Afgelopen nacht was ik éénmaal even wakker, vermoedelijk vanwege het Nederlandse koffietijdstip. In Japan zijn we 7 uur verder, dus het avondkopje koffie valt midden in de nacht. Na een kort moment ben ik snel verder geslapen. Ik word pas weer wakker als mijn wekker af gaat. Precies zoals het bedoeld is. Opstaan, wassen en een ontbijtje. Keuze voldoende, ik kies voor de eieren met champignons en natuurlijk ook een kopje koffie. En uiteraard ook nog even het toilet bezocht. In Japan blijkt dat een leuk ‘speeltje’. De deksel opent elektrisch en de bril wordt verwarmd. Met allerlei knopjes kun je de stoelgang aantrekkelijk maken …. Een volledige wasbeurt van de onderkant op een zelf ingestelde straalsterkte en locatie. De sensor voor het meten van je gezondheid ontbreekt alleen nog. En daarna kan de dag beginnen.
Het eerste bezoek is bij ‘onze’ mensen. Oftewel we gaan naar de Nederlandse ambassade en krijgen een introductieles over Japan en de Japanse cultuur. We worden meegenomen in het verhaal van de bijzondere relatie tussen NL en Japan en de eerste zeeman (Jan Joosten van Lodensteyn, een voornaamgenoot van mij) die eind 16e eeuw aan wal kwam. Hij sloot een bijzonder verdrag met vrije handel tussen Nederland en Japan. De Nederlanders hebben in het verleden een vrij bijzondere positie gehad en er is veel handel geweest. Ook nu is er nog volop handel en kopen wij voor ruim 8,5 miljard in Japan. Ook Japan koopt bij ‘ons’ best veel, hoewel het maar 3,5 miljard is. En onze man in Tokyo wil dat graag veranderen. Hij is er volop mee aan de slag om de handel verder te bevorderen en duidt op diverse kansen die er zijn. Ook in de sector ‘health’ zijn er best mogelijkheden. Ik ben benieuwd wat we daar op de verdere reis nog over gaan ontdekken. Ook leren we meer over de demografische ontwikkeling in Japan. Het inwoneraantal gaat krimpen van 125 naar 88 miljoen in 2060. Het aantal pensionado’s gaat oplopen en kindertal is dramatisch laag. De vergrijzingsproblemen zijn daarmee veel groter dan in Nederland. De vraag is welke oplossingen hiervoor in Japan zijn te vinden?
In de middag bezoeken we een complex waar zorg wordt verleend. Het is een gemeenschap/locatie waar, volgens de visie van organisatie, ouderen veilig en comfortabel kunnen leven. Het is een kleinschalig huis waar mensen met verschillende zorgvragen een plekje hebben. De naam van het complex is Takanedai Tsudoi-no-le. Een complex waar mensen wonen in scheiden van wonen en zorg of een plekje hebben waar meer zorg wordt aangeboden. Er is ook kleinschalig wonen voor mensen met dementie. Feitelijk lijkt de opbouw op de structuur die we ook in Nederland kennen. Uiteraard ben ik op zoek naar de verschillen en de leermomenten. Sommige punten schitteren in eenvoud, zo zie ik een tafel met ‘handgrepen’ om eenvoudig te kunnen opstaan als je aan de tafel zit. Een uiteraard veel kleinere rollator, speciaal voor de kleinere Japanner. De toepassing van domotica blijkt beperkt en nauwelijks aanwezig. Zelfs de telefoon zit nog aan een draadje en dat in het land waar in de metro bijna iedereen alleen nog op zijn smartphone kijkt. De zorgbreedte blijkt vrij groot (mensen verblijven er 3 – 5 jaar) en de stafbezetting is vrij hoog. Een oplossing voor een tekort aan medewerkers vind ik op deze locatie niet. Robottechnologie wordt op deze locatie niet of nauwelijks ingezet en ik leer dat dit voor het management een financieel vraagstuk is. Zo is de ‘tabletdichtheid' van de medewerkers slechts 1 op 5. En natuurlijk is er nog veel meer over te schrijven, maar niet nu in deze korte weblog.
Na afloop van het bezoek hebben we een kennisdelingssessie. Door verschillende lokale mensen wordt een presentatie van de situatie in Japan gegeven. Ook verzorg ik een presentatie over waar we in Nederland mee aan de slag zijn. Opnieuw kan ik een verhaal vertellen over het project Hart van Vathorst en de wijze hoe daar met inclusie wordt omgegaan. In het vragenrondje komen nog diverse aspecten aan de orde, zoals bijvoorbeeld de vraag waarom er lastig voldoende deskundig personeel kan worden gevonden? Of hoe het zit met de financiering van de zorg? Eerder hadden we verteld dat het Nederlandse stelsel vrij kostbaar is, nu is ook duidelijk waar we dit geld aan uitgeven. Misschien hebben we iets heel moois in Nederland? Tijdens de kennisdeling krijgen we diverse lekkere hapjes. En het drinken is vooral de groene thee! Morgen maar op tijd een koffieshot nemen anders komen er afkickverschijnselen?
Rond 21.00 uur zijn we weer bij het hotel. Nog even een drankje, de weblog bijwerken en dan een tukje doen. Ik denk dat het belangrijk is om vooral in het juiste tijdritme te functioneren om zomin mogelijk last te hebben van het tijdsverschil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten