De toekomst

Een herinnering is een ervaring van het verleden. Oftewel gisteren heeft betekenis als er ook een vandaag en mogelijk ook een morgen is. Wat wordt in de toekomst mijn herinnering aan vandaag. Door het vast te leggen in deze weblog wordt het voor mij wat gemakkelijker om de herinnering op slaan in mijn geheugen en kan ik het zelf terugzoeken. Hier heb ik dus ook wat aan in de toekomst. 

In de ochtend zijn we met de fraters en het algemeen bestuur in gesprek over het vastleggen van het verleden in de financiële cijfers. Hiermee komt de structuur van de fraters van Utrecht aan de orde, maar ook leren we dat intercultureel commmiceren best ingewikkeld is. Wat eenvoudige bespreekzaken lijken blijken, zeker als er ook nog een tolk nodig is, lastig te verduidelijken. Maar uiteindelijk komen we op een goed spoor en zijn we ook volop in gesprek over de toekomst. Het gaat dan over de plannen voor de festiviteiten van het 150 jarig bestaan (volgend jaar), de verdere afbouw van de aanwezigheid in Nederland (hoe moet de deur dicht en wie beheert het archief) en de handelswijze met het opgebouwde vermogen. Mooie onderwerpen om samen te bespreken en er komt veel verduidelijking. Daarmee wordt ook de verwachte toekomst gedeeld. 

Onze tolk, Wim Peters, is betrokken bij het Seminari Montfort Pondok Kebijaksanaan en hij nodigt ons uit voor een bezoek op zijn locatie in Malang. De Montfort missionares is een congregatie die gesticht is door Louis-Marie Grignion de Montfort. De uitnodiging om langs te gaan nemen we graag aan en een auto is snel geregeld. Op het prachtig gelegen terrein aan de rand van Malang krijgen we een rondleiding en een toelichting op het werk dat daar gedaan wordt. Het blijkt een opleidingsfaciliteit voor (theologie) studenten die in een soort internaat verblijven. Hoewel de gebouwen slechts 20 jaar oud zijn, consteer ik toch wel wat achterstallig onderhoud. Voor ons lijkt het net of er toch nog wat achterstand is. De levensomstandigheden zijn wel wat anders dan op de locaties die ik tot op heden van de fraters van Utrecht heb gezien. Maar de betrokkenheid van Wim is groot en we krijgen een goede duiding wat er gedaan wordt. En leren we ook dat de financien voor deze groep lastiger te verkrijgen zijn. Ook krijgen we een rondleiding en werd mij duidelijk dat de Maria devotie voor deze groep van groot belang is. In de tuin is hiervoor een beeldende inrichting gemaakt en zelfs een grote Maria.

Op de terugweg in Malang leren we heel goed hoe het verkeer in Malang werkt. Het is een stad met 800.000 mensen waar de infrastructuur niet is meegegroeid. Lang rijen auto's en scooters op smalle wegen. En vooral het doordrukken van je voertuig is nodig om een stapje verder te komen. Zorg dat je aansluiting hebt op je voorganger en laat vooral niet teveel ruimte voor anderen. Anders sta je er 's avonds nog. En toch heb ik inmiddels ook geleerd hoe je een weg kan oversteken. Als er even iets minder verkeer is moet je je hand opsteken en de weg overlopen. Een opgestoken hand geeft je net voldoende ruimte om net niet overreden te worden. En zo kun je de overkant halen. En daarmee kun je verder met je toekomst.