medepassagier aan boord die een poging doet om haar claustrofobische angsten te overwinnen. Helaas mislukt het! Het vertrek van het toestel wordt afgebroken, de passagier wordt met een ambulance uit het toestel geëvacueerd en we keren terug naar de gate. Je moet ook wel lef hebben om bij Ryanair je claustrofobie te overwinnen! Een voorzichtige start met een businessclass flight bij KLM lijkt mee veel beter passen. De bagage van deze passagier moet ook nog  worden verwijderd voor we conform de regels mogen vertrekken. Dit toestel van Ryanair is daarmee niet meer op tijd, we hebben bijna een half uur vertraging. Vervolgens verloopt het korte vluchtje naar London-Stansted gesmeerd en de trein naar Liverpool-station staat klaar. Een overstapje naar de metro en nog ruim op tijd ben ik in het Church-house. De congres locatie voor vandaag, vlak naast de Westminster Abbey.

Het congres waaraan ik deelneem heeft de titel EnglandCare 2015. Onder leiding van Martin Green (CEO EnglandCare) worden tal van onderwerpen besproken. We starten met een bijdrage van Jane Ellison. Zij is parlementslid en heeft gezondheidzorg in haar portefeuille. Uit haar bijdrage blijkt dat ze passie heeft voor dementiezorg en dat ze van mening is dat Engeland in 2020 ‘world leading is’ in dementiezorg. Belangrijke ontwikkeling die nodig is bestaat vooral uit scholing. Ze ontvouwt meerjarenplannen, onduidelijk is voor mij wie dit gaat betalen. En later blijkt dat ook de ‘care-sector’ daar zijn twijfels over heeft. Ik leer dat ook in de Engelse care sprake is van een crisis. Vergrijzing, krimpende budgetten, veel instanties die een rol hebben en velen geven aan dat er onvoldoende centrale leiding is. Maar ligt daar de oplossing?
Een andere spreker is Jane Martin, Local Government Ombudsman. Bij Jane kun je alle klachten over de lokaal georganiseerde social care kwijt. Er komen ruim 2500 klachten binnen en deze zijn input voor nader onderzoek. Ze geeft aan dat haar doelstelling is om de kwaliteit te verbeteren. Dus primair gericht op verbeteradviezen en minder op het ‘linchen’ van schuldigen. Mooie doelstelling!
De koffie wordt vervolgens gesponsord door Brunswicks Law Limited, blijkbaar was er in mijn bijdrage aan dit congres geen ruimte voor een kopje koffie? Dit geldt overigens ook voor de lunch! Waar wordt eigenlijk mijn bijdrage aan besteed?
Na de koffie is het tijd voor Clive Bowman, een zeer ervaren medisch professional. Hij weet het goed te duiden. Op een hele mooie manier maakt hij duidelijk welke verschuiving in ouderenzorg de afgelopen jaren gaande is. Een grote verschuiving qua omvang van de medische aanpak (hart, kanker) naar een sociale aanpak (dementie). Een verschuiving waardoor de systemen in Engeland momenteel in een crisis zitten. Hij betoogt dat een lange termijn aanpak leiderschap van de politiek vraagt en blijkbaar is deze er momenteel niet, althans volgens vele aanwezigen.
Ian Smit geeft leiding aan een groot Carehome concern. Hij blijkt groot voorstander en ‘believer’ van marktwerking. En tot mijn verbazing is hij van mening dat deze er nu niet is. Hij wil graag dat er gekozen wordt voor de introductie van PGB’s, blijkbaar kennen ze deze nog niet. Hij gelooft dat met PGB’s en marktwerking innovatie op gang komt. Ik ben wel benieuwd hoe hij dit met krimpende budgetten wil financieren? En welke innovatie dit is? Innovatie van de bankrekening?
In de middag zijn er diverse workshops die ik volg. Op de bedrijvenmarkt leg ik verschillende contacten. De zoektocht naar innovatie in Engeland is niet makkelijk en zeker nog niet afgerond. Met de contacten die ik verwerf kan ik wel een volgende stap zetten om nog meer inzicht te krijgen.

Enkele (opvallende) leerpunten:

• De politiek wil Engeland tot wereldleider maken in kennis over dementiezorg.
• In Engeland is socialcare vooral geconcentreerd rondom dementiezorg.
• Het medische systeem is centraal (NHS), het sociale systeem is lokaal. Doordat de financiering verschillend is geeft dit veel problemen.
• De sociale zorg in Engeland zit momenteel in een (financiële) crisis. Het systeem is 70 jaar oud (uit 1948) en is feitelijk onhoudbaar. Oorzaak is een verschuiving van medische naar sociale zorg en demografische ontwikkelingen. 
• Het aanbod van sociale zorg wordt voornamelijk door (kleine en grote) private partijen bepaald. Deze partijen hebben een winstoogmerk en behalen resultaten van 9 á 12% op basis van omzet.
• In Engeland wordt een minimumloon ingevoerd. Dit gaat tot een grote kostenverhoging van social-care leiden.
• Om aan te sluiten bij het dag-nachtritme moet het personeel ’s nachts in een pyjama werken (slechts als voorbeeld gegeven). 
• CQC is een kwaliteitssysteem dat veel gebruikt wordt. Diverse partijen doen de suggestie dat ik de beste score als voorbeeld voor innovatie neem. Zou dat waar zijn?
• Er worden inmiddels kleine ouderenwijken gerealiseerd. Veel kleiner dan in Amerika, maar toch ….. Mogelijk daar nog eens gaan kijken. 
• Ook de private sector in Engeland lijkt minder ‘ver’ dan ik verwacht had.