Op pad met Mary Joy

Om 9.30 uur wordt ik opgehaald door de chauffeur van Mary Joy. Het eerste doel van vandaag is het hoofdkantoor van Mary Joy waar om 10.00 uur een overleg start. Er is een ontmoeting met het Internal Technical Team dat de evaluatie en het opstellen van het nieuwe strategieplan verzorgt. Naast diverse mensen van Mary Joy zijn ook de vertegenwoordigers van de lokale consultant aanwezig. Na een kennismaking met de vertegenwoordigers van Mary Joy Abebe Belay, Sintengehi Haise, Amra Kassa, Woundwasen Meggele en de lokale adviseurs Hialu Zeleke, Zekrie Negatu, en Getachew Zwedie. Eigenlijk is er, mijns inziens, maar één met een eenvoudige naam en dat is Jan Luursema. Overigens zal ieder hier zo zijn eigen perspectief op hebben.

We hebben een uitgebreid gesprek over de werkzaamheden van Mary Joy. We bespreken de Visie en de Missie en delen tal van actuele issues. Het is geweldig wat Mary Joy allemaal doet. Het wordt duidelijk dat de focus vooral vanuit de kinderen komt en dat veel van het werk voor ‘niet-kinderen’ indirect doelen voor kinderen dienen. Er passeren veel onderwerpen en aan het einde van het overleg bespreken we ons aanvalsplan voor de kortere en langere termijn. Mijn dagen in Ethiopie zijn beperkt en we gaan deze zo zinvol mogelijk besteden! In de middag bezoek ik één van de werkgebieden in de wijk Kolfe. Ik maak verdere kennis met het  ‘adopteer een kind’  programma. Ik heb een ontmoeting met een groep die naschoolse opvang van kinderen verzorgt. Met als doel wat mee te geven aan een groep die het hard nodig heeft. Ik spreek vrijwilligers die vroeger in dit programma zijn opgevangen en nu zelf een bijdrage verlenen. Goed om te zien.  We hebben een gesprek met enkele vrouwen die een ‘peergroep voor vrouwen’ leiden. Er komen verhalen die erg verdrietig zijn. Seksueel geweld blijkt een belangrijk issue te zijn. Een lastig thema in wijken waar mensen leven die soms weinig hoop lijken te hebben. Ik maak kennis met wijken waar je als westers-mens nauwelijks een voorstelling van kan maken.  We bespreken de ervaringen en komen zo tot ‘lessons te learn’. Ook komen enkele grotere huidige probleempunten aan de orde.

Aan het einde van het werkbezoek ontmoet ik de president van het kinderparlement. Het is een meisje van 12 jaar die overtuigend overkomt. Het parlement wordt samengesteld vanuit afvaardigingen van de scholen en geeft reacties en impulsen voor het beleid.  We bespreken de resultaten en het blijkt dat het gelukt is tal van (praktische) zaken een impuls te geven. Het spreekt vanzelf dat ik graag met deze president van het parlement op de foto wil. Zij wordt vast ooit een zeer beroemd persoon.  Op de terugweg wil ik nog even bij de nederlandse ambassade kijken. Volgens mijn oud collega Tjeu Smets schijnt het een bijzonder gebouw te zijn. Ik kom tot de poort van een heel erg groot terrein. De wacht laat ons niet binnen, morgen om 8.30 uur (tot 11.30 uur) zijn er nieuwe kansen. ’s Middags en ’s avonds wordt er gerust op de ambassade?  Dus als iemand nog een rustig baantje zoekt zijn er misschien nog kansen?  Op de muren van de compound zit prikkeldraad en zelfs door het hek kun je nauwelijks wat zien. Voor de veiligheid is goed gezorgd. Met de gedachten bij de film van hotel Rwanda kan ik me daar iets bij voorstellen. Maar helaas kan ik het resultaat van ons bestede belastinggeld niet bekijken.

De terugrit door de stad duurt even. Het is een rit met tal van indrukken en ook van tegenstellingen. Er is veel kleinschalige straathandel en ondertussen worden er grote kantoorkolossen gebouwd. Er lopen schaapskuddes door de stad, er zijn zandpaden en asfalt – race-banen. Het eerste werkende verkeerslicht zie ik en staat op rood. De chauffeur rijdt gewoon door, wat heeft het ook voor zin. Het verkeer is soms een chaos en een kwestie van ruimte nemen en doordrukken. Ik kom veilig terug in mijn hotel.  Aan het einde van de dag stel ik vast dat ik zeker verdere indrukken heb gekregen van Mary Joy. En dat het daadwerkelijke werken goed loopt.