Inmiddels zijn we ruim een week onderweg. Op het ‘vaste land’ hebben we inmiddels diverse ervaringen gehad en het is tijd voor een Japanse uitstapje. Vandaag gaan we met het vliegtuig van Osaka naar Okinawa. De tocht van Kyoto naar Osaka is een lijn-bustripje van minder dan een uurtje. De punctuele busreis (zoals alles in Japan) verloopt voorspoedig en ook op zondagochtend lijkt het overigens niet-christelijke land toch de zondagsrust te houden. Is dat normaal? Misschien is een rustdag voor ieder mens een goede zaak? Ik denk het wel. De vlucht naar hebben we met ASA (Nippon Airways) en duurt bijna 2 uur. Dus feitelijk een afstand van Schiphol tot het Middenlandse zeegebied. En net als in Europa komen we dan ook terecht in een heel ander klimaat.
Okinawa is een Japans eiland in de Oost-Chinese Zee. Het is het hoofdeiland van de Riukiu-eilanden. Er wonen 1,3 miljoen mensen en de hoofdstad is Naha . Op het eiland zijn Amerikaanse militaire steunpunten gevestigd. Okinawa heeft een eigen taal en een eigen cultuur, die afwijkt van de Japanse cultuur. De inheemse taal heet Uchinaguchi en wordt door steeds minder inwoners gesproken. Het eiland is bijzonder omdat het één van de blue zones in de wereld is. In de wereld komen vijf blue zones voor: Sardinië bij Italië, Okinawa in Japan, Loma Linda in Californië, Ikaria in Griekenland en Nicoya in Costa Rica. Het zijn plekken waar mensen gezond en vitaal oud worden. Succesformule: verbondenheid met elkaar, het hebben van een levensdoel, veel dagelijkse beweging zoals wandelen en tuinieren, regelmatig niksen en met mate eten (vooral bonen en af en toe gevogelte). Wij zijn benieuwd of we op Okinawa dit ook daadwerkelijk gaan vinden?
Op het vliegveld van Okinawa nemen we de monorail naar de hoofdstad Naha. Het is een kort tripje en daarna nog even lopen naar hotel. We checken in en gaan vervolgens gelijk op stap om de stad te verkennen. Een wandeling door de stad en wat historische kennis geven ons een beeld. Naha blijkt vooral een betonnen stad en lijkt duidelijk niet ‘Japans’. Het eiland is in de 2e wereld oorlog grotendeels verwoest door de Amerikanen en was het eerste Japanse grondgebied wat door de geallieerden is veroverd. Er is een heftige strijd met veel slachtoffers (13.000 Amerikanen, 100.000 Japanse soldaten en circa 10-30% van de bevolking. De regen van staal heeft veel verwoest en na de oorlog zijn vooral nieuwe ‘saaie’ betonnen gebouwen gerealiseerd. Dus blijkbaar is een lange levensverwachting niet afhankelijk van mooie gebouwen?
Graag willen we ook het strand zien, en omdat het wat ver lopen is pakken we een taxi. Hoewel ons verteld werd dat het slechts 10 minuten rijden is werd het bijna 30 minuten. Niet echt Japans. Het stadse strand bij Naha is klein en waarschijnlijk kunstmatig aangelegd. Het was leuk om bij zonsondergang dit te zien, maar waarschijnlijk gaan we morgen mooiere stranden bekijken. Ook de terugweg naar een restaurant nemen we de taxi. Helaas kent de chauffeur het restaurant niet waar we heen willen en dus geven we hem via onze eigen navigatie aan waar hij heen moet. Hij kan ons daarvoor wel inhuren? Helaas, niet we moeten gewoon betalen. En het restaurant waar we heen willen blijkt op zondag gesloten. Rustdag? Dus maar een ander, overigens heel gezellig tentje opgezocht. Met prachtige (meest niet Japanse) live muziek. En een bordje eten met lokale vegetarische gerechten, dus heel gezond en geschikt voor een vitaal leven. En het was nog lekker ook. Morgen is het tijd voor de verdere verkenning van het eiland Okinawa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten