Vandaag begint het congres van de European Aging Network (EAN). De locatie is dichtbij: gewoon de trap af en door naar het zwembad van het hotel. Daar, aan de rand van het zwembad, is de incheckbalie, en naast het zwembad ligt de grote congreszaal. Zo'n 300 mensen uit 25 landen, verspreid over vier continenten, zijn aanwezig. Sommigen ken ik van eerdere conferenties, maar velen zijn nieuw voor mij. De voertaal is Engels, en er zijn vertalingen beschikbaar in verschillende talen. Voor een Nederlander is dat natuurlijk niet nodig—Engels is toch onze tweede taal?
Jiri Herocky, een Tsjech en voorzitter van de EAN, opent de dag. Hij schetst de uitdagingen binnen de ouderenzorg, waarbij vooral het vinden van voldoende geschikte medewerkers een groot probleem blijkt te zijn. De meeste aanwezigen zijn het erover eens dat dit hét thema is waar de komende dagen over gesproken zal worden. Ook de taken van deze medewerkers staan centraal. Jiri verwacht dat maar liefst 40% van hun tijd aan administratieve taken wordt besteed. Hij stelt scherp dat de huidige systemen bol staan van wantrouwen. Waar is het vertrouwen in elkaar en in de mens gebleven? Registraties zijn nodig om zorg te bekostigen en te voldoen aan inspectie-eisen, maar uiteindelijk zijn het de mensen die de zorg maken. Een interessant onderwerp voor verdere discussie.
Ook de Griekse minister van Volksgezondheid, Adonis Georgiadis, krijgt het woord. Hij belicht de situatie in Griekenland, waar de bevolking vergrijst en een tekort aan zorgpersoneel dreigt. Zijn oplossing? Investeren in onderwijs en opleidingen om meer jongeren aan te trekken voor de zorg. Opvallend vond ik zijn opmerking dat hij Griekenland wil transformeren tot het 'Florida van Europa'—een plek waar veel ouderen naartoe verhuizen om in een fijn klimaat van hun oude dag te genieten. Maar is dit wel wenselijk? Wat draagt dit bij aan het personeelsprobleem in Griekenland? En is alleen een prettig klimaat genoeg om gezond ouder te worden? De lessen uit de blauwe zones laten zien dat er meer nodig is. Misschien kunnen we Nederland wel transformeren tot een 'Florida 2.0'? Een gedachte om later eens verder over na te denken.
Daarna sprak Stelios Prosalikas, directeur van de Griekse brancheorganisatie voor ouderenzorg. Hij gaf aan dat Griekenland 20.000 verpleeghuisbedden heeft, verspreid over 350 locaties, waarvan ongeveer de helft commercieel wordt gerund. Griekenland heeft met zijn 10 miljoen inwoners iets meer dan de helft van de bevolking van Nederland, maar wij hebben 130.000 verpleeghuisplaatsen—beduidend meer. Wat kunnen we van elkaar leren? Misschien iets om vanavond tijdens het galadiner verder te bespreken?
Na deze sprekers volgden er nog veel meer interessante presentaties, zoals die van Freek Lapré, die sprak over de basisprincipes van ouderenzorg. Zijn stelling was: "Veroudering is geen ziekte, maar een fase van het leven." Een mooi uitgangspunt om vanuit dat perspectief te bespreken wat er echt nodig is voor ouderen. Een spreker uit Denemarken lichtte het concept 'Reablement' toe—hoe ouderen zoveel mogelijk zelf kunnen doen met minimale zorgondersteuning. Dit sluit prachtig aan bij de lessen uit de blauwe zones: hoe ouder worden in goede gezondheid bevorderd kan worden.
Ook technologie kwam aan bod. Er werden diverse medische toepassingen besproken, maar de grootste uitdaging lijkt vooral in het sociale domein te liggen. Welke technologische hulpmiddelen kunnen we inzetten om een transitie in de zorg mogelijk te maken? Veel toepassingen zijn nu nog economisch gedreven, maar misschien moeten we ook naar andere aspecten kijken. De situatie in Japan bood een interessant contrast en leverde een mooie discussie op. Na afloop heb ik enkele waardevolle contacten gelegd, ter voorbereiding op onze studiereis naar Japan in 2025. Inspirerend!
Uit Nederland was ook Deanie van Tuijl aanwezig, van DementTalent. Dit initiatief richt zich op zingeving voor mensen met dementie door hen vrijwilligerswerk te laten doen in de samenleving. DementTalent draait om mogelijkheden benutten, precies zoals de lessen uit de blauwe zones. Na afloop had ik een leuk gesprek met Deanie, en we inspireerden elkaar wederzijds—precies waar dit congres voor bedoeld is.
Aan het einde van de middag werd het formele gedeelte afgesloten. Vanavond staat er een galadiner op het programma, met volop gelegenheid voor internationale ontmoetingen. Een bus brengt ons naar een locatie aan het strand. Ik verwacht een gezellige en inspirerende avond.
1 opmerking:
Mooie, interessante lezingen. Leuk om te lezen.
Een reactie posten