Het is nog niet licht of ik word wakker. Mijn Nederlandse klok en calvinistische instelling geeft aan dat het tijd is om wat te doen. Het is 6.00 uur (11.00 uur in Nederland) en ik start met een bad. Inmiddels is het licht en ga ik een wandelingetje maken. Het hotel ligt aan de Suriname-rivier en dus hoef ik niet ver te lopen. Een prachtige zonsopgang boven de rivier. Met de camera heb ik wat vochtproblemen. De airco in mijn kamer heeft het ding zo koud gemaakt dat als ik buiten sta, door de vochtigheid alles beslaat. Met wat blazen, poetsen en geduld! lukt het. Het worden mooie foto’s en ze geven het te verwachten beeld. Wat kan het leven fijn zijn. 
Vervolgens maar eerst een ontbijtje met koffie, en natuurlijk met tropische vruchten. Wat het allemaal is weet ik niet, maar de grapefruit en papaja herken ik. Via de receptie, met de vraag hoe sluit ik mijn laptop op internet aan, ga ik terug naar mijn kamer. Vervolgens lukt het om met wat friemelen een internetverbinding te maken. Met de snelheid van 28.8 Kbyte, via een modem. Geweldig Eddy, het werkt en ook de VPN-connectie is zo gemaakt. Ik kan Outlook synchroniseren en wat mailtjes sturen. Geduld is wel nodig, want snel is anders. Zo’n langzame verbinding heb ik nooit gehad, ook 5 jaar geleden niet! Maar e-mailtjes sturen met zicht op de Suriname-rivier heeft ook wel wat. En Henk reageert direct, blijkbaar nog aan het werk deze middag.Om 9.30 uur wordt mijn auto voorgereden en ook hier blijkt het een automaat. Makkelijk en zeker handig in het verkeer. Het is links rijden en ook het stuur zit links. Ik heb maar met één ding ruzie en dat is de richtingaanwijzer. Die zit namelijk rechts i.p.v. links. Maar ja, in Nederland gebruik ik die ook lang niet altijd.
Helaas haal ik het niet om rond 10.00 uur in ziekenhuis te zijn. Ik verdwaal wat en pik zo wat site-seeing Paramaribo mee. Het is rond 10.15 uur dat ik bij de poort sta en de bomen opengaan. Ik krijg een vaste parkeerplaats in de garage (paar palen met golfplaten) dan wordt de auto niet zo warm bij vertrek. Want daarna doet mijn airco het best wel.
Ik ga me nu eerst een beeld vormen van het ziekenhuis en spreek met de economisch directeur, het hoofd technische dienst en de architect en loop rond om van alles te bekijken. Het is er anders dan ik had verwacht. Via de telefoon had ik de indruk gekregen dat er wat problemen waren, maar dat het voor een deel dezelfde problemen waren als die in Nederland speelde! Mijn eerste indruk zijn meer de indrukken die ik uit de tropen ken: armoedig, veel ‘achterstallig onderhoud’ en installaties die bij ons het museum halen? Er is veel open (ventilatie, licht) en dat past ook bij de tropen. Het nieuwste deel van het ziekenhuis (1978) is volgens de lokale mensen een kopie van het oude Diakonessenhuis in Eindhoven. (Ik begrijp dat niet want het huidige ken ik en volgens mij is het gebouw van de SVVE (oud-Dommelhoef) de voorloper ervan?). In ieder geval is het slechts beperkt op de tropen ingericht (veel afgesloten) en veel gezakt. Airco problemen en …… nog veel meer. Ruimtegebrek? Ik vraag het me af. Er staat sinds de nieuwbouw (25 jaar geleden) een hele kinderafdeling leeg, die inmiddels een berging voor rommel is geworden. Het oude gedeelte heeft inderdaad een constructief probleem. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten