De laatste (ruim) 24 uur

De snelste en vaak makkelijkste manier om grote afstanden te reizen gaat met het vliegtuig. Maar, er zijn ook goede alternatieven. Deze autotrip is met een Tesla en is voor mij een experiment om te toetsen of deze manier van vervoer een prettige vorm van reizen is. Vandaag staat de thuisreis van Dublin naar Elst op het programma. Een reis van totaal 1.008 km. Een reis over de Ierse zee en de Noordzee. Daarmee dus ook 110 km  + 200 km varen.

In het hotel in Dublin is een Tesla Destination charge. Oftewel parkeer de auto (op de parkeerplaats van het hotel) en sluit de kabel aan. Een paar uur later is de auto helemaal opgeladen en het mooie is, je hoeft er niets voor te betalen. Met 80% laden kan ik vervolgens ruim 430 km rijden, ook in de praktijk. Genoeg om de veerboot op te rijden in de haven van Dublin en daarna ook nog een heel eind verder te komen. Om 8 uur vertrok de boot en met ruim 3 uur varen ben je aan de overkant in Holyhead (Wales). Dus vervolgens door Wales en ergens in de buurt van Birmingham maar weer een Tesla supercharge zoeken. Met een laadpaal van 150 kW is het opnieuw volladen van de accu zo gepiept. Het lukt maar net om binnen een kop koffie te nuttigen en de accu is weer vol!

Vervolgens de middag nuttig gebruiken en dwars door Engeland van west naar oost. Iets boven Cambridge nog even herladen en vervolgens is de haven van Harwich in bereik. De afstand Cambridge naar Harwich is niet ver, dus na de oversteek met de nachtboot van Harwich naar Hoek van Holland is de accu nog goed vol, ruim voldoende om de thuishaven Elst te bereiken. Vanaf Dublin dus 2x laden naar huis. Of vanaf Cambridge in één keer naar huis. 

Uiteindelijk was de roadtrip met de elektrische auto een geweldige ervaring. We hebben 2.914 km gereden in 11 dagen. Het totale stroomverbruik was 481 kW en is het verbruik dus circa 165 watt/km. Omdat de kosten van het laden in Ierland grotendeels gratis was, zijn de verbruikskosten voor de reis laag. Uitgaande van een normale prijs van € 0,23 / kWh bedragen de kosten € 0,038 /km. Elektrisch rijden is daarmee sowieso financieel aantrekkelijk.   

 

Reizen

Reizen als hobby? Reizen als tijdverdrijf? Of reizen omdat het gewoon leuk is? Maar wat is daar dan leuk aan? Ik geniet van reizen en vind het vooral leuk om wat te beleven. Het ervaren van andere culturen, andere gebouwen, andere natuur, andere mensen en dus belevenissen mee te maken. En misschien kan ik er weer andere mensen mee inspireren? Vind jij het leuk om via deze weblog mijn belevenissen te volgen? 

Vandaag een reisje van het zuiden van Ierland naar de hoofdstad Dublin in het oosten, halverwege de oostgrens. Een grens naar buiten de EU oftwel het VK. Een tripje van 210 km en een forse sprong naar het extractiepunt waar we morgen Ierland verlaten. Oftewel de haven van Dublin. Maar eerst de stad nog even verkennen. In Dublin en omgeving wonen cira 1,5 miljoen mensen, best veel dus. Het is overduidelijk de grootste stad van het land en het grootste gedeelte van de economie is in of om Dublin. Er is veel ICT-tech omdat het hiervoor een gunstig belastingklimaat heeft. 

Ons hotel is vlak bij The Spire, een 120 meter hoog kunstwerk in het centrum van Dublin. Het monument maakt onderdeel uit van de uitgebreide renovatie van O'Connellstreet en is als millennium monument 3 jaar te laat in 2003 opgeleverd. Er waren wat problemen met vergunningen en milieuverordeningen. Eigenlijk is het gewoon een metalen paal die 4 miljoen heeft gekost. Overigens best mooi en het zijn zo van die objecten die je op reis tegenkomt. Zou ik dit nog als voorbeeld ergens voor kunnen gebruiken? Inspiratie of misschien troost hoelang een bouwproces kan duren als je alleen een paal bouwt?

Uiteraard hebben we ook nog verder door Dublin gelopen. Wat winkeltjes bekeken, in de wijk Tempelbar gelopen, wat bruggen bekeken en gewoon een beetje rondkijken. Prima voorbereiding op de terugweg naar NL. Morgen vertrekt onze boot om 8.15 uur uit de haven van Dublin. Dus we moeten vroeg op. Ende auto staat aan de Tesla destination charge. Opnieuw gratis laden, wat is de wereld soms toch mooi!

Water

Water is de chemische verbinding van twee waterstofatomen en een zuurstofatoom. Al het leven op aarde bestaat grotendeels uit en is afhankelijk van water. Ook ons leven vandaag is weer volop afhankelijk van water. Het begon met een lekkere douche, een stevig bak koffie en een ontbijtje met diverse ingredienten met water, Na het uitchecken uit ons hotel in Skibbereen even de straat oversteken onder het genoot van regendruppels. Ierland is het land dat bijna alle regendepressie vanuit het westen als eerste meemaakt. Omdat het meestal ook behoorlijk waait is het na een bui ook weer snel droog. Zo ook vandaag, bij vertrek regen en na ruim een uurtje werd het weer droog. Tijd voor een attractie.

Vandaag zouden we het water op gaan om walvissen en dolfijnen te spoten. Als gevolg van de weersomstandigheden (code geel) was dit afgezegd. Dus we besloten het eerder geskipte programma opnieuw te agenderen. Alleen het wordt wel een ander kasteel met tuin omdat we in de County Cork zitten. We gaan Bantry House and garden bezoeken, een oud historisch landhuis gelegen aan de Bantry baai. Oftewel een huis aan het water. Het water is zo dicht bij dat zelfs een marineschip op wacht ligt voor het huis. Best een veilig gevoel, of juist niet?

Bantry House is rond 1710 gebouwd en sindsdien regelmatig uitgebreid. Inmiddels zijn de centen van de familie op en is er behoorlijk wat achterstallig onderhoud. Het water komt nog net niet binnen, maar werkzaamheden zijn wel hoognodig. Overigens is het wel een mooie plek en ook de inrichting van het huis is best speciaal. We mogen binnen rondkijken en het is  bijzonder, hoewel het niet mijn stijl is. Er is goed geoefend met verschillende kleuren en de blauwe kleur van water komt regelmatig voor.

Ook de tuin is fraai en bevat 7 terrassen en uiteraard een fontein met water. In de bossen van het landgoed is nog een waterval, geheel in overeenstemming met het thema van vadaag, Water is overal!

Onze volgende overnachtingsplek is Dungervan. De hoofdstad van het  graafschap Waterford. Een rivier (met water) deelt de oude stad in tweeën. Een wandeling door de stad en een zoektocht naar wat geocaches leerde mij de stad beter kennen. Wat opvalt is dat er toch overal wat achterstallig onderhoud is. Er is veel leegloop naar de grote stad Dublin en feitelijk nog steeds achteruitgang van het 'platteland'. Het teruglopende toerisme van de afgelopen twee jaar heeft ook geen goed gedaan.

Uiteraard de auto aan het einde van de dag weer voor nop opgeladen en daarmee startklaar om morgen naar Dublin te reizen. Maar eerst nog even de tanden poetsen met tandpasta en water.

Frisse blik

Vandaag is het zondag, de eerste dag van de week. Een frisse dag met een frisse blik op de wereld. Op zondag zijn veelal de kerken open en is iedereen welkom. Vandaag zijn we naar een zeer bijzondere samenkomst geweest in Skibbereen, een dorpje in het zuidwesten van Ierland. We zijn namelijk om 18.00 uur in het church restaurant geweest. Tussen 1830 en 2003 hadden de Methodisten er een plek en nu is het een Ierse stijl restaurant met local-food. We hebben er een heerlijk avondmaal met biefstuk en beefburger gehad.

Eerder op de dag stond Mizen Head op het programma. Mizen Head is het meest zuid westelijke punt van Ierland. Voor veel zeelieden was dit de eerste blik op Europa als ze vanuit Amerika kwamen. De punt van het schiereiland is een eiland en deze is bereikbaar met een brug die gebouwd is in 1908. Op het eiland staan de resten van een seinstation dat tot 1993 is gebruikt. Veel communicatie naar boten op de Atlantische oceaan verliep via dit station.

Bij Mizen Head stond een frisse en best stevige wind. Er waren hoge golven en deze beukten op de kliffen. Een heel mooi gezicht. Prachtige plaatjes en hele mooie herinnering aan een fraaie schepping. 

De Tesla is aan het einde van de dag aan de kabel gelegd. Via een ANWB pasje kan ik de openbare laadpalen van ESB gebruiken. In een halfuurtje is de auto weer vol, En wat blijkt, op de afrekening van de ANWB worden de kosten op 0,00 euro aangegeven. Wat verder onderzoek leert mij dat het laden gratis is. Een fiscale maatregel om het elektrisch rijden te stimuleren. Tot voor kort voor iedereen gratis, nu nog voor een deel. Oftewel nu gratis rijden in Ierland. Wat worden de elektrische rijders fijn beloond!

Woorden schieten tekort

 Vandaag staat de Ring of Kerry op het programma. Een zeer populaire autoroute van circa 180 km langs de kust. Het is een iconische rit met spectaculaire uitzichten. Het was prachtig helder weer en dus een prima dag om de rit te maken. Verdere woorden schieten te kort, dus vandaag vooral wat plaatjes. Mooi toch?

Natuur(lijk)

Zonder dat de mens er iets mee te maken heeft: natuurlijk. Vandaag gaan we de natuur in. Het landschap in Ierland is in iedere regio weer anders. Het bestaat uit bergen, meren, eilanden en een hele lang kuststrook en het is een fraai stuk natuur. Vandaag zijn de bergen en de meren aan de orde. Het nationaal park Killarney is in 1932 opgericht en ruim 100 km2 groot. Het beschermt een natuurgebied met bergen, bossen en meren, allemaal niet door de mens gemaakt en het ligt bij het plaatsje Killarney.

We hebben een tour door het park geboekt en zijn dus verzekerd van een georganiseerd tripje door het prachtige natuurpark. Een reis van 7 mijl met een jaunting car (paard en wagen), een lunch en daarna een boottocht van 14 mijl over de rivier en enkele meren. De paard en wagen brengen ons door de kloof van Dunloe, een spectulaire natuurlijke vallei Het is een prachtige klim en er zijn schitterende uitzichten. En natuurlijk ook hele mooie foto's van de natuur!

De reis met paard en wagen eindigt bij Lord Brandon's cottage. Een zeer afgelegen huisje midden in de natuur en dat pas in 1978 is aangesloten op het elektriciteitsnet. Bij deze cottage is er gelegenheid te lunchen, mits je cash kunt betalen. De genoegens van plastic geld zijn op deze plek natuurlijk nog niet doorgedrongen. 

Vroeg in de middag ligt de open boot klaar. Een bootje voor 12 personen en samen met een reisgezelschap van 10 Amerikanen uit Tennessee maken we de 14 mijls tocht over het het water. Er is een fantastische gids die ons van alles over de natuur vertelt. Het water van de meren en de rivieren is heel zuiver (Ph=6,8 tot 7.0) en met een kleine demo wordt de zuiverheid gedemonstreerd. Ook leren we het verschil tussen rivierzalmen en oceaanzalmen (wit of roze) afhankelijk waar ze het laatste deel van hun leven hebben geleefd. En we komen te weten waarom er zo weinig vogels zijn. Toch een beetje door onnatuurlijk gedrag van de mens. Er wordt hard gewerkt om de natuur te herstellen en het zo natuurlijk mogelijk te maken.

Na de vermoeiende tocht gaan we op zoek naar ons hotel. Natuurlijk snel gevonden, de navigatie werkt prima. Toch een beetje anders dan verwacht. Het als rustig beschreven hotel herbergt een trouwpartij en het is heel druk bij de receptie. De laadgelegenheid voor de Tesla blijkt een eenvoudig 3,5A aansluiting te zijn en dat zou wel heel lang duren. Natuurlijk biedt een dichtbij gelegen Tesla supercharge een oplossing. De accu's zijn in een mum van tijd weer vol. En terug gelijk even een hapje doen en een blikje Guinness voor de vrijdagavondborrel meenemen.

Adembenemend mooi

Waar onze vorige Ierland reis in de mist eindigde gaan we vandaag verder. In 2018 kwamen we bij de cliffs of Moher en op de parkeerplaats merkten we al dat er iets mis was. Ons werd toen verteld dat het kaartje dat we kochten ook daags daarna geldig was. Als we door mist onvoldoende zicht hadden mochten we terug komen. Maarja, ook toen bood ons reisprogramma die mogelijkheid niet. Vandaag dus na 4 jaar de herhaling.

De cliffs van Moher behoren tot de hoogste klifkusten van Europa. Over een lengte van 8 km reizen de kliffen wel 120 meter hoog op uit de zee. Het hoogste punt ligt zelfs op 214 meter. Het is echt prachtig, zeg maar adembenemend mooi. De kliffen zijn ook een natuurmonument van Ierland. Dit keer was het prachtig helder weer. Ook konden we mijn moeder van 94 jaar via een live whatsapp video verbindingen deelgenoot maken van dit prachtige adembenemende natuurspektakel. 

Op de verdere route langs de kust trekken we door the Burren. Dit is een fascinerend en adembenemend maanlandschap langs de Atlantisch kust. Een koel en grijs rotsplateau dat afhelt naar de diepblauwe Atlantische Oceaan. Het is een en al rots en heeft kunstenaars en muzikanten geinspireerd. Onder het genot van een Iers muziekje en de stille Tesla trekken we door het landschap.

In de middag nog een bezoekje aan het centrum van Galway. Deze plaats is de beste plek voor de traditionele Ierse muziek. In deze stad stroomt de muziek door de aderen van enthiousiaste muzikanten en zelfs op een doordeweekse dag in april is het gezellig druk en levendig in de stad. Echt Iers en adembenemend.

Het ritje langs de kust kost een halve acculading. Morgen trekken we weer verder en dus even laden bij een snellader. Met 36 KW is dat binnen een uurtje geregeld en de Tesla staat weer helemaal volgeladen voor de hoteldeur. Klaar voor het avontuur van morgen.

Geduld, daar heb je tijd voor nodig

Geduld? Alsof ik daar tijd voor heb. Het is vakantie en we hebben een programma te gaan. Volop voornemens en een compleet tijdschema. Vandaag is ons geduld op de proef gesteld.

Ons tijdschema begon eerder dan het ontbijt in ons hotel. Op ons speciale verzoek was er een mogelijkheid een half uurtje eerder te komen. Maar een plaatsje in het restaurant betekent nog niet gelijk 'aanvallen'. Een ruim kwartiertje later was ons ontbijt klaar. Uiteraard een compleet Engels ontbijt met alles erop en eraan. Genoeg om de lunch te halen, maar we moesten wel even wat geduld opbrengen.

Om 8.00 uur worden we verwacht bij de veerboot in Holyhead. Een haventje in het westen van Wales. Deze stad is vooral bekend als eindstation. Eindstation van de route over land, een soort Den Helder of Vlissingen. De wachtrij voor de Stenalijn is niet erg lang maar het duurt wel .... Na ruim een halfuurtje checken we in en krijgen we vouchers voor een vertraging. We mogen 10 pond besteden op kosten van de Stenaline. En als tegenprestatie krijgen we 3 uur vertraging. Geduld is een zaak van voldoende koffie.

Bij aankomst in Dublin lopen we ruim 3 uur achter op ons tijdschema. Geduldig wachten lost ons agenda probleem dat is ontstaan niet op. Als we de route volgen hebben we maximaal 0,5 uur om Birr castle te bezoeken. Een bliksembezoek of skippen. We kiezen voor het laatste, we hebben niet het geduld om dit vandaag te gaan doen. Misschien een reden om nog eens terug te komen.

Dus gewoon van Dublin naar Galway. Oftewel van oost naar west door Ierland. Van de Ierse Zee naar de Atlantische oceaan. Een ritje van 2,5 uur. Een ritje van het drukke Dublin door het zeer rustige centrum van Ierland naar het levendige Galway. Met 80.000 inwoners en een universiteit is dit een grote stad in Ierland. Prima plek om daar en in de omgeving twee dagen te verblijven. 

Ook voor het laden van de Tesla bleek wat geduld nodig. De laadpaal van het hotel werkte niet. Of ik had mogelijk niet het geduld, omdat er misschien maar 1 auto gelijktijdige geladen kan worden. Een andere laadpaal op 850 meter afstand leverde wel stroom op. In ruim een uurtje was de Tesla weer helemaal vol voor een volgend avontuur.

Rommelig

Vandaag maar eens de breedte van het Verenigde Koninkrijk onderzoeken. Op de hoogte waar wij van oost naar west gaan bestaat de UK uit Engeland en Wales. We gaan een afstand van ruim 500 km afleggen, dus 1x laden onderweg en we zijn aan de andere kant.

Een uur eerder dan verwacht en ik wakker. Mijn biologische klok is nog niet ingesteld op de tijdzone waar ik in zit. Niet erg, rustig wakker worden is een goede voorbereiding op het Engelse ontbijt. Een ontbijt buffet met alle gebruikelijke ingredienten zoals eieren, spek, bonen, champignos, tomaten etc. Tijdens het ontbijt bekeken we de eetzaal nog eens goed. Eigenlijk is het best rommelig met saaie kleuren, lampjes die stuk zijn, vlekken op het tapijt en de stoelen, etc. Eigenlijk heeft het zo'n beste tijd 30 jaar geleden al gehad. nu is het een rommelig geheel.

Als we later onderweg zijn valt ons de rommel opnieuw op. Overal langs de weg ligt rommel zoals plastic, verpakkingen, blikjes etc. En als je er op let zie je het ook overal. Eigenlijk is het overal rommelig. Zou dit in heel Engeland zijn? We gaan er op letten. En het blijkt dat als je er op let je ook heel veel ziet. Alleen als de snelweg tolweg wordt is het anders. Blijkbaar kan vanuit de extra tolopbrengst wel een schoonmaakploeg betaald worden.

Al vroeg in de middag passeren we de Menai strait. Dit is een smalle zeestraat die het eiland Anglesey scheidt van het vaste land van Wales. Een zeestraat van 25 km met een breedte van circa 400 meter. We passeren de zeestraat via de eerste moderne hangbrug (1820) en we zijn direct aan de overkant bij ons hotel. Het is een mooi plekje en er is tijd voor een middag wandeling.

De middagwandeling is naar church-island. Een klein eilandje in de zeestraat met een enorme begraafplaats. Bij het uitzetten van de graven is iets misgegaan. Het is een rommelig geheel geworden en de graven zijn nu een schots en scheef geheel. Of zou dat soms de bedoeling zijn geweest?

De dag wordt afgesloten met een heerlijke lamsbout en biefstuk. Prima eten hier in Wales, de kook mag blijven! En buiten staat de Tesla aan de Tesla Destination Charge. Morgen is de accu weer helemaal vol en kunnen we weer ruim 420 km rijden.

Grenzen verleggen

 De reis is begonnen, vandaag zijn er wat grenzen te nemen. Eerst maar eens de grens van de gemeente Arnhem oversteken en Christien ophalen. Daarna de grote weg op en van Gelderland naar Utrecht en verder naar Zuid Holland. En dat is nog maar het begin.

Voor een elektrisch autoavontuur moet er soms ook geladen worden. Om verrassingen te voorkomen maar even een snellader bij de Mac in Vlaardingen. Ook de McDonalds zoekt de verbinding met de elektrische automobilist. 

Bij Hoek van Holland is de eerste echte grens. De marechaussee wil onze paspoorten zien. Anders mogen we de EU niet uit. We hebben een goed verhaal, we zijn onderweg naar Ierland...., dus we mogen verder. En dan komt de Tesla met een merkwaardige melding. De auto denkt dat we naar Engeland gaan rijden en constateert dat daarvoor de accu  onvoldoende geladen is. Er komt een forse waarschuwing. Gelukkig weten we beter, op de boot is geen stroom nodig en dus zullen we de overkant best halen.

Na een lange boottocht komt de volgende grens in zicht. De UK-border en dat is na de Brexit een echte grens. Iedereen wordt uitgebreid gecontroleerd en dat kost even tijd. Zeker als je allemaal tegelijk van de boot komt. Maar dan heb je ook wat, ... toegang tot de UK. Oftewel we zijn buiten de EU. En dat in een dagje reizen. Morgen verder naar Wales.