Mijn laatste dag van de reis. Er staan diverse zaken op de mijn agenda. Naast de gebruikelijke zaken, zoals opstaan, tandenpoetsen, scheren moet er meer gedaan worden. Mijn spullen moeten weer in de koffer, ik moet de auto inleveren, uitchecken bij het hotel. Maar eerst wat anders. Ik heb toegezegd een ‘concept rapportage’ te presenteren aan de directie van het ziekenhuis. Gisteren heeft Josien de taalfouten uit de rapportage gehaald. Via de e-mail is op 28,8 Kbyte het rapport van 1 Mbyte van Suriname naar Nederland en teruggekomen. Het is prima gelukt en nu alleen effe afdrukken. Nou effe? Ik heb alleen een laptop en dus brand ik het bestand op een cd. Nu op naar het lokale office-center van het hotel. Ik krijg een sleutel en de start gaat goed. Het rapport wordt ingelezen en nu afdrukken maar. Na 3 bladzijden is het papier op, dat wordt zoeken, zoeken, zoeken. Het lukt de receptioniste om mij meer witte A4’tjes aan te leveren. Nog 12 bladzijden verder blijkt de inkt op. Dat is een lastiger probleem. Het hele hotel wordt afgezocht en na ½ uur is er de oplossing. Een nieuwe cartridge. Daarmee kan ik 3 exemplaren uit de printer krijgen.
Om 9.15 uur check ik uit en rij nog wat door de omgeving. Ik neem nog wat foto’s bij de waterkant en bewonder de vele houten woningen/gebouwen. Hoe mooi hebben ze het kunnen maken en hoe slecht kun je iets onderhouden. Het is cultureel erfgoed, maar daaraan is toch onderhoud nodig?
Om 10.00 uur start het overleg. Nou ja, 10.00 uur het is zaterdag! Dus rond 10.45 uur beginnen we. Ik vertel mijn resultaten, geef de rapportage (op papier en cd) en geef nog wat materiaal van het Bouwcollege, zoals bouwmaatstaven en het boek van de recente ziekenhuisprijsvraag. Mijn boodschap is, sloop het oudste deel. Ga niet op dezelfde plaats terugbouwen waarvan de functies zijn vervallen maar maak een nieuw ontwerp. Waarbij het volgens mij goed is rekening te houden met de resterende gebouwdelen en de knelpunten die er zijn. Natuurlijk rekening houden met de toekomst! Waarbij ik probeer om weg te dromen, want de financiële middelen zijn beperkt. Ik krijg het idee dat mijn advies overkomt en dat zij het herkennen en dat ze daarmee ook een stap verder komen, want het is op onderdelen anders dan ze verwacht hadden. Ze zien de voordelen die ik noem. Het is daarmee een succesvolle afronding van de week. Ik heb iets op papier, de klant heeft resultaat en ik heb een leuke week met een inspirerende ervaring. Tot slot krijg ik een cd’tje. Met daarop wat documenten van het Ministerie van Health Care. Hierop komt het rapport van het Adviescentrum voor.
Om 12.30 uur ronden we het overleg af en ga ik met de directie naar de buitensociëteit. We eten rijst met kip en keuvelen nog wat. We stellen samen vast dat de missie geslaagd is. Maandag worden de resultaten door de directie met het bestuur besproken. Ik ben reuze benieuwd naar de reacties. Het door mij aangegeven vervolg, richt zich op een ontwikkeling van een ‘eigen’ masterplan, waarbij wij voor coaching kunnen zorgen, als de klant dat wil. Ik geef dus aan dat een mogelijk vervolg van hun en niet mij afhangt.
Om 14.30 uur vertrek ik met chauffeur naar het vliegveld Zanderij. Onderweg stoppen we nog even bij het Goudlijntje. Een spoorlijntje die vroeger naar de binnen landen liep, waar je goud kon zoeken. Dat is er niet meer en de spoorbaan grotendeels ook niet. Er zijn alleen nog wat resten, wat oude wagons, een locomotief en dat is het. Ik neem wat plaatjes met mijn digitale wonder, het kost toch allemaal niets. Wie weet vindt iemand het leuk om het te zien. ¾ uur na vertrek uit de Buitensociëteit kom ik op het vliegveld aan. In de vertrekhal blijkt er een ‘klein’ probleempje. Het vliegtuig heeft wat vertraging. Nee het vliegtuig heeft ernstige vertraging. Voorlopig gaan ze uit van 4 uur vertraging. Dus dat wordt wachten.
Om 17.30 uur, dus na 2 uur wachten, kan ik inchecken. Dat gaat soepel, ik vlieg tenslotte Business Class. Speciale voorrang. Daarna op naar de douane, maar waar is die? Ik moet weer naar buiten en kom bij een andere deur. De douane is er nog niet! Daar sta ik dan, weer 1 uur wachten. Gelukkig sta ik onder een kap, want een tropische stortbui begint. Nou stortbui, het hoost, en hoost en hoost en ik vraag mezelf af of we blank komen te staan. Gelukkig is er niet zoveel bebouwing en zakt het water snel weg.
Rond 18.45 uur passeer ik de douane, mijn tassen worden gecontroleerd! Effe snuffelen zeg maar. Ze willen nog een kopie van mijn paspoort en boarding card. Veiligheidsmaatregelen? Daarna naar de lobby. Speciaal voor mensen die het kunnen en willen betalen, ik dus. Oh nee, het zit in het tarief van mijn Business Class. Het blijkt de beste van de wereld, en dat zeggen experts. Ik ontmoet wat mensen van Koop Tjuchem, die de hele wereld kennen. Met een ex-Ballast medewerker praat ik wat. Na even praten ontstaan de gezamenlijke bekenden. Ik word bijgepraat waar mijn collega’s uit mijn Sri Lanka tijd uithangen. Diversen zijn inmiddels ergens directeur. Sommigen thuis want die zijn met de VUT, anderen elders want de buitenlandactiviteiten van Ballast zijn gestopt. Of worden weer opgestart volgens insiders.
Om 20.30 uur hoor ik een aangenaam geluid. Er land een KLM Boeing vlak voor mijn neus. Zo groot is het niet op Zanderij.. Het lijkt me het juiste geluid. Hoewel …..om 21.15 uur komt het volgende bericht. Als gevolg van verscherpte veiligheidsmaatregelen kan er extra vertraging ontstaan. Het is dus opnieuw afwachten wanneer we kunnen instappen. In ieder geval zie ik de KLM Boeing voor mijn neus staan, en dat is ook het enige vliegtuig dat op Zanderij staat. Het gaat goed. Om 23.30 uur loeien de motoren en ga ik na wat hobbelen omhoog. Het diner kan beginnen: zalm, biefstuk en een taartje. Daarna rust. Althans een poging tot. Na bijna 9 uur vliegen naderen we Nederland en om 12.53 uur, lokale tijd, voel ik weer vaste grond onder mijn voeten. Ik ben terug in mijn eigen land. Rest de controle. Dit keer eerst fouilleren, daarna het paspoort, de handbagage, nogmaals het paspoort en in een afgesloten gedeelte mijn koffer pakken. Dat gaat snel met Business Class. Daarna opnieuw de handbagage en de koffer checken. Dan ben ik in de aankomsthal. Ik pak de trein en om 15.00 uur sta in Arnhem. Mijn gezin wacht me daar op.
Ik ben na 6 dagen met heel veel ervaringen weer thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten