Oude bekenden?

Ik lig op een goed bed. Naast mij liggen de zes kussens van het kingsize bed. Het matras ligt heerlijk. Helaas is half zeven in de woensdagochtend. Mijn wekker roept me tot de orde van deze dag. Het is dus tijd om op te staan. Ik neem een heerlijke warme douche. Vervolgens pak ik mijn koffer in. Op de gebruikelijke ‘mannen’ manier. Gewoon alles erin en een strik erom. Slot erop en klaar is Jan. Vervolgens een Amerikaans ontbijt. Het is een ontbijtbuffet. En dat is altijd weer zoeken. Gewone broodjes zijn nauwelijks te vinden en om de ochtend te starten met een warme hap? De koffie is goed en dat maakt voor mij, veel goed.

De 'Golden Limo’ staat om 08.00 uur klaar. Het wordt vandaag weer een druk programma. We starten bij de organisatie ‘Resthaven’ in Holland (Michigan). Het is vlakbij het hotel, hoewel het voor de chauffeur toch wel even zoeken is. De verkeerde kaart in de TomTom? Gelukkig lukt het NickNick om onze beoogde locatie te vinden. We worden ontvangen door Charles vander Broek. Het is dus wel duidelijk waar zijn roots liggen! Of klinkt deze naam niet bekend?

De locatie die we bezoeken is ooit gebouwd als een hotel. Een gebouw uit de 20'er-jaren, van de vorige eeuw, is omgebouwd tot een mooi appartementencomplex. De lobby en ontvangst hebben een prachtige gastvrije uitstraling. Er is overduidelijk sfeer aanwezig. Deze sfeer wordt gecreëerd met een ‘huiselijk’ inrichting, aangename verlichting en ook geur. Geur is een element dat veel meer in Amerika wordt gebruikt. Op veel locaties die we bezoeken zijn ‘geur’ machines geïnstalleerd. Dit geeft zeker een aangenaam gevoel. We ontmoeten diverse bewoners. Sommige vinden het prachtig om Nederlanders te ontmoeten én te spreken. Sommige verstaan het zelfs. Velen hebben Nederlandse voorouders. Één van de bewoners neemt ons mee naar haar appartement. Daar staat een prachtige vleugel en ze gaat even helemaal uit haar dak. We genieten van het pianospel. Zo maak ik kennis met de gezonde en een welgestelde Amerikaanse oudere vrouw. Haar appartement staat helemaal vol met zooi. Vele herinneringen! Haar echtgenoot diende bij de luchtmacht en dat kun je duidelijk zien. Uiteraard foto's van de (klein)kinderen. Alle appartementen die we in Amerika zien hebben één of meerder bergkamers in plaats van bergkasten. Een uitgebreide garderobe en …… zooi!

Naast de grote bergruimten zien we ook grote koelkasten. Ook in de keuken van een ‘verzorgingshuis’ appartement is volop ruimte voor een grote cola fles. De sanitaire ruimte is echter vaak klein. Eigenlijk zeer klein als je de buikmaat van sommige Amerikanen kent. Volgens mij past het soms helemaal niet. De douchekop kan vaak niet hoog genoeg staan (bukken dus) en de instap in de douche is vaak vrij hoog. Navraag leert me dat dit ook komt door de regels. Er blijkt maar één voorschrift. De deur moet voldoende breed zijn voor een rolstoel. Dat je er daarna niets meer mee kan?! Het zij zo.

Wat ook opvalt is dat veel appartementen (zelfstandig wonen) een 2e slaapkamer mét eigen sanitair hebben. Ook hier spelen de omstandigheden een rol. Soms wonen (klein)kinderen ver weg en moet er ruimte zijn voor een overnachting. En daar is dus deze ruimte voor nodig.

Na een prima lunch volgt een wandeling door het plaatsje Holland. Het is een bijzonder plaatsje. Ooit is ds. Van Raalte in de 19e eeuw met een groep naar Amerika vertrokken. En met huifkarren zijn ze de prairie op getrokken. De tocht is geëindigd in Michigan en daar is het huidig Holland gesticht. Een soort ‘Walgrove’ voor ex-Nederlanders. De toenmalig gebouwde kerk bestaat nog steeds en ik neem wat foto’s. Er zijn wel wat gelijkennissen met een griekse tempel. Dit is vast niet beoogd? Altijd leuk voor de digitale brei die je van een reis als dit mee terug neemt. Zo hoort dat toch in de moderne tijd. Ik ben benieuwd of ik een nieuw record maak en zelfs mijn eigen foto’s niet meer herken?

Uiteraard volgt er ’s middag een volgend bezoek. Opnieuw een zorginstelling met een iets ander concept. We zijn dit keer in Zeeland (ook Michigan) en het blijkt een vrij besloten gemeenschap. Veelal leden van de (christian) reformerd church. Er is in de afgelopen 50 jaar zeker iets moois opgebouwd. We luisteren naar een goed verhaal. Het gaat me persoonlijk wel wat lastig af. De vermoeidheid begint bij mij toe te slaan. Al luisterend wordt het iets te veel en gaan de luiken dicht. Gelukkig heb ik goede reisgenoten, ze helpen me er doorheen. En we ronden het bezoek af. We geven onze geschenken (kalenders uit Holland) aan onze rondleiders.

Daarna volgt een lange busreis. We verplaatsen ons van Zeeland naar Detroit. En dat is een afstand van circa 3 uur rijden met de bus. Het is zeker mooi. De herfst heeft de natuur prachtig geschilderd. En er is ruimte genoeg om daar van te genieten. En dat doe ik tot 19.00 uur, dan zijn we bij het Hotel. Snel inchecken, samen wat eten en vervolgens wat rusten. Het is echt Detroit en wat dat betekent moet je me nog maar eens vraag...... Ik heb nu even wat rust nodig. Twee wereldreizen vlak achter elkaar zijn wel veel!