De reis er naar toe is me bekend van de vorige keer. In één lange dag kun je van de Kievitshof in Elst naar een hotel in Addis Ababa reizen. Om 6.00 uur van huis en om 6.11 uur de trein naar Arnhem. Overstappen in Arnhem en Utrecht en om 7.45 uur sta je dan in de vertrekhal op Schiphol. De treinreis van Utrecht naar Schiphol was erg gezellig. In mijn coupé zat een hoogleraar die ook naar Ethiopie onderweg was (uiteraard zelfde toestel) en een inkoper die onderweg naar Dallas was. We hadden een aangenaam gesprek over onze plannen en voornemens voor de komende week. De inkoper was bezig een machine te kopen die speciale displays kon maken. Het bleek een zeer innovatief idee te zijn en dus waren er volop problemen (of uitdagingen!). De professor was gespecialiseerd in water en grond. Een AIO doet in het noorden van Ethiopie onderzoek en hij ging even op de koffie. En uiteraard ondertussen het project bespreken.
Op Schiphol waren het de gebruikelijke rituelen. De bagage drop-off, dit keer volledig selfservice. De koffer op de schaal (19,3 kg). De boardingpass scannen en het kofferlabeltje komt er automatisch uit. Vervolgens vastplakken (goed doen anders komt de koffer niet aan), de knop oké en daar gaattie. Het automatische systeem in. Maar hopen dat mijn blauwe koffer in Addis Ababa op Bole Airport er weer uit komt. Vervolgens een kopje koffie en wat rondsjouwen. Een tijdschriftje voor de lange reis en verder vooral wachten. Eigenlijk is reizen een synoniem voor wachten. En natuurlijk tijdens het wachten Inspireren en Verbinden! Je komt ten slotte allemaal mensen tegen. De security is wat laat dus het inchecken loopt vertraging op. Dit keer de totale body-scan. Mijn body is oké, ik mag door!
Het toestel is bijna vol, dus dit keer geen twee stoelen voor mezelf. Ik zit naar een zwarte Amerikaanse Keniaan die onderweg is naar vrienden in Addis Ababa. Hij is gisteren vertrokken uit Minneapolis en inmiddels bekaf. Oftewel veel gezelligheid biedt hij niet want het is een rustige slaper. Het weer boven Nederland en Europa is goed, dus het uitzicht is prima. We stijgen op en vliegen boven de randmeren richting Apeldoorn en vandaar via Duitsland en Oostenrijk naar het zuiden. Op de Balkan gaan we over de Adriatische zee richting Griekenland. Op de Peloponesos ligt nog sneeuw. Toen wij daar in 1990 waren kon ik me daar weinig bij voorstellen. Vervolgens via de woestijnen van Egypte en een mooi uitzicht op de Nijl (en het stuwmeer van de grote dam in Egypte) naar Sudan. Het is nog net licht als we op Khartoem landen. Ik kan nog een mooi landingsfilmpje maken. Na een stop van ruim 1 uur vliegen we door naar Addis. Ruim 0,5 uur eerder dan gepland ben ik terug op Ethiopische bodem. Ik voel al iets bekends. Ik weet hoe de incheck is en vind eenvoudig mijn weg. Het shuttle busje naar het hotel staat klaar en ik ben er bijna. In het busje blijken 2 medewerkers van Cordaid te zitten. De organisatie die de NGO die ik ook ondersteun ook financieel support en betrokken is bij het project waar ik aan werk. Ze zijn alleen van een andere afdeling maar kennen mijn contactpersoon in Nederland wel. Overigens zaten ze ook in het zelfde vliegtuig maar dat wist ik toen nog niet.
Na het inchecken in het hotel nog een biertje. En ik ben geheel geschikt voor een goede nachtrust. Welterusten! Veilig ‘Back in Afrika’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten