Een lange dag, hoe laat is het?

Om 05.55 uur start de muziek van de wekkerradio. Het hele gezin is nog in diepe rust en voor mij is het tijd om op te staan. Het wordt een lange dag. Snel onder de douche, de laatste zaken inpakken en uiteraard de eerste kop koffie. Gelukkig wordt de allerliefste nog even wakker. Vervolgen kiss & ride en op naar Schiphol. Onderweg nog even de tweede kop koffie en mijn auto blijkt een erg mooie te zijn. Inderdaad een Picasso heeft wel wat! Een flitslicht en waarschijnlijk een ‘prachtige’ foto is het resultaat. De weg is op zaterdag ochtend zo rustig dat je wel 120 km per uur haalt. Maar op de A9 bij Amstelveen is dus niet de bedoeling. Jammer, jammer, jammer.. Ik ben vast niet de enige.

Op Schiphol is het allemaal prima geregeld. De auto op P3 (rij 320, niet vergeten!), Een busje en in 7 minuten sta ik in de vertrekhal. Ik ben al ingecheckt en een bagagedrop is zo geregeld. Bij de volgende controle blijk ik ondanks het flitslicht het land uit te mogen. De leasemaatschap betaalt wel. En daarna. …… wordt het vanzelf via het salaris verrekend. Makkelijker kunnen ze het niet maken. Met een groepje van 17 mensen kost het even tijd en daarna is er uiteraard tijd voor koffie en een lekker broodje. Om 10.00 uur is de volgende check. Als je naar Amerika gaat, zul je dat weten. Dit keer moet ik vertellen wanneer en wie de bagage heeft ingepakt. Wat ik er daarmee heb gedaan, wie de eigenaar is. En van de telefoon en laptop willen ze weten hoelang ik het in gebruik heb. Kern van de vraag is volgens mij of ik verantwoordelijk wil zijn voor mijn zooi!

Na nog wat wachten en opnieuw een check ga ik aan boord. Het is een Boeing 777 van United Airlines. Prima toestel, plaatsje 42G, schermpje in de stoel voor me. Verder alles onder controle. Rond 11.30 uur lokale tijd stijgt het toestel op. De komende 8,5 uur is mijn plek bepaald. Er komt drinken, chicken today en we ouwehoeren wat over van alles en nog wat. IJsland is goed zichtbaar. Veel ijs, het is er vast koud. Ik begrijp wat er met de bank of Iceland is gebeurd. Gewoon dichtgevroren. Wie brengt daar ook zijn geld naar toe? Het lijkt me een mooi land, althans als je kou op prijs stelt. Zelfs in zee ligt ijs. En wat een schotsen, schots en scheef. Ook deze uitdrukking begrijp ik nu.

Groenland is minder zichtbaar. Het is volgens mij een vaag land. Toen ik er boven vloog vooral bewolkt en onzichtbaar. En volgens mij is Groenland dat altijd, in tegenstelling tot de berichten over IJsland in de laatste weken. Rond 13.15 uur lokale tijd landen we in Chicago. En daar worden we opnieuw doorgelicht. Ik moet vertellen wie ik ben, wat ik kom doen en ze nemen me alle gegevens af. Een foto, mijn vingerafdrukken (van alle 10 vingers!). Uiteindelijk wordt ik toegelaten en krijg ik het visum voor Amerika.

Opnieuw is het wachten. Onder het genot van het wachten plunder ik de ATM (geldautomaat) en besteed ik mijn eerste dollars. Een iets met coffeïne, mooi toch? Rond 17.00 uur lokale tijd brengt een vrij klein toestel (66 zitplaatsen) ons naar Sioux Falls (fonetisch "Soe Vals"). De aankomst bij de koffers levert nog een verrassing op: op het bordje staat dat iedereen zijn eigen geweer (van de bagageband) moet meenemen. Het is niet toegestaan die van een ander mee te nemen. Merkwaardig bordje!

Uiteindelijk bereik ik het hotel. Moei en voldaan, nog een biertje, iets eten en dan nog even de weblog bijwerken. Inmiddels ben ik bijna 24 uur onderweg, dus tijd om plat te gaan. Welterusten.