Na de gebruikelijke ‘start’ procedures duiken we rond 8.30 uur de spits van Addis in. Iets later gaat de spits op zijn einde, maar heel druk is het nog wel. Ons eerste doel is het ministerie van gezondheidszorg. We hebben een afspraak met de directeur HRM. We hadden om 9.00 uur een afspraak en wij waren iets te laat en hij nog meer. We kunnen even wachten bij het secretariaat en genieten van de nieuwe werkplek filosofie op het ministerie. Het Nieuwe Werken is hier ook aangekomen, vele hebben geen eigen werkplek meer. Maar ……, aan de digitalisering van het werk is nog niet zoveel gedaan. Overal zwerven dossier en het lijkt me dat een missend dossier hier heel acceptabel klinkt. Er zijn nog wat stapjes te zetten om het Nieuwe Werken daadwerkelijk in te voeren. Vervolgens gaan we in gesprek met de directeur HRM. We worden geïnformeerd over de Ethiopische gezondheidszorg, de beoogde groei in capaciteit en de vele trainingsplannen die er zijn. We zijn onder de indruk van de groeicijfers als het gaat om de medisch specialisten. Er waren heel weinig en er zijn nu weinig. Maar er worden wel hele goede verbeteringen gerealiseerd. We bespreken een exchange programma en er ontstaan goede ideeën. Als je belangstelling hebt om deel te nemen? Meld je bij mij aan!
Vervolgens gaan we watsan (water - sanitair) projecten bekijken. Op diverse plaatsen zijn latrines gebouwd. Een stuk of 10 bij elkaar en per latrine krijgen twee gezinnen de sleutel. Daarmee hebben zij toegang tot een toilet. Geen watercloset maar een droger toilet. Wat zal dat stinken!
De bedrijfslunch gebruiken we op het kantoor van Mary Joy. Prima Ethiopisch eten, we raken er aan gewend en weten hoe we het moeten opeten. Ook het bestek is eetbaar. In de middag gaan we naar een gouvernment ziekenhuis. We mogen geen foto’s maken en als we daar vertrekken begrijpen we waarom. Het is er heel vreselijk! Ongelooflijk wat we zien. We bezoeken de verlosafdeling en zijn zwaar onder de indruk wat we zien. Het is nauwelijks of niet te beschrijven wat we zien en raken geëmotioneerd. Zou een varken in Nederland het beter hebben?
Na het emotionele bezoek aan het ziekenhuis nemen we een moment rust in het hotel. Vervolgens gaan we op stap met een aantal mensen van Cordaid. In een traditioneel Ethiopisch restaurant eten we onder het genot van lokale muziek en dansen. Het was gezellig en ondertussen konden we ook over vele zaken doorspreken. Wie weet wat hier verder nog van komt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten