Over de politionele acties is veel geschreven. Ook ik heb in diverse archieven gezocht en behoorlijk wat informatie gevonden. Zoals ik eerder schreef was mijn vader ingedeeld bij 5.8.RI. Een infanterie baltaljon had in die tijd totaal 6 compagnies. Het 1e t/m 4e die vooral het veldwerk doen, een ondersteuningscompagnie (Ost-Com) en een stafcompagnie. De Ondersteuningscompagnie is verdeeld in 5 peletons, waaronder het pioniers peleton. Dit zijn de handige Harries die van alles bouwen en maken. Mijn vader had de ambachtsschool gedaan en kon goed timmeren. Hij heeft in zijn dienstijd dus ook vooral van alles gemaakt. Vooraan in de gevechten en patrouille lopen was dus niet zijn hoofdtaak. Daarmee heeft hij een groot deel van zijn diensttijd in de buurt van de staf gefunctioneerd. En dat komt overeen met de verhalen die hij vertelde. De staf van 5.8 RI heeft lange tijd gelegerd in Batoeradja. En dat is de plaats waar ik vannacht heb geslapen en waar we vandaag op zoek zijn gegaan naar de voetsporen van pa. Zou er iets te vinden zijn?
Ik heb een goede gids. Hij vraagt aan iedereen die we tegenkomen naar old-dutch houses. En iedereen heeft daar wel een idee bij. En er zijn inderdaad nog oude huizen te vinden. Ik heb wat foto's die ons helpen bij de zoektocht. Ook een foto van een dienstkameraad (zelfde peleton) van pa die ooit terug is geweest en een foto heeft genomen voor het huis waar het peleton gehuisvest was. Deze foto is slechts 30 jaar oud. En daarmee gaan we zoeken. En je snapt het al, hetzelfde huis blijkt lastig te vinden. Velen in de stad herkennen het en wijzen naar een andere plek. We toeren wat af. Er is een scootertje met extra gids die ons iedere keer voorgaat. We vinden heel veel old-dutch houses, maar bij geen heb ik er vertrouwen in dat het de juiste is. We realiseer ik me hoe groot (of eigenlijk hoe klein) Batoeradja moet zijn geweest in 1949. Op veel van de plaatsen waar ik kom is pa vast geweest. Vast dat hij wel eens een eindje ging wandelen en op verkenning uitging. Ik sta dus vast in de voetsporen van pa.
Jammer dat bomen niet kunnen spreken. Er zijn enkele oude en grote bomen in het dorp. Ongetwijfeld zijn deze honderd jaar en mogelijk heeft pa onder een boom zitten mijmeren. Over hoe het in Nederland was? Hoe het met moeder was? Dagelijks heeft hij een brief geschreven naar huis en vast dat hij heeft geschreven hoe het daar was. Deze brieven zijn er niet meer. Zijn zakboekje wel. Met daarin per dag een beschrijving waar hij was en wat hij heeft gedaan. In Batoeradja aan het klussen, maar ook in de ziekenboeg. Enkele keren heeft hij infecties en darmproblemen gehad. En dan was je in die tijd wel even (meerdere weken) in de ziekenboeg. Misschien was dat best een mooie plek?
Ook bezoek ik het station. Uit het zakboekje weet ik dat hij diverse malen de trein heeft genomen. Naar Matapoera en ook naar Palembang. De plek is niet veranderd en het gebouw is deels oud. Hier is pa zeker geweest. Ik sta vandaag in zijn voetsporen.
Ook bezoek ik enkele bruggen. Deze waren belangrijk en moesten beveiligd worden. Hij heeft daar aan meegewerkt en is over de bruggen met trein en legerauto gegaan. Zeker te weten dat ik daarmee in zijn voetsporen sta. Het beeld van de rivier de Ogan staat op de foto's en nu ook bij mij op het netvlies. Hieraan is waarschijnlijk niet veel veranderd.
De terugreis naar Palembang is nog wel een eindje. Een ritje van circa 4,5 uur met onderweg een lunch. Net als op de heenweg naar de binnenlanden van Zuid Sumatra. Rond 15.00 uur zijn we terug in Palembang. We gaan nog even naar het treinstation Kertapari. Dit is het beginpunt van de trein landinwaarts. En een plaats waar vroeger ook een kazerne lag. Een plek waar pa zeker is geweest. Of het een oud station is weet ik niet. Er is zeker een deel nieuw en de gids zegt dat een deel oud is. Zou kunnen en de plek is hetzelfde. Dus wat mij betreft oke!
Tenslote nog even langs de Moesi (rivier) kijken. Pa sprak daar vaak over. Het is een hele brede rivier en de mensen leven er langs en op. Bij mijn bezoek krijg ik het idee dat ze er ook een beetje onder leven. We lopen door de woonwijken die deels onder water staan. Het lijkt me een zeer ongezonde situatie, maar er wordt geleefd. Bekijk het filmpje maar eens en oordeel zelf.
Morgen is het de laatste dag in Palembang. In de ochtend gaan we het werk van de fraters bekijken en nog wat rondtoeren in Palembang. In de avond vertrek ik naar Jakarta met een laatste stop. Ik ga het ereveld in Bandung bezoeken. Een klein eerbetoon brengen aan de dienstmakkers van pa die niet zijn teruggekeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten