Indonesië is 62 keer Nederland qua omvang en er zijn 14 keer zoveel inwoners (circa 270 miljoen). Dus best een groot land. De afstanden zijn groot en er zijn veel verschillende eilanden. De afgelopen decennia is er een forse economische ontwikkeling geweest. Er is een groot netwerk van luchthavens met veel vluchten om te reizen. En er wordt ook veel gebruik van gemaakt. Vandaag ga ik dat ook doen en mijn reisdoel is Palembang.
Palembang is de grootste plaats op Sumatra en de 6e stad in grootte in Indonesië. Er wonen bijna 2 miljoen mensen. In 1948 is mijn vader als dienstplichtig militair naar Nederlands Indië gestuurd. Op 23 maart 1948 is hij per boot (Zuiderkruis) in Palembang aangekomen. Vandaag ga ik dus min of meer naar de plek waar mijn vader 74 jaar geleden is aangekomen. Als eenvoudige jongeman, gestuurd door de koningin, moest hij zijn dienstplicht in de tropen vervullen. Ik ga echter vandaag vliegen, maar ik voel toch een klein beetje dat ik in de voetsporen van mijn vader ga komen.
De vluchten zijn eenvoudig, we worden redelijk reisvaardig in de Indonesische reiswereld. Geen lange wachtrijen op de luchthaven, soms wel enkele mensen voor je ...! De incheckprocedure gaat wat langzamer maar best goed. Je kunt eenvoudig je koffer doorboeken bij een transit. Want ..., overstappen komt veel voor. Dit keer een overstap op Jakarta airport. Het blijkt een hele ingewikkelde, we komen aan bij gate G46 en we vertrekken even later bij dezelfde gate. Wel in een ander toestel. Het zijn allemaal vrij korte vluchten van 1 a 1,5 uur. Dus eindje taxiën, starten, vliegen, dalen, landen en een stukje naar de gate. De koffer ligt al op de band als we daar arriveren.
Rond 14.00 uur komen we aan en zoals gebruikelijk worden we opgewacht door een van de fraters. We moeten een ritje van een halfuurtje naar het fraterhuis maken. En daarmee leren we het Palembang anno 2022 kennen. Het is een moderne Indonesische stad, oftewel heel druk verkeer met zeker drie banen autoverkeeren veel scooters. En als aanvulling ook nog een lightrail systeem boven de weg. Een lint van betonpanelen kringelt boven de weg en zorgt voor modern vervoer. Hoewel er nog wel veel meer auto's dan treinen zijn.
Bij aankomst in het fraterhuis wordt ons gevraagd of we nog willen eten. Gelukkig geven we het goede antwoord: Ja. Want de maaltijd stond al klaar. De Take-Away was langs geweest en had een biefstuk, champignonnensaus en aardappelpuree met jus klaargezet. En uiteraard groenten. We laten het ons goed smaken, heerlijk eten. Daarna worden ons de kamers toegewezen en deze zijn prachtig. Dit fraterhuis is in 2019 geheel vernieuwd dus het ziet er prachtig uit. Prima kamer met airco, mooie douche en goed internet. Dit gaat dus zeker goed lukken.
Vervolgens de stad maar even in. Zou het nog net zo zijn zoals pa het op 18 maart 1950 heeft achtergelaten? Zou er nog iets te vinden zijn van vroeger? Ik heb inmiddels geleerd dat de Indonesische mensen weinig hebben met historie (en architectuur). Dus zou er nog wat ouds te vinden zijn? Ik start deze middag maar met een kleine wandeling. Ik constateer dat het een echte miljoenenstad is geworden. Zeer druk, veel verkeer en eigenlijk best wel een beetje chaos. Heel anders dan het in de oude fotoboeken van pa staat. Kijk maar eens naar de verschillen.
Tijdens mijn wandeling begint het te stortregenen. Echt iets dat bij de tropen hoort. En meestal is dit wel hevig maar duurt het niet lang. Dus ik ga schuilen bij een afdakje van de winkels langs de straat. En dat doen veel meer mensen, ook veel mensen die op een scooter rijden. Feitelijk valt het hele scooterverkeer stil tijdens de stortbui. En een klein deel blijft stil staan op de weg. Waarom? Het antwoord is eenvoudig, ze staan onder de betonnen weg van de lightrail. En daar is het ook droog.
Aan het einde van de middag komt mijn gids voor de komende dagen nog even langs. Even checken of het adres waar hij mij morgen moet ophalen klopt en gelijk het programma doornemen. Het lijkt me een fijne vent, het gaat de komende dagen dus vast goed komen. Morgen trek ik met hem landinwaarts in de voetsporen van mijn vader. Ik ben benieuwd wat ik ga tegenkomen. Zijn er nog restanten te vinden van de periode 1948 - 1950? Zou ik mij een beeld kunnen vormen hoe pa dit gebied heeft gezien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten