Een lange laatste twee-dagen

Vandaag wordt het een lange dag. Eigenlijk worden het twee aanééngesloten dagen. Eerst een dagje met een tweetal afrondende bijeenkomsten. En daarna een lange reis terug.  Na het ontbijt en de aankondiging van mijn vertrek bij de receptie (dan kunnen ze vast nadenken over een airport transfer) ga ik richting het kantoor van Mary Joy. Ik wil er op tijd zijn want ik wil nog een kleine aanvulling op de presentatie maken. Ik heb gisteren een oude versie van een presentatie van Mary Joy meegekregen en ik wil heel graag het plaatje van een ‘chain’ die uitgewerkt is opnemen. Bij aankomst blijkt dit een illusie. De aangepaste versie was niet opgeslagen waardoor er helemaal geen nieuwe versie is! We gaan dus opnieuw het plaatje maken. En een plaatje namaken wat we gisteren hadden gemaakt gaat veel sneller dan het de eerste keer aan tijd heeft gekost.

Ondertussen vraag ik naar de backup procedures van Mary Joy. Zomaar een onderwerp om toch eens te bespreken. Het blijkt een goede vraag, het antwoord is er niet. Soms komt er een ‘systeembeheerder’ langs die een backup maakt. En wat het begrip ‘soms’ inhoudt laat zich raden! Een suggestie van mij over een systeem als dropbox is aardig maar werkt natuurlijk niet. De enige internetverbinding die er vanaf het kantoor van Mary Joy is werkt met een dongel. Een dongel die de snelheid heeft van het modem dat ik in 1993 gebruikte. Een snelheid waarbij je blij bent dat je in het land van de koffiebonen woont. Want koffie kun je tussendoor wel gebruiken gezien de tijd die het kost om zelfs eenvoudige websites in te laden. En over de risico’s van het backup systeem? We kunnen toch ook terug naar de snelheid van 1993 dus waarom niet naar de bestanden van 2010? Oftewel er liggen hier nog volop kansen.

Nadat de presentatie is aangepast start rond 11.00 uur het overleg met de board van Mary Joy. De directie kiest ervoor om de adviseurs te laten communiceren met de board. En ze wil graag zelf afwezig zijn om ons de volle vrijheid te geven. Op mijn verzoek sluit de directeur in het tweede deel toch aan, het lijkt me erg verstandig dat zij elementen van onze dialoog met de board meemaakt, omdat ook dit input is voor het strategische plan. We hebben een goed gesprek en markeren de lijnen en de verdere vervolgstappen.

In de middag gaan we verder met de uitwerking van de clinic. Ook een onderwerp dat voldoende aandacht krijgt.  Om verschillende redenen is het wenselijk om deze clinic los te organiseren van Mary Joy Development Association. We bespreken mogelijke structuren en zetten belangrijke stappen voorwaarts.  Zou hiermee de clinic in de toekomst zelf een Incoming Generating Activity kunnen worden? Rond 15.00 uur zijn mijn werkzaamheden gereed en vertrek ik naar mijn hotel. Nog wat laatste zaken inpakken en afronden.  Zo vlak voor etenstijd nog een farewell drink met Abebe en Amarra (het lukt me steeds meer om alle namen te onthouden). Het diner gebruik ik met een nederlander die vanaf hier ook weer richting Amsterdam gaat.

Mijn shuttlebus staat rond 19.30 uur klaar (dit keer was ik zelf laat) en de rit naar het vliegveld is kort. In 30 minuten ben ik op het vliegveld en ga ik inchecken, bagage controleren, het uitreisvisum halen, etc. Bij de winkeltjes haal ik nog wat ‘stuf’ en rond 22.30 uur vertrekt het toestel. Een tussenlanding op Khartoum onderbreekt mijn vlucht en mijn ‘nachtrust’. Hoewel, slapen in het vliegtuig is echt niet mijn ding.  En om 5.30 uur staan ze al weer met het ontbijt klaar. Omelet of pannenkoeken? Nou geef mij maar omelet op dit tijdstip. Met vers fruit, yoghurt en uiteraard koffie. Ruim 20 minuten voor de ingeplande landing staan we aan de gate op Schiphol. Niet dat we plotsklaps zijn neergestort maar gewoon omdat we te hard vliegen? Zouden ze hier ook boetes voor kunnen krijgen? Mijn koffer ligt als 3e op de bagage band en dat gaat dus soepel. Bij de douane gaat het iets minder soepel. Mijn koffer moet door de scanner en er wordt een plaatje gemaakt. Ik vraag aan de beambten wat uitleg over het plaatje van mijn koffer en ze vertelt mt dat ze het ook niet snapt. En ik mag wel verder, dus wat de zin hiervan is weet ik niet. Overigens ben ik ondertussen wel in Nederland en zetten zich hiermee een Ethiopische  gewoonte voort die ik soms niet begrijp.

De treinen rijden op tijd, er zijn geen bevroren wissels, blaadjes op de spoorlijn of mensen die een einde aan hun leven maken. Dus om 8.49 uur ben ik in Elst. Betty staat klaar met het gele gevaar. Na twee weken ben ik weer thuis, het is goed thuis te komen! Ik kijk met voldoening terug op de bijdrage die ik aan Mary Joy kon leveren, vast dat ze hiermee verder komen. En ik heb opnieuw een boeiende ervaring. Inspireren en Verbinding is de payoff van mijn bedrijf MaPaLaNa. Iets wat ik in de afgelopen twee weken opnieuw kon vormgeven.

En ik ben terug gekomen met veel (foto) materiaal. En zoals tegenwoordig heel vaak, eigenlijk veel te veel. Een deel van deze foto's is inmiddels online te bekijken. Zie mijn picasa webalbum. En heb je vragen, stel ze gerust!

Overleg en nieuwe avonturen

Ruim voor de wekker afloopt wordt het licht. En daarmee wordt ik langzaam maar zeker wakker. Vast dat er vandaag weer een afwisselend programma is. In de ochtend is er een meeting met het Internal Technical Team van Mary Joy. We gaan de resultaten so-far bespreken en vervolgafspraken voor de afronding van het strategisch plan maken.

Om 9.55 uur word ik opgehaald, omdat om 10.00 uur de vergadering bij Mary Joy begint. Niet dat we in 5 minuten het kantoor halen maar heel erg veel langer duurt het niet. De vergaderruimte blijkt nog bezet, dus we kunnen niet beginnen. De afrikaanse manier van vergaderen ligt qua tijd en plek ook niet heel erg vast. Ergens rond 10.32 uur is onze vergaderruimte vrij en beginnen we. We zitten met een groepje van 8 mensen en ook de sister is bij het overleg aanwezig. Overigens zijn voor deze afrikaners de mobiele telefoons belangrijker dan het overleg dus regelmatig vertrekt er weer iemand uit het overleg. Ik neem het maar voor lief, blijkbaar zijn dit de gewoonten. We hebben wel een goed overleg en tot mijn groot genoegen kan ik vast stellen dat mijn model van ‘chains’ is overgenomen. En dat er hard wordt nagedacht over geïntegreerde programma’s en dat langzaam maar zeker de contouren van het strategisch plan scherp worden vastgelegd. De presentatie die ik heb opgesteld geeft een goede samenvatting en de richting is helder. Uiteraard moet er op diverse onderdelen nog een verdere uitwerking komen en dat gaat de lokale partijen vast goed lukken. Morgen ga ik het resultaat met de board van Mary Joy checken en dan zit mijn opdracht erop!

Na een pizza lunch ga ik de tweede geocache die in Addis ligt opzoeken. Mijn GPS wonder geeft aan dat het circa 5 km ver is en ik besluit een taxi te nemen. Vol verwondering over mijn apparaat gaan we op zoek naar de locatie. Het eerste stuk is eenvoudig, een gewone asfaltweg. Het tweede stuk is anders, feitelijk was een 4WD nodig. Maar helaas is mijn taxietje een autootje die in Nederland al lang afgeschreven is. We ploegen door de keien en hobbelen heel langzaam een heuvel op. De laatste 100 meter halen we niet. Er komt een raar geluid voor uit de auto en het lijkt einde ritje. We besluiten dat de routes van de taxi en van mij tijdelijk scheiden. Ik ga de cache zoeken en de taxichauffeur gaat sleutelen! Na enige zoekwerk vind ik de cache. Zoals bij de beschrijving van de cache was aangegeven is er een schooltje met de naam ‘Fresch & Green Academy’. Het blijkt een schooltje te zijn die voor (half)wezen zorgt. Zowel scholing, voedsel, kleding etc. Het is vrij armoedig maar er wordt vast goed werk gedaan. Ik ontmoet daar een nederlandse vrouw die voor 4 maanden op dit project vrijwilligerswerk doet.  Ze heeft haar bachelor af en gaat als ze teruggaat door met de master. Maar eerst wat zinvol werk in Ethiopie! Goed om te zien dat de jeugd zo een steentje bijdraagt.

Ondertussen zijn er donkere wolken  komen aandrijven en barst het noodweer los. Een hevige stortbui zorgt voor een grote hoeveelheid water op aarde. En daar is iedereen erg blij mee. Alleen het is wel veel. Het gutst de helling af in het gebied waar ik zit en het water stroomt veel  kanten op. De toch al slechte weg verandert in een nog slechter pad. Ondertussen heeft de taxichauffeur iets  ‘geregeld’ waar mee we verder (of terug) kunnen. We hobbelen door grote plassen en het lukt om de weg terug te vinden. De chauffeur weet het zeker, naar dit stukje van Addis wil hij niet nog een keer. Dit was de eerste en laatste keer wat hem betreft. Maar ik heb best genoten van dit avontuur.

Het avondprogramma bestaat uit een etentje met de directie van Mary Joy. We evalueren de resultaten tot op heden en ik doe wat suggesties voor de toekomst. Ook bespreken we wat er nodig is om een goed plan tot realisatie te brengen. Ik ben reuze benieuwd hoe dat gaat lopen. Ooit hoop ik dit resultaat nog eens te bespreken en te zien. Zo rond 21.30 uur ben ik terug in het hotel en ga ik nog even skypen en de weblog bijwerken. Hiermee is iedereen ook weer op de hoogte. Morgen is er een lange dag. Na wat overleg vertrekt ’s avonds mijn toestel.

Zondag, rustdag!

Vandaag is het een rustdag, het is zondag. Het is niet nodig de wekker te zetten omdat de kerkdienst die ik ga bezoeken pas na 11.00 uur start. Dus ik heb alle tijd om rustig op te staan, de malariapillen te nemen en te ontbijten. In het restaurant is het druk: er is een buslading Duitsers gekomen. Waarschijnlijk vertrekken ze ook weer heel snel richting één van de uithoeken van het land, zo gaat dat met bijna iedere toeristengroep.

Om 10.30 uur vertrek ik te voet uit het hotel. Ik heb het voornemen om iedere zwerver die ik tegenkom een gift te geven. Ik heb hiervoor in de afgelopen dagen al wat biljetten verzameld en ga onderweg naar de kerk. En zo hier en door strooi ik dus rond met wat biljetten. Een bijzondere ervaring om zo te geven. Of het ergens aan bijdraagt weet ik niet? Misschien ga ik het de rest van mijn verblijf hier in Ethiopië wel voortzetten.  Volgens mij kunnen ze er geen drugs voor kopen of het moet Khat zijn, maar dat kun je hier overal kopen en is waarschijnlijk niet duur.



Rond 11.00 uur kom ik bij de kerk. Ik ga opnieuw naar de Beza gemeente waar ik vorige week ook geweest ben. Het is een duidelijk Charismatische beweging en het is er opnieuw een drukte van belang. Zo rond 11.15 uur barst het muzikale geweld los. De worship duurt ruim een uur en is best leuk, boeiend en inspirerend. Jezus is alive, praise the Lord, AMEN! Foto’s geven weinig indruk van deze dienst dus opnieuw een filmpje. In de dienst zit ik naast een Angolees die werkt bij de wereldbank.  We wisselen wat gedachten en tijdens de worship is het een ‘echte’ Afrikaner. Er zijn ook bezoekers uit Malaysia, China, etc. Het is een groot internationaal gebeuren. De preek geeft een mooie woordverkondiging over genade en wie we mogen zijn. Door het bloed van Jezus! Na afloop ontmoet ik de country directeur van Cordaid, hij blijkt één van de medeoprichters van de gemeente. We hebben een goed gesprek en hij vertelt wat achtergronden en historie. De huidige locatie is ruim 4 jaar geleden gerealiseerd en omvatte een investering van ongeveer € 2 miljoen. Er zijn nu plannen voor een (Afrikaans) trainingscentrum op het naastgelegen terrein, wat een investering van € 3 miljoen vraagt. Inmiddels is de helft binnen, cash. Niets hypotheek, gewoon dokken!


Na de kerk een eenvoudige lunch en wat chillen. Aan het einde van de middag gaat het opnieuw hard regenen en alle Ethiopiërs zullen wel steeds blijer worden. De gewassen kunnen nu echt gaan groeien, de vruchten van de kleine regenperiode. Dat ik deze bijzondere momenten mag meemaken. En gezien de regen ga ik maar niet buiten de deur eten, ik heb geen zin om nat te worden. Dus zodirect ga ik in het hotel restaurant een hapje eten. Tot morgen.