De situatie opnieuw bezien

De nacht was goed, de rust was nodig. Maar om 6.30 uur was het genoeg, het begint licht te worden. In nederland is het bijna middag, dus het mag ook wel. Na de gebruikelijke ochtendacties zoals douche, scheren, tandpoetsen, etc. er maar snel op uit. Ik loop door de hoteltuin naar de Suriname rivier. Het is er prachtig. Rust en een mooie zonsopkomst. Palmbomen, vogeltjes en mooie bloemen.

Om 7.30 uur heb ik met mijn reisgenoot afgesproken om te ontbijten. Hij blijkt de dag al veel eerder gestart te zijn en is niet alleen bij de rivier geweest maar heeft ook al een forse wandeling door Paramaribo gemaakt. Hij heeft de palmentuin verkent en langs de nederlandse ambassade gelopen. Het ontbijt smaakt daarmee ons beide prima. En uiteraard de koffie, een noodzakelijk opkikertje voor mij.

Om 8.30 uur staat een chauffeur klaar. Hij brengt me naar het Vincentius Ziekenhuis en het werk kan beginnen. Vandaag staat een uitgebreide inspectie op het programma. Samen met de technische dienst, de architect en de constructeur onderzoeken we de situatie. We bekijken van het oudste deel de binnen en buitenzijde van fundering tot zolder. Meer is er toch niet! Vergelijken met de nederlandse situatie is nauwelijks mogelijk. Voorschriften en normen zijn compleet anders. Het valt mij op dat de 'liftmachinekamer' geheel open is en dat zelfs de electrische schakelkasten gewoon openstaan. In een ruimte waar het winderig kan zijn en op onderdelen de dakshingels missen! Maar het gaat goed, dus waar zou je je druk om maken. Toch maar eens het liftinstituut uitnodigen om te vragen waarover zij soms zo moeilijk doen.

Na wat koffie (anders is het wel erg lastig voor mij) bezoeken we de rest van het ziekenhuis. We bezoeken de kinderafdeling en ik constateer dat er nog steeds een deel leeg staat. Dit deel van mijn advies van 3 jaar geleden is helaas nog niet uitgevoerd. Maar het zou toch zo eenvoudig kunnen! Of mis ik iets? Overigens liggen op een gevuld deel van de afdeling hele kleine baby's. Erg schattig!

In fort Zeelandia staat de lunch voor me klaar klaar. Met uitzicht op de Suriname rivier eet ik 'pom'. Een heerlijk Surinaams gerecht. Het is best genieten en ondertussen bespreek ik de kansen van het ziekenhuis met de architect. Nieuwe ontwikkelingen komen langs en ondertussen leer ik Suriname weer beter kennen.

Daarna is het tijd voor overleg met de heer Pinas, de economisch directeur van het ziekenhuis. Hij verteld over voornemens, knelpunten, voortgang etc. Ik kom meer te weten over achtergronden en probeer me een beter beeld voor de toekomst te vormen. Ondertussen overdenk ik voornemens zoals het vestigen van een dialyse centrum, de verplaatsing van de IC, de realisatie van de 'klasse' kamers.

In de 2e helft van de middag gaan we langs een garage. Met als doel een goede auto uit te zoeken. Ik heb het voornemen om in het weekend Brownsberg te bezoeken. De weg daarheen is deels een bauxietweg en is mogelijk iets minder. Daarom wordt het een 4weel-drive. Het is een prima auto, automaat, airco en alles wat nodig is. Ik ga het gelijk maar uitproberen. Tijdens een stortbui is er veel water gevallen. De plassen blijken geen probleem. Daarna ga ik nog naar Nieuw Amsterdam. Een plek waar de Suriname rivier en de Commewijn uitmonden in de Oceaan. Het is een prachtig punt en ik kan weer mooie plaatjes schieten. De eerste 150 foto's zijn binnen! Rond 20.00 uur ben ik terug in het Hotel. Tijd voor een biertje en wat eten. Nu schrijf ik deze weblog en daarna lijkt het bed de beste plek. En uiteraard nog wat mailtjes afwerken en foto's van mijn kamer aan Christien sturen. Ze vroeg erom en wie zijn dochter liefheeft doet dat toch?