De activiteiten van vandaag zijn de aanleiding en het hoofddoel van de reis naar Canada. Het is de eerste dag van het Global Ageing congres. Het is een tweedaags congres over ontwikkeling in de langdurige ouderenzorg (LongTermCare) en deze wordt iedere twee jaar ergens op de werefd georganiseerd. Meestal is het congres verbonden met een lokaal congres dat mede door de deelname van de Global Ageing society wereldwijde bezoekers trekt. Kennis en ervaringen delen staan centraal en de meeste deelnemers vinden het leuk om te netwerken en andere mensen te ontmoeten. Ik ook! En om dat wat eenvoudig te maken krijgen de deelnemers een grote badge. En omdat ik een internatiale bezoeker ben komt er onder mijn badge een gele ' bekroning'. Daarmee is van grote afstand te zien dat ik uit het buitenland kom. Helaas is niet te zien uit welk land. Dus de aanleiding tot een gezellig praatje is eenvoudig. En veel mensen vinden het leuk om ervaringen uit Nederland te horen. Het vraagt van mij de vaardigheid om ook kennis terug te vragen!
Het congres start met een gezamenlijk ontbijt, tussen 7.30 en 8.30 uur worden we dus verwacht. Het gros van de deelnemers overnacht in het naast de congreslocatie gelegen hotel of elders in de nabijheid. Vanaf mijn Airbnb is het minder dan een kwartiertje lopen. Omdat de Europese tijdzone nog een beetje in mijn mindset aanwezig is, is dit aanvangstijdstip geen probleem. Direct na het ontbijt start het congres. De eerste bijdrage is van de minister van LTC van Ontario. Zij is verantwoordelijk voor een groot aantal verpleeghuizen en gezien haar portefeuille wil ze echt iets veranderen. Logisch als de wachtlijsten meer dan een half jaar of plaatstelijk zelfs 4 jaar zijn! Misschien doen we het in Nederland nog best heel redelijk? Het probleem blijkt dus ook bij de budgetverstrekker helder en er is geld onderweg. Maar zou er ook voldoende personeel zijn? Dit blijkt een serieus probleem, net als elders in de wereld.
Na de bijdrage van de minister volgen er vele anderen. Soms in plenaire sessies en vele ook in kleinere workshop met meer ruimte voor interactie. Er zijn meer dan 800 deelnemers op het congres. Uiteraard veel deelnemers uit Canada, maar ook spreek ik mensen uit Amerika, Australie, Engeland, Frankrijk, Duitsland, etc. Het aantal deelnemers uit het buitenland is echter minder dan gebruikelijk. Mogelijk is er iets te weinig reclame gemaakt? De interactie waarbij je probeert van elkaar te leren blijft echter best leuk. De uitdagingen zijn wereldwijd herkenbaar. De oplossingen blijven vaak lastig en het blijft zoeken naar de juiste keuzes.
In de middag is er ook tijd voor mijn workshop. Ik geef een bijdrage over wat er speelt in Nederland en welke oplossingen er gekozen worden. Als voorbeeldproject heb ik 'Hart van Vathorst' (Heart of the community) meegenomen. Een voorbeeeldproject waarin op basis van echte inclusie wordt samengewerkt tussen verschillende partijen. Kern van de samenwerking is een gezamenlijke visie/missie. Dus niet 'kom met ons en doe als wij', maar daadwerkelijk een gemeenschappelijk gedragen doel. Internationaal gezien een voorbeeld dat mogelijk voorop loopt? Een voorbeeld dat inspiratie geeft maar gezien lokale wetgeving niet eenvoudig is te dupliceren. Ik leer opnieuw de waarde van dit concept en het verschil dat daarmee wordt gemaakt, te onderkennen. Volgens mij is er ook in Nederland nog veel zendingswerk mee te verrichten.
In de avond is het tijd voor een galadiner. Op dit soort conferenties is dit een gebruikelijk concept. Een gezamenlijke maaltijd met honderden mensen. Deze mensen zitten aan ronde tafels met ruimte voor circa 10 personen. Vaak gevarieerde groepen uit verschillende landen en met verschillende achtergronden. Erg leuk om kennis en ervaring te delen. En om gewoontes en gebruiken uit verschillende landen beter te leren kennen. En bij een galadiner in Canada horen ook awards. Een trend die uit Amerika is overgekomen om mensen en/of organisatie in het zonnetje te zetten. Vanavond zijn er vele (tientallen) awards uitgereikt. Velen hebben gewonnen en ze vinden dat erg leuk en mogelijk ook belangrijk. Ik vraag mij af waarom al deze mensen het leuk vinden om het podium op te klimmen. Willen al deze mensen/instelling zichzelf centraal stellen? Of staat de client centraal? Een vraag om morgen nog eens te bespreken met mensen die ik spreek.
Al vroeg in de avond rond half negen is het diner klaar. Er volgt een galafeest. Een feest wat ik maar even laat liggen. Ik ga me wat ontspannen en een weblog schrijven. Morgen is er een nieuwe dag en graag wil ik me daar met volle energie op storten. Eens kijken wat de 2e congresdag me kan leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten