The Falls

Een algemene topattractie in Canada zijn de Niagara watervallen. Deze liggen op de grens van Canada en Amerika op een afstand van ruim een uurtje autorijden vanaf mijn hotel. Het lijkt me de moeite waard om daar weer eens te gaan kijken. Zou het nog hetzelfde zijn als 40 jaar geleden? Of althans wat ik me ervan herinner.

Navigatie is vrij eenvoudig. Als je een paar wegnummers en straatnamen (zoals Queen Elizabeth Highway - QEH) kent is het eenvoudig om de weg te vinden. En aangezien Canadezen de auto graag in de nabijheid van de bestemming parkeren is het niet erg moeilijk om een parkeerplek te vinden. Zelfs in de buurt van de topattractie van Canada kun de in de buurt parkeren. Overigens moet je er dan wel $ 20,- voor betalen. En je kunt er dan de hele dag staan, dus redelijk betaalbaar in verhouding tot Amsterdam, het strand, de Efteling en andere topattracties in Nederland. Hoewel de Dorpsstraat in Elst daar nog niet bij hoort.

De watervallen blijven imponerend. Een geweldige hoeveelheid water komt circa 60 meter naar beneden. Het is dus niet de hoogte maar de hoeveelheid water die imponeert. Iedere seconde kun je er 1.000.000 badkuipen mee vullen, erg veel toch! Zoals een goede uitbater betaamt zijn er diverse atracties waarmee verder vermaak mogelijk is. De eerste die ik kies is de ' journey behind the falls'.  Een attractie waarbij je in een tunnel achter de watervallen komt. Overweldigend geraas van de hoeveelheid water en ook nog een platform waar je van dichtbij de watervallen kan bekijken. Daarna nog een boottochtje vlak voor de watervallen langs. Ook een mooi tripje en een poncho zorgt ervoor dat je toch nog een beetje droog blijft. Opnieuw zijn de watervallen indrukwekkend en dit deel is volgens mij niet of nauwelijks veranderd en nog steeds leuk. In het naastgelegen dorp zijn wel behoorlijk wat hotels, casino's en andere gebouwen toegevoegd. Maar daar heb ik niets te zoeken!

Mijn volgende doel voor vandaag is het Wellingport kanaal. Een kanaal waardoor twee meren worden verbonden en er een groot hoogteverschil wordt overbrugd.  Door middel van 7 sluizen wordt het voor zeeschepen mogelijk gemaakt om tot de prairies te komen. Het is en blijft indrukweekend om een zeeschip min of meer door land heen te zien varen. Een uitzichtpunt bij sluis-3 geeft een prachtig zicht hoe een zeeschip de sluis invaart en omhoog komt. Om vervolgens verder te varen naar de volgende sluis.

Na deze twee prachtige bezoeken is het tijd om naar mijn hotel te rijden. Het is spitstijd en mijn ' zelfrijdende auto'  is prachtig. Je stelt het systeem in op 100 km en alles automatisch. Vervolgens gaat het filerijden vanzelf. De auto zorgt ervoor dat je in dezelfde baan blijft rijden en niet op je voorganger botst en je nooit harder dan 100 km rijdt. Omdat het file is en het systeem vanaf 0 km werkt sta je soms zelfs stil om daarna weer automatisch verder te gaan. Uiteraard nooit harder dan de voorganger en moet de snelheid snel terug dan remt de auto ook vanzelf. Het kost even wat moeite om vertrouwen in het systeem te krijgen, maar dan heb je ook wat. Op mijn volgende auto wil ik dit ook hebben, heerlijk ontspannen in de auto rijden. Je kunt alle aandacht geven aan bellen, whatsappen, email, etc.