Inmiddels is het de 4e en laatste dag dat we in Tokyo op stap gaan. Om enige energie voor de inspiratietour van vandaag te krijgen starten we met een ontbijt in het hotel. In de basis kun je kiezen uit een Japans, Amerikaans of Frans ontbijt. Vandaag start ik met een Frans ontbijt en dat betekent een soort flensjes met gebakken spek. Dit kun je combineren met een of meerdere rondjes langs het buffet. Dus croissantjes, salade, fruit, yoghurt en uiteraard koffie. Koffie als kernbrandstof voor het menselijk lichaam. Eigenlijk een primaire levensbehoefte, althans voor mij. En vervolgens met de metro op stap. En voor het instappen uiteraard netjes in de rij.
Onze eerste bezoek is bij het Roppongi Hills project. Het Roppongi Hills project is de grootste stedelijke herontwikkeling die ooit in Japan is gerealiseerd. De initiatiefnemers zijn van mening dat met dit concept het maken van steden revolutionair is veranderd. Hun doel was de oprichting van een nieuw cultureel centrum in Tokio, waar de mensheid, cultuur, interactie en visie konden gedijen. Zij bereikten dit doel op de bovenste verdiepingen van de Mori-toren in Roppongi Hills met het Mori Arts Centre, een cultureel complex met een kunstmuseum, een observatieplatform, horeca en educatieve faciliteiten. Het Roppongi Hills complex wordt jaarlijks bezocht door meer dan 40 miljoen mensen. De herontwikkeling van het gebied met meer circa 400 eigenaren heeft bijna 25 jaar doorlooptijd gekost. De initiatiefnemers hebben een ‘complete’ stad voor de middle en/of upperclass gerealiseerd. Zo kunnen de appartementen met een huur van € 5.000,=/mnd niet door iedereen worden betaald. Stedebouwkundig is een keuze gemaakt om de hoogte op te zoeken, waardoor er voldoende ruimte is ontstaan voor groen. Zowel tussen de hoge gebouwen als op de daken. Voor de herontwikkeling van het gebied is gekozen voor cocreatie met de oorspronkelijke eigenaren van de grond. Met de herontwikkeling zijn daarmee al deze eigenaar ‘rijk’ geworden.
Het tweede bezoek is bij 9hours. Zakenreizen, reizen of overuren. Welke functies zijn vereist voor overnachtingen in stedelijke hotels? Een dag opnieuw instellen, van de ene dag op de andere, heeft drie basisacties nodig: Neem een douche, slaap en kleed je aan. Zij vervangen deze acties eenvoudig door de tijd die is besteed: één uur + zeven uur + één uur. Op basis hiervan is het meest rechttoe rechtaan concept van een verblijf in een hotel. Oftewel een (gezamenlijke) wasruimte en een cube. Kijk maar eens op de site van de hostel wat daar mee bedoeld wordt! Misschien ook iets voor Eerste Lijns Verblijf in de zorg, mits een goede tillift beschikbaar? Na afloop van het bezoek genieten we van een heerlijke Japanse lunch. Uiteraard op sokken, zo gaat dat in traditionele Japanse restaurants.
Vervolgens een bezoek aan Tokyo View. Een prachtig uitzichtpunt op grote hoogte. En er is veel te zien. Tokyo is een immens grote stad. De prefectuur Tokyo (hoofdstad Japan) vormt het centrum van de agglomeratie Groot-Tokyo, de op 1 na grootste metropool van de wereld met, afhankelijk van de meetwijze, tussen de 32 en 36 miljoen inwoners. Op het uitzichtspunt valt mij op dat de stad overal is. Er is niet een kern (met de hoogste hoogbouw) maar allemaal gebiedjes en op diverse plakken hoogbouw. Op enkele plaatsen ook echte laagbouw en soms de oude begraafplaatsen nog gewoon helemaal intact. Er lijkt weinig (auto) verkeer en er is heel veel metroverkeer.
Aan het einde van de middag hebben we een bezoek bij architect Kengo Kuma. Dit schijnt een zeer bekende architect in Japan te zijn. Ken je hem? Hij heeft een halfuurtje voor ons en hij komt zonder enige voorbereiding. We mogen gewoon wat vragen stellen. Eén van de trends die hij duidt is het ‘shared house’ concept. Een woning met priveruimte en gedeelde ruimte (huiskamer/keuken). Een concept dat ook voor twintigers en dertigers in de stad aantrekkelijk is. Hij verwacht dat deze trend een grote vlucht gaat nemen. Mogelijk is het groepswoningconcept in de zorg straks het aantrekkelijkste woonconcept voor iedereen? Vrij hip toch? En na afloop een bezoekje aan Sunhill, een theehuis ontworpen door Kengo Kuma. Best een bijzonder huisje.
Aan het einde van de middag, midden in de spits, reizen we met de metro naar ons restaurant voor het avondeten. En deze reis is een echte belevenis die leuk is om mee te maken maar of je dit dagelijks wil? De metro waarin we reizen is vol! En vol in Japan betekent volgepakt. Feitelijk is het zo vol dat als je handen in de broekzak zitten deze er niet meer uitkunnen. Opgepakt reizen, zeer efficiënt. En voor de laatste instappers is er een speciale manier om mee te gaan. Bij de deur omdraaien en achteruit naar binnen. Je duwt degene die achter je staat handig verder naar binnen en zorgt dat je net binnen het lijntje staat. Dan kan de deur dicht. Omvallen of vasthouden is niet nodig. Er staat wel iemand naast je waardoor je niet kan omvallen.
Na een heerlijk diner in een gezellig Japans restaurant is het weer genoeg voor vandaag. Het is tijd om deze weblog te schrijven en het hotelbed op te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten