Na de spectaculaire avond met olifanten voor onze deur staat het natuurpark Yala nu op het programma. Om 6.00 uur staat de chauffeur klaar en wij dus ook. Wat ik heb er zin in vandaag. Vandaag staat op de agenda ‘Leuk vinden wat je doet”. Na wat afstemming stap ik met mijn reisgenoten in een open Jeep en trekken we naar het national park Yala. Dit is het grootste aaneengesloten natuurgebied in Sri Lanka en er zijn diverse soorten wild.
Al vrij snel zien we vele verschillende soorten vogels en Jos heeft er veel verstand van. Hij heeft inmiddels een boekje gekocht met als titel ‘Sri Lanka, Birds’, dus ze staan er allemaal in. Ook Andrea is een welkome aanvulling als gids want zij kan engelse dieren namen vertalen naar Nederlandse. En daarmee kan ik te weten komen wat ik allemaal zie. Naast heel veel vogels, die graag op een nootje of vruchtje bijten, zien we ook dieren die liever een lekker stukje vlees willen. Zoals krokodillen en jakhalzen. Het is dus begrijpelijk waarom we de Jeep niet mogen verlaten. Als het misgaat is het blijkbaar de bedoeling dat ‘vol-gas’ de oplossing is.
Wat dieper in het park wacht ons een aangename verrassing, een olifant. Meestal is het lastig om in de ochtend een olifant te vinden maar we hebben geluk. Ik vind het dus leuk wat ik doe! Op zijn gemak zie ik een olifant een boom oppuzzelen en even later trekt deze duidelijk mannelijke olifant over de weg. Het is een erg mooi shotje geworden op mijn videocamera. Zo langzamerhand krijgen de bandjes van de camera voor mij meer waarde dan de camera zelf. Gelukkig geldt dat ook voor mijn reisgenoten dus zij beginnen mee te denken over de veiligheid daarvan. Als we ergens uitstappen vragen ze regelmatig of ik de camera heb! Wouter wil de shot van de olifant op zijn internet weblog zetten, dus als ik thuiskom zal ik eens uitzoeken hoe dat moet. Iets in Windows Media Player formaat o.i.d.
Na de olifant is het tijd voor de jakhalzen, ook mooie dieren. Ik zie er verschillende over de vlakte van het Yala park lopen. Een stop wordt gemaakt aan de kust en daar zijn de gevolgen van de Tsunami goed zichtbaar. De resten van wat eens een klein dorpje was liggen er nog en er is een monument opgericht voor de slachtoffers die vielen in het Yala park. Zowel in het park als in het voormalige Yala Safari Beach hotel. Een hotel waar ik in 1984 was geweest en waar nu niets meer van over is (Tsunami). De (Japanse) toeristen die daar waren zijn niet meer. Uiteindelijk kom ik aan de grenzen van het Block 1 van het Yala park en zie een snelstromende rivier. Hier eindigt de weg en Block 2 is niet voor auto’s toegankelijk, ook niet voor terreinwagens. Als ik het goed begrijp is er namelijk geen enkele weg, dus waarschijnlijk moet je er eerst één kappen.
Daar aan de grenzen van het Block 1 van het park zijn de wegen overigens ook minder van kwaliteit. We hebben een echte Jeep-safari. De modder vliegt om de oren en we crossen door het terrein. Soms heeft de chauffeur het erg moeilijk en staat de jeep bijna vast. Gelukkig krijgt hij de jeep altijd weer op gang en kunnen we verder. Je moet er toch niet aan denken dat de ANWB moet langskomen. Dat zou wel erg lang gaan duren. De echte grote plassen en moddervelden worden alleen genomen als er een andere jeep in de omgeving is, zodat hulp niet te ver weg is. Mijn GSM werkt hier niet, dus er zijn geen belmogelijkheden op deze plek in de wereld.
En zo rond 10.30 uur komen we aan het einde van dit deel van het avontuur, het was leuk. Inmiddels te laat voor het ontbijt, maar gelukkig wordt er nog wat geregeld. Dat mag ook wel voor het bedrag dat we daar moet betalen US $ 152,- per 2 personen.
Vervolgens gaan we verder met de gehuurde auto met Srilal als chauffeur. In een zeer rustig tempo rijdt hij de hele kustweg af en gaan we via Hambentota en Tangalle naar Dondra. Dondra is het meeste zuidelijke plekje van Sri Lanka en onze VOC voorouders hebben er een toren gebouwd. Natuurlijk met een lichtje erop zodat schepen de zuidpunt kunnen nemen op weg naar de straat van Malakka. En dat is nog steeds zo en ik zie in de verte een groot zeeschip. Met chinese spullen? Of een lege olietanker? Of met de zeecontainer met de spullen van Wouter en Andrea? Het laatste waarschijnlijk niet want die spullen moet naar Australië en dit schip komt er eerder vandaag. Overigens is dit zuidpuntje een erg mooi tropisch plekje op aarde. Alleen de bounty ontbreekt nog.
Inmiddels zijn we bijna op de bouwplaats die in 1983/1984 mijn werkplek was. En binnen 10 minuten staan we aan de poort. Ik kan niet tot morgen wachten om een foto te nemen. Morgen ga ik verder kijken, maar nu wil ik een eerste shot. Gelukt! En het gebouwtje bij de ingang staat nog recht. Dan is het rechtzetten ruiim 20 jaar geleden met speciale vijzels uit Singapore goed gelukt en is de ringfundering op zand een staaltje Hollands vernuft. Iets waar overigens niet aan gerekend is maar gewoon op de ‘gok’ is gedaan.
In Matara zie ik diverse bekende maar ook onbekende beelden. Mijn geheugen wordt gematcht met de huidige werkelijkheid en er blijken verschillen. Soms laat mijn geheugen me in de steek, soms is het gewoon anders geworden. Zo is er een nieuw busstation en is alle reclame anders. De tijd heeft niet stil gestaan. Toch zijn er ook nog verschillende herkenningspunten en de poort uit de VOC tijd is er nog steeds. Morgen gaan we verder kijken in en rond Matara.
We maken nog een koffie/cola stop bij Missera, net ten zuiden van Matara. En vervolgens op naar Unawatuna Beach Resort. Aan het einde van de middag komen we aan en na het inchecken ga ik snel naar de zee. Ik wil graag opnieuw in de Indische Oceaan zwemmen en het is opnieuw een geweldig ervaring. Heerlijk warm water met een lekkere deining. Daarna nog even in het zwembad en tot slot het buffet restaurant. De avond wordt afgesloten met een voorstelling van Jos. In het restaurant verzorgt hij een zangoptreden en hij kan het goed. Moe en voldaan sluit ik de dag af zoals alle dagen. In bed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten