De Ethiopische gebruiken, een verdiepingszondag

Zondag in Ethiopië. De christelijke gemeenschap omvat het grootste deel van de samenleving en de koptische kerk speelt een belangrijke rol. Ik heb me laten uitnodigen om naar de zondagochtenddienst te gaan. Dit betekent vroeg op! Veel vroeger als in Nederland want rond 7.30 uur is het grootste deel van de bezoekers al aanwezig. Vanuit het hotel is het ongeveer 15 minuten met de auto en het kerkgebouw blijkt op een soort compound te liggen. Op het terrein staan de auto’s schots en scheef, er is een begraafplaats en er staat uiteraard een kerkgebouw. Het is een vrij nieuw gebouw maar wel volgens de oude tradities gebouwd. Dit betekent dat het een rond gebouw is. Een gebouw waar rondom de muur een buitengalerij is, waar je overigens niets kan zien en alleen maar horen. Maar dat is ook voldoende om volop mee te kunnen doen. Vrouwen en kinderen zitten gescheiden van de mannen. Er is een geluidsinstallatie die goed werk verricht dus je hoeft helemaal niet in het gebouw te zitten om mee te doen. Dus ook op de hele compound en daarbuiten kan iedereen meedoen. Voor een protestant lijkt het daardoor op een islamitische dienst. De dienst heeft een vaste liturgie en bestaat uit veel gebeden en waarschijnlijk geloofsbelijdenissen. De aanwezigen zijn echt allemaal gericht op de liturgie en in gedachten betrokken. Knielen, de grond kussen, etc. etc. Zo nu en dan komt iemand naar een muur, slaat een kruisje, kust de muur en de deur. Het lijkt alsof hij zich helemaal overgeeft aan het gebouw. Dit gebouw ziet hij/zij vast als Gods tempel en daarmee is de gerichtheid op God mij helder. Ik krijg duidelijk het gevoel dat al deze mensen komen schuilen bij God, best mooi om te zien. Ook is er sprake van veel eerbied en betrokkenheid. In een boekje lees ik dat waarschijnlijk veel afkomstig is uit het Judaïsme. Ik wil hier toch nog eens meer over lezen.

De rest van de dag maak ik kennis met de verdere Ethiopische cultuur. Na de dienst ga ik mee met een gezin en hebben we samen ontbijt met een koffie ceremonie. De koffie ceremonie bestaat uit het branden van de bonen (op vuur in een stoofje in de woonkamer), vervolgens het vermalen door te stampen. En daarna met water koken. Een soort ‘turkse’ koffie is het resultaat. Het is een prima resultaat en ik begrijp dat dit soort ceremonie’s vooral een sociaal en verbindend karakter hebben. Het is goed om mee te maken en hierdoor steeds meer over de Ethiopische cultuur te leren. Vast dat ik dat allemaal kan gebruiken in de contacten die er de komende week zijn om het meerjarenplan te evalueren. 

Ook de avond heeft een gelijksoortig karakter. Eerst nog even wandelen langs wat stalletjes. Slagers zitten ook in dit soort stalletjes. Er is een centrale slacht en daarna wordt de koe opgehangen. Zie foto. Zodra er klanten zijn wordt het benodigde deel ‘live’ afgesneden. Ik begrijp dat zo’n voormalige koe in de regel in 1 á 2 dagen verkocht wordt. Is ook wel nodig, want het is allemaal ongekoeld. Van HACCP hebben ze vast nog niet gehoord. Daarna ben ik bij een familie wezen eten. Vast dat ik een stuk vlees van zo’n koe heb gegeten. Het was echt lokaal eten en ik heb dus met de handen gegeten. Er was een uitgebreid buffet met verschillende soort vlees, kaas, etc. En aan het einde opnieuw een koffie ceremonie! Terug in het hotel nog even mijn dagboek bijwerken en daarna slapen. Morgen wordt het een drukke dag. We gaan aan de slag met de evaluatie en verder plannen voor de komende dagen bespreken.