Op de voor mij normale tijd (6.45 uur) liep de wekker af: tijd om op te staan. Na een verfrissende douche heb ik de laatste zaken ingepakt. Ook Harm was er vandaag vroeg bij. Hij gaat mij, samen met mijn schoonvader, wegbrengen naar Schiphol. Na enkele boterhammen en een kopje thee vertrekken we om 7.45 uur met de auto naar Schiphol. Al snel begrijpen we van de verkeersinformatie dat er files zijn. Vooral op de A2 tussen Utrecht en Amsterdam is het erg druk. Het zeer slechte weer is daar zeker debet aan. Na twee uur komen we aan op Schiphol en kan ik mij klokslag 10.00 uur melden bij de incheckbalie. Alles blijkt in orde en het reisbureau had al een plaatsje bij het raam gereserveerd. Overigens reis ik World Business Class en dan is de stoellengte en beenruimte 3 raampjes lang!Om 10.45 uur was het boarding time, maar helaas. Het toestel was door het slechte weer te laat aangekomen en we hebben nu een 1 uur vertraging. Alles wordt een uurtje later. Om 13.15 uur gaat het vliegtuig, een Boeing 747 van Surinam Airways, taxiën. Op grote afstand zie ik op het panoramaterras mensen staan. Of Harm en mijn schoonvader er (nog) staan weet ik niet, de afstand is te ver. Ik zwaai wel, stel je voor dat ze mij met hun verrekijkers in de picture hebben. Vervolgens kiest het vliegtuig inderdaad de Zwanenburg baan en binnen korte tijd rijdt het toestel met wel 450 km over de startbaan. We komen los en zien nog een heel klein beetje Nederland. De A4 is inmiddels filevrij en de wolken komen snel. Ik zie nog net de kust en dan zijn het voornamelijk wolken. Boven Engeland breekt het wolkendek zo nu en dan en via Southampton bereiken we de oceaan. Nu is er onder me tot aan Suriname alleen nog maar zee!
Rond 16.30 uur lokale tijd landt het vliegtuig op Zanderij. Het blijkt niet meer als één vliegstrip en nog nat ook. Het regent ook in Suriname. En het is er druk…., alleen ons toestel is er. Met een busje naar de aankomst-, vertrekhal en douane. Na een stempeltje sta ik in Suriname. Ik wacht op mijn koffer, die wonderbaarlijk snel op de band ligt. Zeker het voordeel van Business Class vliegen en vervolgens naar buiten. Volgens afspraak word ik aangesproken door de architect, hij herkende mij van de foto van de AAG-site. En vervolgens over de enkelbaanssnelweg naar Paramaribo. Het is inderdaad wat ik had verwacht: tropisch, palmbomen en een grote variëteit aan bouwsels langs de weg. In ieder geval geen strepen op de weg, geen vangrail en ook geen files! Het is er wel groen, groen en nog eens groen. Hoeveel kleuren groen heeft God geschapen?
Na een ritje van ¾ uur en het passeren van Lelydorp (i.p.v. Lelystad) naderen we Paramaribo. De oude spoorrails langs de weg is weggerot, maar dan ook helemaal. Het is nu een fiets-,voet- annex zandpad. In Paramaribo geen hoogbouw, weinig verkeerslichten, geen viaducten en één grote brug over de Suriname-rivier, gebouwd door niemand anders dan …. Ballast Nedam. Wie kent ze niet? Het ponton dat gebruikt is ligt er nog, te koop of vergeten?.
Als einddoel vandaag Hotel Torarica, een prima plek om te zijn. Kamer 332 is gereed voor mij. Met airco, TV, bad en een bed. Dat is waar ik aan toe ben. Want het is voor mij gevoelsmatig inmiddels ruim bedtijd. Voordat het zover is, heb ik nog een eerste overleg met de heer Pinas, economisch directeur van het Vincentius Ziekenhuis. We maken op het terras wat afspraken, eten een hamburgertje en een cola. Voor de nodige caffeïne die ik tekort kom, vervolgens ga ik naar bed, even lekker slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten