Start van de MaPaLaNa Lustrumreis

Het is zaterdag 3 december 2016, een prachtige dag. Vandaag is de start van de MaPaLaNa-lustrum reis. Een reis naar de roots van MaPaLaNa en naar nog veel meer moois dat Sri Lanka te bieden heeft. Een reis samen met mijn beste vriend Wolter Karssenberg. Een reis deels samen met mijn nicht Jiska Jansma en haar ouders Pieter en Ineke Jansma-Luursema. Er is een mooi reisplan uitgezet en vandaag begint het. Een reis van meer dan 1.000 mijl start met de eerste stap. Opstaan!

Op een heel ‘normaal’ tijdstip, ruim voor de wekker word ik wakker. Het is 7.30 uur en de bedrust was ruim voldoende. Een stevige douche en een gebruikelijk ritueel maken mij helemaal wakker. Koffie en een broodje doen de rest,  ik ben zover. Rond half tien komt onze chauffeur, Harm Luursema. Op voorwaarde dat hij ons naar Düsseldorf-Airport brengt en ook weer ophaalt mag hij de auto gedurende mijn reis gebruiken. Een wederzijds aantrekkelijke deal. Ik check nog even of het toestel op tijd is en zoek naar het vliegtuig wat ons van Düsseldorf naar Dubai gaat brengen. Het is nog onderweg naar Düsseldorf en zal een uurtje te laat aankomen. Dus we hebben een uurtje vertraging binnen! Zou de overstap van 2 uur goed gaan?

Toch maar vertrekken naar Düsseldorf-Flughafen, daar zijn tenslotte ook de andere reisgenoten al naar onderweg. Zoals afgesproken ontmoeten we elkaar om 11.30 uur en we gaan maar gelijk aan de koffie. Even bijkomen van het eerste deel van de meer dan 1.000 mijl reizen van vandaag. Inchecken is zo gepiept en vervolgens begint het lange wachten. Eigenlijk is vliegen vooral wachten! Ook Harm is nog op de luchthaven, hij staat op de pier en wij kunnen hem zien. Hij ons niet, wij staan achter gecoat glas. Een uurtje te laat komt ons vliegtuig aan en we lopen verdere vertraging op door een noodzakelijke de-icing. Brrrr. Inmiddels een uur en een kwartier later dan gepland. Overigens een heel mooi toestel de A380 van Emirates. Ruime plekken, prima comfort en veel entertainment.  Bij Dubai blijkt file (in de lucht), we cirkelen nog een 10-tal minuten rond. Kostbare tijd als je een overstap moet halen.

Als we het toestel verlaten blijken we een gastvrij en warm onthaal te krijgen. Behalve dan dat Jan verplicht een op de luchthaven gemaakte foto moet verwijderen alvorens we verder kunnen. Alle mensen met een overstap naar Colombo krijgen begeleiding. Emirates wil heel graag dat we ons toestel halen. We moeten opnieuw door de security, nu dus een priority-lane en als we bij ons toestel zijn staat er boven ‘final-call’. Net op tijd. Uiteindelijk binnen 30 minuten weer in een ander toestel, en nu op tijd. We hebben naar Colombo een voorspoedige vlucht.

Op het vliegveld zijn echter wat problemen te overwinnen. Naast het al eerder verkregen visum moeten we ook nog een ander ‘papiertje’ invullen. We mogen daarmee opnieuw in de rij en wel achteraan!  Vervolgens naar de bagageband, verrassing…. drie van de vijf koffers komen aan. Na enige tijd stopt de band …., einde van de vracht. Maar er missen van ons nog twee koffers en ook van diverse anderen. Waarschijnlijk op Dubai in de korte tijd de overstap naar Colombo gemist. Opnieuw in een rij, deze gaat heeeeel langzaam. En na ruim 1 uur zijn we aan de buurt, verhaal gedaan, wat discussie over de oplossing en het nasturen. We hebben verschillende reisprogramma’s en het eerste deel is verschillend. We hebben alleen de koffers als één vracht ingecheckt en weten niet welk nummer bij Wolter en welk nummer bij Pieter hoort.  (Wolter en ik reizen gedeeltelijk samen met Ineke, Pieter en Jiska). Na wat constructief overleg op basis van het poldermodel worden afspraken gemaakt. Waarschijnlijk hebben we onze koffers binnen 12 uur in de hotels.

Na al deze vertraging gaan we verder. De chauffeur staat klaar en we kunnen. Het is nog een mooie reis van ruim 2 uur naar het zuiden van Sri Lanka. We gaan twee nachten naar Unawatuna beach en verblijven in Calamander Beach Hotel. Een prachtig hotel waar ik in 1983/1984 veel ben geweest. Het was een soort stamkroeg van Ballast-Nedam medewerkers. Inmiddels is het wel wat veranderd maar nog steeds een prima plek. Moe maar voldaan pakken we een Sri Lankaans biertje (Lion). Ik zwem nog even in het heerlijke water van de Indische Oceaan en we hangen nog wat rond. Op het balkon van onze kamer schrijf ik de eerste weblog van deze reis. De kop is er af, we zijn op reis. We beleven avonturen en we maken er wat leuks van.