Een lange laatste twee-dagen

Vandaag wordt het een lange dag. Eigenlijk worden het twee aanééngesloten dagen. Eerst een dagje met een tweetal afrondende bijeenkomsten. En daarna een lange reis terug.  Na het ontbijt en de aankondiging van mijn vertrek bij de receptie (dan kunnen ze vast nadenken over een airport transfer) ga ik richting het kantoor van Mary Joy. Ik wil er op tijd zijn want ik wil nog een kleine aanvulling op de presentatie maken. Ik heb gisteren een oude versie van een presentatie van Mary Joy meegekregen en ik wil heel graag het plaatje van een ‘chain’ die uitgewerkt is opnemen. Bij aankomst blijkt dit een illusie. De aangepaste versie was niet opgeslagen waardoor er helemaal geen nieuwe versie is! We gaan dus opnieuw het plaatje maken. En een plaatje namaken wat we gisteren hadden gemaakt gaat veel sneller dan het de eerste keer aan tijd heeft gekost.

Ondertussen vraag ik naar de backup procedures van Mary Joy. Zomaar een onderwerp om toch eens te bespreken. Het blijkt een goede vraag, het antwoord is er niet. Soms komt er een ‘systeembeheerder’ langs die een backup maakt. En wat het begrip ‘soms’ inhoudt laat zich raden! Een suggestie van mij over een systeem als dropbox is aardig maar werkt natuurlijk niet. De enige internetverbinding die er vanaf het kantoor van Mary Joy is werkt met een dongel. Een dongel die de snelheid heeft van het modem dat ik in 1993 gebruikte. Een snelheid waarbij je blij bent dat je in het land van de koffiebonen woont. Want koffie kun je tussendoor wel gebruiken gezien de tijd die het kost om zelfs eenvoudige websites in te laden. En over de risico’s van het backup systeem? We kunnen toch ook terug naar de snelheid van 1993 dus waarom niet naar de bestanden van 2010? Oftewel er liggen hier nog volop kansen.

Nadat de presentatie is aangepast start rond 11.00 uur het overleg met de board van Mary Joy. De directie kiest ervoor om de adviseurs te laten communiceren met de board. En ze wil graag zelf afwezig zijn om ons de volle vrijheid te geven. Op mijn verzoek sluit de directeur in het tweede deel toch aan, het lijkt me erg verstandig dat zij elementen van onze dialoog met de board meemaakt, omdat ook dit input is voor het strategische plan. We hebben een goed gesprek en markeren de lijnen en de verdere vervolgstappen.

In de middag gaan we verder met de uitwerking van de clinic. Ook een onderwerp dat voldoende aandacht krijgt.  Om verschillende redenen is het wenselijk om deze clinic los te organiseren van Mary Joy Development Association. We bespreken mogelijke structuren en zetten belangrijke stappen voorwaarts.  Zou hiermee de clinic in de toekomst zelf een Incoming Generating Activity kunnen worden? Rond 15.00 uur zijn mijn werkzaamheden gereed en vertrek ik naar mijn hotel. Nog wat laatste zaken inpakken en afronden.  Zo vlak voor etenstijd nog een farewell drink met Abebe en Amarra (het lukt me steeds meer om alle namen te onthouden). Het diner gebruik ik met een nederlander die vanaf hier ook weer richting Amsterdam gaat.

Mijn shuttlebus staat rond 19.30 uur klaar (dit keer was ik zelf laat) en de rit naar het vliegveld is kort. In 30 minuten ben ik op het vliegveld en ga ik inchecken, bagage controleren, het uitreisvisum halen, etc. Bij de winkeltjes haal ik nog wat ‘stuf’ en rond 22.30 uur vertrekt het toestel. Een tussenlanding op Khartoum onderbreekt mijn vlucht en mijn ‘nachtrust’. Hoewel, slapen in het vliegtuig is echt niet mijn ding.  En om 5.30 uur staan ze al weer met het ontbijt klaar. Omelet of pannenkoeken? Nou geef mij maar omelet op dit tijdstip. Met vers fruit, yoghurt en uiteraard koffie. Ruim 20 minuten voor de ingeplande landing staan we aan de gate op Schiphol. Niet dat we plotsklaps zijn neergestort maar gewoon omdat we te hard vliegen? Zouden ze hier ook boetes voor kunnen krijgen? Mijn koffer ligt als 3e op de bagage band en dat gaat dus soepel. Bij de douane gaat het iets minder soepel. Mijn koffer moet door de scanner en er wordt een plaatje gemaakt. Ik vraag aan de beambten wat uitleg over het plaatje van mijn koffer en ze vertelt mt dat ze het ook niet snapt. En ik mag wel verder, dus wat de zin hiervan is weet ik niet. Overigens ben ik ondertussen wel in Nederland en zetten zich hiermee een Ethiopische  gewoonte voort die ik soms niet begrijp.

De treinen rijden op tijd, er zijn geen bevroren wissels, blaadjes op de spoorlijn of mensen die een einde aan hun leven maken. Dus om 8.49 uur ben ik in Elst. Betty staat klaar met het gele gevaar. Na twee weken ben ik weer thuis, het is goed thuis te komen! Ik kijk met voldoening terug op de bijdrage die ik aan Mary Joy kon leveren, vast dat ze hiermee verder komen. En ik heb opnieuw een boeiende ervaring. Inspireren en Verbinding is de payoff van mijn bedrijf MaPaLaNa. Iets wat ik in de afgelopen twee weken opnieuw kon vormgeven.

En ik ben terug gekomen met veel (foto) materiaal. En zoals tegenwoordig heel vaak, eigenlijk veel te veel. Een deel van deze foto's is inmiddels online te bekijken. Zie mijn picasa webalbum. En heb je vragen, stel ze gerust!