Om 6.30 uur gaat de wekker over in de stand piep-piep-pieder de piep. Het is tijd om op te staan. Een heerlijke warme douche, een elektrisch scheerapparaat en de kam. Genoeg om helemaal opgeknapt voor de Oekraïnse en Russische grenswachten te verschijnen. Voordat we vertrekken nog één lastig klusje. Onze auto staat binnen de hekken van het hotel en door de komst van een collega-gast bijna vast. Na 12 keer heen en weer steken, een krasje voor en een krasje achter lukt het om ‘vrij’ te komen. We vertrekken richting de grens.

Mooi op tijd, dus al voor 8.00 uur bereiken we de Oekraïens – Russische grens. Zo’n echte grens waar je gewoon even de tijd voor moet nemen. Met nauwelijks voorgangers lukt het ons om in één kwartiertje de Oekraïense grenswachters te passeren. Het gebied tussen Oekraïne en Rusland ziet er vrij gevaarlijk uit. In de greppel ligt een auto met een serie schietgaten, er liggen nog wat andere wrakken en we vragen ons af wat het ‘verhaal’ is. Het passeren van de Russische grens kost wat meer tijd. We krijgen formulieren om ons persoonlijk in te checken. En ‘vriendelijke’ grenswacht helpt ons en zowaar hij spreekt een woordje Engels. We krijgen onze paspoorten terug en we checken het resultaat. Bob mist een stempeltje en we gaan terug. Een wonder gebeurt, de grenswacht zegt sorry, foutje! En snel regelt hij het stempeltje zodat ook Bob straks Rusland weer uit kan. Vervolgens de auto inklaren. Probleem : het formulier is alleen in het Russisch beschikbaar. Wij met formulier terug naar de grenswacht die eerder het stempeltje bij Bob vergeten was. We hadden nu toch wat ‘krediet’. En zowaar hij regelt een ‘anderstalige’ die het voor ons verzorgt. Ook de auto kan met papieren mee. Ondertussen nog een probleempje met een Macedonische achterligger waar Jan z’n trekhaak tegen aan parkeert. Met wat US dollars komen we een heel eind, we kunnen verder, Rusland in.

In Rusland begint een lange tocht naar Moskou. Een hele lange rechte weg door het Russische land. Wat een ongelooflijk groot is dat land. En wat weinig bebouwingen. In een klein dorpje gaan we ontbijten. Een dorpje dat wat ons betreft zo in het Openlucht Museum gebouwd zou kunnen zijn. Met natuurlijk een monument voor de gevallen strijders. En vervolgens verder over de rechte wegen. Recht wel, maar vlak niet. Gaten, gaten, kuilen, kuilen en soms gewoon even ‘weg weg’. Ondertussen zetten we de klok een uurtje verder, inmiddels is het tijdsverschil met Nederland 2 uur. Aan het einde van de middag bereiken we de buitenwijken van Moskou. Moskou is een hele grote stad, het is er heel druk en het verkeer is best spannend. De TomTom brengt ons perfect naar de plek waar we heen willen, het hotel. Een onooglijke ingang met een belletje. En ja, er komt een vriendelijke Russische dame ons helpen. Het blijkt inderdaad ons hotel en we hebben twee luxe kamers. Er is luxe sanitair, wat we overigens wel moeten delen. En voor Bob is er een piano, dus hij is helemaal in zijn element. En het klinkt prachtig.

De avond staat in het teken van een verkenning van de stad. We bezoeken een restaurant om onze magen te vullen. We bestellen soep met een hoofdgerecht en het blijkt een Russische gewoonte om alles tegelijk te brengen. Eet smakelijk. Daarna richting het Rode Plein. We hebben ons ultieme reisdoel bereikt. We lopen op het RODE PLEIN! Voor ons is dit een ware belevenis. Er is prachtige verlichting en alles wordt in gereedheid gebracht voor de mei herdenkingen. We bekijken het Kremlin van de buitenkant en krijgen een indruk van een bijzondere stad. Er is druk verkeer en veel straten kun je alleen oversteken in tunnels, anders ben je een waaghals. Negen banen hard rijdende auto’s naast elkaar: kun je niet lopend oversteken. Met soms een motor of Porsche die met een vaartje van ruim 120 km er tussen door komt suizen.

En soms kunnen deze hele drukke straten ook heel even rustig worden. We maken dat echt mee. Plotseling wordt alles afgezet, geen verkeer meer. Bij iedere zijstraat een politie agent en dan ……. een rij auto's met zwaailichten, wat ‘Humbers’ en de presidentiële auto. We staan op 6 meter afstand van Poetin! Overigens gaat het wel snel, voor je het weet is hij voorbij: (let vooral op de laatste seconden!)

Moe en voldaan eindigen we in onze hotelkamer. Tijd voor een tukje.