Verkenning van Addis Ababa

Na een vermoeiende dag was het goed slapen. Met wat muziek op de achtergrond ben ik snel ingeslapen. En ik heb uitstekend geslapen. Zonlicht was mijn wekker, heerlijk! Als ik mijn gordijnen open doe heb ik het uizicht dat je hiernaast ziet. Eigenlijk is het buiten gewoon een rommeltje. Volgens mij zit er tegenover het hotel een handelaar in 5e hands bouwmaterialen. Een warme douche en vervolgens aan het ontbijt. Wat koffie en jus d'orange, gekookt eitje en wat brood met kaas. Daarmee ben ik helemaal gereed voor de 1e dag in Addis. Om 9.15 uur belt mijn contactpersoon Abebe Belay, hij is de program director van Mary Joy. We spreken af elkaar een halfuurtje later in de lobby van het hotel te ontmoeten. We hebben een goed gesprek en regelen wat formaliteiten.

Vervolgens gaan we de stad in en gaan we in een ziekenhuis kijken. Het blijkt een ziekenhuis dat ooit opgericht is door één van de dochters van keizer Haile Selassie. Er blijken publieke en private ziekenhuizen in Ethiopie. Volgens Abebe is de beschikbare zorg voor iedereen toegankelijk. Als je geen financiele middelen hebt betaalt de overheid het. Het ziekenhuis wordt verbouwd en we bekijken de buiten- en binnenzijde. Één specialisme van dit ziekenhuis is brandwonden. De faciliteiten zijn matig en de foto hiernaast geeft een beeld van een ziekenkamer. Met z'n tweeën op een kamer, niet slecht. Maar hygienisch wel wat anders dan Nederland. En bij de verbouwing hebben ze alle rommel opgestapeld. Er wordt nog een koper gezocht! 

Het blijkt dat het vandaag een holiday is. In Ethiopie is het vandaag Timkat. Timkat is een christelijk feest. Overal halen priesters de tabot (zoals de replica van de Ark genoemd wordt) uit de sacrale plaats van het godshuis tevoorschijn. Deze beschermen ze door dikke doeken en ceremoniële paraplu’s, op hun hoofd en gaan naar een dichtbij gelegen waterpoel. Deze vijvers of baden die de Jordaan symboliseren zullen tijdens de daaropvolgende dienst gezegend worden door bisschoppen of andere kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders.

Vervolgens gaat het in de processie verder. Jongelui uiten hun feestvreugde door stokken vervaarlijk door de lucht te zwaaien terwijl ze strijdkreten slaken. Een hoog vrouwengegil stijgt uit de menigte op als de naam van de verlosser herkend wordt in één van de liederen of preken die non-stop overal galmt. We zijn op het centrale punt geweest en er zijn ontzettend veel mensen op de been. ! De kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders (patriarchen) kom vlak langs. En de dozen op hun hoofd zijn dus de replica's van de arken. En natuurlijk veel zingen en dansen. Crowdcontrol is hier niet aan de orde. Op youtube kun  je hier ook diverse filmpjes over vinden. Dit heb ik dus meegemaakt. Als er zoveel mensen in Nederland enthiousiast voor Jezus werden!

Vervolgens zien en bespreken we wat omstandigheden van Ethiopie. Op straat zie je dat er een jonge bevolking is. Het blijkt dat circa 70% van de bevolking jonger is dan 30 jaar. Gezinnen hebben vaak 5 tot 8 kinderen. Volgens Abebe is er voor de jeugd redelijk onderwijs. Er zijn veel kleine ondernemers. De straat kenmerkt zich door allerlei kleine ondernemende winkeltjes die vaak een geringe broodwinning opleveren. Ook de bekende schoenpoetsers zie je op alle hoeken van de straat. We zijn door diverse delen van Addis Ababa gereden en je hoeft niet vaak voor een rood verkeerslicht te wachten. Er zijn namelijk geen verkeerslichten. Misschien komt het omdat tot voorkort de stroomvoorziening slecht was. Inmiddels is dit sterk verbeterd, mede door de bouw van een dam in de Blauwe Nijl. Ethiopie exporteert zelfs stroom en dat levert inkomsten op. De verkeersregels op de kruispunten zijn mij onduidelijk, ik denk dat het centrale motto is NIET BOTSEN. Een regel die ik uit Sri Lanka ken. Het aantal auto's is beperkt, files zie ik niet en parkeergarage's of pleinen zijn er ook niet. Dus de autodichtheid zal wel heel beperkt zijn. Wle zie je overal op straat mensen lopen. Wat mij ook opvalt is het geringe aantal fietsen / bromfietsen / motors / tuctucs etc. Veel mensen gaan te voet. Het verschil tussen straat en stoep is onduidelijk en eigenlijk gaat het gewoon maar wat door elkaar.

Na een pizza moment als lunch maak ik een verdere wandeling door de stad. Er zijn nogal wat bedelaars, tijdens een wandeling kom je er zo 10 tegen. Vaak worden kleine kinderen ingezet als 'verleidingsactie'. Soms zijn de ouders (meestal één) lichamelijk invaliden, soms lijkt het vooral armoede. Volgens de Verenigde Naties (ontwikkelingsprogramma) leeft ruim 44% van de bevolking van Ethiopie onder de armoedegrens. Morgen ga ik dit eens met Mary Joy bespreken om de juiste duiding te krijgen. De zon krijgt langzamerhand ook zijn impact op mij. De pet die ik draag is nodig maar ik voel de 'verkleuring' ook verder invloed krijgen. Ik koop nog wat fruit (bananen en pruimen) en een grote fles drinkwater. Hiermee kan ik even verder. Op mijn hotelkamer ga ik de indrukken verwerken, wat foto's uploaden, etc. etc. Ik merk dat ik me langzamerhand wat inleef in de lokale omstandigheden. Dit is ook nodig om Mary Joy te helpen met het meerjarenplan.