Verkenningen op Sardinie

Wel eens van blauwe zones gehoord? In diverse delen van de wereld leven mensen langer, gezonder en gelukkiger. Wat is hun geheim? Is het genetisch bepaald, of zit het hem in dagelijkse routines, voeding, gezelschap en een positieve levensinstelling? Volgens Dan Buettner, de ontdekker van de ‘blauwe zones,’ schuilt het geheim in alledaagse dingen. Wil jij hier meer over weten? Kijk anders eens op Netflix naar Live to 100 secrets of the Blue Zones.

De ervaringen uit de blauwe zones zijn inspirerend voor mij. In Japan heb ik Okinawa bezocht en ben ik onder de indruk geraakt van de lessen die hieruit volgen. Inmiddels ben ik daar volop mee aan de slag en verwacht ik dat deze lessen een bijdrage leveren om de uitdaging in de ouderenzorg in Nederland aan te gaan. Het is wenselijk dat we langer gezond blijven en dat de laatste kwetsbare levensfase met veel zorg korter wordt. Dit zou toch een wezenlijke bijdrage aan de uitdaging met een dubbele vergrijzing en een krimpende beroepsbevolking van wezenlijk belang kunnen zijn? In Sardinie is een blauwe zone waar uit onderzoek blijkt dat de bevolking gezonder ouder wordt. Ik wil daar meer over weten en ga daar deze week een verkenning doen, Oftewel een verkenning voor een studiereis die ik in juni met meer mensen wil doen. Met als doel om het gesprek over de lessen uit de blauwe zone verder op gang te brengen. Ga je dan ook mee? Zie hier voor meer info

Vandaag is de eerste stap van deze reis. Een reis van Elst naar Cagliari op Sardinie. En dat is echt een reis. Met de auto naar het station in Elst om met de trein naar Schiphol te reizen. Een treinrit met 2 overstappunten, in Arnhem en Utrecht. En vervolgens met het vliegtuig, helaas ook niet rechtstreeks. Dit keer een overstap op Rome. En tot slot nog een halfuurtje met een huurauto. Oftewel, de optelsom van alle overstappen heeft als resultaat een hele dag onderweg zijn. Een hele dag met eigenlijk maar een paar uurtjes echt reizen, ongeveer 4,5 uur en de rest is vooral wachten. Om 10.00 uur vertrek en om 20.30 uur aankomst. Dus meer als de helft van de tijd is het wachten op vertrek. En uiteraard wat security, inchecken, etc. Op diverse trajecten wat vertraging (de eerste trein ging niet) en het vliegtuig was te laat. Gelukkig geen overstap gemist en op Rome snel naar de volgende gate gelopen. Waar het opnieuw toch nog wachten was want ook daar was vertraging. Maar het is gelukt, ik ben in mijn hotel aangekomen. 

Inmiddels is het donker, maar buiten is het niet erg koud. Het is 16 graden, dus ik ben zonder jas naar een restaurant gelopen. Best lekker om zo nog even buiten te genieten van iets beter weer dan in Nederland. Op advies van de receptie van het hotel een restaurant op een paar honderd meter afstand genomen. Prima eten en wat lokale lekkernijen genomen. Ik vraag met wel af of de ingredienten passen in het menu van de blauwe zones. De mensen van het restaurant kennen het begrip blue zones niet en kijken mij verbaasd aan als ik ernaar vraag. Morgen maar eens verder op onderzoek gaan.