Naar de jungle, Brownsberg

Het is zaterdag. Een vrije dag in een bijzondere omgeving. Vandaag ga ik maar eens de jungle in. Op zoek naar een zeker van Brunswijk, misschien is hij er nog? Ik ben helemaal voorbereid. De auto staat afgetankt klaar en er is aandrijving op alle wielen. Er is wat te eten een drinken (coffiecream van Starbucks) en uiteraard de Deet. Je weet maar nooit of er een mug met malaria langs komt.

Om 8.00 uur vertrek ik en naar een korte rit door de stad verlaat ik Paramaribo. Het eerste uurtje buiten de stad staan hier en daar nog wat huizen. Ik trek naar het zuiden en na vliegveld Zanderij word het stil. Ik kom langs een monument waar je stil van wordt (SLM ramp) en vervolgens verder de buch in. Asfalt is er niet meer en route aanwijzers ontbreken. De TomTom is vervangen door de NickNick en we vragen zo hier en daar de weg. Richting aanwijzers ontbreken en de zon geeft ons weinig informatie. Na 1 uur rijden komen we geheel onverwacht bij een T-splitsing. Volgens de kaart onmogelijk, tenzij we op het verkeerde pad zitten. En inderdaad een eenzame bromfietser helpt ons. We zitten verkeerd! We hebben de ene andere weg die bestaat. Er is slechts één mogelijkheid, terug en nog eens terug.

Opnieuw over de bauxiet wegen en bij Zanderij rechts af. Die ene andere weg op. En dan gewoon rechtsdoor, rechtdoor en rechtdoor. De weg is net zo breed als de nederlandse snelweg. Alleen de diepte wijk wat af, oftewel wat hobbels, kuilen, mulzand, ontbrekende bruggen. En ...... stofwolken. Iedere auto die over de weg rijdt levert een mistbank op. Best lastig als je een voorganger hebt. Door de breedte van de weg en het vrij rustige verkeer is het me onduidelijk of er links of rechts wordt gereden. Uiteraard geldt de regel niet botsen.

De goudmijnen die ik onderweg tegenkom sla ik over. De banken zijn toch bijna failliet en zullen dus ook wel niets voor goud geven? Rond 13.00 uur sta ik in het plaatsje Brownsberg. Nu alleen de berg nog op, oftewel 1500 meter stijgen over een jungle weg. En het blijkt een echte jungle tocht. De 4-weel drive is noodzaak en zelfs daarmee wordt het uiterste gevraagd. Langzaam wordt het pad nauwer, krapper, bochtiger, stijler met moder, etc. Dit is de echte jungle, zeg maar de organinele versie van burgers-buch. Prachtig, prachtig en nog eens prachtig. Het is best wel avontuur en genieten. Na 1,5 uur rijden ben ik op de top bij Brownsberg in het gelijknamige natuurpark. Ik geniet van het formidabele uitzicht over het Brokopondo stuwmeer. Geweldig, mooi en wat een natuurlijke rust. Dus alleen bush geluiden. Genieten! Helaas is er weinig tijd. Voor het donker wil ik terug in Paramaribo zijn. En dat is een niet veel kilometers maar het kost wel erg veel tijd. Ik ben niet bang voor Leeuwaarden (CJIB) maar wel voor de greppels.

De afdeling is opnieuw junglerijden! Lastig sturen langs de vele kuilen. Het is niet iedereen goed gelukt. Onderweg zien we wat voertuigen waar het fout mee is afgelopen. Inmiddels overwoekerd door het groen. Éénmaal gaat het bijna mis en neemt de auto de leiding. Van links naar rechts, bijna dwars over de weg. Gelukkig is dit deel rustig en in 2,5 uur tijd hebben we zeker één tegenligger gehad.

Nadat ik natuurpark Brownsberg heb verlaten is het nog even kachelen over de bauxiet weg. Stofwolken zo groot als dichte mist. Kuilen zijn het best te nemen met hoge snelheid, tenzij de kuil te diep is. Vlak voor het donker wordt ben ik terug in Paramaribo. Met een bijna lege benzine tank en een zeer fijne ervaring rijker.

In het hotel is het druk. Vandaag is er een party waar de mannen koken. Voor het goede doel. Het is heerlijk gezellig aan de waterkant van het hotel en er zijn tal van lekker hapjes. Moei en voldaan sluit ik de dag af met het schrijven van deze weglog. Ik hoop dat je er een beetje van kunt meegenieten?