Uitdiepen van strategisch opties

Vandaag staat een zeer afwisselend programma in mijn agenda. Al om 8.00 uur heb ik mijn eerste afspraak. Ik heb een ontmoeting met één van de board-members van Mary Joy. Het blijkt een businessman die een logistiek bedrijf runt. Daarnaast runt hij de verffabriek (chemie) van zijn vader en zijn zuster een ziekenhuis. Oftewel een familie die volop economische activiteiten onderneemt. Hij heeft vanaf zijn 13e levensjaar ruim 10 jaar in Engeland gewoond en daar zijn opleiding gehad. Zijn opgedane kennis benut hij voor zaken. Jaren geleden is hij in contat gekomen met Mary Joy en is hij gestart met het sponsoren van kinderen. Later is hij betrokken als member of the board. We hebben een fijn en diepgaand gesprek over inspiratie, passie, zakendoen, religie, vrijwilligerswerk, etc. Ik neem waardevolle inspiratie mee voor het strategische plan.

Na deze eerste afspraak moet ik snel naar de andere kant van de stad. We hebben een ontmoeting met het technical commite van Mary Joy. We maken uitwerkingsafspraken en nemen de verschillende acties door die deze week volgen. Daarna moet ik snel vertrekken want mijn afspraak bij één van de oudste donors van Mary Joy wacht. Het is de deputy director van Save the Children Norway. Het blijkt een man die al jaren in het vak zit en hij heeft veel kennis. Ook hier heb ik een waardevol gesprek. In het op de hoek gelegen cafe'tje is de lunch en daarna heb ik een afspraak met een vertegenwoordiger van Save the Children Norway. Veel Save the Children organisaties zitten in hetzelfde gebouw. Een gebouw opgetrokken uit italiaans marmer met een hoogte van 11 verdiepingen. Op de bovenste laag is een prachtig uitzicht over de stad. Het lijkt net alsof je op de Eiffeltoren staat! Langzamerhand begin ik de Save the Children organisatie steeds beter te begrijpen. Volgens mij komen er nog veel veranderingen aan het komende jaar.

Rond 15.00 uur ben ik terug in mijn hotel. Ik ga wat uitwerkingen doen en handel wat mail af. Er is internet verbinding, dus dat lukt goed. Aan het einde van de middag ga ik naar de kapper. Voor een habbekrats ben ik wat (wilde) haren kwijt. En gelijktijdig stimuleer ik de lokale economie. Hoewel? Voor dit kleine bedrag de support erg klein is. Vanavond ga ik maar eens buiten de deur eten. Ik ga naar het inmiddels bekende Hollandhuis van Wim Woudenberg. Meestal zijn daar wel gezellige mensen om te ontmoeten. Op de heenweg neem ik een taxi. De taxichauffeur weet niet waar het is, maar ik wel. Dus ik leg in mijn beste Amarisch uit hoe we rijden. En het lukt!

Na het eten schuif ik aan bij de tafel 'overlanders'. Dit zijn mensen die onderweg zijn en het afrikaanse continent bereizen. Vaak zijn het motorrijders. Vanavond was er een australier die op 24 januari 2011 is vertrokken. En dus inmiddels meer dan een jaar onderweg, zie www.rideforsmiles.com. Hij had het plan deze zomer naar Europa te komen en vervolgens de winter in Spanje/Portugal door te brengen. Om daarna richting Rusland te vertrekken. Ook was er een Amerikaan, hij is al 3 jaar onderweg. Vanuit Seatle afgezakt en door Zuid-Amerika getrokken. Hij had daar bijna alle landen gehad met uitzondering van Suriname en Frans Guyana. Vervolgens per boot overgestoken naar Zuid Afrika en ook op dit continent was hij bijna alle landen aan het bezoeken. Vanavond was er voor hen één verheugend bericht van een Italiaans koppel dat in het Hollandhouse was. Libie is weer bereisbaar! Een Kalashnikov is niet meer nodig. Zij waren met de boot van Genua naar Tunesie gevaren en via Libie, Sudan naar Ethiopie gekomen. Daarmee kun je dus weer overland tussen Europa en Afrika reizen. Geweldig! Wat een verhalen.

Vervolgens is het tijd voor mijn fitness. Het Hollandhouse is circa 6 km van mijn hotel en ik ken de weg. Het is een lange grote rechte weg en hier en daar redelijk verlicht. Met de auto ben ik er al vaak langs gekomen en tijdens mij vorige trip heb ik de wandeling ook een keer in de middag gedaan. Het was toen best warm dus een avondwandeling terug lijkt me wel wat. Allereerst moet ik ruim 10 taxichauffeurs afschudden, ik wil gewoon wandelen! Blijkbaar wordt dat slecht begrepen. Maar het lukt. Daarna moet ik oppassen dat ik niet over de zwervers struikel, dus ik moet vooral aan de straatzijde (van een stoep?) lopen. En daar blijkt veel te vaak een ongewenste situatie. Er zijn nogal wat vrouwen met mijns inziens verkeerde bedoelingen. Het is ongelooflijk hoeveel vrouwen ik tegenkom op deze wandeling. Het is niet een klein deel van de weg maar over langere stukken staan vrouwen met (te) weinig kleren. Ook hier lukt het me dit veilig af te schudden. Hoewel het contrast wel erg groot is, want een ongelooflijk leed is er in deze stad! Rond 22.00 uur ben ik terug in mijn hotel en vanavond is het gelukt om met het thuisfront te skypen. De internetverbinding was voldoende om bij te praten en mijn nieuwe kapsel even te laten zien. Nu is het tijd om te gaan slapen.