Op bezoek bij Schlegel Villages

Vandaag is de post-congres tour. Oftewel een excursie naar een interresante locatie waar wat te leren valt. Voor vandaag staat een bezoek bij Schlegel Villages in Waterloo op het programma. Vanaf Toronto is het een busreis van ruim 1,5 uur om daar te komen. En dus onderweg ruime gelegenheid om te netwerken (met mensen uit Kentucky en Taiwan) en een beetje van Ontoario te zien. Dit deel van Ontario is niet erg interresant. Veel snelweg en veel bebouwing, oftewel veel milieuvervuiling en stikstof. Ondertussen ook weinig landbouw (meer) zichtbaar. Volgens mij was dat vroeger wel anders.

Schlegel Villages staat bekend als een zeer innovatieve onderneming in de ouderenzorg. Het concept dat we in Waterloo bezoeken omvat de volledige dienstverlening in de ouderenzorg zoals verpleeghuis, verzorgingshuis en zelfstandig wonen. En dat is voor Ontario best bijzonder! En daarnaast is een koppeling gemaakt met een research instituut (RIA) en onderwijs. Vooral deze laatste twee verbindingen zijn vrij uniek. We krijgen een uitleg over de achtergronden van deze koppeling en de partners die er bij betrokken zijn. Vooral de koppeling met het onderwijs inspireert mij. De verbinding is wederzijds, oftewel de studenten naar de faciliteiten en de ouderen in het onderwijs. Het lijkt me zeer kansrijk en waardevol. Het is veel meer dan Learning on the job, er worden ook daadwerkelijk sociale verbindingen gemaakt. Studenten die een ouderen-maatje hebben en ook anderom. Dus wederkering.


Ook de verbinding met de research is inspirerent. Onderzoek heeft aangetoond dat research die praktische betekenis heeft toch nog vaak 17 jaar nodig heeft om in de praktijk te worden toegepast. Bij Schlegel Villages is dat veel minder en zijn de resultaten veel beter. Althans dat wordt ons voorgehouden. Tijdens de rondgang in het researchlab zie ik wel veel mensen maar wat precies de resultaten van de research zijn is me nog niet duidelijk geworden. Hoewel ik wel de waarde van de directe verbinding zie. Overigens heb ik de indruk dat het vooral medische research en minder social research is.

Ook krijgen we een rondleiding door de LongTermCare (verpleeghuis). Ze zijn erg trots op het resultaat en gezien de lokale contect is dit misschien wel te begrijpen. Vanuit Nederlands perspectie zijn de tweebedskamer, gedeelde badkamers en grote huiskamers voor groepen van 16 deelnemers niet echt innovatief. In de inrichting en uitwerking wordt het 'gewone'  leven opgezocht en past de vorm van schlegelvillage in de locale context. Maar ....., ik blijf toch wel erg trots op de ouderenzorg in Nederland. Volgens mij zouden we met onze kennis een goed exportproduct in handen hebben. Hoewel de mogelijkheden in andere zorgsystemen  wel eens lastig kunnen zijn.

De terugweg naar Toronto is vrij lang. De vrijdagmiddagspits is zwaar en er is nogal wat file te verwerken. Rond etenstijd worden we gedropt op de vertreklocatie, circa 100 minuten lopen van mijn appartement. Ik ga op ' jacht'  naar eten. Bij de ierse pub is een wachttijd van 30 tot 45 minuten en bij een ander restaurant staan ze tot buiten in de rij. Het lijkt me beter om een kant-en-klaar maaltijd bij de Metro te halen en dus thuis te nuttigen. Als je alleen eet hoef je voor de gezelligheid niet naar een restaurant. Nog even wat papierwerk en inpakken, morgen ga ik een auto ophalen en op reis naar (verre) familie.