Krimp oplossingen?

Vandaag staan diverse bezoeken op de agenda. Het eerste bezoek is bij Challange Detroit. Zie http://www.challengedetroit.org/ . Challange Detroit is een leiderschaps- en professioneel ontwikkelingsprogramma dat 30 leiders van morgen vraagt om mee te denken rondom wonen, werken, spelen, en geven in en rond Detroit voor één jaar. Kan het behouden en het aantrekken van 30 van de beste en slimste innovatieve denkers echt een verschil maken? Het idee is om met een brede inspanning van zeer verbonden, gemotiveerde, creatieve en innovatieve denkers een stap verder te komen. Het is een meerjarenprogramma en het draait nu voor het eerste. Resultaten zijn nog slechts beperkt zichtbaar, maar dat past ook bij het stadium van het programma. Wat opvalt is de passie waarmee de mensen aan het werk zijn. Dit moet vast resultaat opleveren. Ik leer het donut-model. Detroit is een stad zonder ziel, een stad waar de kern uit is. Veel programma’s zijn erop gericht deze kern weer tot leven te wekken. Dus downtown moet het gebeuren. Op de excursie op zondag hebben we daar iets van kunnen zien. Zou het werkelijk gaan lukken?

We bezoeken ‘the Village’ en bespreken met een lokale architect de ontwikkelingen waar hij mee aan het werk is. De rondtour geeft mij de indruk dat het nog wat kleinschalig is. Op de grote neergang van Detroit lijkt me de omvang van zijn projecten klein. Maar alle kleine beetjes helpen natuurlijk wel.

Na het gesprek met Challange Detroit en het bezoek aan The Village brengt Alex ons naar een leuk eettentje. Helaas ….., in deze tijd met nog steeds krimp blijkt het eettentje inmiddels gesloten. Vorige week nog een reservering gedaan en nu al gesloten. De buurman is nog open en we besluiten de lokale hamburger daar te doen. Het lijkt me een louche ‘tent’. De bediening heeft vrij korte rokjes, diepe decolleté en langzaam in de bediening. Maar we komen wel met een volle maag weg.

We gaan op weg naar Detroit Future City. Het is een vanuit de universiteit gestart initiatief om na te denken over de toekomst van de stad. Grofweg zijn deze te verdelen in 4 fasen. Stabilize (now), Improve (2020), Sustain (2030) en Transform (2050). Zie ook http://detroitworksproject.com/ De gedachten rondom krimp zijn vertaald in een oplossing met cyclus denken en flexibiliteit in de ruimtelijke ontwikkeling. Een gedachte waarbij na krimp toch weer groei komt. Het positief denken als krachtig hulpmiddel valt me op. Deze mensen geloven ergens in. Ze geloven in een revitalisering van de stad met als doel opnieuw te gaan groeien. Liefst met oude-Detroiters die weer terug komen. Er zijn diverse ideeen uitgewerkt en ze zijn er mee aan de slag. Ik zie kansen maar soms vraag ik me af hoe realistisch het is. Het antwoord op krimp is dus toch groei? Groei met andere instromers? Groei met en voor entrepreneurs!

Na Detroit 2050 keren we terug in de huidige werkelijkheid. Een wolkenkrabber van 36 verdiepingen die leegstaat. We krijgen de kans deze ruïne te beklimmen. De stroom is niet meer aangesloten, dus de trap is de enige mogelijkheid om boven te komen. Een klim van meer dan 100 meter. Fitness in de praktijk! Het blijkt een geweldige uitdaging en heel mooi. Boven is een fantastisch uitzicht en in het gebouw ben ik onder de indruk van leegstand en het verlaten gebouw. Bij het verlaten is veel achtergebleven! Inmiddels zijn er plannen gemaakt om er ruim 300 woningen in te maken. Ik ben benieuwd of dit gaat lukken? Er zijn er velen die dan een prima uitzicht hebben.

Tot slot hebben we nog wat gesprekken over wijkontwikkelingen en een bezoekje aan mexico-town. En het avondeten is een zalmpje uit de oceaan. En daarmee sluiten we de dag af.

Wat was nu het antwoord op krimp in Detroit? Toch gaan voor groei? Flexibele wijkontwikkeling? Hek erom? Focussen op nieuwe goede initiatieven? Starten bij kansen? Entrepeneurship? De werkelijkheid onder ogen durven te zien? Sloop? Wijkopbouw? Ik laat het nog eens op me inwerken. We gaan hierover vast nog verder in gesprek. En het resultaat zal ik nog eens opschrijven.