Het werk van Mary Joy in Awasse

Verschillen zijn er, hier is soms niets aan te doen. Vanmorgen heb ik genoten van een ontbijt op het terras. Met een heerlijk zonnetje en licht briesje vanaf het meer waar het hotel aan ligt was het echt genieten. Net zoals afgelopen zomer in de Provence. Het ontbijtbuffet had een voor mij wat merkwaardige samenstelling. Eigenlijk zag ik nauwelijks verschil met een dinner-buffet. Ook in de ochtend 'beef' met 'aardappels, groenten en rijst'? Gelukkig was er ook een pannenkoek en een omelet. En uiteraard koffie, dus ik kon van start gaan.

Allereerst was er een overleg met de lokale staf van Mary Joy. We hebben een geanimeerd interview gehad met verschillende stafleden. We hebben inzicht gekregen in de lokale omstandigheden en de toevoeging die Mary Joy levert. Ook kregen we inzicht in de geleerde lessen en zaken die minder goed gaan. Kortom precies de informatie die we voor een evaluatie nodig hebben. Het tweede deel van het gesprek was met een aantal vrijwillegers. Ook in deze gesprekken kregen we meer inzicht in de situatie. De gesprekken zijn in in mix van Engels en Amharisch. Dus een deel kan ik goed begrepen, een andere deel wordt vertaald en sommige delen mis ik . Het is niet anders, mijn Amharisch is nog onvoldoende. Nog een uitdaging te gaan?

Het tweede deel van de dag besteden we aan een aantal externe stackholders. We spreken de politie inspecteur, de afdeling 'vrouw en kind' van de gemeente en de afdeling HIV/AIDS van de lokale overheid. Al deze gesprekken zijn waardevol. Het valt mij op dat er veel onderlinge samenwerking is. Het lokale netwerk dat op initiatief van Mary Joy is ontstaan werkt. Ook het ownership is geborgd en er wordt nu gewerkt aan een 'memoradum of understanding'. Het lijken net centra voor Jeugd en Gezin. Zou André Rouvoet hier ook geweest zijn?

Het derde deel van de dag besteden we aan een veldbezoek. We bezoeken een wijk met veel armoede en ontmoeten diverse gezinnen. We zien veel armoede en ook leed. We ontmoeten kinderen die de verantwoordelijkheid voor een gezin nemen. We zien de mogelijkheden van economische ontwikkelingen met een restaurant, shop, maalderij, etc. We zien het succes maar we zien ook het leed en de armoede. Het contrast tussen arm en rijk is heel erg groot. Vele armen hebben geen stromend water, de WC is een gezamenlijk gat de grond, geen stroom, geen ....... En het huisje is minder dan het kippenhok dat ik 30 jaar geleden in de tuin bij pa en moe bouwde. Ik bezoek een eenzame oude vrouw en heb het idee dat ze in een WC ligt. Het blijkt haar woonkamer te zijn. De geur is bijna ondragelijk en ze heeft geen mogelijkheden om naar buiten te gaan. Zo nu en dan komt iemand haar wassen en eten brengen. Een situatie die je je als nederlander niet kan voorstellen. In deze wijk heeft Mary Joy watertappunten aangelegd. Door velen wordt hier dankbaar gebruik van gemaakt.

Het vierde deel van de dag is wat ontspannender. Samen met de lokale consultant en een vertegenwoordiger van Mary Joy drinken we nog wat. En bespreken wat ervaringen. Daarna eten we wat, ik neem een  'Bismarck Steak'. Prima dunne lapjes vlees met een eitje. Rond 21.00 uur ben ik terug in mijn hotel. Moe en opnieuw een ervaring rijker. Ik heb meer inzichten met kennis voor de evaluatie van Mary Joy en ik heb opnieuw een hoeveelheid armoede gezien waar het voor een nederlander moeilijk is een voorstelling van te maken. En het is zoveeeeeeeel.

Het vijfde en laatste deel bestaat uit het bijwerken van de weblog. En je leest nu het resultaat. En het uploaden van wat foto's. En het bekijken van het licht van de maan op het voor het hotel gelegen meer. En misschien nog even skypen met iemand (Betty?) die online is.