Vandaag is het zaterdag en opnieuw een dag waarop ik de Ethiopische
samenleving verder ga verkennen. Om
10.00 uur word ik met de auto opgehaald en ons doel is het Ethnological
Museum. Dit museum is op de universiteit en is één van de voormalige paleizen
van de Empire. Hoewel de afstand niet zo ver is (20 minuten) doen we er ruim 1
uur over om op de plek van bestemming te komen. Er blijken nog allerlei
feesten, processies en trouwerijen en continu moeten we de auto een andere
kant op sturen omdat de weg is afgesloten.
Na de vele omleidingen lukt het ons om bij de universiteit te komen. Om
het terrein op te komen moet Abebe zijn identiteitsbewijs afgegeven. Ze zijn
blijkbaar bang dat we niet meer vertrekken? We zoeken het museum op en zoals
gebruikelijk kunnen we vlak voor de deur parkeren. Volgens mij is er in Addis
Ababa nog geen parkeerprobleem. Een bezoek aan het museum geeft inderdaad meer
inzicht in de opbouw en historie van Ethiopie. Ik leer dat er verschillende
stammen zijn. Deze stammen hebben ieder eigen tradities en het museum geeft
inzicht in diverse rituelen. Ook is er een overzicht van muziekinstrumenten.
Dus eeuwenoude gebouwen en historie is er niet. Hoewel iedere stam zijn eigen
tradities en achtergronden heeft zijn er geen onderlinge twisten. Ethiopië is
een land dat geen koloniale overheersing heeft gehad en dat alleen in de
laatste eeuw strijd heeft gehad met Italië als buitenlandse mogendheid. Ook de
historie van het land is al oud en daarmee is er sprake van een behoorlijk
duidelijke (eigen) identiteit. De hoofdstad is nog niet zo oud. De hoofdstad van
Ethiopie is Addis Ababa (of voor anderen Addis Abeba) en is een optelsom van veel verschillende
stammen. Als stad is het gevestigd in de 19e eeuw. Op het Afrikaanse continent is de stad best
belangrijk. Veel landen hebben er een zeer grote ambassade en verschillende
internationale organisaties zijn er gevestigd. Zowel van de VN als van de
Afrikaners zelf.
Ik leer dat koffie een belangrijk export product is. Het
grootste deel van de buitenlandse valuta wordt daar mee verdiend. Maar dit is niet voldoende, er is inderdaad
veel armoede. En volgens de mensen van Mary Joy is dit alleen maar groeiende.
Een steeds grotere deel komt onder de armoede grens en ook de middenklasse
krijgt het steeds zwaarder. De schoenpoetsers op de hoeken van de straat
blijken vaak studenten. Het gaat om een zakcentje en hopelijk komen ze daarmee verder. Het poetsen van een schoen kost 1 Birr (= 5 EuroCent). Dus voor een
paar ben je klaar met 2 Birr. Ook bespreek ik de moeilijkheden om de economie
te stimuleren. Soms zijn grondstoffen een probleem. In de bouw was cement en
staal lange tijd een probleem. Soms is de infrastructuur het probleem. Het
vervoer van elders in Ethiopië geproduceerde goederen blijkt lastig. Veel
westerse bedrijven regelen dit zelf, waardoor er export is. Terwijl er in het
land zelf schaarste kan zijn. Soms is het benodigde kapitaal een probleem.
Microkrediet is soms beschikbaar maar het biedt nog onvoldoende mogelijkheden.
En de bank wordt gerund door de regering en dat werkt niet soepel.
Rond lunchtijd ben ik weer terug bij mijn hotel. Ik ga op
zoek naar een lunch, het wordt lasagne. In een klein lokaal restaurant heb ik
voor 50 Birr (€ 2,50) een bord vol Lasagna en een colaatje. Niet duur.
Overigens was de koffie ook niet duur, voor 8 Birr heb je koffie.
De verdere middag besteed ik aan wat religieuze bezoeken. Ik
onderhandel over mijn eerste taxirit ( in een Lada uit de jaren ’70). En ik laat
mij brengen naar de Holy Trinity Church. Een kerk die eind jaar 30 is gebouwd
door Hellie Salasa. Het is een naar
middeleeuwse architectuur nagebouwde kerk en binnen zie ik de tombe van de
laatste keizer. Deze kerk is de hoofdplaats van de koptische kerk in Ethiopie.
Hierna bezoek ik de naastgelegen oude kerk. Een rond kerkgebouw (net als de
koepelkerk) met 3 ingangen. Één voor de mannen, één voor de vrouwen en één voor
de priesters. Helaas is het gebouw nu dicht en alleen op zondag open. Eigenlijk
best ‘normaal’ voor een kerk.
Ondertussen heb ik een gids gevonden en ik bezoek ook nog een klooster.
Met daarin de tombe van een voormalige keizer (oom van de laatste keizer). En zoals ik inmiddels geleerd heb veel (‘vrijwillige) gidsen die ik ontmoet willen wel een fooi. Zouden ze daar ook van
leven?
4 opmerkingen:
Hoi pappie!!
zo te horen is het daar wel leuk!
ik zou daar ook wel willen zijn :-(
maar ik begin maandag met mijn arbeidsoriëntatie bij de kinderdagverblijf. kan niet wachten tot je terugkomt!! want nu hebben we niemand om te pesten, xD
maar ik spreek je nog wel op skype! kus Christien.
Dag Jan,
Ben benieuwd hoe je de zondag doorbrengt in Addis. Je hebt vogens mij aardig wat keus
Trijntje
Ha Jan.
leuk om je zo te volgen. doet me ook denken aan verhalen van mijn vriendin vroeger. heeft ook in Ethiopie gewoond een poos. veel plezier, en geniet ook vooral heel veel van de zon;-)
groeten Wilmanet.
ik snap alleen niets van de tijd die onder de reactie staat???? als het "jouw" tijd is klopt ie niet en anders ???? nou ja. wat maakt t ook uit;
:)
Een reactie posten