Vandaag staat een bezoek aan Solagrow op het programma. Dit is een project dat door Jan van der Haar is opgezet en bestaat uit een boerderij met een kliniek. Het project ligt iets voorbij Debre Zeyt, het plaatsje waar het 3 daagse congres was. We hebben het voornemen om rond 9.00 uur vertrekken maar dat gaat mis. Ik verwacht op het kantoor van Mary Joy nog even de routebeschrijving te printen. Ik weet dat deze op internet staat. Maar de verbinding blijkt wel erg slecht. Als je in de praktijk werkt begrijp je wat blijkbaar als normaal wordt geaccepteerd. De internetverbinding werkt met een zgn. sleepdongel. Oftewel een dongel met een prepaid budget dat gebruikt wordt door degene die even iets op internet moet. En de snelheid is gebaseerd om het maximum van de lokale GSM, dus traag tot zeer traag. En veel van de huidige sites zijn gebaseerd op breedband internet. Dus het werkt gewoon niet! Ik besluit om toch nog even naar het hotel terug te gaan waar de internetverbinding beter en, in verhouding tot het kantoor van Mary Joy, heel erg goed is. En achteraf blijkt dat maar goed ook, want makkelijk vindbaar is duidelijk anders.
Vandaag ben ik gepromoveerd tot een UN medewerker. Dit keer ben ik onderweg in een 'echte' UN car oftewel de overbekende witte Toyota pickup truck met grote letters op de motorkap, zijkanten en dak. Overduidelijk herkenbaar als 'vredebrenger' in het bezit van een dure maar goede auto. En dit keer blijkt dat nog handig ook. Want nadat we het juiste pad bij Debre Zeijt hebben gevonden blijkt de weg in kwaliteit fors terug te lopen. De snelheid neemt af tot loopsnelheid, het 'wegdek' is er niet meer en bestaat uit een zand- of misschien beter stofpad. Hier en daar pakken we een droge rivierbedekking en na veel hobbels bereiken we onze doel. Boven op de heuvel ligt Solagrow (www.solagrow.nl) . We worden ontvangen door een blonde jongeman die de nederlandse taal net zo vaardig is als/dan? ik! We zijn veel later dan afgesproken (moet kunnen in Afrika) en inmiddels is het lunchtijd. En dus mogen we meeëten. 
We eten in de 'kantine' van de boerderij. Dit onderdeel blijkt in ieder geval goed georganiseerd. Het is goed eten en lokale en expats maken van de lunch gebruik. Rond één uur komt de eigenaar Jan van der Haar erbij en geeft hij een toelichting op het project. Enkele jaren geleden blijkt hij gestart en zijn voornaamste missie ligt hem in pootaardappelteelt. Hij is deskundige op dit terrein en bouwt zijn bedrijf rondom dit thema. Zijn oudste zoons richten zich op de koeien en zijn vrouw en zus zijn actief in de kliniek. 
De kliniek heeft een eigen website zie http://www.kliniekhidi.nl. Het is een 1.5 lijns kliniek en ik ben onder de indruk van alles wat ik zie en hoor. Een gepassioneerde aanpak en een verhaal met ups en downs. Eigenlijk een heel mooi verhaal voor 'Ik vertrek'. Het is helder dat de wijze waarop de kliniek gerund wordt inspiratie oplevert. De medewerker van Mary Joy die dit keer met mij op reis is, is duidelijk onder de indruk. De plannen van Mary Joy worden gelijk bijgesteld in positieve zin. De inspiratie heeft zin en ik ben blij dat in het kader van de ontwikkeling van het strategische plan deze stap gezet kon worden. De kansen op succes worden duidelijk verhoogd en het veranderingsprogramma voor Mary Joy is misschien wel groter dan men eerst dacht.
De terugweg is opnieuw lang en stoffig. De wegen zijn slecht en pas in de buurt van Addis Ababa kunnen we de vaart er echt inzetten. Rond 17.00 uur zijn we terug in de stad. Moe en voldaan. Het was goed de verbinding te leggen en zo inspiratie te geven. Vanavond de resultaten verwerken, een hapje eten, skype, misschien een fimpje maken, een drankje, etc. Dit zijn ook de momenten dat je thuis best mist en graag even met thuis een wijntje wil drinken. Hierop moet ik nog even wachten, volgende week dinsdagavond vertrekt mijn vliegtuig. Woensdagmorgen hoop ik weer op Schiphol aan te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten