Opstaan in de woestijn, terug naar huis

Langzaam wordt het licht in de woestijn, vanuit mijn bed in het Rovehotel trek ik mijn gordijn open. Het licht straalt op de Burj Khalifa, het hoogste gebouw in de wereld. Ik word dus wakker in Dubai. Een stad met inmiddels meer dan 2 miljoen inwoners, midden in een hele grote zandbak. Een stad met uitersten en heel veel nieuwe gebouwen, waaronder veel hoge gebouwen. Gisteren hebben we rondgekeken en hebben we de toren beklommen en de Dubai Mall bezocht. Vandaag gaan we verder of beter terug. Vanavond hoop ik weer thuis in Elst te zijn.



We hebben ervoor gekozen om uit te slapen en rustig aan de dag te gaan starten. Om 9.00 uur starten de verkenning bij het ontbijtbuffet. Er is van alles of misschien wel alles wat je bij een ontbijt zou willen. Het is dus vooral belangrijk om alleen te pakken wat je graag wilt eten, daar is genoeg van. Dus voor mij een gebakken eitje en wat jam op geroosterde boterhammen. Een stukje kaas, wat yoghurt en niet te vergeten KOFFIE! Koffie is de brandstof om mijn lichaam op te laten starten en op stoom te brengen. En ook vandaag lukt dat weer goed. Na afloop nog even de rest van het Rovehotel verkennen zoals het zwembad, de gym en zoals te verwachten was de gebedsruimte. In de vloerbedekking zit een streepje en dus weet degene die wil bidden precies welke kant het matje op moet liggen. Vermoedelijk loopt dit streepje richting Mekka.

Rond 11.00 uur vertrekken we met de taxi naar de airport. De chauffeur is een al lang in Dubai wonende Indiër  die in ieder geval zelf veel plezier heeft. Hij heeft iets met en vooral over ‘vrouwen’. Ondertussen geeft hij ook nog wat uitleg over de gebouwen waar we langs rijden. Op terminal 3 wachten de medewerkers van Emirates op ons. Ze zijn behulpzaam bij het wijzen van de weg en het afgeven van de koffers. Daarna een stempeltje van de douane en opnieuw kunnen we shoppen, shoppen, shoppen. We hangen wat rond en ruim op tijd gaan we naar gate 14, daar staat een Airbus A380 op ons (en vele anderen) te wachten.

Onze plekjes zijn gereserveerd en we hebben ruim 6,5 uur om ons op dat plekje te vermaken. Enkele potjes schaken met Wolter (raad wie er wint?), wat filmpjes, een lunch, ijsje, etc. en om 18.39 uur staan we op Duitse bodem. Ook de koffers komen eruit en we zijn bijna thuis. Mijn zoon Harm is vanavond de chauffeur en hij brengt ons thuis. Moe maar voldaan komt er een einde aan de MaPaLaNa lustrum reis. Het was een succesvolle reis en de verwerking van emoties en herinneringen kan nu beginnen. En nog lang doorgaan.

En ondertussen ontstaat een nieuw perspectief. Samen met mijn hele gezin (en aanhang) hopen we in de zomer 2017 naar Sri Lanka te gaan. Een mooi voort uitzicht om samen met mijn geliefden dit mooie land te bezoeken.

Hoogste punt en hoogtepunt

Vandaag is de laatste dag in Sri Lanka. Om half zeven staat ons ontbijtpakketje klaar en wordt de limo voorgereden. Het is een piepkleine Suzuki waar maximaal 3 passagiers met een klein beetje bagage meekunnen. Oftewel we worden in twee shifts naar de airport gereden. En met al onze bagage is dat nog best even proppen, maar het lukt. Op de airport in Colombo worden we vele malen gecontroleerd. Zonder wapens of andere niet toegestane objecten komen we bij de gate. Onderweg nog een kopje koffie voor circa  € 5,- per persoon genomen, ze weten wie dat kan betalen. Iets te laat vertrekt ons toestel, een Boeing 777-300 van Emirates.

De vlucht naar Dubai verloopt soepel. We vliegen een eindje boven India, veel over de oceaan en tot slot bereiken we via Oman de Verenigde Arabische Emiraten. Het deel boven Oman is erg mooi, prachtige bergen en zo hier en daar een zandbak. Kinderen spelen niet in deze veel te grote zandbak. De landing op Dubai-Airport is soepel en het is nog best een eindje lopen op de terminal. Mijn dagelijkse stappentarget van minimaal 6.000 weet ik zo wel te halen.

De koffers komen uit het vliegtuig en we kunnen op zoek naar onze airport – hotel transfer. Dat blijkt alleen mis te gaan. Ook het telefoonnummer dat ik heb meegenomen blijkt slechts een algemeen reserveringsnummer van verschillende hotels en dus is er een klein transportprobleempje. Na wat gedoe lukt het me contact te krijgen met ons hotel en we besluiten om maar gewoon een taxi te nemen. Uiteraard nadat we eerst de cashmachine hebben geplunderd voor wat Arabische dollars. Daarna gaat het snel, het hotel is slechts 15 km rijden.

Inchecken en snel op stap! We willen ruim voor zonsondergang op de hoogste toren van de wereld staan. Ons doel is de Burj Khalifa, het hoogste gebouw van de wereld. We hebben de juiste tickets in de voorverkoop gekocht en we worden verwacht! Een speciale ontvangst met een kopje thee met een dadel wacht. En daarna onder begeleiding door de ‘snelle rij’ op naar de Top Sky Level op verdieping 148. Erg hoog! De lift is snel, 10 meter/sec en we hoeven maar 1x over te stappen. En het is inderdaad een prachtig uitzicht, vrij helder weer. En precies op tijd. Als we boven komen is het nog licht en gaat de zon langzaam onder. En dus kunnen we Dubai bij dag en nacht zien. Het is een hoogte op het hoogste punt. Na een uurtje op 148 verdieping te hebben gekeken dalen we af naar verdieping 124, ook nog vrij hoog. Daar zien we ook voor het eerst de Dubai fontein.

En van deze fontein zien we later nog meer voorstellingen, om het halfuur draait een presentatie. De fontein kan maximaal 83.000 liter water tegelijkertijd omhoog spuiten en daarbij worden hoogtes bereikt van maximaal 150 meter, wat gelijk staat aan een gebouw van 50 verdiepingen. De fontein heeft een lengte van 275 meter (2 voetbalvelden), telt in totaal 6600 lampen en 25 kleurenprojectoren die zorgen voor een adembenemend schouwspel. En met mooie muziek is dit een waar schouwspel. Zeer de moeite waard en opnieuw een hoogtepunt op de dag.

Daarna nog even naar de Dubai Mall, één van de grootste winkelcentra ter wereld. Er is van alles te koop en te eten. We nemen iets eenvoudigs te eten (hamburger) en later sluiten we de avond af met een biertje. Dit laatste blijkt vrij kostbaar, als we de rekening bekijken blijken we bier te drinken voor € 10,= per flesje. Best duur!
Tot slot gaan we lopend naar ons hotel. Niet ver van de Dubai Mall en moe maar voldaan kunnen we de dag afsluiten. Het was een lange dag (naast vroeg opstaan hebben we ook 1,5 uur extra door tijdsverschil). Nu nog even slapen en morgen naar huis. Ook daar hebben we zin in!

Langs de kust van het zuiden naar het noorden

Vandaag is de laatste dag in Mirissa op zuid Sri Lanka. Helaas begint langzamerhand het einde van de reis door Sri Lanka in zicht te komen en gaan we vandaag richting Negombo waar we morgen op het vliegtuig stappen. Maar eerst nog een frisse duik in de oceaan, bijna direct vanuit mijn bed. Pyjama uit, zwembroek aan en 50 meter lopen. De zee bruist en er zijn weer heerlijke, best hoge golven. Bij iedere golf moet ik de keus maken of anders mee omhoog en gezien het omvalrisico een duik er doorheen. Een foute keus kan een vervelende consequentie hebben. Je kunt door of over een golf gaan, als je over de golf gaat moet de golf niet omvallen in de branding. Toch maak ik één keer een onverwachte verkeerde keus. Ik duik in een golf en stoot met mijn hoofd met grote kracht op een ‘object’. Zeer vermoedelijk een zeeschildpad die door de golven wordt meegenomen. Gisteravond heb we ook al zo’n beest op het strand zien landen en weer vertrekken. Grote, best harde beesten. Ik heb enige schade aan mijn hoofd en het bloed komt eruit. Gelukkig is er hulp van de familie en weten we de schade te beperken. Ik ben een ervaring rijker!

Om half negen vertrekken we met ons busje naar Booscha, de plaats waar Jiska gewerkt en gewoond heeft. Ze laat ons de school zien en we kunnen vrij rond lopen. Helaas is het vakantie en is het momenteel niet in gebruik en zijn er geen kinderen. Ook kunnen we het white-house waar ze gewoond heeft zien en hebben we een gesprek met de eigenaar. Leuke ontmoeting en we drinken samen een Sri Lankaans kopje zwarte thee.

Daarna gaan we verder naar Kalatora, een plek waar we een boeddhistische tempel bezoeken. Vandaag is het Poya dag (volle maan) dus het is erg druk. De tempel die we bezoeken staat bekend om zijn grote dagoba en is ook van binnen te bezoeken. Feitelijk een dagoba in een dagoba. Deze tempel is bekend bij chauffeurs die op de weg langs de tempel vaak een offer brengen. Overigens is de offerbereidheid de afgelopen jaren behoorlijk afgenomen. In 1983 stopten alle chauffeurs, in 2006 een veel kleiner aantal chauffeurs en nu nog maar een paar. Overigens is de weg ook veel drukker geworden, dus misschien is de netto opbrengst gelijk gebleven?


In Colombo gaan we op zoek naar een lunchlocatie. Mount Lavina, een bekende locatie bij strand-aanbidders is snel gevonden. Als gevolg van Poya dag zijn er diverse tentjes gesloten, maar gelukkig is er ook nog één open. En dus kunnen we ons lichamelijk versterken.

Daarna verder naar de Negombo Canals. Een systeem van vaarwegen dat ooit door de Nederlanders is aangelegd. We huren een bootje en hebben een prachtige tocht door de natuur over de kanalen en door de laguna. Mangrove bossen, veel vogels zoals ijsvogel, strandloper, reigers, etc. en een enkele (dode) krokodil. Prachtige zonsondergang boven het water, echt genieten! En daarna inchecken bij de Airport Hub Hotel. Een hotel op 10 minuten van het vliegveld waar we morgen rond 7.00 uur gaan inchecken. Dubai is waiting for us!

Vandaag is dé dag

Vandaag is dé dag! Het is 12 december 2016 en vandaag bestaat mijn bedrijf MaPaLaNa precies 5 jaar. En daarmee wordt het vandaag een hele bijzondere dag. Samen met mijn beste vriend Wolter Karssenberg, mijn zus Ineke, mijn zwager Pieter en nicht Jiska gaan we van dit 1e lustrumfeest iets bijzonders maken. Uiteraard is het hoogste een bezoek aan ‘het’ muurtje in Mapalana. Op www.mapalana.nl/mapalana kun je over dit muurtje meer lezen.

De dag start zoals veel dagen in Sri Lanka. Het is prachtig weer, de temperatuur varieert tussen de 26 en 29 graden. De zon is deels te zien, zonder te krachtig te zijn en er is een aangenaam windje. Een fantastisch klimaat. En uiteraard direct even ‘uitwaaien’ op het bounty-strand, ook wel Mirissa-beach genoemd. Voor ons ‘appartementje’ wordt het ontbijt met Sri Lanka omelet met een kopje koffie geregeld en uiteraard met wat verse vruchten (uit de tuin) zoals ananas, banaan, papaja en mango. De start is in ieder geval goed.

Om 9.30 uur staat ons busje klaar. Belangrijke onderdelen van het programma zijn de bezoeken aan de Ruhunu-University in Matara en Mapalana. Beide locaties zijn in de periode 1980 – 1985 door Ballast Nedam gerealiseerd en in de periode 1983/1984 heb ik daar ook een bijdrage mogen leveren. Ik heb zeer goede herinneringen aan deze periode van mijn leven. Het was een tijd waarin ik zelfstandig (als 20 jarige) de wereld in trok en veel heb meegemaakt. Het heeft me deels gevormd, misschien zelfs meer als ik me realiseer. Het was toch een vorm van ondernemerschap en vanuit deze periode is misschien ook wel het motto van mijn bedrijf ‘Inspireren en Verbinden’ ontstaan. En vandaag gaan we in aangenaam gezelschap uit die periode herinneringen delen.

Onderweg naar de Matara-campus nemen we nog even contact op met de University. Er blijken nog wat problemen om toegang tot de campus te krijgen. Vandaag is een vrije dag (hier zijn er veel van in Sri Lanka) en ‘ze’ doen vooralsnog moeilijk. We besluiten onze creativiteit in te zitten bij de bewaking van het terrein. Samen met onze gids/chauffeur ga ik aan de slag en het lukt ons om de baas naar de toegangsentree te krijgen. Op een motortje komt hij aan gescheurd en ons talent heeft succes. Onze paspoorten/identiteitspapieren zijn nodig en er wordt van alles overgeschreven. Mijn verschillende visa voor Ethiopië worden uitgebreid bestudeerd en uiteindelijk hebben we succes. Nog één handtekening en de bewakingsbaas gaat mee in ons busje. We mogen niet fotograferen!

Van de bewakingsbaas krijgen we een toelichting over de gebouwen. Al snel blijkt dat ik feitelijk net zoveel of misschien zelfs meer weet te vertellen. Bij een elektriciteitsgebouwtje stappen we uit en neem ik de ‘leiding’ over. Ik laat wat oude foto’s zien en langzaam geeft de bewakingsbaas het op. Hij accepteert dat we kijken waar ik graag wil en begint te genieten van de oude foto die ik op mijn smartphone laat zien. Hij wordt nieuwsgierig en we worden steeds vrijer gelaten. Op gegeven kunnen we naar het terras bij het auditorium waar een prachtig uitzicht over de omgeving en de oceaan is. Genieten! Ondertussen bewerkt onze gids/chauffeur de bewakingsbaas, omdat we straks ook op de campus site in Mapalana naar binnen willen. Via de mobiel wordt er wat geregeld. En ondertussen is het fotografeerverbod omgeslagen in een -gebod. Men wil graag met ons op de foto!

We kunnen zelfs wat gebouwen binnen. Ik kan mijn oude kantoor bekijken en het kantoor van mijn baas (Evert Joosse). Prachtig, veel gebouwen zijn nog steeds bijna gelijk aan 33 jaar geleden. Fijn om dit zo te zien. We geven een kleine ‘tip’ en vervolgen onze reis naar Mapalana. Een gastvrij onthaal wacht ons, we worden verwacht. Nu op zoek naar het MaPaLaNa muurtje. Het was toch even geleden en het kost me energie om de plek te vinden. Uiteraard lukt dat en we hebben een prachtig moment. Het gezelschap zingt het lied ‘Lang zal ze leven’ op Mapalana en uiteraard is er een foto-shoot. Prachtige beelden! Goede herinneringen en nieuwe momenten. Ook andere delen van de campussite in Mapalana bekijken we en samen met de bewaking eten we buffelo Yoghurt. Moe maar voldoen komen we rond 14.00 uur terug in ons appartementje. Tijd voor wat rust en een duik in de overigens vrij ruwe oceaan. Hoge golven, stevige branding, maar heerlijk oceaanwater. Niet te koud, niet te warm, gewoon lekker.

Aan het einde van de middag gaan we nog wat huizen spotten. Ik ben op zoek naar een mooi plekje om in juli/augustus 2017 met mijn hele gezin te bezoeken. We hebben het plan om met z’n alleen naar Sri Lanka te gaan en samen het prachtige land te beleven. En uiteraard moet dat goed voorbereid worden. Ik heb daar ook veel zin in.

In het kader van de MaPaLaNalustrumviering is het tijd voor een ‘bijzonder’ diner. Ik heb een plekje bij The Dutch Street in Matara gereserveerd. Het wordt een unieke avond! Een heel bijzonder plekje, een leuke maaltijd en een goede ontmoeting. ‘INSPIREREN EN VERBINDEN'. Geen van de aanwezigen gaat dit vergeten. En ze bezorgen mij ook zeer bijzondere momenten. Dank! En mocht je ooit in de buurt van Matara zijn, ga dan zeker op deze plek een avondje uit. Wacht niet te lang, mogelijk wordt het door teveel toeristen ontdekt en wordt het meegesleurd in de vaart der volken.

Zonnige zondag

Vandaag is het zondag en de dag begint zonnig. Om 7.20 uur gaat mijn wekker af, snel een zwembroek aan, daarna de 50 meter overbruggen tot de Indische Oceaan en dan een heerlijke duik in de oceaan. Ik heb mijn persoonlijke record verbroken, nog nooit was ik zo snel nadat mijn wekker afliep aan het zwemmen in het heerlijke water van de Indische Oceaan. Temperatuur is goed en het uitzicht is zonder meer ‘bounty’. Een wit strand met wuivende palmen. En in de vroege ochtend veel beter dan ’s avonds, omdat er dan veel meer mededingers op het strand zijn.

Om 8.00 uur wordt het ontbijt klaargezet voor ons chaletje. Uiteraard met Sri Lanka omelet, dat zijn gebakken eieren met tomaat, uien, peper, zout, etc. En een kopje koffie. Hiermee kun je de dag goed starten. Om 8.30 uur staat het busje klaar want we gaan naar de Dutch Reformed Church in Matara. We hadden eerder begrepen dat de dienst om 9.00 uur start, en dus zijn we er precies op tijd! Toch nog eerder dan vele anderen. Uiteindelijk loopt de kerk ‘vol’ met circa 80 sinhaleestalige Sri Lankeese mensen, overigens overwegend vrouwen. Speciaal de Nederlandse gasten worden welkom geheten, fijn dat we er zijn.

Het wordt een lange ‘sta’. Bijbellezen, gebed en zingen worden staande gedaan. Dus het eerste deel van de dienst (1e driekwartier) staan we vooral. En ook het 2e deel (een kwartier) staan we vooral. Alleen de preek (halfuur) zitten. Overigens is de dienst voor ons wat lastig te volgen, we spreken de Singaleese taal niet. We begrijpen de rituelen, voorbeden en begrijpen dat de preek over Abraham, Izaak en Jacob gaat. Ook de naam Jezus komt veelvuldig voor, dus de predikant is vast Christocentrisch aan het preken. Na afloop krijgen we nog een kleine toelichting en horen we wat meer over de ontwikkelingen in de Dutch Reformed Church in Sri Lanka.

Het koffierondje na de kerk zoeken we elders. We gaan naar het Guest-House in Matara Fort. Een bekend plekje voor mij met een prachtig gezicht op de Oceaan. Ook in 1983 kwam ik daar nog wel eens. Vervolgens gaan we 'ons heil zoeken' in een Boeddhistische tempel, ook in Matara, dus het is een korte afstand. We passeren de strandroad ook wel liefdeslaantje genoemd. En inderdaad opnieuw zit het vol liefkozende stelletjes. Ineke en Pieter gaan er maar eens tussen zitten!

 De tempel is mooi, we bezoeken de Weherahena Poorwarama Rajamaha Viharaya. Er zijn veel schilderijen die het verhaal rond het boeddhisme uitbeelden en er is een heel groot Boeddhabeeld. Boven op het beeld op circa 30 meter hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Uiteraard neem ik wat mooie foto’s.

Daarna vervolg ik de MaPaLaNa-lustrumtour langs wat andere herinneringen. Het plekje waar ik in 1983/1984 heb gewoond (het huis staat er overigens niet meer) en het ziekenhuis waar ik toen aan mijn blindedarm geopereerd ben. Het lukt me binnen te komen en ook de operatiekamer te bekijken. Dit is een hele, hele bijzondere ervaring voor mij! Op deze plek scheerde ik op het randje langs de dood met een gescheurde blindedarm in een voor westerse normen volstrekt onhygiënische omgeving. En het blijkt niet veel anders geworden. Ik kan me weer helemaal inleven hoe het was. Alleen al het gemak waarmee ik nu in de operatiekamer kan komen is tekenend. Maar ik leef nog, dus er was een plan voor mijn leven. En daar ben ik dankbaar voor.

In de middag een zwempartijtje in de oceaan en een eindemiddagwandeling in fort Galle. Het is er erg druk maar wel gezellig. We genieten van de zonsondergang en gebruiken het avondeten in het oude Dutch Hospital wat inmiddels is opgeknapt en waar veel hippe eettentjes zijn. Tot slot nog wat ‘hangen’ rond het strand en de nacht kan weer beginnen. Een airco gaat er voor zorgen dat het klimaat op onze slaapkamer goed is.

Kandy, de culturele hoofdstad

Ik word wakker in Kandy, dat is een stad die ligt in de binnenlanden van Sri Lanka, Colombo is de politieke hoofdstad van het land, maar Kandy is de culturele hoofdstad. Daarnaast is Kandy  naast Pollanaruwa en Anuradhapura één van de drie koningssteden van het land. De stad heeft een perfecte ligging tussen de bergen op zo’n 500 meter hoogte en is voornamelijk bekend vanwege de belangrijkste tempel van het land en is gelegen aan het kunstmatige Kandymeer. En dus start de dag met een bezoek aan de tempel, The Tempel of the Tooth de Dalada Maligawa.


De tempel van de tand is met stip de belangrijkste tempel van het land en één van de belangrijkste tempels voor het boeddhisme wereldwijd. In deze tempel ligt één van de overgebleven tanden van Boeddha. De tand schijnt in 483 voor Christus te zijn meegesmokkeld vanaf de Boeddha’s Funeral Pyre in het haar van een prinses. In 1283 werd de tand door India in beslag genomen, maar uiteindelijk keerde de tand weer terug naar Sri Lanka. De tand van Boeddha werd zo belangrijk dat de persoon die de tand in zijn/haar bezit had de baas werd van Sri Lanka. De tand schijnt nu dus in de Sacred tooth Relic, de tempel van de tand, in Kandy te liggen, maar of dit echt dé tand is, is totaal niet zeker. Er gaan verhalen rond dat de Portugezen de tand in de 16e eeuw hebben verbrand, maar Sri Lankanen zijn er van overtuigd dat dat een replica was. Dus, een echte tand van Boeddha of een neppe? We zullen het waarschijnlijk nooit weten.. De tand krijg je echter ook niet te zien. Deze ligt veilig opgeborgen in een gouden kist die weer opgeborgen ligt in een uitstekend beveiligde kamer.

Drie keer per dag worden er bij de tempel rituelen uitgevoerd door de monniken en dus moeten we er om 8.30 uur zijn. Gezien het aantal chinezen in ons hotel verwachten we dat het een nogal toeristische attractie is. Maar dat valt heel erg mee! Midden tussen de locals maken we de rituelen mee en komen we onder de indruk van de overgave waarmee gebeden en offers worden gebracht. Heel heel veel bloemen en ook geuroffers. Wikipedia leert me dat het boeddhisme een levensbeschouwelijke en religieuze stroming is die werd gesticht door Gautama Boeddha, de "historische Boeddha", die volgens de overlevering in de 6e en 5e eeuw v.Chr. in het noorden van India leefde. Boeddhisme ontstond uit en als reactie op stromingen binnen het vroege hindoeïsme. Boeddhisten geloven dat men bevrijd kan worden uit de cirkel van wedergeboortes door het volgen van de door de Boeddha onderwezen "middenweg". De belangrijkste aspecten van deze middenweg zijn het uitbannen van alle materiële verlangens, het zich ethisch gedragen, en het ontwikkelen van de geest.

Na afloop van het bezoek aan de tempel gaan we naar een oud-Engelse begraafplaats. Vele koloniale overheersers blijken op jonge leeftijd gestorven. Van een beheerder krijgen we een rondleiding en we worden meegenomen in diverse levensverhalen. Hij kan ze opdreunen en we horen verhalen over een kapitein die in Rusland en Waterloo vocht en daarna naar Sri Lanka ging. Oorlogen overleefde hij, maar een tropische ziekte niet. Zo zijn er veel verhalen en we stellen vast dat het leven in de tropen vroeger best 'hard' was. Wie zouden de avonturiers van vroeger zijn? Waarom gingen ze? Waren er keuzes?


Rond de middag vertrekken we vanuit Kandy. Onderweg nog even een lunch en een bezoek aan een kruidentuin. Vele kruiden worden op Sri Lanka gekweekt en dat was voor onze voorouders 'goud'. Vrij goedkoop werden ze meegenomen en duur verkocht in Nederland. Naast kruiden waren er ook verschillende oliën . Met een voetmassage wordt duidelijk wat dat kan zijn. Best lekker en onze eerdere wandeling naar het einde van de wereld wordt weggesmeerd!

We moeten nog een heel eind rijden. Via Colombo gaan we naar Mirissa een klein badplaatsje aan een bounty-beach in zuid Sri Lanka. Hoe zou dit plaatsje zich de afgelopen jaren hebben ontwikkeld? Zou het nog een mooi strand hebben? De komende dagen zullen we daar achter komen!

Theetuinen en toeristische attracties

Gisteravond was het bed weer helemaal in de juiste conditie gebracht. Opengeslagen laken, een verse bloemen en een warme kruik. De juiste opmaat voor een goede nachtrust, en dat is dan ook prima gelukt. Uitgerust van de wandeling van gisteren en opgeladen voor een nieuw avontuur wordt ik wakker in de HillClub in Nuwara Eliya. Ik heb er weer veel zin in. Vandaag een tochtje van Nuwara Eliya naar Kandy.

Ons eerste doel is een theefabriek, we gaan de Bluefield Tea Garden bezoeken. Ik heb diverse malen een theefabriek bezocht en nog nooit was deze in productie en dus ben ik reuze benieuwd of dit vandaag anders is. En inderdaad het is anders. We krijgen een rondleiding. De fabriek is volop in bedrijf en de vers geplukte theebladeren worden binnengebracht. Van een charmante Sri Lankaanse dame krijgen we uitleg hoe deze fabriek werkt. Het blijkt vooral een productie fabriek te zijn en er wordt een thee onder eigen label geëxporteerd. We leren over zwarte thee (best sterk), witte thee (zeldzaam, van alleen de topjes) en groene thee (ook voor Wolter goed te drinken). Een groot deel van de fabriek bestaat uit droogmachines, maar in het productieproces wordt thee ook gefermenteerd. Ik leer wat nieuws. De thee wordt dan "te rusten gelegd" bij een bepaalde temperatuur en luchtvochtigheid. Tijdens de fermentatie oxideren de gekneusde blaadjes, van groen naar koperkleurig bruin. Bij de bereiding van zwarte thee is het fermenteren één van de belangrijkste onderdelen van het productieproces. De periode waarin de bladsappen op elkaar inwerken en blootgesteld zijn aan de lucht bepaalt de specifieke smaak, het karakter en de geur van de pure thee. Groene thee is ongefermenteerd. Na de rondleiding krijgen we een kopje zwarte thee en uiteraard worden we uitgenodigd voor een bezoekje aan het winkeltje. Je kunt daar thee kopen!

Na de theefabriek vervolgen we de reis naar Kandy, één van de oude hoofdsteden van Sri Lanka. Zodra we daar aankomen worden we meegenomen in enkele traditionele ambachten zoals houtbewerking en sieraden. We bezoeken een fabriek waar van Teak en Mahonie hout gesneden meubels en andere voorwerpen worden gemaakt. In de naastgelegen 'Gems' winkel krijgen we een uitleg over de winning van edelstenen en de verwerking tot sieraden. Uiteraard willen ze graag wat aan ons verkopen en we zijn daarop ingesteld. Dat gaat dus lukken, NEE, we kopen niet! En zo komen we met lege handen en een volle portemonnee weer buiten. Geen 3% commissie voor onze chauffeur en toch een leuk bezoek. Daarna inchecken bij het hotel en naar een traditionele dansshow. Leuke maar wel op toeristen gerichte voorstellingen.


Onze chauffeur kent de locaties goed. We worden bij een gezellig restaurant gedropt waar we opnieuw goed kunnen eten. En ondertussen is er live-muziek. Redelijk op tijd in de avond zijn we weer terug bij het hotel. Ik ga nog even zwemmen in het buitenzwembad waar me een verrassing wacht. Ik ben de enige zwemmer maar rond het zwembad hangen horden Chinese toeristen. En ze lopen rondjes om het zwembad en nemen foto's van het zwembad (en mij?!) Ben ik bijzonder? Is het zwembad bijzonder? Is ...? Ik kom er niet achter wat hen boeit. 's Morgens bij het ontbijt stellen we vast dat het hotel vol zit met chinezen, vooral vrouwen. Begrijpen doe ik het niet.

Op naar het einde van de wereld

Ons ontbijtpakketje wordt om 5.40 uur op onze kamer gebracht. We gaan vandaag erg vroeg op pad, we gaan namelijk naar World’s End. In het Horton Plains National Park gaan we een wandeling maken en dan komen we bij het einde van de wereld! Samen met Wolter en de inmiddels ook gearriveerde zus (Ineke), zwager (Pieter)  en nicht (Jiska) gaan we samen op pad. Het gaat vast een leuke dag worden.



Om 6.00 uur staat onze jeep klaar, instappen maar!  Een tocht van bijna één uur en een heleboel hobbels verder brengt ons bij het de ingang van het park. Uiteraard moeten we dokken, buitenlanders 2.000 rupies – Sri Lankanen 120 rupies, er is enig verschil. Van de buitenlanders moeten ze het hebben. Horton Plans National Park is een aan weer en wind blootgestelde hoogvlakte op ongeveer 2.000 meter hoogte. Meestal is het een grimmige mistige wereld, die vaak in dichte wolken en regen is gehuld. En inderdaad we rijden in de mist naar boven, maar als we aankomen breekt het zonnetje enigszins door. Een prachtig gezicht.

We gaan een wandeling van bijna 10 km maken. We komen daarbij langs mini World End, World’s End en Baker’s Falls. World’s End is een uitkijkpunt op een uiterste rand van het heuvelland en loopt bijna 1 km stijl naar  beneden. Als wij er zijn trekt de mist vanuit het dal omhoog, een fantastisch gezicht. Alleen lastig op de digitale plaat te vereeuwigen. Vanaf de uitkijkpunten gaan we verder door het heuvelland en komen we bij een waterval. Een mooi punt en Wolter komt helemaal tot rust. Stromend water heeft een zeer positief effect en geeft stimulans voor rust. Daarna nog even terug naar de jeep. Mijn Strava geeft aan dat we 8,7 km hebben gewandeld, een mooie tocht. We gaan moe maar voldaan terug naar de Hillclub.


Het wordt een rustige middag, een verkenning van de tuin en een middagdutje. Vroeg opstaan heeft zo zijn gevolgen. Het dutje doet me goed en aan het einde van de middag gaan we nog even naar het centrum van Nuwara Eliya. De markt, het busstation, de shops en we gaan op advies van onze chauffeur naar de Pub. We verwachten een soort ‘Engelse’ Pub, maar we komen in een saaie kroeg waar we ons afvragen of we daar wel thuishoren. We willen graag pinda’s/cashewnoten en vervolgens blijkt dat deze nog ingekocht moeten worden (bij de buren?). We gaan maar eten in een ander restaurant, bij Milano. Vandaag eet ik Nasi Goreng, lijkt me wel zo goed voor mijn darm-flora. De dag wordt afgesloten met een afzakkertje in de TV-bar van de Hillclub. Omdat we geen stropdas om hebben zijn we niet welkom in de Mix-bar van de Hillclub. Op tijd kruipen we onder de lakens. Opnieuw voorzien van een kruikje en bloemetje. Welterusten!

Veel olifanten en oude tradities

Een nieuwe dag en zoals vaak een vol programma. Om 7.00 uur vertrekken we uit ons hotel, te vroeg om nog ontbijt te nuttigen. We hebben dus een ontbijtpakketje laten klaarmaken die we in de auto kunnen opeten. Om 9.00 uur worden we verwacht bij Uda Walawe national park. Dit prachtige natuurpark ligt op de vlaktes aan de voet van de steile hellingen aan de zuidrand van het heuvelland. Vooral bekend om haar grote olifantenpopulatie. Onze gids heeft hierover goede verhalen verteld.

Ruim op tijd zijn we er en gelukkig is er nog tijd voor een kopje koffie. Zo krijg ik ook weer voldoende cafeïne binnen. De tour start met een bezoek aan het olifanten-weescentrum. Zo’n 30 olifanten, waarschijnlijk verstoten olifanten worden grootgebracht en als ze volwassen zijn uitgezet in de natuur. Inmiddels zijn er 90 olifanten teruggeplaatst. Misschien toch wel een goede taak waarop dit centrum zich richt. Daarna in een open jeep op safari. En zoals beloofd dit keer ruim voldoende olifanten! Jong en oud, alleen en samen, etc. Ook diverse andere dieren zoals de waterbuffels, hert, krokodil, apen en veel verschillende vogels. Uda Walawe is zeker de moeite waard. Door de relatief lage begroeiing is er veel uitzicht en van alles te zien.

Vervolgens richting Ella, een bekend backpackersplaatsje in de ‘bergen’ van Sri Lanka. Onderweg leren we de Sri Lankaanse wegen goed kennen. Bochtige wegen en hier en daar wat onvoorzichtige chauffeurs. Een bus ligt in de greppel en er is ook ‘iets’ naar beneden gestort. Wij komen gelukkig veilig in Ella aan. Tijd voor een lunch in het Dreamcafé, a place to be. Omringd door backpackers genieten we van een hamburger / super wrap en we verzinnen de achtergronden van alle andere mensen die we zien. Er is veel variantie, jong en oud en veel nationaliteiten. Het motto om als backpacker van de gebaande wegen af te wijken geldt hier echter niet! This is a place where backpackers are.
Daarna nog een ritje van Ella naar Nuwara Eliya. Ongeveer 60 km, maar je hebt er wel ruim 2 uur voor nodig. Bochten en heuvels, door theeplantages maken het een mooie rit. Het laatste deel valt echter een beetje in het water, er komt een stortbui langs.

Om kwart voor zes komen we aan in de HillClub in Nuwary Eliya. The Hill Club is een hotel uit de 19e eeuw en wordt geëxploiteerd in koloniale stijl. Qua architectuur waan je je in Engeland en qua inrichting kom je uit rond 1930. Qua service is het ook nog zoals vroeger. We worden opgewacht met een drankje (Thee met alcohol) en checken in. Vervolgens de huisregels doornemen. Jasje en stropdas is bij het diner verplicht (je mag het lenen van het hotel) en we worden keurig bediend. Tijdig wordt het bed open geslagen en voorzien van een bloemetje en warm kruikje. We zitten tenslotte in het deel van Sri Lanka waar in de nacht de temperatuur wel kan zakken tot 11 graden. Overigens overdag is het circa 24 graden, dus heerlijk weer! Uiteraard een 5 gangen diner in stijl en vervolgens storten we ons bekaf op bed. Morgen moeten we om 5.30 uur opstaan.

Op safari

Opnieuw een dag met een goede start. Een english-breakfast met seaview, ons hotel is een prima plek om langzaam op gang te komen. Een omelet en koffie geeft mij vandaag inspiratie. Vandaag een programma waarin we naar Yala gaan en daar een safari doen. Het uitchecken uit ons hotel levert nog een klein probleempje op. Op onze rekening staan enkele onbekende kosten en we voelen ons daar niet verantwoordelijk voor. Een uitgebreide zoektocht start en er is overleg via de telefoon met de administratie. Ook worden er mensen toegevoegd in de zoektocht! Het heeft resultaat, we hebben onterecht belaste kosten. Een creditnota volgt en we kunnen na betaling van de juiste kosten vertrekken.


In Matara maken we een kleine tussenstop. Ik wil even een kort bezoek brengen aan de Dutch Reformed Church omdat ik wil weten of we daar zondag naar een kerkdienst kunnen. We hebben succes, de pastor is er. Een leuk gesprek volgt en we zijn aankomende zondag van harte welkom, Ondertussen laat ik de pastor ook wat foto’s van het kerkgebouw in 1983 zien. Hij wil ze graag hebben, dus ik krijg zijn email adres om deze later op te sturen.



Na het succes bij de kerk gaan we richting Dondra. Dondra is de meeste zuidelijk punt van Sri Lanka en je hebt daar uitzicht op Antarctica. Overigens ligt dat zover weg dat je het niet kunt zien! Er is een mooie vuurturen en als je de wereldkaart goed kent weet je dat veel grote zeeschepen precies langs deze punt varen naar of van de Oost. Uiteraard nemen we weer wat mooie foto’s,

Daarna verder richting Yala, dat is nu een heel eind te gaan. We komen langs Hambantota, een plek waar de voormalige president van Sri Lanka vandaan kwam. En dus is het hele gebied opgeknapt, voorzien van een vliegveld, zeehaven en veel ontwikkelingsruimte. Helaas zijn er geen partijen die er gebruik van maken, dus het staat grotendeels leeg. En de snelwegen zijn wel heel erg rustig!





Vanaf 14.30 uur start de safari. We hebben een geweldige tocht in het Yala park. We zien apen, olifanten, waterbuffels, krokodillen, vogels, etc. etc. En we spotten totaal 3 luipaarden en dat is best bijzonder. We kunnen mooie plaatjes maken en genieten van de natuur. Prachtig!

Moe maar voldaan komen we rond 19.00 uur terug in ons hotel. Een rustig familiehotel en we besluiten niet verder op zoek te gaan naar eten. Vast dat deze familie goed voor ons kan koken. Op de kaart staat hoeveel tijd ze nodig hebben. Voor ons gerecht is dat 45 minuten. En dus kan ik ondertussen deze weblog schrijven om mijn volgers te laten meegenieten.